ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    GO TO THE 7 HOME

    ลำดับตอนที่ #1 : ตุ๊กตาหมี

    • อัปเดตล่าสุด 8 เม.ย. 57


    TiTle : ตุ๊กตาหมี


    Paring : Jaebom x YoungJae


    Rate : PG กรุ๊งกริ้ง
















     
     
    'พี่แจบอมเค้าชอบทำเหมือนผมเป็นตุ๊กตาหมี ทุกคืนเลยเค้าจะกอดผมแน่นมากเๆวลานอนครับ'







    'ยองแจชอบนอนกางแขนกางขาแล้วก็ชอบเบียดมานอนตรงกลาง ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันครับ'





     








    "ยองแจจะนอนหรือยัง?"




    "ยังฮะขออีกเป๊ปนึง" 




    เจ้าของใบหน้ากลมสนใจในการอ่านกองหนังสือการ์ตูนมาราวๆ 2 ชั่วโมงได้ หน้าปัดนาฬิกาภายในห้องบอกเวลาว่าเขาควรจะเข้านอนได้แล้ว แต่ชเวยองแจหาได้สนใจไม่




    "นี่ พรุ่งนี้เรามีอัดรายการนะ ถ้าไม่นอนจะเพลียเอานะรู้ไหม" 




    "ถ้าฮยองง่วงก็นอนก่อนเลย ไม่ต้องรอผม"




    "ฮยองนอนไม่หลับถ้าไม่ปิดไฟ.."


     


     
    "ก็ได้ๆ ปิดไฟให้ก็ได้" เด็กน้อยทำเสียงจิ๊จ๊ะสองสามทีก่อนจะลุกจากเตียงไปปิดไฟตามคำสั่งของลีด





    อิม แจบอม ค่อยๆสอดร่างของตัวเองเข้าไปในผ้าห่ม ขยับตัวสองสามทีเพื่อหาตำแหน่งที่จะนอนแล้วหลับสบาย





    พรึ่บ!





    จู่ๆก็มีเเสงสว่างจากหน้าจอโทรศัพท์ของใครบางคนสว่างขึ้นมาท่ามกลางความมืดในห้องนอน





    ชเว ยองแจ...




    อ่านนิยายในเน็ต...




    ตอนตี 2 เนี่ยนะ!




    "อ่ะ! ฮยอง! เอาคืนมานะ! ผมจะอ่าน!!"





    "ไม่! นี่มันกี่โมงแล้วยองแจ! นายควรนอนพักไม่ใช่มาอ่านนิยายตอนนี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้นายไม่ตื่นก็ลำบากอีก"





    "ไม่ๆๆ ผมสัญญาว่าพรุ่งนี้จะตื่นเช้า ไม่ต้องให้ฮยองปลุกเลยขอมือถือผมคืนเถอะนะกำลังสนุกเลยนะๆ"  





    นี่นายคิดว่าการทำตาแป๋วเป็นลูกแมวน้อยแบบนั้นจะทำให้ใจอ่อนหรือไง....




    "นะๆๆ"





    นี่..ไม่ต้องเอาหัวมาถูแขนชาวบ้านเขาเลยนะ





    "นะครับนะ นะๆๆ ฮยองนะ ขออ่านอีกเป๊ปนึงนะฮะ"




    และตอนนี้มือถือได้กลับไปอยู่ในมือของเจ้าของเรียบร้อยเเล้ว...




    อิม แจบอม! ไอ้บ้า! แค่เด็กมันทำหน้าตาน่ารักใส่ก็ใจอ่อนเหรอวะ!! 












    "ฮื่อ...ทำไมพระเอกซื่อบื่อแบบนี้ล่ะ แย่ๆ"




    หนึ่ง...




    "โหย นางเอกไม่คิดจะสู้คนหรือไง"




    สอง...




    "อุ๊ย พระรองเท่อ่ะ"




    สาม!




    "เห้ย! ฮยอง!" แจบอมรีบดึงมือถือออกมาจากตัวเด็กน้อยและเอาแขนและขายาวๆของเขากอดรัดเด็กตรงหน้าไว้แน่นไม่ให้หนีไปหยิบมือถือหรืออะไรมานั่งเล่นอีก




    "ปล่อยนะ ผมร้อน!" ยองแจได้แต่ดิ้นขลุดขลักในอ้อมกอดของอีกคนไปมา ใครๆก็รู้ว่ายองแจไม่ชอบให้ใครมากอดมาเกาะแกะเวลานะจะตาย




    "ไม่" 




    "ฮื่อ..." 




    "จะยอมนอนดีๆหรือจะให้ฮยองบังคับ?" แจบอมกดเสียงลงต่ำเพื่อให้อีกคนรู้ว่าเขาเริ่มหงุดหงิดแล้ว





    "นอนก็ได้ฮะ..แต่ฮยองต้องปล่อยผมก่อน ผมไม่ชอบ มันอึดอัด นอนไม่หลับ"





    "อือ" คนพี่ยอมปล่อยน้องออกแต่โดยดียองแจเดินไปปิดมือถือกอดที่จะยอมลงมานอนตามคำสั่งพี่ 




    "ยองแจ.."




    "...."




    "ยองแจหลับแล้วเหรอ?"




    "..."





    เผลอเป๊ปเดียวเด็กน้อยก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปเรียบร้อย เด็กอะไรบทจะนอนก็นอนซะง่ายๆเลย





    แถมแก้มกลมๆ ตาเรียวๆ ริมฝีปากเชิดนั่นอีก จะยั่วกันหรือไงนะ...





    "ฮื่อ..." 





    ทุกทีเลย...เป็นแบบนี้ทุกทีเลยสิชเวยองแจ ปากก็บอกปาวๆว่าไม่ชอบให้ใครมานอนกอด มันอึดอัด มันนอนไม่หลับ แต่ตัวเองดันเขิยบเข้ามานอนซุกอกเนี่ยนะ





    ใบหน้ากลมถูไถร่างกายของอีกคนไปมาเหมือนลูกแมวตัวน้อย แขนและขาเริ่มก่ายไปมาตามตัวของแจบอม 






    ให้ตายเถอะยองแจ! อย่านอนดิ้นแบบนี้สิ!





    "ฮยองฮะ...ยองแจชอบอยู่กับฮยองนะ~"





    พวงแก้มใสค่อยๆเคลื่อนมาจนชิดกับจมูกของอีกคน กลิ่นของแชมพูและครีมอาบน้ำอ่อนๆมันทำให้แจบอมอดไม่ได้ที่จะสูดดมกลิ่นหอมนั่นจากแก้มน้องอีกครั้ง เขาจัดการท่านอนของน้องให้เรียบร้อย ดึงตัวคนน้องมาใกล้ๆและมอบกอดที่แสนอบอุ่นให้เหมือนทุกคืน 





    ทุกคืนที่ยองแจเอาแต่พูดว่า 'อย่านอนกอดผมนะ' แต่สุดท้ายเจ้าตัวก็เขยิบมาหาให้คนอื่นเขากอด





    ไอ้ตุ๊กตาหมีเอ๊ย....




     



    ----------------------------------------
    อ่อคๆ แค่กๆ บอกแล้วว่าฟิคไร้สาระมาก จู่ๆก็อยากแต่งหลังจากดูรายการ Olleh Tv ที่เด็กๆไปออก
    แล้วเจอคำพูดของสองแจที่พูดถึงอีกคนตอนนอนด้วยกันแล้วมันเขิน 555
    พี่ชอบกอดนน้องน้องก็ชอบอ่อยพี่ เคมีมันเข้ากั๊นเข้ากัน  T v T
    พล็อตอาจจะซ้ำๆเดิมๆแต่เราชอบ 555 แต่งเองชอบเองเขินเอง ชอบอ่ะน้องมันน่ารักกกกก






     
     
     
    เม้นท์เนอะ เม้นท์หน่อย กำลังใจให้คนเขียน คิๆๆ


     


     
     
     
     
     

     







     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×