ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : .............................................................................W 1
กรุ๊งกริ๊งๆๆ
เสียงกระดิ่งของประตูร้านดังขึ้น ทำให้เจ้าของร้านร่าเล็กต้องชะงักการกระทำที่กำลังทำอยู่ก่อนจะเงยกน้ามาต้อนรับเ้วยเสียงหวานเหมือนกับใบหน้าของตน
" สวัดดีครับ ไม่ทราบว่าจะรับอะไรดีครับ ^^ "
" เอิ่มมมม รับเจ้าของร้านคนสวยได้หรือเปล่าล่ะครับ ^^" เสียงทุ่มกับแววตาขี้เล่นของของ อีกฝ่ายหากเป็นผู้อื่นคงละลายไปแล้วแต่กับ 'จาง อี้ ซิ่ง ' คนนี้ไม่ใช่
โป๊ก!!!!!
" พี่ไม่เล่นด้วยนะเซฮุน มาทำงานสายแล้วยังมากวนประสาทพี่อีก ตัดเงินเดือนดีไม่เนี้ย" ร่างบางดุใส่ลูกน้องของตนอย่างกึ่งโมโห กึ่งพูดเล่น
" แง๊ๆๆ พี่เลย์อ่ะผมแค่ยอกเล่นแค่นี้จะหักเงินเดือนผมเลยหรอ อย่าเลยนะครับเห็นแก่เด็กตาดำๆอย่างผมเถอะ น๊าๆๆๆๆ" ลูกอ้อนที่ส่งมาทำเอาเจ้าของร้านหัวเราะออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
" 55555 อย่างนายเนี้ยนะ โอ เซฮุน ลูกเจ้าของท่าเรือรายใหญ่ของเอเชีย จะตกอับเพราะโดนตัดเงินเดือน พี่อยากหัวเราะให้ฝันร่วงหมดปากจริงๆ"
" ชิ ถ้าพี่ไม่บอกผมก็รู้หรอน๊าว่าตัวเองเป็นใคร จริงผมก็ไม่อยากจะคิดถึงมันเลยชักนิดเดียว" เสียงอ่อยของโอเซฮุน ทำเอาเลย์รู้สึกผิดที่ไปขุดเอาปมที่ลูกน้องตนเกลียดขึ้นมา
"ชั่งมันเถอะฮะ ผมไปทำงานดีกว่าเดียวผทจะหักเงินผมจริงๆขึ้นมาจะทำไง ^_^"พูดจบพาเทเชียคนเก่งของร้านก็เดินหายเข้าไปหลังร้านทันที
" เฮ้ย~ พี่ขอโทษนะที่ทำให้นายต้องคิดถึงอดีตที่โหดร้ายแบบนั้นน่ะเซฮุน "
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
." อือ~~คุณคริสค่ะอย่าสิ"เสียงหวานที่ร้องประท้วงการกระทำของอีกที่กำลังยุ่งกับการถอดเสื้อผ้าของเธอ
"อืม อย่าดื้อสิ เยอึน เดี่ยวก็เสร็จแล้ว เปบเดี่ยวเอง"ร่างสูงเอ่ยมือพลางซุกไซไปกับผิวหนังใต้เสื้อผ้าของอีกฝ่าอย่างเมามัน
" อือออออออออออ"
เสียงประตูที่ถูกเปิดออกพร้อมกับชายชราที่เดินเข้ามาด้วยสีหน้าจริงจัง
เพี้ย!!
เสียงของฝ่ามือกระทบกับหน้าของอันหล่อเหลาของร่างสูงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกแท้ๆของตน
" เลว เลวจริงๆแม้แต่น้องแกก็ทำได้"
" หึใครครับใครน้องผม ผมจำได้นะว่าแม่ผมมีผมอยู่คนเดียว" เสียงทุ่มตอบกับอย่างไม่เกรงกลัวช่ยชีาที่หน้าตาเคร่งครึมตรงหน้าเลยซักนิดเดียว
" กะ......แกไอ้คริสแกจะทำฉันขายหน้าไปถึงไหนเนี้ยหะ กลับมางานการก็ไม่ช่วยวันๆเอาแต่กกกับผู้หญิง แถมมะวานแกยังไล่น้องแกออกจากบ้านไปอีก"
"อ่ะ!! ผมเปล่านะพ่อทำตัวเอง เองตะหากผมก็แค่กลับมาท้วงสัญญาที่พ่อให้ไว้กับแม่ก็เท่านั้น ส่วนเรื่องที่ว่าผมไล่ไอ้ฮุนออกจากบ้านน่ะผมไม่ได้ทำ ไอ้ฮุนมันออกไปเอง" ร่างลุกขึ้นจากเตียงยืนขึ้นด้วยความสูงเต็มที่ทำเอาคนเป็นพ่อต้องเงยกหน้าขึ้นมองลูกชายคนโตของ ตะกูลอย่างเอือมละอา
" แกคิดแค่นี้จริงๆหรอ คริส "
" อ่า~~~ ก็แค่นี้ ....มั่งล่ะครับ" พูดจบก็กระตุ้กยิ้มชั่วร้ายขึ้นที่มุมปากทำเอาลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างหลังชายชราต้องขนลุกกันไปตามๆ ' คนอะไรก็ไม่รู้หล่อแต่หน้าแต่จิตใจชั่วร้ายเป็นบ้าเกิด มาเป็นมาเฝียไม่เคยกลัวใครแต่ผู้ชายคนนี้ยอมรับเลย เค้าไม่ใช่คนแน่ๆ'
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
" แบคฮยอนอ่า~ เลิกเรียนแล้วไปเดินเมียงดงกัน" เสียงหวานของเพื่อนหน้าหวานจนผู้หญิงอายอย่าง 'ลู่ฮาน'เอ่ยถามเพื่อนสนิทที่กำลังงวนกับการเก็บของเข้ากระเป๋าถืออย่างไม่สนใจใคร
" ไปอีกแล้วหรอเสี่ยวลู่ มะวานก่อนก็ไปนะ ถ้าอยากไปนักก็ไปชวน คยองซู โน้น" แบคฮยอนบอกพลางเอานิ้วชี้เพื่อนสนิทอีกคนที่ฝังตัวเข้ากับโต๊ะเรียนตั่งแต่เริ่มเรียนมา
" ห๊ะ !!! ไปเมียงดงหรอ ไปๆๆๆๆฉันไป"พอพูดเรื่องเทีีี่ยวอีกฝ่ายก็หูพึงรีบเด้งตัวลุกขึ้นมาเก็บของอย่างไว
" ดูแกไม่รีบเลยนะคยองซู แล้วไม่ไปรับพี่ชายแกหรอไง"
" อ่า~~ พี่มินซอกอ่ะหรอ เค้าโทรมาบอกเมื่อตอนกลางวันแล้วว่าจะไปช่วยที่ร้านพี่แกอ่ะ"คนตาโตบอกกับเพื่อนสนิทของตนอย่างอารมณ์ดี
" อ้าวงั้นที่ร้านคนพอแล้วอ่ะดิแบค งั้นแกไปกับพวกเราน๊าๆๆๆๆๆ "ลู่ฮานอ้อนเสียงหวานกับเพื่อนสนิทของตน
" อ่ะไปก็ไปเดียวโทรบอกพี่เลย์ก่อน เดี่ยวพี่แกจะเป็นห่วง" พูดจบก็พลางกดโทรศัพท์คู่ใจหาเบอร์พี่ชายเพียงคนเดียวของตนเอง เมื่ออีกฝ่ายรับร่างเล็กก็กรอกเสียงหวานไปตามสายอย่างคุ้นเคย
" ฮัลโลพี่เลย์ วันนี้แบคกลับบ้านเย็นนะ .......... อ้อ!!ไปกับเสี่ยวลู่น่ะ .......ฮะๆครับงั้นแค่นี้นะปะวันนี้เสี่ยวลู๋ ชวนเพราะฉะนั้นเสี่ยวลู่ต้องเสี้ยงไอติมฉันกับคยองซูแทนค่าเหนื่อย ^^"
"ตกลงพี่หรือพ่ิอทำอะไรก็ต้องรายงานทุก 24 ได้ๆ วันนี้ฉันเลี้ยงเอง" พูดจบร่างบางทั้งสามคนก็เดินออกจากห้องเรียนไป โดยมีสายตาของใครบ้างคนมองมาอย่างสนอกสนใจ
' ไม่เจอกันนานนะ แบคฮยอน นายยังจะจำฉันได้หรือเปล่าน๊าคนที่นายเคยรัก'
อัพต่อ อย่างเร็ว
@ เมียงดง
:)
Shalunla
เสียงกระดิ่งของประตูร้านดังขึ้น ทำให้เจ้าของร้านร่าเล็กต้องชะงักการกระทำที่กำลังทำอยู่ก่อนจะเงยกน้ามาต้อนรับเ้วยเสียงหวานเหมือนกับใบหน้าของตน
" สวัดดีครับ ไม่ทราบว่าจะรับอะไรดีครับ ^^ "
" เอิ่มมมม รับเจ้าของร้านคนสวยได้หรือเปล่าล่ะครับ ^^" เสียงทุ่มกับแววตาขี้เล่นของของ อีกฝ่ายหากเป็นผู้อื่นคงละลายไปแล้วแต่กับ 'จาง อี้ ซิ่ง ' คนนี้ไม่ใช่
โป๊ก!!!!!
" พี่ไม่เล่นด้วยนะเซฮุน มาทำงานสายแล้วยังมากวนประสาทพี่อีก ตัดเงินเดือนดีไม่เนี้ย" ร่างบางดุใส่ลูกน้องของตนอย่างกึ่งโมโห กึ่งพูดเล่น
" แง๊ๆๆ พี่เลย์อ่ะผมแค่ยอกเล่นแค่นี้จะหักเงินเดือนผมเลยหรอ อย่าเลยนะครับเห็นแก่เด็กตาดำๆอย่างผมเถอะ น๊าๆๆๆๆ" ลูกอ้อนที่ส่งมาทำเอาเจ้าของร้านหัวเราะออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
" 55555 อย่างนายเนี้ยนะ โอ เซฮุน ลูกเจ้าของท่าเรือรายใหญ่ของเอเชีย จะตกอับเพราะโดนตัดเงินเดือน พี่อยากหัวเราะให้ฝันร่วงหมดปากจริงๆ"
" ชิ ถ้าพี่ไม่บอกผมก็รู้หรอน๊าว่าตัวเองเป็นใคร จริงผมก็ไม่อยากจะคิดถึงมันเลยชักนิดเดียว" เสียงอ่อยของโอเซฮุน ทำเอาเลย์รู้สึกผิดที่ไปขุดเอาปมที่ลูกน้องตนเกลียดขึ้นมา
"ชั่งมันเถอะฮะ ผมไปทำงานดีกว่าเดียวผทจะหักเงินผมจริงๆขึ้นมาจะทำไง ^_^"พูดจบพาเทเชียคนเก่งของร้านก็เดินหายเข้าไปหลังร้านทันที
" เฮ้ย~ พี่ขอโทษนะที่ทำให้นายต้องคิดถึงอดีตที่โหดร้ายแบบนั้นน่ะเซฮุน "
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
." อือ~~คุณคริสค่ะอย่าสิ"เสียงหวานที่ร้องประท้วงการกระทำของอีกที่กำลังยุ่งกับการถอดเสื้อผ้าของเธอ
"อืม อย่าดื้อสิ เยอึน เดี่ยวก็เสร็จแล้ว เปบเดี่ยวเอง"ร่างสูงเอ่ยมือพลางซุกไซไปกับผิวหนังใต้เสื้อผ้าของอีกฝ่าอย่างเมามัน
" อือออออออออออ"
โครม!!!!!
เสียงประตูที่ถูกเปิดออกพร้อมกับชายชราที่เดินเข้ามาด้วยสีหน้าจริงจัง
เพี้ย!!
เสียงของฝ่ามือกระทบกับหน้าของอันหล่อเหลาของร่างสูงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกแท้ๆของตน
" เลว เลวจริงๆแม้แต่น้องแกก็ทำได้"
" หึใครครับใครน้องผม ผมจำได้นะว่าแม่ผมมีผมอยู่คนเดียว" เสียงทุ่มตอบกับอย่างไม่เกรงกลัวช่ยชีาที่หน้าตาเคร่งครึมตรงหน้าเลยซักนิดเดียว
" กะ......แกไอ้คริสแกจะทำฉันขายหน้าไปถึงไหนเนี้ยหะ กลับมางานการก็ไม่ช่วยวันๆเอาแต่กกกับผู้หญิง แถมมะวานแกยังไล่น้องแกออกจากบ้านไปอีก"
"อ่ะ!! ผมเปล่านะพ่อทำตัวเอง เองตะหากผมก็แค่กลับมาท้วงสัญญาที่พ่อให้ไว้กับแม่ก็เท่านั้น ส่วนเรื่องที่ว่าผมไล่ไอ้ฮุนออกจากบ้านน่ะผมไม่ได้ทำ ไอ้ฮุนมันออกไปเอง" ร่างลุกขึ้นจากเตียงยืนขึ้นด้วยความสูงเต็มที่ทำเอาคนเป็นพ่อต้องเงยกหน้าขึ้นมองลูกชายคนโตของ ตะกูลอย่างเอือมละอา
" แกคิดแค่นี้จริงๆหรอ คริส "
" อ่า~~~ ก็แค่นี้ ....มั่งล่ะครับ" พูดจบก็กระตุ้กยิ้มชั่วร้ายขึ้นที่มุมปากทำเอาลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างหลังชายชราต้องขนลุกกันไปตามๆ ' คนอะไรก็ไม่รู้หล่อแต่หน้าแต่จิตใจชั่วร้ายเป็นบ้าเกิด มาเป็นมาเฝียไม่เคยกลัวใครแต่ผู้ชายคนนี้ยอมรับเลย เค้าไม่ใช่คนแน่ๆ'
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
" แบคฮยอนอ่า~ เลิกเรียนแล้วไปเดินเมียงดงกัน" เสียงหวานของเพื่อนหน้าหวานจนผู้หญิงอายอย่าง 'ลู่ฮาน'เอ่ยถามเพื่อนสนิทที่กำลังงวนกับการเก็บของเข้ากระเป๋าถืออย่างไม่สนใจใคร
" ไปอีกแล้วหรอเสี่ยวลู่ มะวานก่อนก็ไปนะ ถ้าอยากไปนักก็ไปชวน คยองซู โน้น" แบคฮยอนบอกพลางเอานิ้วชี้เพื่อนสนิทอีกคนที่ฝังตัวเข้ากับโต๊ะเรียนตั่งแต่เริ่มเรียนมา
" ห๊ะ !!! ไปเมียงดงหรอ ไปๆๆๆๆฉันไป"พอพูดเรื่องเทีีี่ยวอีกฝ่ายก็หูพึงรีบเด้งตัวลุกขึ้นมาเก็บของอย่างไว
" ดูแกไม่รีบเลยนะคยองซู แล้วไม่ไปรับพี่ชายแกหรอไง"
" อ่า~~ พี่มินซอกอ่ะหรอ เค้าโทรมาบอกเมื่อตอนกลางวันแล้วว่าจะไปช่วยที่ร้านพี่แกอ่ะ"คนตาโตบอกกับเพื่อนสนิทของตนอย่างอารมณ์ดี
" อ้าวงั้นที่ร้านคนพอแล้วอ่ะดิแบค งั้นแกไปกับพวกเราน๊าๆๆๆๆๆ "ลู่ฮานอ้อนเสียงหวานกับเพื่อนสนิทของตน
" อ่ะไปก็ไปเดียวโทรบอกพี่เลย์ก่อน เดี่ยวพี่แกจะเป็นห่วง" พูดจบก็พลางกดโทรศัพท์คู่ใจหาเบอร์พี่ชายเพียงคนเดียวของตนเอง เมื่ออีกฝ่ายรับร่างเล็กก็กรอกเสียงหวานไปตามสายอย่างคุ้นเคย
" ฮัลโลพี่เลย์ วันนี้แบคกลับบ้านเย็นนะ .......... อ้อ!!ไปกับเสี่ยวลู่น่ะ .......ฮะๆครับงั้นแค่นี้นะปะวันนี้เสี่ยวลู๋ ชวนเพราะฉะนั้นเสี่ยวลู่ต้องเสี้ยงไอติมฉันกับคยองซูแทนค่าเหนื่อย ^^"
"ตกลงพี่หรือพ่ิอทำอะไรก็ต้องรายงานทุก 24 ได้ๆ วันนี้ฉันเลี้ยงเอง" พูดจบร่างบางทั้งสามคนก็เดินออกจากห้องเรียนไป โดยมีสายตาของใครบ้างคนมองมาอย่างสนอกสนใจ
' ไม่เจอกันนานนะ แบคฮยอน นายยังจะจำฉันได้หรือเปล่าน๊าคนที่นายเคยรัก'
50%-------เอิ่มกัสหวัดขึ้นอ่ะเดี่ยวดึกมาต่อให้จบพร้อมตอน2 นะค่ะ ขอตัวไปนอนก่อน ขอบคุณ2คอมเมนส์แรกนะค่ะอ่านแค่2 เมนกัสก็ยิัมหน้าบานเป็นจานดำแล้วล่ะ ต้องขออภัยอย่างแรงกล้าที่ทำรวมกันเป็นบรรทัดเดียวกันเหตุจากกัสพิมพ์ในโทรศัพ?์แล้วก็เอาลง เลยทำให้มันเป็นเหตุแบบนี้กัสต้องขออภัยจริงๆนะกาก๋า
อัพต่อ อย่างเร็ว
@ เมียงดง
" ลูลู่ดูตรงโน้นดิ เฮ้ย! ตรงนั้นก็สวยนะ เดี่ยวๆนี้ก็ใช่ได้นะ"
" นี่ขนาดแกบ่นว่าฉันมาบ่อยแต่พอมาถึงกลับไม่สนใจเพื่อนเลยนะแบคฮยอน" ลู่ฮานบ่นด้วยน้ำเสียงนอยเพื่อนสนิทที่พอมาถึงก็กับสนใจอย่างอื่นมากกว่าตน
"แกอย่าบ่นนักดิลู่ ไหนมาแล้วก็เดินๆไปเถอะแกคบกะแบคมาตั้งนานก็น่าจะรู้ดีนี่หน่าว่ามันเป็นอย่างไง" เพื่อนตาโตละความสนใจจากขนมในมือเงยหน้าขึ้นมาบอกกับเพื่อนสนิทขี้น้อยใจอย่างลูฮาน
"ชิ! งั้นไปกินไอติมกันเถอะฉันเมื่อยขาแล้วอ่ะ ป่ะ แบค คยองซู"
พูดจบร่าบางก็ลากเพื่อนทั้ง 2 มายังร้านไอติมอันคุ้นเคย ก่อนจะเปิดประตู สายตาของลู่ฮานก็เหลือบไปเห็นใครบางงคนที่เค้าไม่ชอบหน้าอย่างจัง
"นี่เสี่ยวลู่แกจะขวางทางอีกนานป่ะฉันหิว "
"เป็นอะไรอ่ะเสี่ยวลู่"
"อ้อเปล่า เข้าไปเถอะ"
หลังจากที่ทั้งสามคนทาน ไอติมหมดไปคนละ 2 ถ้วย?? ก็พากันมาที่ป้ายรถเมลล์ใกล้ๆกับร้านที่เพิ่งออกมา
"แบคแกกลับเองได้นะ"
"นี่ฉันอายุเท่าไหร่แล้วคยองซู - -" "
"อ้อก็เป็นห่วงนิแบบนี้ยิ่งหาอย่างอยู่นะ"
"ไม่เป็นไรหรอคยองซู มะกี้พี่เลย์บอกจะให้เซฮุนมารับน่ะ"
"ใครเซฮุน ลู่ฮานถามด้วยความสงสัย"
" อ้อ เสี่ยวลู่ยังไม่เคยเจอล่ะชิ พาเทเชียคนใหม่ของร้านพี่เลย์น่ะ อ่ะ!! โทรมาพอดีเลย ฮัลโล.....อ้อฉันยืนอยู่ป้ายรถเมลล์.....อ้อเปบนะ นี่เสี่ยวลู่จะกลับกับฉันมัย" แบคฮยอนถามเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างๆ
"กลับก็ไประหยัดตังดีวันนี้พวกนายเล่นเอาฉันเทือบหมดกระเป๋าแล้วเนี้ย"
"อืม เซฮุนมีเสี่ยวลู่กลับด้วยนะ อ้อๆ มาเร็วๆล่ะตอนนี้ฉันหนาวจนจะแข็งกันอยู่แล้ว" แบคฮยอนกรอกเสียงบอกอีกฝ่ายอย่างสนิทสนม
" อ่ะ!!! รถเมลล์มาแล้วฉันไปก็่านะฝากหวัดดีเซฮุนด้วยล่ะ แบคฮยอน ฉันไปน๊าเสี่ยวลู่ "คยองซุโบกไม้โบกมือก่อนกะโดดขึ้นรถประจำทางไป
10นาทีผ่านไป
"นี่แบคฮยอนถ้าอีตาบ้านั้นยังไม่มาฉันจะนั่งแท็กซี่กลับแล้วนะ - -"
" อ่ะ มาแล้วนั้นไง " แบคฮยอนชี้นิ้วเรียวไปยังรถสปอร์ต สีดำสนิทตรงหน้าพลางโบกมือไปมา
' นีพาเทเซียหรือลูกคุณกันแน่ แต่ฉันหวังว่าคงไม่ใช่ใครคนนั้นหรอนะ' ลู่ฮานคิดในใจ เมื่อรถมาเทียบเข้าข้างก็ทำเอาลู่ฮานยืนก้มหน้าเงียบไม่มองคนที่พึ่งลงจากรถมาหาเพื่อนสนิทของเค้า
" ^^ ขอโทษนะที่สายอ่ะคือฉันแหละไปซื้อของมาน่ะ อ่ะขึ้นรถเลยแบคฮยอน เอ่อใครอ่ะแบคฮยอน " เซฮุนชี้ไปยังคนข้างๆที่ยืนอยูก้มหน้าเงียบไม่ทักทายตน
" อ้อ เพื่อนฉันไง ลู่ฮาน นายยังไม่เคยเจอหรอ" แบคฮยอนตอบคำถามด้วยเสียงใสแต่หารู้ไม่ว่าคนที่ได้ยินถึงกับหน้าถอดสี
"ละ....ลู่ฮ่าน" ร่าสูงอุทานชื่อคนที่อยูในความทรงจำที่แสนเจ็บปวดออกมา
ร่างบางค่อยๆเงยหน้าสบตาคมที่มองอย่างตกใจ
"ส ะ.....สวัดดี เซฮุน ^^" ลู่ฮ่าน ทักอีกคนที่มองเค้าอย่างเจ็บปวด
เอาแล้วไงลู่ฮานกรรมติดจรวดความเร็วแสงเลย อุตส่าห์หนีมาก็ยังจะต้องเจออีก นี่มันคงเป็นกรรมที่เค้าก่อขึ้นมาจริงๆ
" นี่ขนาดแกบ่นว่าฉันมาบ่อยแต่พอมาถึงกลับไม่สนใจเพื่อนเลยนะแบคฮยอน" ลู่ฮานบ่นด้วยน้ำเสียงนอยเพื่อนสนิทที่พอมาถึงก็กับสนใจอย่างอื่นมากกว่าตน
"แกอย่าบ่นนักดิลู่ ไหนมาแล้วก็เดินๆไปเถอะแกคบกะแบคมาตั้งนานก็น่าจะรู้ดีนี่หน่าว่ามันเป็นอย่างไง" เพื่อนตาโตละความสนใจจากขนมในมือเงยหน้าขึ้นมาบอกกับเพื่อนสนิทขี้น้อยใจอย่างลูฮาน
"ชิ! งั้นไปกินไอติมกันเถอะฉันเมื่อยขาแล้วอ่ะ ป่ะ แบค คยองซู"
พูดจบร่าบางก็ลากเพื่อนทั้ง 2 มายังร้านไอติมอันคุ้นเคย ก่อนจะเปิดประตู สายตาของลู่ฮานก็เหลือบไปเห็นใครบางงคนที่เค้าไม่ชอบหน้าอย่างจัง
"นี่เสี่ยวลู่แกจะขวางทางอีกนานป่ะฉันหิว "
"เป็นอะไรอ่ะเสี่ยวลู่"
"อ้อเปล่า เข้าไปเถอะ"
หลังจากที่ทั้งสามคนทาน ไอติมหมดไปคนละ 2 ถ้วย?? ก็พากันมาที่ป้ายรถเมลล์ใกล้ๆกับร้านที่เพิ่งออกมา
"แบคแกกลับเองได้นะ"
"นี่ฉันอายุเท่าไหร่แล้วคยองซู - -" "
"อ้อก็เป็นห่วงนิแบบนี้ยิ่งหาอย่างอยู่นะ"
"ไม่เป็นไรหรอคยองซู มะกี้พี่เลย์บอกจะให้เซฮุนมารับน่ะ"
"ใครเซฮุน ลู่ฮานถามด้วยความสงสัย"
" อ้อ เสี่ยวลู่ยังไม่เคยเจอล่ะชิ พาเทเชียคนใหม่ของร้านพี่เลย์น่ะ อ่ะ!! โทรมาพอดีเลย ฮัลโล.....อ้อฉันยืนอยู่ป้ายรถเมลล์.....อ้อเปบนะ นี่เสี่ยวลู่จะกลับกับฉันมัย" แบคฮยอนถามเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างๆ
"กลับก็ไประหยัดตังดีวันนี้พวกนายเล่นเอาฉันเทือบหมดกระเป๋าแล้วเนี้ย"
"อืม เซฮุนมีเสี่ยวลู่กลับด้วยนะ อ้อๆ มาเร็วๆล่ะตอนนี้ฉันหนาวจนจะแข็งกันอยู่แล้ว" แบคฮยอนกรอกเสียงบอกอีกฝ่ายอย่างสนิทสนม
" อ่ะ!!! รถเมลล์มาแล้วฉันไปก็่านะฝากหวัดดีเซฮุนด้วยล่ะ แบคฮยอน ฉันไปน๊าเสี่ยวลู่ "คยองซุโบกไม้โบกมือก่อนกะโดดขึ้นรถประจำทางไป
10นาทีผ่านไป
"นี่แบคฮยอนถ้าอีตาบ้านั้นยังไม่มาฉันจะนั่งแท็กซี่กลับแล้วนะ - -"
" อ่ะ มาแล้วนั้นไง " แบคฮยอนชี้นิ้วเรียวไปยังรถสปอร์ต สีดำสนิทตรงหน้าพลางโบกมือไปมา
' นีพาเทเซียหรือลูกคุณกันแน่ แต่ฉันหวังว่าคงไม่ใช่ใครคนนั้นหรอนะ' ลู่ฮานคิดในใจ เมื่อรถมาเทียบเข้าข้างก็ทำเอาลู่ฮานยืนก้มหน้าเงียบไม่มองคนที่พึ่งลงจากรถมาหาเพื่อนสนิทของเค้า
" ^^ ขอโทษนะที่สายอ่ะคือฉันแหละไปซื้อของมาน่ะ อ่ะขึ้นรถเลยแบคฮยอน เอ่อใครอ่ะแบคฮยอน " เซฮุนชี้ไปยังคนข้างๆที่ยืนอยูก้มหน้าเงียบไม่ทักทายตน
" อ้อ เพื่อนฉันไง ลู่ฮาน นายยังไม่เคยเจอหรอ" แบคฮยอนตอบคำถามด้วยเสียงใสแต่หารู้ไม่ว่าคนที่ได้ยินถึงกับหน้าถอดสี
"ละ....ลู่ฮ่าน" ร่าสูงอุทานชื่อคนที่อยูในความทรงจำที่แสนเจ็บปวดออกมา
ร่างบางค่อยๆเงยหน้าสบตาคมที่มองอย่างตกใจ
"ส ะ.....สวัดดี เซฮุน ^^" ลู่ฮ่าน ทักอีกคนที่มองเค้าอย่างเจ็บปวด
เอาแล้วไงลู่ฮานกรรมติดจรวดความเร็วแสงเลย อุตส่าห์หนีมาก็ยังจะต้องเจออีก นี่มันคงเป็นกรรมที่เค้าก่อขึ้นมาจริงๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น