คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
นิยาย เรื่องนี้ไม่ Y หัดอ่าน หมายเหตุหน้าหลักของนิยายบ้าง รำคาญเสียงบ่น
คนเราไม่เคยอ่านอะไรด้านหน้าเลย แล้วมาตีโพยตีพายตลอด อ่านจนเบื่อแล้วครับ ว่าถ้า Y จะเลิกอ่าน คงได้แต่บอกว่าถ้าไม่เชื่อใจ ไม่สนใจคำบอกกล่าว ก็เลิกอ่านได้เลยครับ ไรท์เตอร์เห็นคำบ่นมากจนรำคาญแล้ว
“ไอคุณพี่ยู!” เสียงตะโกนแสบแก้วหูนี่ไม่ได้มาจากไหน เจ้าของเสียงตัวดีที่กำลังโดนคนชื่อ ‘ยู’ ตรงเข้าไปขย้ำนั้น วิ่งเข้ามาหาจากประตูห้องทันทีที่ออดหมดคาบสอบดังขึ้น ทำเอาอดสงสัยไม่ได้ว่านี่มันสอบเสร็จก่อน หรือมันเดาเพื่อมารอพี่ของมันกันแน่
“อื้อหือ คุณน้องครับ จะไม่มาตรงเวลาไปหน่อยเหรอ” ยูบนทันที เขาอุตส่าห์คิดว่าจะได้คุยกับเพื่อนเพราะคงไม่ได้เห็นหน้ากันอีกยาวทั้งที แต่น้องชายตัวดีดันเร็วรี่มาจะลากคอผมไปตามคำสัญญาที่ต้องไปเดินห้างกับมันวันนี้
“ไม่อะ สายจะตาย” โอ้แม่เจ้า เถียงกันหน้าด้าน ๆ ถ้าจำไม่ผิดมันนัดเอาไว้หลังสอบเสร็จครึ่งชั่วโมง นี่มันตะโกนหาผมทันทีที่ออดหมดเวลาสอบดัง หรือพูดให้ถูกคือเสียงตะโกนของมันดังพร้อมกับออดหมดเวลาสอบ เล่นเอาครูที่มาคุมห้องสอบแทบจะลากมันไปห้องปกครองอยู่แล้ว ถ้าไม่ติดว่ามันรีบขอโทษขอโพยสะก่อนนะ
“เห้ย จะบ้าเหรอ ขอเวลาก่อนดิ นี่เพื่อนพี่จบแล้วนะ ไม่ได้เจอพวกมันอีกนาน ขอร่ำลากันมั่งซิวะ” ผมอดไม่ได้ให้โวยขึ้นมา ก็ใครใช้ให้มันขึ้นมาก่อนเวลาแถมจะขัดผมอีกล่ะ
อ้อ ผมจบม.6 แล้วครับ วันนี้ก็เป็นวันสอบวันสุดท้าย แต่ผมไม่จบครับ... เอ่อ ไม่ใช่ว่าผมโง่หรอกนะครับ ผมก็มีดีกรีความฉลาดติดอันดับบน ๆ เหมือนชาวบ้านนั่นแหละครับ แต่เสียดายที่ปีที่แล้วผมไปต่อต่างประเทศ ปีนี้ที่มาเรียนต่อ ทำให้ต้องสอบย้อนหลังอะไรต่อมิอะไรเยอะแยะ
เคราะห์ซ้ำกรรมกระหน่ำซัด ต้องใช้คำว่ากระหน่ำเลยครับ ก็ดูซิครับคุณผู้อ่าน พอผมจะสอบ อาจารย์ก็ติดงาน พออาจารย์จะเรียกสอบ ผมก็ติดสอบวิชาอื่นหรือติดกิจกรรม แถมไม่ใช่วิชาเดียวนี่สิ ล่อไปแปดวิชา กว่าจะสอบย้อนหลังได้ก็หมดเวลาเรียนพอดี
เพียงแต่ผมยังสอบได้ไม่หมดหรอกครับ ก็ผมดันซวยเพิ่มมาอีก ตรงที่อาจารย์ประจำวิชาสามคนที่ต้องสอบผมเนี่ย คนหนึ่งก็ป่วยหนัก อีกคนต้องไปร่วมงานวิจัยที่ต่างประเทศ อีกคนก็กำลังมีปัญหากับทางโรงเรียน ผมงี้อึ้งครับ อึ้ง!
จะให้เอาข้อสอบอื่นมาสอบ โรงเรียนก็อ้างเรื่องมาตรฐาน จะดึงอาจารย์คนอื่นมาสอบแทน เดี๋ยวก็ไม่ยุติธรรม อย่างนี้อย่างนู้น
แถมมีอะไรอีกนะ อ้อ ผมโดนรถชนครับ เจ็บไม่มากไม่น้อย ขาหักสองข้าง ไม่ต้องคิดเลยครับว่าผมจะตั้งใจเรียนพอที่จะมาเรียนทุกวัน (ต่อให้นั่งรถเข็นมาได้ พ่อแม่ที่แสนดีของผมก็ไม่อนุญาตหรอก) โรงเรียนเลยได้อ้างเรื่องเวลาเรียนไม่พอ... (ดูทำเข้า ตูจะบ้าตาย!) สุดท้าย... ง่าย ๆ ครับ เกรดไม่ออก น้ำตาตกใน ซ้ำชั้นสิครับ...
แต่ซ้ำชั้นของผมนี่พิเศษยิ่งกว่าพิเศษครับ เพราะด้วยเหตุการณ์วิปลาสที่มันไม่น่าจะมีทางเป็นไปได้ของผม มันดันเป็นไปได้ขึ้นมา พระบิดาอันเป็นที่ชื่นชอบของเกล้ากระผมเลยจัดการเรื่องนี้เสียยกใหญ่ เล่นเอาเกือบได้ขึ้นโรงขึ้นศาล พระมารดาเกือบพาไปออกสื่อให้รู้แล้วรู้รอดไป เพื่อน ๆ ผมรวมหัวกันประท้วงแทบทั้งชั้น (โอ้ เพื่อน ๆ ผม แต่ละคนใจดีกันทั้งนั้น)
ซึ่งที่มันไม่เป็นข่าวอึกทึกครึกโครมก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับ แต่เดิมผมเรียนเร็วมาก่อนแล้วหนึ่งปีตอนเด็ก ๆ ดังนั้นต่อให้ผมเสียเวลาไปอีกปีคือปีนี้ ก็ถือสะว่ากรรมใหม่มันไปทับบุญเก่าผมแทน และอีกอย่าง น้องของผมสองคนที่มันคลานตามผมมาอีกหนึ่งปีให้หลังเองมันก็เรียนเร็วด้วย ดังนั้นปีนี้พวกมันก็ ม.5 ปีหน้าที่ผมต้องซ้ำชั้นพวกมันก็ม.6 ด้วย พ่อแม่เลยเห็นดีเห็นงามที่จะส่งลูกสามคนเข้าปี 1 พร้อมกันไปเลย!
แน่ล่ะว่าทางโรงเรียนย่อมดีใจที่พ่อแม่ผมจะไม่เอาเรื่องครับ แต่เรื่องมันเกิดขึ้นมาแล้ว จะให้ทางผมเสียเปรียบฝ่ายเดียวก็ใช่ที่ครับ สรุปแล้ว ปีนี้ทั้งปีผมไม่ต้องมาเรียนครับ (พระเจ้า สุดยอด สะใจผมจริง ๆ!) ผมแค่มาสอบตอนเปิดเทอมก็จบครับ กิจกรรมจะเข้าหรือไม่เข้าก็ได้ครับ และเกรดทุกตัวของผมและน้อง ไม่ต้องบอกก็รู้นะครับว่าเป็นเลขอะไร (เส้นตรงสามเส้น หนึ่งตั้ง หนึ่งนอน หนึ่งทแยง สวยจริงๆ!)
เฮ้อ พูดสะมากชักคอแห้ง แต่จะให้ผมหยุดพูดนี่ขออีกเรื่อง แบบว่าลืมแนะนำน้องสองตัวไปเลยอะ ว่ามันเป็นฝาแฝด แน่นอนว่าเหมือนกันเด๊ะ เสียดายหล่อน้อยกว่าผมนิดนึง (หุหุหุ) แต่ที่มันมีมากกว่าผมคือความกวนอวัยวะเบื้องล่าง ตอนผมกำลังพูดอยู่นี้ มันก็กำลังทำงานถนัดของมันอยู่ครับ กวนผมเนี่ย!!!
“พอ ๆ ไปรอหน้าห้องเลย ให้ไอเอกยืนรอคนเดียว สงสารมัน” ผมชี้นิ้วสั่งน้องตัวดีให้ไปยืนรอแฝดไข่ใบเดียวกันที่หน้าห้อง เพราะตอนนี้มันทำหน้าตาเว้าวอนขอร้อง พร้อมส่งสายตากระพริบปริบ ๆ ให้ผมพามันสองคนไปเดินห้างไวไว แต่ขืนมันทำต่อ ผมอาจจะรำคาญเผลอถีบมันเข้า เลยต้องไล่มันไปก่อน
“ก็ได้ แต่ให้เวลาพี่ยูสิบห้านาทีนะ” น้องตัวดียอมถอยให้ผมก้าวหนึ่ง แหม ยังมีส่วนดีอยู่บ้างนะเนี่ย ถ้าไม่เห็นผมล่ะไม่เชื่อเลย เพราะขนาดผมสอบปลายภาค มันยังเปิดทีวีเล่น PS3 แถมเอาโฮมเทียเตอร์ห้องของพ่อแม่มาต่ออีก โอย ตูจะบ้า!
“เออ ๆ พวกแกสองคนรอหน้าห้องแหละ พี่คุยกับเพื่อน ๆ แป๊ปนึงเดี๋ยวก็เสร็จ” ผมบอกมัน มันจึงพยักหน้าและจากไปอย่างสงบเสียที
“น้องมึงมาโคตรจะเร็วเลยยู” เพื่อนผมแซวเข้าให้ กิตติศัพท์ความแสบของน้องผมนี่ดังไปทั่วม.6 ครับ เรื่องแกล้งคนล่ะของชอบพวกมันสองคน
“เหอะ ๆ พวกมันอยากรีบไปห้างอะ ไม่รู้จะไปทำไมบ่อย ๆ พึ่งไปมาเมื่อสัปดาห์ที่แล้วเอง” ผมบอก เพราะเสาร์ที่ผ่านมาพวกมันลากผมไปเดินห้างมาหมาด ๆ
“แล้วพวกมันจะไปห้างไหนวะ” เพื่อนผมคนเดิมถามต่อ
“แอลเอฟิลด์” ผมบอก ก่อนจะเอื้อมมือไปดึงแผ่นกันฝุ่น ที่ช่วยป้องกันไม่ให้หน้าจอคอมพิวเตอร์บนโต๊ะมีฝุ่นเกาะขณะที่จะปิดเทอมนับจากนี้
“โหย ไอบ้านนอกกกก” เพื่อนอีกคนตะคอกใส่หูผมเต็ม ๆ ไม่มีโอกาสได้หลบ มีแต่โอกาสแสบแก้วหูเท่านั้นเอง
“จะตะโกนหาเตี่ยเรอะ!” ผมหันไปว่าใส่ มือขวาลูบหูที่โดนกรอกเสียงอันดังยังกับสเตอริโอเป็นพัลวัน
“มึงจำเกมที่พวกกูชวนเล่นได้ป่าว” คนที่ตะโกนกรอกหูถาม ผมขอสะเออะ แนะนำตัวมันนะครับ คนที่คุยกับผมเป็นเพื่อนสนิทขากินขาเที่ยวตัวจริง ที่ผมชอบมาก เพราะมันไม่ชอบกินฟรี หากมันกินฟรีต้องมีทดแทน หรือเลี้ยงกลับ (หายากนะเนี่ย) ชื่อเหวินส่วนคนที่กรอกหูผมนี่ตัวกินครับ กินอย่างเดียวไม่มีเลี้ยง เพื่อนชวนไปไหนไปหมด ไม่มีเงินก็ยังจะไป (หน้าด้านสุด ๆ) ชื่อเจน และยังมีอีกสองคนที่ร่วมสงสนทนาด้วยชื่อปอนด์ กับโจ้
เหวินนี่สูงประมาณ 175 เซนติเมตรคับ ส่วนอีกสามก็เรียงตามลำดับประมาณ 172, 170 แล้วก็ 171 ครับ ส่วนผมนะเหรอ สูงสุดๆ สูงกว่าพวกมันเยอะครับ 162 (อิอิ สูงใช่ป่าว : ยู) (สูงกว่าหมานิดนึง : เอก)
ส่วนเรื่องหน้าตานะเหรอครับ ผมก็หน้าตาธรรมดา ๆ ครับ คิ้วเข้ม ๆ หน้าทื่อ ๆ ไม่ได้ดีเด่อะไร เหวินนี่ออกจีน ๆ มีกระนิดนึงแต่ผิวไม่ขาวออกเพราะชอบเล่นกีฬา เจนนี่ออกไปทางล่ำนิดหน่อย ตัวมันหนาพอดู สีผิวงี้เข้มมากครับ ส่วนปอนด์นี่ขาวจนผู้หญิงอายครับ ถอดแบบมาจากโฆษณาไวท์เทนนิ่งก็ไม่ปาน หน้าตาก็น่ารักครับ จมูกเล็ก ริมฝีปากบาง หน้าใส เอาเป็นว่าน่ารักโคตร ส่วนโจ้นี่สวมแว่นครับ (เหมือนผม อิอิ) หน้าตาดูจืด ๆ ครับ แต่ดูมันตัวเล็ก ๆ แต่ถ้าดูตอนมันถอดเสื้อเล่นกีฬาจะเห็นว่าตัวมันหนาไม่แพ้เจนเลยแหละ ไม่เหมือนตอนใส่เสื้อเลยแหละครับ แต่ถึงหน้าตามันจะจืด สาว ๆ ก็กรี้ดมันพอดูนะครับ ถึงจะน้อยกว่าปอนด์ไปหน่อยก็เถอะ
ส่วนหน้าตาของเอกกับสิงห์(คนที่เข้ามาหาผมนั่นแหละ) น้องแฝดสองของผมน่ะเหรอ หน้าตาพวกมันก็ใช้ได้นะครับ เล่นกีฬาด้วย ผิวไม่ขาวเท่าไหร่ แต่สูงยาวเข่าดีหุ่นดีโอเคเยี่ยมเลยแหละ (ทั้งสองตัวสูงเท่ากันเป๊ะ 173... อ้ากกกก รับไม่ได้!!!) ยิ่งมาพร้อมเป็นแพ็คคู่เหมาจ่าย สาว ๆ ยิ่งชอบครับ
“ก็พอได้ ทำไมวะ” ผมถามเจนอย่างไม่รอช้า หวังว่ามันจะตอบให้ผมหายสงสัยได้
“ก็มันเปิดมานานแล้วใช่มะ?” เจนถามต่อ ผมนึก ๆ ดู ตอนพวกมันชวนเล่นเพราะมันเปิดเกมมาใหม่ ๆ ก็ราวครึ่งปีได้แล้ว ผมจึงพยักหน้ารับคำพูดมัน ให้มันพูดต่อไวไว
“ตอนนี้ผู้เล่นก็ถึงระดับที่ 60 กันเยอะพอดูซึ่งมันสูงสุดของที่ผ่านมา เค้าตั้งชื่อกันว่า Episode 1 : ลำนำแห่งผู้กล้า และในวันนี้จะเป็นการอัพเดทแพทช์ตัวใหม่ที่เพิ่มระดับจนสูงสุดที่ 90 รวมถึงระบบใหม่ ๆ ทั้งทักษะและสมญานามที่แก้ใหม่อีกมาก พร้อมกับเปิดพื้นที่อีกเพียบ เป็น Episode 2 : สงครามแห่งแผ่นดิน และแน่นอนว่าสถานที่เปิดตัวก็ไม่พ้นเมืองใหญ่ต่าง ๆ ทั่วภูมิภาค และที่ภาคใต้นี่จัดกันหลายที่ ที่สงขลาเองก็ได้จัดด้วย ห้างใหม่อย่างแอลจีฟิลด์เลยได้จัดไง เนี่ยช่วงเย็นก็เริ่มเปิดงานแล้ว พร้อมกันทั่วประเทศเชียวนะ” เจนบอก สายตาลุกวาวด้วยความคลั่งไคล้และหลงใหลเกมที่ว่า
“ก็นะ สงสัยมันอยากเดินงานก่อนด้วยล่ะมั้ง นี่พวกมันเล่นบอกพ่อแม่เรียบร้อยเลยนะว่าจะกลับดึกน่ะ” ผมบอกเจน แน่นอนว่าทั้งสี่รอบตัวผมทั้งหมดเล่นเกมนี้กันทั้งนั้น
“ไหน ๆ ก็ปิดเทอมแล้ว น้องแกคงเล่นเกมนี้แน่ แกก็มาเล่นด้วยดิ” ปอนด์เอ่ยชักชวน ที่ผ่านมาผมตั้งใจอ่านหนังสือ พวกเพื่อนสี่คนที่พยายามชวนผมเล่นก็โดนปฏิเสธตลอด แต่ดูท่าหนนี้ที่น้องสองตัวจะเล่นด้วย ผมคงต้องเล่นด้วยแน่ ๆ
“แล้วมันสนุกกว่าเกมอื่นรึเปล่า เห็นที่ผ่านมาเกมแต่ละเกมที่ใช้ระบบจับคลื่นสมองไม่เห็นสนุกเลย” ผมพูดจบพร้อมกับเสียงตบเกรียนดัง เพียะ! ไม่ใช่ที่ไหนครับ หัวผมนี่แหละ สายตาสองข้างของผมจึงตั้งขวาง มองหาผู้กระทำผิดทันที
“แกเล่นเกมล่าสุดเมื่อปีครึ่งที่แล้ว ตอนนี้เค้าปรับมาตรฐานใหม่หมดแล้ว การตอบสนองไวเป็นเลิศ อันตรายหายเกลี้ยง ไม่สนุกมาอัดกูได้เลย” เจนตอบ โดยมีปอนด์ เหวิน และโจ้สามคนพยักหน้ายืนยัน เพราะพวกมันเล่นด้วยกัน ขนาดว่ามีสอบเข้ามหาวิทยาลัยเมื่อเดือนที่ผ่านมา พวกมันก็ยังมีเล่นบ้าง แบ่ง ๆ เวลาไป ขนาดเล่นทุกวัน เวลาอ่านหนังสือน้อยกว่าชาวบ้านวันละตั้งสองชั่วโมง พวกมันยังสอบติด เก่งโคตรเลย
“เออ ๆ ถ้าพ่อแม่ซื้อให้ก็อาจจะเล่น” ผมบอก ก่อนจะหันไปเห็นสายตาเขม่นมาจากน้องสิงห์ตัวดี ที่นิ้วชี้ไปยังนาฬิกาข้อมือตรงข้อมือขวาของมันเป็นนัย
“ไปแล้ว ๆ ไปเที่ยวก็โทรมาชวนบ้างนะเว้ย ไว้เจอกัน” ผมรีบบอกลาเพื่อนทั้งสี่
“ไปเที่ยวกันในเกมนั่นแหละ ได้เกมแล้วโทรมาบอกพวกกูด้วย” เจนเป็นตัวแทนตอบคำ ก่อนที่ผมจะรีบวิ่งไปหาน้องทันที
แน่นอนว่าในเมื่อผมรู้เป้าหมายแล้ว ผมจึงไม่คิดที่จะถามสาเหตุของการที่ต้องการจะไปแอลจีฟิลด์มากเท่าไรนัก
แอลจีฟิลด์เป็นห้างเปิดใหม่ ทับพื้นที่ห้างหนึ่งซึ่งเปลี่ยนมือมาแล้วหลายครั้ง ความสูงของห้างสรรพสินค้านี้สูงร่วมร้อยชั้น แบ่งเป็นพื้นที่เช่าสำนักงานด้านบน กับห้างสรรสินค้าด้านล่าง แล้วยังมีร้านอาหารอีกมากมาย รวมถึงโรงภาพยนตร์ และอื่น ๆ อีกมากมาย เรียกได้ว่ามาที่เดียวครบเซ็ท ซึ่งเปิดทำการมาได้สิบปีแล้ว
จากโรงเรียนของพวกผมนั้น ไม่ไกลจากแอลจีฟิลด์มาก เพียงเดินเท้ามาสิบห้านาทีก็ถึง นาฬิกาข้อมือบอกเวลาผมที่ 17.00 น. จากป้ายโฆษณาเกมต่าง ๆ รอบห้าง และตามพื้นที่ต่าง ๆ ที่เดิมผ่านมา เรียกได้ว่าหากผมบอกว่าไม่รู้เวลาเริ่มงาน ผมอาจถูกวิสามัญฆาตกรรมได้ง่าย ๆ
“กินข้าวก่อนแล้วค่อยไปเดิน วันนี้พ่อกับแม่ไม่อยู่บ้านนะ ไม่มีข้าวที่บ้านให้กิน” ผมเตือนน้องสองคน เพราะเมื่อพวกมันก้าวพ้นประตูห้างเข้ามา พวกมันก็แทบจะเดินตรงไปที่บูธเกมทันที ซึ่งตอนนี้พื้นที่โล่งกลางห้างที่เคยมีร้านจำหน่ายสินค้ายิบย่อยหลายสิบร้าน กลายเป็นเวทีวงกลมเปิดรอบ มีภาพฉายสามมิติฉายตัวอย่างเกมอยู่เหนือเวทีไปสามเมตร สามารถดูได้จากรอบทิศทางเป็นวงกลม
ถึงน้องสองคนของผมจะหิวแค่ไหน แต่ความดึงดูดจากเกมนั้นสูงกว่ามาก ดังนั้นเมื่อสั่งอาหารมาได้แล้ว ทั้งสองจึงรีบกินทันที แถมยังเร่งผมให้กินเร็ว ๆ อีก ผมจะทำยังไงได้นอกจากเร่งให้เร็วขึ้น รีบกระดกน้ำตามและถูกฉุดกระชากลากถูโดยน้องทั้งสองทันที
“สวัสดีค่ะเกมเมอร์ทุกท่าน อีกไม่ถึงชั่วโมง Episode 2 : สงครามแห่งแผ่นดิน จะถูกอัพโหลดไปยังเครือข่ายเกมแล้วนะคะ” เสียงจากพิธีกรสาวดังขึ้น โดยมีการพยักหน้ารับของชายหนุ่มสนับสนุน
“และเมื่อถึงเวลานะครับ ทางผู้ให้บริการจะทำการปิดเซิฟเวอร์เกมจนถึงวันพรุ่งนี้ เวลาแปดโมงเช้านะคะ แน่นอนว่าทุกอย่างในเกมถูกปรับให้ดีขึ้นพร้อมกับสโลแกนใหม่ของเกมเลยทีเดียว” พิธีกรชายพูดบ้างสลับกับพิธีกรหญิง
“จากเดิมนั้น ผู้เล่นค่อนข้างจะจำเจกับอาชีพที่มีน้อยถึงน้อยมากของเกมที่มีเพียงสิบสามอาชีพ และทักษะเพียงไม่กี่ทักษะ แถมระดับยังตันอีกด้วย ดังนั้นทางเกมจึงปรับให้ใหม่ทั้งหมดเลยนะคะ ไม่ทราบว่ามีอะไรบ้างคะ” พิธีกรหญิงพูดต่อ ก่อนจะโยนไปทางพิธีกรชาย
“ครับ ระบบอาชีพตอนนี้ถูกแบ่งและเรียกรวมว่าสมญานามแล้วนะครับ จะมีสมญานามนักสู้ ที่ประกอบด้วยเจ็ดอาชีพ สมญานามนักเวทที่ประกอบด้วยหกอาชีพ รวมเป็นสิบสามอาชีพของเดิมนะครับ แต่เราเพิ่มหมวดใหม่เข้ามาด้วย ใช่ไหมครับ”
“ใช่ค่ะ เราได้เพิ่มสมญานามพิเศษลงไป โดยเป็นอาชีพที่ต้องผ่านเงื่อนไขบางประการจึงจะได้มา โดยมีมากถึงยี่สิบเก้าอาชีพด้วยกันทีเดียว”
ทันทีที่พิธีกรสาวพูดจบ เสียงเกมเมอร์ทั้งหลายจึงดังกระหึ่มขึ้นสู้ทันที เพราะการเพิ่มอาชีพเข้าไปเป็นจำนวนมากนี้ เรียกได้ว่าราวกับเปลี่ยนเกมไปแล้ว
“ฮั่นแหน่ พวกเรารู้ว่าเกมเมอร์ทั้งหลายย่อมต้องอยากรู้จักยี่สิบเก้าอาชีพใหม่กันแน่นอน แต่น่าเสียดายที่ทางผู้ให้บริการขอปิดเป็นความลับให้ไปค้นหากันเองในเกม ส่วนผู้เล่นใหม่นั้นสามารถยึดข้อมูลอาชีพเก่าทั้งสิบสามได้จากทางบริษัทนะคะ” พิธีกรสาวถอนหายใจอย่างเสียดายในตอนแรก จนบางกลุ่มโห่ร้องอย่างไม่พอใจที่ไม่อาจรู้จักอาชีพใหม่ได้
“แต่ถึงอย่างนั้น ระบบสมญานามนี้ จะทำให้ผู้เล่นสามารถซ้อนอาชีพได้ด้วยนะครับ อาจจับคู่ระหว่างสมญานามนักสู้และสมญานามพิเศษ หรือจับคู่กับสมญานามนักเวทได้ เรียกได้ว่าเพิ่มความอิสระและขอบเขตการเล่นได้เป็นคนละเรื่องเลยนะครับ ยิ่งสมญานามพิเศษ ทางผู้ให้บริการให้ข้อมูลมาด้วยว่า เป็นจุดอิสระของการเล่นตามอำเภอใจเลยนะครับ” พิธีกรชายรีบพูดต่อกลบความไม่พอใจของเกมเมอร์ทั้งหลายแหล่
“และอีกระบบนะคะ คือระบบทักษะ ในตอนแรกที่มีคือทักษาอาชีพสิบสี่ทักษะ และทักษะเสริมสิบสามทักษะใช่ไหมคะ” พิธีกรสาวหันมาถามเกมเมอร์ ซึ่งมีเสียงตอบรับอันดังพร้อมกันว่า ใช่!
“แต่ตอนนี้ทักษะเสริมได้เพิ่มเติมมาอีกสิบสองทักษะ รวมแล้วมีทักษะเสริมตอนนี้มากถึงยี่สิบห้าทักษะด้วยกันครับ” จบคำ ครั้งนี้เกมเมอร์นั้นเริ่มส่งเสียงพูดคุยกันอีก ว่าน่าจะเป็นทักษะแบบไหน แต่ไม่ดังเท่าเรื่องสมญานามพิเศษในตอนแรก
“แต่มันน้อยไปนะคะ ทางผู้ให้บริการจึงพัฒนาเพิ่มทักษะดำรงชีวิตเข้ามาอีก สิบหกทักษะ เรียกได้ว่าตอนนี้การกินอยู่ในเกมเป็นไปอย่างสมบูรณ์ราวกับอยู่ในโลกแห่งความจริงเลยทีเดียวค่ะ! ทั้งความเหนื่อยล้า ความอ่อนเพลีย ความง่วงนอน ความหิว ความกระหาย ขณะนี้เกมสามารถทำให้ท่านมีชีวิตที่สองในโลกอื่นได้แล้วนะคะ!” พิธีกรสาวลากเสียงสูง
สร้างความตื่นตาตื่นใจให้ผู้เล่น เพราะที่ผ่านมา ผู้เล่นนั้นได้แต่สู้กับสัตว์อสูรภายในเกม และเลื่อนระดับอย่างไร้จุดหมาย จนยอดผู้เล่นในตอนแรกที่สูงถึงหลักล้าน ตกอยู่หลักหมื่นเพียงเวลาครึ่งปี จนผู้พัฒนาเกมต้องเปิดการพัฒนาใหม่ เรียกได้ว่ายกเครื่องเกมเก่าเป็นเกมใหม่ทันที
“และอีกหนึ่งประเภทที่นอกเหนือจากทักษะอาชีพ ทักษะเสริม และทักษะดำรงชีวิต สามประเภทแรกแล้ว ยังมีทักษะลับเป็นทักษะประเภทที่สี่อีกยี่สิบทักษะด้วยกัน แถมยังมีข้อมูลแง้มมาอีกนิดด้วยนะครับว่า ต่อให้ไม่มีสมญานาม ขอเพียงมีทักษะลับสักอย่างสองอย่าง ก็สามารถตะลุยไปภายในเกมได้อย่างไร้ขีดจำกัด!” ทักษะสองประเภทจากปากพิธีกรสาว ตามด้วยปากพิธีกรหนุ่ม
บังเกิดเสียงฮือฮาจากชั้นหนึ่งดังลั่นไปทั่ว ยิ่งผู้คนที่มองลงมาจากชั้นบนลงมา เพราะตรงกลางของแอลจีฟิลด์นั้นเป็นช่องว่างขนาดใหญ่พอ ๆ กับพื้นที่โล่งด้านล่าง โดยจะสูงขึ้นไปถึงชั้นที่แปดสิบเท่านั้น ส่วนยี่สิบชั้นสุดท้ายที่เป็นสำนักงานนั้น ปูพื้นทั้งชั้นเพื่อการใช้สอบ
และด้วยว่าผู้ฟังนั้นได้ยินเสียงประกาศทั่วทุกชั้นกว่าเจ็ดสิบชั้น และยังมีภาพฉายออกไปนอนห้างสรรพสินค้าแอลจีฟิลด์ พร้อมด้วยลำโพงรอบห้างอย่างดี ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเกมเมอร์นับหมื่นทั้งในและนอกห้างแอลจีฟิลด์จะส่งเสียงเฮลั่นขนาดไหน!
“ทั้งสองสิ่งนี้คือการปรับเปลี่ยนโฉมใหม่ พลิกโฉมหน้าเกมเก่าให้เป็นเกมใหม่นะครับ” พิธีกรหนุ่มบอกปิดการเปิดตัวสองระบบที่ถูกล้างทำขึ้นใหม่
“แต่มันไม่ได้หมดเพียงเท่านี้นะคะ ตัวเกมได้ถูกออกแบบระบบใหม่อีกมากมาย ไม่ว่าจะการเก็บระดับเรื่องค่าประสบการณ์ที่ได้รับ”
“และเพิ่มเติมระบบองครักษ์ เป็นระบบใหม่ แน่นอนว่าดีกว่าระบบสัตว์เลี้ยงมาก เพียงแต่เกมเมอร์จะสามารถหาองครักษ์ได้หรือไม่เท่านั้นเองค่ะ!”
“ครับ และนอกจากนี้ที่ทวีปหลักยังเพิ่มระบบผลึกแก้วเข้าไปอีกด้วยนะครับ ทำให้เกมเมอร์เก็บระดับได้ง่ายขึ้น เพราะตารางค่าประสบการณ์ของระดับถูกแก้พื้นเพดานใหม่ทั้งหมด”
“ยังไม่หมดนะคะ นอกจากนี้การเพิ่มสมญานามพิเศษยังทำให้มีการผลิตสิ่งของได้อีกด้วย เรียกได้ว่าตอนนี้ ตัวเกมได้เปิดระบบทุกอย่างเต็มอัตราศึก เพิ่มความสนุกให้ผู้เล่นแบบทะลุขีดจำกัด!”
“นอกจากนี้ยังมีระบบเล็ก ๆ น้อย ๆ ภายในเกมไม่ว่าจะเป็นระบบชะตาฟ้าที่อาจจะทำให้เกมเมอร์รวยได้ในพริบตา ระบบเส้นด้ายชีวิตที่ช่วยในการเก็บระดับให้เร็วขึ้นอีกมาก” พิธีกรชายพูด เสียงหอบหายใจเริ่มมีให้เห็น แต่ตอนนี้ทั้งสองพิธีกรไม่มีทางหยุด เพราะการโปรโมทเกมครั้งนี้จะเป็นการตัดสินชี้ชะตาอนาคตของบริษัทเกม
“แถมด้วยการเปิดตัวให้สมชื่อกับเทพอสูรทั้งสี่ทิศ ที่เคยมีเพียงตำนานใน Episode 1 ด้วยนะคะ” พิธีกรสาวพูดต่อ เรียกได้ว่าระบบใหม่ทยอยมาไม่ขาดสาย หรือพูดอีกทีคือ ทั้งสองกำลังพูดถึงเกมใหม่อยู่ต่างหากเล่า!
“สุดท้ายนี้ นอกจากเดิมที่หนึ่งวันเล่นได้สี่วันในเกม ด้วยการทำให้เสถียรภาพดีขึ้น ตอนนี้เวลาหนึ่งวันในโลกแห่งความจริง จะเท่ากับแปดวันของโลกในเกมครับ!” แต่ละประโยคที่พิธีกรทั้งสองพูดสลับกัน เสียงฮือฮายิ่งดังขึ้นตามลำดับ ภายในเวบบอร์ดเกมต่าง ๆ มีกระทู้ตั้งแข่งกันขึ้นมา รวมทั้งประเทศแล้วขึ้นหลักหมื่นในเวลาไม่นาน
“ทั้งหมดนี้ ทุกท่านสามารถพบได้ใน ซื่อหลิงออนไลน์ (Ssu Ling Online : SLO) Episode 2 : สงครามแห่งแผ่นดิน ครับ/ค่ะ” เสียงประสานของสองพิธีกรเรีกเสียงเฮได้มากมาย พร้อมกับตัวอย่างเกมที่เคยวนเวียนได้กลายเป็นตัวอย่างเกมใหม่ อันเป็นที่เข้าใจตรงกันของเหล่าเกมเมอร์ว่าตัวอย่างเกมที่ผ่านมานั้นคือของเก่า และนี่คือของใหม่สำหรับ Episode ใหม่
“สุดยอดดดดด!!!” เอกและสิงห์ประสานเสียงขึ้นพร้อมกัน ไม่ผิดกับผมที่ตาค้างกับตัวอย่างเกมใหม่ ที่ตอนนี้จอมเวทกำลังซัดพลังเวทใส่นักดาบอย่างเมามัน พร้อมกับนักธนูที่ยิงสวนพลังเวท เพื่อสนับสนุนนักดาบ และเป็นหน้าที่ของนักพรตที่ใช้อักขระอาคมเข้าจู่โจมนักธนูเพื่อตัดกำลัง เป็นความน่าตื่นตาตื่นใจที่เหล่าเกมเมอร์ต่างวาดฝันอยู่
“พี่ยู ไปซื้อเครื่องเกมกัน!” สิงห์พูดขึ้นทันที ก่อนจะฉุดแขนผมไปที่บูธเกมที่เป็นส่วนของเครื่องเกม แน่นอนว่ามันอยู่ในช่วงโปรโมชั่นที่ถูกลงหลายสิบเปอร์เซ็นต์ แต่มันก็แพงพอสมควร
“บ้าเหรอ พี่ไม่ได้เอาเงินมา” ผมบอกทันที เพราะไม่ทันคิดว่าการมาห้างครั้งนี้จะมาเพื่อซื้อเกม
“ไม่ต้องห่วง ผมกับเอกขอพ่อมาแล้วเรียบร้อย” สิงห์ตอบคำผม ทำเอาผมงงว่าพวกมันสองคนไปขอพ่อตอนไหน แต่แน่ล่ะว่าผมที่มุ่งมั่นกับการอ่านหนังสือในช่วงที่ผ่านมา คงไม่มีเวลามากพอจะไปสนใจพวกมันสองคนนัก
ผมที่ถูกสิงห์และเอกลากมาถึงบูธเกม จึงจัดการจ่ายค่าเครื่องเกมทันทีพร้อมกันสามเครื่อง รวมแล้วเลขด้านหน้าของเลขห้าหลักนั้น เป็นเลขสอง ถือได้ว่าถูกกว่าปกติมาก เพราะถ้าให้ซื้อเมื่อราคาปกติ ไม่ได้อยู่ในช่วงโปรโมชั่นเช่นนี้ ราคาของมันนั้นย่อมสูงมาก เลขด้านหน้าของเลขห้าหลักอาจเป็นเลขห้าก็เป็นได้
“ค่ะ และขณะนี้ก็ใกล้ถึงเวลาปิดเซิฟเวอร์เพื่ออัพแพทช์ใหม่แล้วนะคะ สำหรับผู้ที่ซื้อเกมในบูธที่งานนี้ แพทช์จะเป็นแพทช์ใหม่เรียบร้อยแล้วนะคะ ส่วนผู้เล่นเก่านั้นสามารถทำการอัพเดทแพทช์อัตโนมัติได้ตั้งแต่เวลาสี่ทุ่มนะคะ” พิธีกรสาวเอ่ยขึ้น ขณะนี้บนจอภาพไม่ได้ฉายตัวอย่างเกมอีก แต่เป็นเลขนับถอยหลังที่เหลือ15... 14... 13 และกำลังลดลงเรื่อยๆ จน 0...
“ขณะนี้เซิฟเวอร์ปิดลงแล้ว และนี่คือเวลาอำลา Episode 1 : ลำนำแห่งผู้กล้า ก้าวไปสู่โลกใหม่ Episode 2 : สงครามแห่งแผ่นดินค่ะ! พบกันใน ซื่อหลิงออนไลน์ พรุ่งนี้แปดโมงเช้าค่ะ!”
ความคิดเห็น