คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CHP.5
CHP.5
…ZELO…
อ่ะแหนะ! ทุกคนคงจะสงสัยใช่มั้ยว่าทำไมผมถึงขอ เอร้ย! สั่งให้แดฮยอนเป็นแฟน? เหตุผมอะไรไม่บอกหรอก คิคิ =.,= อ่า... จริงๆแล้วผมมองแดฮยอนดีๆก็หล่อดีนะ... ที่ผมสั่งไม่ให้มันพูดเพราะๆก็เพราะว่าหน้ามันแม่มโคตรจะจริงใจกับที่มันพูดเลย (ประชด?) ช่างไม่เค้ากับการพูดเพราะเอาซะเลยนะ เจลโล่บ่องตง! อ้อๆตอนนี้ผมกำลังลากแดฮยอนออกมาจากห้องน้ำอยู่ เหมือนมันคงจะยังไม่เลิกช็อกซักที 5555555 จะตกใจไรหนักหนาหว้า? เดี๋ยวคบกับผมไปจะมีอะไรที่น่าตื่นเต้นกว่านั้นเยอะ...ผมคิดว่าแดฮยอนคงจะฮอตมากในโรงเรียนนี้นะ เพราะไอพวกเด็กนักเรียนห้องอื่นที่ผมเดินลากมันมา มองมันตาเป็นมันเลยครับ ในที่สุดผมก็ลากมันมาถึงห้องแล้วววววว ขาแทบลากพื้น ห้องน้ำแม่มโคตรไกล ถ้าผมปวดขี้สงสัยขี้แตกก่อนถึงห้องน้ำนะ =__________=
“ขออนุญาตเข้าห้องครับ”ผมพูดขึ้นทันทีที่เดินเข้าไปในห้องพร้อมแดฮยอนที่เดิมตามหลังมาติดๆ ทุกสายตามองผมมาอย่างสงสัยว่าผมคือใคร สายตามันบอกจริงๆนะ =*=
“เด็กใหม่ที่ย้ายมาจากม็อกโพใช่มั้ยจ่ะ?”อาจารย์ที่หัวหยิกฟูๆถามผม ผมน่ากินมากอ่ะ! สีเหมือนอาม่าแถวบ้านผมเลย(?)
“ใช่ครับ”
“แนะนำตัวเลยจ่ะ”
“ผมชื่อ ชเวจุนฮง เรียกผมว่า เจลโล่ก็ได้ฮะ ย้ายมาจากม็อกโพครับ^^”แนะนำตัวเสร็จก็เหมือนมีเพื่อนส่วนนึงจ้องจนแทบจะเขมือบผมไปทั้งตัว น่ากลัวไปนะ - -
“โอเคจ่ะ เจลโล่ ตลอดเทอมนี้เธอจะมีคนคอยช่วยดูแลนะ ครูให้แดฮยอนเป็นคนดูแลเธอ ส่วนเพื่อนเธออีกคนครูจะให้ยองแจเป็นคนดูแล โอเคนะ เธอไปนั่งที่ข้างแดฮยอนเลย”เอ่อ... เหมือนอาจารย์จะพูดเองเออเองหมดเลยนะ เจลโล่เออเร่อๆ - - พอแดฮยอนเดินไปนั่งที่ริมหน้าต่างผมก็เดินไปนั่งตามอย่างรู้หน้าทีเลย แดฮยอนก็ยังเงียบเหมือนเดิม มันแดกจุดเป็นอาหารรึไงว่ะ(?) วันนนี้ผมเริ่มเรียนวันแรกผมจะตั้งใจเรียนล่ะนะ ><
ผ่านไป 10 นาที ....
เริ่มเกิดอาการง่วงนอนฉับผลัน ตาผมเริ่มรี่ลงแล้ว อาจารย์แกคงไม่รู้ตัวซินะว่า สอนได้น่านอนจริง ยิ่งกว่าร้องเพลงวันชอทกล่อม? แอบรี่ตามองคนข้างๆ อีคนข้างๆก็หลับคาโต๊ะตั้งแต่ 3 นาทีแรกที่มันนั่ง หนังสือตั้งปิดหน้ามัน มือจับปากกา เป็นคนอื่นคงไม่รูว่ามันหลับอยู่ อีเหี้ยนี่ โคตรเนียน สงสัยเชี่ยวชาญมาเยอะนะมึง....
ติ้งตึงติ้งตึง ติ้งตึงติ้งตึง (โปรดเข้ากันทุกคนนะว่านี่คือเสียงออดเลิกเรียน - -)
“ฮ้าววววว!!!” เสียงหาวคงคนข้างๆทำให้ผมตื่นทันที มึงหาวดังมาก จนขี้หูกูจะออกมาเต้นระบำล่ะคะ =*=
“..........” หันไปมองค้อนมันหลังจากที่ตื่น แดฮยอนก็ยังคงทำหน้าเหลอหลาไม่รู้เรื่อง(?)
“อ้าว!!! ตื่นแล้วหรอมึง?”
“ยังๆ กูยังไม่ตื่น”กวนตีนมันเพื่อความหรรษา 55555555 แดฮยอนพูดกับผมเหมือนสนิทกันมาสิบชาติเลยอ่ะ แต่ก็ดีผมจะได้มีเพื่อนเยอะๆ คุคิคุคิ
“กวน.... ถ้ามึงไม่ใช่แฟนกู กูคงถีบมึงไปแล้ว =________=”
“พูดไม่เพราะเลยนะ ที่รัก....”ผมขู่มันด้วยสายตากลับไป
“เฮ้ยยยย!!! กี่โมงแล้วเนี่ย?”เปลี่ยนเรื่องคุยไวเลยนะ
“เพิ่งจะ 4 โองเองนะ”
“กรี๊สสสสสสส!!!! ตายห่า วันนี้มีจับฉลากเลือกรูมเมท!! เร็วววววว”กรี๊สสสส อีดำมันกรี๊สใส่หูผมเต็มที่ พูดเสร็จมันก็ลากผมไปที่หอประชุมนักเรียน ฟิคเรื่องนี้มีแต่ลากกับลากใช่มะ? =*=
ซุบซิบ ซุบซิบ ซุบซิบ
พอเดินเข้ามาถึงหอประชุมนักเรียนผมก็ได้ยินแต่เสียงซุบซิบตลอดเวลา...
“แกรรรๆๆ ดูนั่นซิ แดฮยอนอปป้าเดินมากับเด็กที่ไหนไม่รู้อ่ะ”
“เด็กใหม่นั่นใครว่ะ?”
“ไอเหี้ย! มึงดูดิ เด็กใหม่น่ารักเหี้ยๆอ่ะ”ชมหรือด่ากู - -
“คนอะไรสีผิวเหมือนกระดาษทิชชู่บ้านกูเลย!”
“ทางม้าลายเวร้ย!!!!”
ซุบซิบจ๊อบแจ๊บจุ๊บจิ๊บซิงแซงหะมวาพราย่ะจะด้นกรมิม...............!!!!
เยอะเกินไปล่ะ..... =_____________= แต่ละคน
“แดฮยอน มึงได้ยินที่คนอื่นซุบซิบมะ?”ผมถามแดฮยอนที่ตอนนี้ยังลากคนไปหน้าสุดของเวทีที่อาจารย์จะเรียกชื่อและประกาศหมายเลขห้อง ตอนนี้พึ่งจะประกาศได้ห้องแรก ห้องAAB กว่าจะถึงห้องผมก็นานอยู่นิดๆนะ
“ไม่ได้ยินก็หูหนวกละ แม่ม หลอกด่าว่ากูดำ ใครบอกว่ากูดำกูแค่ไม่ขาวเอง อย่าให้กูเจอนะ จะจัดหนัก!!!”แดฮยอนหันมาตอบผม สีหน้าตอนมันพูดฟิลล์มาก55555555 มันแก้ตัวให้ตัวเองดูดีขึ้นหรือว่าแย่ลงกว่าเดิมว่ะ
“มึงเกิดมาดำเอง55555555555555”ฮา แมร่งขำ เดินไปหัวเราะไป
“เออ ใครจะไปขาวเหมือนมึงละ! เชอะ!”อาการแบบนี้ใช่มั้ย ที่เค้าเรียกว่างอนกัน =*= น่าจะใช่นะ เดินมาถึงหน้าเวทีมันก็ปล่อยมือผม แล้วสะบัดผมเชิดทันที ชิบหายละ เกิดมาไม่เคยง้อใคร มองซ้ายมองขวาหาตัวช่วยก่อน
นั่นนนนนน! จงออบเดินมาพร้อมกับยองแจ สวรรค์มาช่วยกูแล้ววววว!!!
“จงออบบี้ บี้ บี้ บี้ บี้ !”ผมตะโกนเรียกจงออบพลางโบกมือ แต่ทำไมทุกคนถึงได้หันมามองกันจัง เหมือนยองแจจะได้ยินที่ผมตะโกนเรียกจงออบเลยหันมามองหน้าผม แล้วก็หันกลับไปสะกิดจงออบที่เดินมองเวทีที่มีตุ๊กตาโปเกม่อนวางอยู่บนโต๊ะ เห็นติ๋มๆแบบนี้เพื่อนผมมันเป็นแฟนพันธุ์แท้โปเกม่อนนะ 555555555 นั่นจงออบเห็นผมและกำลังเดินหามาผมแล้วววว
“คิดถึงเจลโล่วววววว!!!”จงออบกระโดดกอดผมทันทีที่เดินมาถึง มันพูดเหมือนเราไม่ได้เจอกันมาสิบเลย เวอร์จริงๆ
“กูก็คิดถึงมึงมาก มึงหายไปไหนมา มึงทิ้งกู กูเสียใจ ฮือออออๆๆ”แอ๊บตอแหลแกล้งออบ5555555
“กูไม่ได้ทิ้งมึงนะ กูไปนอนเฝ้ายองแจเลยแอบงีบไปนิดๆ TT”กูแค่ล้อเล่น มึงดราม่าจริงเลยหรอ
“เห้ยๆ กูแค่ล้อเล่น”สารภาพความจริงหลังจากแกล้งเสร็จ 555555555 ผมลืมบอกไปซินะว่า จงออบเป็นคนที่ซื่อมากๆ เป็นคนที่คิดในแง่บวกตลอดเวลา เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับผมเลยหล่ะ หยุดๆ เริ่มดราม่าล่ะ =*= เดี๋ยวค่อยมาเล่าต่อเนอะ
“มีเรื่องจะปรึกษาๆ เวลาจะง้อแฟนง้อไงอ่ะ?”ผมซุบซิมถามจงออบและยองแจ
“ง้อใครล่ะ?”ยองแจถาม
“ง้อแดฮยอน”
“อ้าว!!!!! เฮ้ยยย!!!! ไปเป็นแฟนกันตอนไหนว่ะ?!!”เหมือนยองแจจะตกใจมากเลยนะ จงออบที่ได้ยินก็เบิกตากว้างสุดๆตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมาผมพึ่งเคยเห็นมันตาดตเป็นครั้งแรกเลยอ่ะ =.,=
“ว่างๆเดี๋ยวเล่าให้ฟัง นายลองหันไปดูแดฮยอนซิ งอนจนคอแทบเคล็ดละ - -”ผมบุ้ยปากไปทางแดฮยอนที่ตอนนี้คาดว่าคอจะเคล็ดแล้วนะ =*= สงสารคอจริงๆ (ไม่สำนึกผิดเลย?)
“ไอแด้มันชอบกินขนม ซื้อขนมไปล่อมันมันก็หายโกธรละ”นิสัยเป็นงี้อ่อ?
“พอดีเลย มีอมยิ้มจูปาจุ้ปอยู่”พูดจบผมก็ล้วงอมยิ้มออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วเดินเอาไปให้แดฮยอน กินได้อยู่แหละเนอะ =.,= หวังว่าคงไม่มีกลิ่นติด(?)
“อ่ะให้!”ผมยื่นให้แดฮยอนต่อหน้าเลย
“……..”เงียบ
“ถ้าไม่เอา กินเองก็ได้!”ผมเริ่มงอนมันแทนละ ไม่เคยง้อใครจริงๆนะ บ่องตง
“เฮ้ยๆ เอาๆ”แดฮยอนรีบหยิบอมยิ้มก่อนที่ผมจะแกะ แล้วรีบแกะถุง ใช่เข้าปากอมเลย =.,=
“หายงอนแล้วใช่ปร้า?”ผมยิ้มให้แดฮยอนที่ตอนนี้กำลังอมอมยิ้มแก้มตุ้ยๆ
“ใครบอกว่างอน ไม่ได้งอน แค่หิว”พูดหน้าเฉยมากมึง =________=
“ทีหลังกูจะจำไว้ว่าเวลามึงหิวเป็นแบบนี้ - -”
“นักเรียนปี 2 ห้อง ABC โปรดฟังครู ครูจะประกาศรูมเมทห้องของแต่ละคน......”
............................................
อัพแล้วนะ ตามสัญญาในทวิตเลย >[]< แด้หิวอีกแล้ว!!! รีดเดอร์คนไหนเอาขนมมาแบ่งแด้ด้วยนะ5555555 ตอนหน้าเรามาลุ้นกันดีกว่าว่าใครจะได้เป็นรูมเมท คิคิ มาเม้นกันให้กระจายนะ....
ความคิดเห็น