GO TO THE 7 HOME

ลำดับตอนที่ #2 : น้องเห็ด

Title : น้องเห็ด


Paring : Jaebom x เห็ด 


Rate : PG ~
















กริ๊งงงงงง~



"มีของมาส่งครับ"



"กำลังไปครับ!" อิมแจบอมรีบวิ่งออกจากโซฟาไปเปิดประตูเพื่อรับของ แต่ก็พบแต่ความว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่ข้างนอก? มีแต่กล่องเล็กๆที่ถูกทิ้งไว้ที่ประตู



เดี๋ยวนี้รับของไม่ต้องเซ็นรับแล้วเหรอวะ?



แล้วนี่คืออะไร? เท่าที่จำได้คนอย่างอิมแจบอมไม่เคยสั่งซื้อของทางเน็ตแต่มีของมาส่ง.. ระเบิด? เจ้าหนี้? อะไร?

'น้องเห็ด สิ่งมีชีวิตที่หน้าตาน่ารัก ต้องการความเอ็นดูจากเจ้าของ
เพียงแค่มั่นดูแลให้ความรักเห็ดน้อยเยอะๆ โชคดีก็จะมาหาคุณ
และเมื่อโชคที่ดีที่สุดของคุณมาถึงน้องเห็ดก็จะหายตัวไป
เพราะว่าหน้าที่ของน้องเห็ดได้จบลงแล้ว' 








 

อะไรวะเนี่ย? น้องเห็ด? เลี้ยงแล้วจะโชคดี? นี่มันเห็ดหรือมิรุโมะ?








•วิธีเลี้ยง•
1.นำน้องเห็ดไปแช่ในขวดโหลทิ้งไว้ 1 คืนน้องเห็ดจะโตขึ้นเอง
2.คอยดูแลให้น้องเห็ดสะอาดและมีความสุขอยู่เสมอ
3.ให้อาหารกับน้องเห็นบ่อยๆ [อาหารที่น้องเห็ดชอบคือจุ๊บจากเจ้าของ]









นี่มันอะไรวะเนี่ย! น้องเห็ด!? ใครมันส่งมาให้วะ! คิดว่าคนอย่างอิมแจบอมจะเชื่อแล้วเลี้ยงให้เห็บ้านี่หรือไง!



จ๋อม~



"รีบโตเร็วๆแล้วกัน"



แจบอมจัดการหย่อนเจ้าเห็ดลงไปในขวดโหลที่ส่งมาพร้อมกัน ไอ้เห็ดนี่มันจะมีอะไรพิเศษ? บอกว่าเป็นสิ่งมีชีวิตแต่รูปร่างก็เป็นแค่เห็ดธรรมดาที่คนเค้าเอามากินกัน มันจะออกมาวิ่งจะพูดหรือไง..



แต่ลองทำไปก็ไม่เสียหายหรอก...








~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~







แสงอาทิตย์ยามเช้าที่โลมเลียดวงตาสวยค่อยๆปลุกเขาออกมาจากนิทรา เช้านี้อิมแจบอมต้องเข้าไปในบริษัทเพื่อซ้อมสำหรับการเดบิวต์ในชื่อของ GOT7 กับสมาชิกที่เหลืออีก 6 คน เขารีบจัดการอาบน้ำ เตรียมตัวให้พร้อม และไม่ลืมที่จะหยิบกระเป๋าเป้ใบโปรดของเขาออกไปด้วย



"อ้าว พี่แจบอมสวัสดีฮะ" หนุ่มน้อยชาวไทยโค้งให้รุ่นพี่ของเขาเล็กน้อยก่อนจะเดินไปนั่งกับเพื่อนสนิทอย่างยูคยอม



"เฮ้โย่ว เจบีฮยอง~ วันนี้มาสายสุดเลยนะครับ กิ้วๆ" 



"เงียบไปเลยน่าแจ็ค ถึงจะสายสุดแต่มาทันซ้อมแล้วกัน"



"อ่ะๆ ทุกคนมากันครบแล้วใช่ไหม งั้นเริ่มซ้อมเลยนะ"



"เดี๋ยวครับ ตอนนี้เรามีแค่ 6 คนเราจะเริ่มซ้อมแล้วเหรอ? ไหงปาร์คจินยองฮยองเค้าบอกว่าเรามี 7 คนไง อีกคนนึงเค้ายังไม่มาซ้อมสักครั้งเลยนะชื่อก็ไม่เคยรู้จัก เราจะพร้อมเหรอ?" 



"เอาน่าจินยอง เดี๋ยวอีกสักพักเขาก็จะเข้ามาซ้อมกับเราแล้ว ตอนนี้เราสนใจซ้อมกันก่อนดีกว่า อย่าเพิ่งไปสนใจเรื่องอื่นเลย มาๆๆ" 









~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~








"เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อน ทุกคนไปพักได้"



"ขอบคุณที่ทำงานอย่างหนักนะครับ!!"



"อ้าว พี่แจบอม จะไปไหนน่ะครับ?"



"อ๋อ พี่ว่าจะไปอาบน้ำหน่อยน่ะยูค" พูดเสร็จแจบอมก็รีบคว้าเป้ของเขาเดินตรงไปยังห้องอาบน้ำที่ชั้นล่างของตึก  ตอนนี้ทุกคนแยกย้ายกันกลับไปที่หอของตัวเองเรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงอิมแจบอมที่ยังคงอยู่ในบริษัท 



"อิมแจบอม อิมแจบอม" จู่ๆก็มีเสียงเล็กๆดังขึ้น แจบอมตกใจเล็กน้อยที่ได้ยินเสียงคนเรียกตอนนี้เพราะว่าในห้องอาบน้ำมีแค่เขาคนเดียว



"อิมแจบอม อิมแจบอม"



"ทางนี้ ข้างล่างนี่ ผมอยู่นี่" แจบอมหันไปตามเสียงเรียกก็พบกับเด็กชาย(?)ตัวน้อยที่สวมชุดเห็ด ตัวของเขาเล็กมากๆ เล็กจนสามารถเอาใส่ในกระเป๋าเสื้อเป็นหนูแฮมสเตอร์ได้เลย



"นาย? น้องเห็ด?"



"ใช่ฮะ ผมคือน้องเห็ด น้องเห็ของพี่แจบอม คิกๆ" เจ้าเห็ดน้อยวิ่งไปหาแจบอมแล้วเอาหน้ากลมๆเล็กของเขาถูกไถกับขาอีกคนไปมา แจบอมได้แต่ยืนอมยิ้มกับท่าทางของเด็กตรงหน้า เขารีบจัดการเก็บของแล้วอุ้มเด็กน้อยขึ้นมา



"คิกๆ พี่แจบอมตัวใหญ่จัง เหมือนยักษ์เลยคิกๆ" 



"ยักษ์อะไรกัน นายนั่นแหละที่ตัวเล็ก" 



"ผมไม่ได้ตัวเล็กนะ! ผมน่ะ! ทั้งแมน ทั้งหล่อ ถ้าผมตัวเท่าพี่ผมหล่อกว่าอีก"



"ไอ้เห็ดหลงตัวเอง"



"อ่ะ อย่าทำแบบนี้สิครับ คิกๆ มันจั๊กจี้นะ" เห็ดน้อยดิ้นไปมาเมื่อถูกอีกคนเอานิ้วจี้ตามตัว



"ฮ่าๆ แล้วบอกว่าตัวเองแมน โดนจี้แค่นี้ก็ระทวยเป็นสาวเลย"



"หู่ว พี่แจบอมใจร้าย ผมจะนำโชคดีมาให้พี่นะ ทำไมพูดแบบนี้ เห็ดงอน!"



"โอ๋ๆ ไม่เอาไม่งอนน่าๆ กลับบ้านหันเถอะ"



หลังจากนั้นแจบอมก็กลับไปยังหอของเขาโดยมีน้องเห็ดตัวน้อยนั่งอยู่บนไหล่และชวนคุยนู่นนี่นั่นตลอดทาง



ตั้งแต่เป็นเด็กฝึกมาเขายังไม่เคยยิ้มและหัวเราะได้เต็มที่แบบนี้มาก่อน..



"อื้อ..."



"เป็นอะไร? ไข้ขึ้นหรือไง? อยากเข้าห้องน้ำ?"



"ไม่! ไม่ๆๆ เห็ดไม่เข้าห้องน้ำ!"



"แล้วเป็นอะไร? งอแงตั้งแต่กลับมาถึงหอแล้วนะ"



"หิว...เค้าหิว..."



"ห๊ะ?"



"เค้าหิวแล้ว หิวมาด้วย แง...." จู่ๆเจ้าเห็ดก็ลงไปนอนดิ้นอยู่บนโต๊ะกินข้าว แจบอมเองก็ทำตัวไม่ถูก ตัวเล็กแค่นี้จะเอาอะไรให้กินล่ะ ข้าว? นม? น้ำเปล่า? แต่เดี๋ยวนะ...ที่วิธีการเลี้ยงบอกไว้...





 

'อาหารโปรดของน้องเห็ดคือจุ๊บจากเจ้าของ' 




 

"แงๆๆ เค้าหิวอ่า จะกิน จะกิน หิวๆๆๆ"



"อยากกินเหรอ? มากินสิ" แจบอมค่อยๆโน้มใบหน้าลงมาเกยกับโต๊ะ พอน้องเห็ดเห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งมาหา และยื่นหน้ากลมๆนั้นมาใกล้ริมฝีปากอีกคน



จุ๊บ



"คิกๆ อร่อยจัง ปากพี่แจบอมหวานมากเลยฮะ คิกๆ วันหลังผมจะทานเยอะๆเลย"



"ทะลึ่งแล้วนะเรา อยู่ๆก็มาพูดว่าอยากจุ๊บเค้าบ่อยๆ"



"อ๊าๆ พี่แจบอมอย่าจี้เค้าสิ มันจั๊กจี้ไม่เอาๆๆ คิกๆๆๆๆ"



"หื่นแบบนี้ต้องโดนลงโทษบ้าง นี่แหนะๆๆ"



"คิกๆๆๆๆ ก็ปากพี่มันหวานจริงๆนะ ผมชอบมาก คิกๆๆๆ หยุดนะฮะ หยุด คิกๆๆๆ"







~~~~~~~~~~~~~~~







"อ้าวพี่แจบอม สัวสดีฮะ แหมวันนี้หน้าตาสดใสเชียวนะ เมื่อคืนเจอสาวสวยมาหรือไงดูอารมณ์ดีเชียว~" หวังแจ็คสันรีบวิ่งเข้ามาหาพี่ชายทันทีที่เห็นว่าวันนี้เขาดูร่าเริงผิดปกติ 



"บ้าหรือไง ฉันจะไปเจอสาวที่ไหน นี่ยังมากันไม่ครบเหรอ?"



"อ๋อใช่ฮะ 4 คนที่เหลือถูกเรียกไปไหนก็ไม่รู้เหลือแค่เราสองคนนะฮยอง~~"



"เห้ย อย่าทำเสียงแบบนั้นได้ป้ะ ขนลุก!"



"ฮ่าๆ วันนี้พี่ดูสดใสแปลกๆแฮะ"



"ยังไง? ปกติฉันดูดาร์กหรือไง?"



"ไม่รู้สิ ผมไปห้องน้ำก่อนละ"



"ฮึ้บ...ฮึ้บ...พี่แจบอมฮะ" น้องเห็ดค่อยๆดันๆตัวเองออกมาจากกระเป๋าเสื้อของแจบอมและปีนขึ้นไปนั่งบนไหล่ของอีกคน



"มีอะไร? นายนี่ชอบนั่งบนไหล่จริงๆนะ"



"คิกๆ ก็ไหล่พี่กว้าง แล้วก็จากตรงนี้เห็นอะไรเยอะเลย ผมอยากจะโตไวๆจะได้ตัวเท่าพี่สักที"



"หืม? นายจะโตได้ด้วยเหรอ?"



"คิกๆ ไม่รู้สิ ผมมีหน้าที่แค่นำโชคดีมาให้พี่ ส่วนเรื่องโตขึ้นอะไร..ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดพี่อาจจะเจอ คิกๆ"



"เจบีฮยอง~ ฮย๊อง ฮยอง~~ มีข่าวดีมาบอกครับ วู้วๆ~" จู่ๆเด็ก 5 คนก็โผล่พรวดมาในห้องพร้อมกัน ทำให้แจบอมต้องรีบจับน้องเห็ดใส่เข้าไปในเสื้อของเขา



"มีข่าว ฮ่าๆ อะไร ฮ่าๆๆ"



"ฮยองหัวเราะทำไมครับ? หน้าพวกผมมีอะไรติดเหรอ?"



"ฮ่าๆๆๆ ไม่ๆๆ มีอะไรก็รีบพูดมา ฮ่าๆๆ" เหมือนว่าน้องเห็ดจะหิวอีกรอบ ตอนนี้เขากำลังปีนป่ายร่างกายของแจบอมอยู่ภายใต้เสื้อคลุม มือเล็กๆ ลูบไปตามหน้าท้อง ทำให้อีกคนรู้สึกจั๊กจี้ไม่น้อย



"ก็ทางบริษัทบอกว่าจะให้พี่เป็นลีดเดอร์ของวงเรานั่นเอง!~ ทะดาด้า~~"



"จริงดิ!? ฮ่าๆๆ เฮ้ย โชคดีจัง ฮ่าๆๆ โอ๊ย ฮ่าๆๆๆ"



"เอ่อ...ฉันว่าฮยองดีใจจนเสียสติไปแล้วละ"



"ย่าห์! หวังแจ็คสัน นายอยากตายใช่ไหม ฮ่าๆๆๆๆ" ถ้าเจ้าตัวเล็กยังไม่เลิกลูบไล้ร่างกายของเขามีหวังว่าน้องๆได้มองว่าเขาเป็นบ้าแน่ๆ "โอ๊ย ฮ่าๆๆ ฉันขอตัวฮ่าๆ ไปห้องน้ำเป๊ปนะ ฮ่าๆๆ"



แจบอมรีบวิ่งออกจากห้องซ้อมตรงไปยังห้องน้ำทันที



"เค้าหิวอ่า..."



"นี่ไม่ต้องมาทำหน้าบ้องแบ๊วเลยนะ ตาก็ยิ่งไม่ค่อยจะมีอยู่ทำแบบนั้นตานายหายไปเลยอ่ะ"



"แง...พี่แจบอมว่าเค้า แงๆๆๆ หิวๆๆๆ"



"อ่ะๆ หิวใช่ไหม" คราวนี้แจบอมเป็นฝ่ายก้มหน้าไปจุ๊บน้องเห็ดเอง ริมฝีปากเล็กคลี่ยิ้มออกเล็กน้อยก่อนจะกลับมาร่าเริงอีกรอบ



"คิกๆ เห็นไหมว่าผมพาโชคดีมาให้ ลัดเดอร์ของเรา คิกๆ" เจ้าเห็ดน้อยวิ่งร่าเริงไปมาก่อนจะปีนขึ้นไปนั่งจุ้มปุ๊กบนผมของแจบอม



"ครับๆ เจ้าเห็ดตัวกลม ขอบคุณมากนะ"



"คิกๆๆ แต่ภารกิจเค้าใกล้จะเสร็จแล้วละ เหลืออีกอาทิตย์เดียวผมก็ไม่อยู่แล้วนะฮะ"



"หมายความว่าไง?"



"ก็หมายความว่าโชคทีึ่ดีที่สุดของพี่กำลังจะมาถึงแล้วไงฮะ ผมก็จะไปแล้ว คิกๆๆ คิดถึงผมล่ะสิ~"



"ไม่สักหน่อย..."



หลังจากนั้นแจบอมก็เริ่มดูแลเจ้าเห็ดมากขึ้น ใส่ใจความเป็นอยู่ของเจ้าเห็ดมากขึ้นกว่าทุักครั้ง ตลอดทั้งอาทิตย์ เขาคอยดูแล พูดคุยกับน้องเห็ดตลอด วันไหนที่ว่างจากการซ้อมก็จะพาน้องเห็ดไปเดินเล่นแถวชานเมือง เขาเริ่มกลัวว่าตัวเองจะเหงาเมื่อน้องเห็ดต้องไป



และนี่ก็เหลืออีก 1 วันก่อนที่จะครบวันที่น้องเห็ดบอกว่าจะต้องไปแล้ว



"ฮื่อ...คืนนี้ผมขอนอนด้วยได้ไหมฮะ?" เจ้าเห็ดน้อยค่อยๆปีนขึ้นมาบนเตียงและเขย่าตัวอิมแจบอมที่กำลังจะนอน



"ได้..มานอนตรงนี้สิ" แจบอมตบที่หน้าอกตัวเองเป็นการบอกให้เจ้าเห็ดน้อยมานอนด้วยกันกับเขาตรงนี้ เจ้าเห็ดน้อยเดินไปนั่งบนอกของเขาอย่างว่าง่ายก่อนจะค่อยๆคลานไปจุ๊บที่ริมฝีปากของแจบอมเบาๆ



"อะไร? หิวอีกแล้วเหรอ?"



"คราวนี้ไม่ได้หิวฮะ แค่อยากทำ ผมชอบจุ๊บพี่เพราะปากพี่หวาน ชอบจุ๊บพี่เพราะว่าผมชอบพี่นะฮะ" เด็กน้อยค่อยๆขดตัวลงนอนบนคอของอีกคนเหมือนกับลูกแมวที่อ้อนเจ้าของ "พี่ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวเราก็เจอกันแล้วฮะ" 









~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~








"แจบอมฮยอง...แจบอมฮยอง! เฮ้โย่วกาย! ลุคแอทมีเฮียร์!~"



"พี่แจบอม พี่แจบอม"



"แจบอมฮยอง!!!!!!"



"ห้ะ ห้ะ? เรียกฉันทำไม? ทำไมต้องตะโกนพร้อมกันด้วย มันเสียงดังนะรู้ไหม" 



"ก็พวกเราเรียกพี่แล้วพี่ไม่ยอมหันมาสักทีอ่ะ"



"พี่เป็นอะไรทำไมหมู่นี้เงียบๆ?"



"เหงาเหรอ? หรือว่าคิดถึงแฟน?"



"ปล่าว..."



ไอ้เด็กบ้าจอมโกหก...ไหนบอกว่าเหลือว่าอีกอาทิตย์นึงไง นีมันเพิ่ง 6 วันทำไมจู่ๆถึงได้หายไปก่อนละ...รู้ไหมว่าตอนที่ฉันตื่นมาแล้วไม่ได้ยินเสียงนาย ไม่มีเด็กมาบอกว่าหิวๆแล้วมาขโมยจูบไป ไม่มีเสียงหัวเราะคิกๆอยู่ข้างๆ ไม่มีเด็กน้อยใส่ชุดเห็ดที่มานั่งบนไหล่เวลาเดินไปไหนด้วยกันเนี่ยมันเหงาแค่ไหน ไหนบอกว่าจะพาโชคดีมาให้ไงไหนล่ะ!?



"อ่ะๆๆ เอาล่ะๆ เพราะว่าเหลือว่าอีกไม่มากที่เราจะต้องเดบิวต์กัน ท่าประธานเลยอยากจะเปลี่ยนกฎการอยู่และซ้อมให้หนักขึ้นเพื่อประสิทธิภาพและความสามัคคีของทุกคนนะ"



"ครับ~"



"เริ่มจาก หลังจากวันนี้ทุกคนต้องย้ายเข้ามาพักที่หอเดียวกันทั้งหมด"



"แต่ว่า สมาชิกเราอีกคนนึงก็ยังไม่มาเหรอครับ?"



"อ้อใช่...นั่นคืออีกเรื่องที่ฉันจะบอก วันนี้สมาชิกทีมอีกคนของเราจะมาอยู่ซ้อมกับพวกเราแล้วยองแจเข้ามาได้แล้วล่ะ"



"อ่า..สวัสดีฮะ ผม ชเวยองแจ ที่จะมาเป็นสมาชิกอีกคนของ GOT7 ถึงเวลาการเป็นเด็กฝึกของผมจะน้อยแต่ผมจะทำเต็มที่ครับ!"



เมื่อได้เห็นหน้าของสมาชิกีอกคนแจบอมก็ต้องตกใจทันทีเมื่อพบว่าใบหน้าของยองแจนั่นเหมือนกับใบหน้าของสิ่งมีชีวิตตัวเล็กที่เขากำลังคิดถึงมากๆ เขาทำอะไรไม่ถูก ได้แต่จ้องไปที่ใบหน้าของยองแจอยู่อย่างนั้น...



"เอาล่ะ...ไหนๆก็ครบทีมแล้วก็แบ่งห้องพักในหอกันเอาล่ะ เริ่มจับคู่ได้"



"แบมแบมอ่า! นอนกับฉันนะ!"



"แจ็คสันอยากนอนกับคุณมาร์คมาเป็นรูมเมทกันนะๆ"



"แจ็คสันเอาหัวออกไปจากพุงฉัน"



"อ๊า~ คุณมาร์คอย่าเขินสิ ฮ่าๆๆ"



"นี่ฮยอง...จะนอนกับผมไหม?" จินยองที่เห็นว่าแจบอมเอาแต่นั่งเงียบไม่ยอมจับคู่กับใครสักทีเดินตรงมาหาและถามไถ่เขาเรื่องการจับคู่รูมเมท แต่แจบอมก็ไม่ได้ตอบอะไรนอกจาก..



"ชเวยองแจ! นายมาเป็นรูมเมทกับฉันนะ! ฉันอยากอยู่กับนาย!" แจบอมรีบวิ่งไปหายองแจและลากเขาออกจากห้องซ้อมทันที



ปัง!



"เอ่อ..เจบีฮยองลากผมออกมาทำไมครับ? ผม.." ไม่ทันที่ยองแจจะได้พูดอะไร ริมฝีปากของเขาก็ถูกครอบครองด้วยริมฝีปากอีกคน ยองแจไม่ได้ขัดขืนอะไรและปล่อยให้อีกคนรุกล้ำเข้ามาตามใจชอบ มือเล็กขยุ้มๆเสื้อของแจบอมเป็นการบอกว่าเขาเริ่มจะหายใจไม่ออกเพราะแจบอมไม่่เปิดช่องว่างให้นเขาหายใจแม้แต่น้อย ถึงอย่างนั้นแจบอมก็ยังไม่ยอมละริมฝีปากออกมากลับรุกมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ เขากดย้ำริมฝีกปากของเขาซ้ำไปมาอยู่อย่างนั้นจนพอใจ และค่อยๆผละออกมา



"ขะ..ขอ..."



"เจบีฮยองคนบ้า ผมไม่ได้หิวสักหน่อย คิกๆ"










ย้อนไปก่อนที่แจบอมจะเจอกับน้องเห็ด


เด็กหนุ่มคนนึงค่อยๆถือกล่องพัสดุที่จ่าหน้าถึงอิมแจบอม รุ่นพี่ที่เขาเคารพรักที่สุด ก่อนจะตรงไปยังหอพักของแจบอมและจัดการส่งพัสดุให้ถึงมือผู้รับ




"มีของมาส่งครับ"



"กำลังไปครับ" ทันทีที่ได้ยินเสียงตอบรับจากเจ้าของห้องเขาก็รีบวิ่งไปหลบอยู่ที่มุมของตึกและแอบมองอยู่อย่างนั้น



"ย่าห์! หวังแจ็คสัน! แอบมองเจบีฮยองแบบนั้นหมายความว่ายังไงห้ะ!"



"แหม อย่าทำเป็นหวงไปเลยน่านายน่ะ ฉันไม่แย่งหรอก ฮ่าๆ"



"เออๆ ขอบคุณมากนะที่ช่วยฉันน่ะ"



"มันแน่อยู่แล้วไอ้เด็กใหม่ หล่อและใจดีอย่างฉันน่ะนะ ช่วยเหลือทุกคนยิ่งนายจะมาเป็นเพื่อนร่วมวงฉันเนี่ยยิ่งต้องช่วย เนอะ ยองแจ"











.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.


END

--------------------------------------
บอกแล้วว่ามันไร้สาระ หาประเด็นไม่ได้อีกครั้ง 555555 
ชอบแต่งให้น้องมันยั่ว มันอ่อย มันร้ายลึก เอาไปเลยสิบคะแนนการอ่อย-..-
เรื่องนี้ค่อนข้าง(?)จะแฟนตาซียู้ววี ได้ไอเดียมาจากไอ้สาหร่ายที่เลี้ยงแล้วนำโชคนั่นแหละ 555
แต่ถ้าเป็นน้องยองแล้วควรจะเป็นเห็ดมากกว่าสาหร่ายนะ ตามความรู้สึก เรื่องเลยออกมาเป็นน้องเห็ด 555
แจ็คสันว่าทุกคนจะชอบนะคะ #หวังว่า #ถุ้ย #ข้ามมุขนี้ไป
ถ้าเรื่องเดินเร็วไปหรือไม่รู้เรื่องหรือซ้ำหรืออะไรก็ตามที่ทำให้อ่านแล้วไม่คือก็โซซอรี่นะคะ ;__; 



 

เม้นท์สักหน่อยเพิ่มกำลังใจให้คนเขียน