คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ลูกม๊าอี้ : KrisLay (End)
title : ลูกม๊าอี้ (END)
couple : อู๋ฟานอี้ชิง
rate : G ใสๆ
ผลั๊ววว!
ประตูห้องนอนบานใหญ่สีขาวถูกเปิดออกก่อนที่ฟานชิงจะเปิดเข้าไปซะอีก
คุณหม่าม๊าตัวน้อยหอบแฮ่ก ก่อนจะส่งยิ้มหวานอรุณสวัสดิ์
"อรุณสวัสดิ์ครับลูก มาเดี๋ยวม๊ารีบอาบน้ำในชิงนะ" สายแล้วเนี่ย อู๋ฟานนะอู๋ฟาน
"ทำไมม๊าตื่นสายฮะ? แล้วป๊าล่ะฮะ" อู๋ฟานชิงเอียงคอสงสัยอย่างน่ารักน่าชัง
"มาแล้วครับลูก" คุณพ่อตัวสูงสาวเท้าเข้ามาอุ้มลูกชายไว้
"ป๊า สายแล้วนะเร็วสิฮะ ป๊าต้องขับรถไปส่งลูกนะ! อ๊ะ"
เสียงใสๆถูกดักไว้ด้วยริมฝีปากของคริสวู เขาละออกมาก่อนจะกดจมูกลงบนแก้มนุ่ม
"ป๊าอาบน้ำแต่งตัวให้ฟานชิงเอง ม๊าทำข้าวเช้านะ รับรองเร็วทันใจครับ" คุณป่ะป๊าว่า ก่อนจะพาลูกชายเข้าห้องน้ำไปด้วยความรวดเร็ว
อี้ชิงรีบร้อนเช็ดปากให้ลูกชายร่างน้อยของเขา สองแก้มยุ้ยลงแป้งเด็กหอมชื่นใจ
"โอเคๆ เอาล่ะป่ะป๊า เรียบร้อยแล้วนะครับ" ร่างเล็กสบสายตาสามีที่ยกแก้วกาแฟขึ้นจิบปิดท้ายอาหารมื้อเช้า
วันนี้พวกเขาสายกว่าทุกวันสิบห้านาทีแล้ว
"กระเป๋านักเรียนเรียบร้อย กระเป๋าเอกสารของป๊าเรียบร้อย ฟานชิงผูกโบว์เรียบร้อย อู๋ฟานผูกไทล์...ป๊านี่
ผูกโบว์ให้ลูกออกจะสวย แล้วทำไมของตัวเองสภาพแบบนี้ฮะ"
อี้ชิงขยับเข้าไปใกล้คุณสามีที่เพิ่งลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร ฝ่ามือบางจัดการตกแต่งไทล์สีเข้มของคนรักให้เข้าที่
อู๋ฟานยกยิ้มกว้างก่อนจะเอ่ย
"ขอบคุณครับม๊า"
แล้วก็หอมแก้มนิ่มไปอีกทีนึง
อี้ชิงได้แต่ยู่ปากกับนิสัยชอบหอมแก้มเกินความจำเป็นของคนรักแล้วก็กลับไปสนใจลูกชายตัวน้อยอีกครั้ง
ตกแต่งโบว์ที่เป็นยูนิฟอร์มของลูกชายเป็นครั้งสุดท้าย
"เอาล่ะฟานชิง หล่อแล้วลูกชายม๊า มาจุ๊บก่อนเร็ว!" หม่าม๊าคนสวยก้มลงจุ๊บแก้มของลูกชายตัวน้อยทีนึง
ฟานชิงก็เงยหน้าขึ้นจุ๊บแก้มหม่าม๊าอย่างรู้หน้าที่
"รักม๊านะฮะ"
"รักชิงครับลูก" อี้ชิงลูบผมลูกชายเบาๆก่อนจะเดินนำสองพ่อลูกไปที่หน้าประตู
ส่งกระเป๋านักเรียนใบเล็กของฟานชิงให้ผู้เป็นพ่อถือไว้แทน
"ตอนเย็นเจอกันครับ" ร่างสูงยกยิ้มกว้างรอรับสัมผัสที่ริมฝีปากจากภรรยา
จุ๊บ! และเป็นเหมือนเดิมทุกวันที่อี้ชิงจะต้องจูบลาคนรักตามธรรมเนียมตะวันตกก่อนไปทำงาน
"รักป๊านะฮะ"
"รักม๊าชิงคนสวย" อู๋ฟานยกมือขึ้นดึงแก้มนิ่มของอี้ชิงอีกครั้ง
กระชับฝ่ามือน้อยของลูกชายไว้ ก่อนจะพากันก้าวขาออกไปจากห้อง
อี้ชิงปิดประตูลงพลางยกยิ้มให้กับเช้าที่แสนวุ่นวายของวัน
เขาอิ่มเอมใจ ที่มีครอบครัวน่ารักแบบนี้
ทุกครั้งที่เราบอกรักกัน
ไม่ใช่แค่บอกไปตามหน้าที่ของแม่หรือภรรยา
แต่บอกเพราะว่าเป็นความรู้สึกที่มาจากใจ
บอกให้อีกฝ่ายรับรู้ ว่าจะมีคนที่รักเคียงข้างอยู่เสมอ
"ป๊าาาาาาา ชิงมาแล้วววว" ฟานชิงที่เพิ่งเลิกเรียนเห็นคุณพ่อยืนรออยู่ที่สนามเด็กเล่นก็วิ่งมาหาป่ะป๊าด้วยความเร็วแสง
"โอ้ววว ครับลูกชาย"อู๋ฟานคว้าลูกชายไว้ทันก่อนที่หนูน้อยจะวิ่งชนกับหน้าขาของเขา
"ซือชุนนน" ฟานชิงยกยิ้มกว้างโชว์เขี้ยวเล็กๆให้ป่ะป๊า ก่อนจะกวักมือเรียกเด็กชายที่เดิมตามมาให้เข้ามาใกล้
"ซือชุนงั้นหรอ??" ป่ะป๊าหยิบกระเป๋านักเรียนของลูกชายมาถือไว้ ส่งรอยยิ้มไปให้เด็กผู้ชายหน้าตามึนๆแต่ก็ดูหล่อแต่เด็กคนนึง
"หนีห่าวคับผมม" เด็กชายยิ้มบาง
"ซือชุนแฟนชิงเองฮะ" ฟานชิงยิ้มกว้างให้ป่ะป๊า
"ฮะ???" อู๋ฟานดึงลูกชายมาอุ้มไว้ อาการหวงลูกของเขา กำเริบอีกแล้ววว
"กลับบ้านกันดีกว่านะลูก"
"ป่ะป๊า ชิงกับซือชุนเป็นแฟนกันนะฮะ" ฟานชิงน้อยเงยหน้าขึ้นสบตาผู้เป็นพ่อ
ดวงตาใสทอประกายงุนงงว่าทำไมแค่ชิงมีแฟน ป่ะป๊าต้องตกใจขนาดนั้น
"ป่ะป๊าว่าเรารีบกลับกันนะ ม๊ารออยู่ เอาล่ะซือชุน กลับบ้านได้แล้วนะ" เขาจับซือชุนหันหลัง
ก่อนจะให้มือรุนหลังให้เด็กน้อยอีกคนไปให้พ้นสายตาลูกเขาซะที
"ป่ะป๊าาา เดี๋ยวสิฮะ ชิงยังไม่ได้จุ๊บชุนเลยน้าาา!!" ฟานชินดิ้นๆอยู่ในอ้อมแขนป่ะป๊าร่างสูง
"ไม่เอานะครับลูก"
"ป่ะป๊าาาาา"
"ฟานชิง!"
"ฟานชิงกลับบ้านไปก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราค่อยเจอกันเนอะ" เด็กน้อยซือชุนว่าทั้งรอยยิ้ม
"อย่างงั้นหรอ?"
"อื้ออ อย่างงั้นแหละ"
"งั้นบ้ายบายยยนะชุน" ฟานชิงยอมยกมือขึ้นโบกมือบ๊ายบายอีกคน แม้ว่าปากจะเบะอยู่นิดหน่อย
อู๋ฟานลอบถอนใจเมื่อเห็นว่าลูกชายของเขายอมสงบลงแล้ว
"ซือชุน มาทำอะไรตรงนี้ หม่าม๊าหาตั้งนาน"
"หม่ามี้" ซือชุนวิ่งไปหาร่างเล็กนั้น อู๋ฟานที่ยืนอยู่ไม่ไกลเลยต้องส่งยิ้มให้คนหน้าหวานอย่างช่วยไม่ได้
นี่คงเป็นแม่สินะ
"ลู่หานน ทำไมนานจัง ผมรอนานเลยมาตาม" แล้วผู้ชายร่างผอมสูงคนนึงก็เดินเข้ามาอุ้มเด็กซือชุนไว้
งั้นไอเด็กหน้าติ๋มนี่ต้องเป็นพ่อแน่!!!
แหมมม หน้าถอดแบบพ่อมาเลยนะเด็กนี่
"หาลูกอยู่นะสิเซฮุน"
คริสวูได้แต่ลอบมองภาพนั้น เอาเป็นว่าให้ฟานชิงอยู่ห่างจากซือชุนไว้คงเป็นเรื่องดี
อู๋ฟานให้ลูกชายล่ำลากับ"แฟน"จนพอใจแล้วก็ก้าวขาออกไปจากโรงเรียนอนุบาลแห่งนี้ไปด้วยความรวดเร็ว
คุณพ่อเปิดประตูรถแบรนด์ยุโรปคันสวยวางฟานชิงลงบนเบาะข้างคนขับก่อนจะส่งกระเป๋าใบน้อยให้เจ้าตัวถือเอง
แล้วกลับไปนั่งประจำที่คนขับของเขาแล้วขับรถออกไป
"ทำไมป่ะป๊าไม่ชอบซือชุนล่ะฮะ?"
"ป๊าไม่ได้ไม่ชอบหรอกนะ แต่ฟานชิงกับซือชุนยังเด็กเกินไปที่จะเป็นแฟนกัน"
"แต่ใครๆก็มีแฟนนี่ฮะ"
"ไปเอามาจากไหนนะเรา" อู๋ฟานได้ส่ายหน้าอย่างเอ็นดูกับความคิดของลูกชาย
"ชิงจะไปถามหม่าม๊า"
"ว่าอะไรครับ"
"ว่าชิงเป็นแฟนชุนได้ป่าววว"
เอาเถอะไอลูกชาย หม่าม๊าอี้นะ ดูจะแก้ปัญหาครอบครัวได้ดีกว่าป่ะป๊าเยอะเลย
ครอบครัวอู๋ฟานยังอยู่ที่คอนโดเหมือนเดิม ด้วยเหตุผลที่ว่ามันใกล้โรงเรียนของฟานชิงและที่ทำงานของเขา
ไว้ฟานชิงเข้าเรียนชั้นประถม คุณพ่อคิดว่าจะย้ายเข้าไปอยู่บ้านที่ซื้อไว้
หาหมาเล็กๆไว้ซักตัว ฟานชิงจะได้ไม่เหงา
ลูกชายจะได้วิ่งเล่นที่สนามหน้าบ้านด้วย
"หม่าม๊าาาาาา" ทันที่ที่ประตูเปิดออก ฟานชิงก็วิ่งเข้าไปหาหม่าม๊าด้วยความเร็ว อี้ชิงรับลูกชายมาอุ้มไว้
อู๋ฟานยกยิ้มบางก่อนจะจัดการปิดประตูให้เรียบร้อย
"วันนี้ลูกชายตัวแสบเอาอะไรมาโชว์ป๊ารู้มั้ย" อู๋ฟานว่าทันทีที่เขาทั้งสามก้าวเข้ามาในห้องนั่งเล่น ไม่วายหอมแก้มอี้ชิงเป็นการทักทายตอนเย็น
"อะไรครับ??"
"ซือชุนฮะ ซือชุนแฟนชิงเองงง" หนูน้อยยิ้มกว้างโชว์มารดาคนสวย
"อะไรกัน ลูกชายม๊ามีแฟนแล้วหรอเนี่ย??"
อี้ชิงยิ้มขำ คลายปมโบว์ที่คอให้เด็กน้อยก่อนจะพากันหายเข้าไปในห้องน้ำ
อู๋ฟานทิ้งตัวลงบนโซฟา แต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงสองแม่ลูกคุยกัน
"ฮะ ป่ะป๊าไม่ชอบซือชุนนน"
"อ้าวว ทำไมฟานชิงคิดแบบนั้นล่ะฮะ?"
"ป๊าบอกว่าชิงยังเด็ก เป็นแฟนกับชุนไม่ได้ฮะ"
"ป๊าไม่ได้ไม่ชอบซือชุนหรอกครับลูก แต่ป๊าห่วงชิงไง"
"ยังไงฮะ?"
"ก็อย่างเอชไง ถ้ามีคนเอาน้องเอชของชิงไป ชิงจะยอมยกให้มั้ยล่ะครับ" อี้ชิงพาดพิงไปถึงตุ๊กตาอัลปาก้าที่ฟานชิงแสนรัก
"ไม่ฮะ!! ชิงรักเอชชช"
"ก็เหมือนกันไงครับลูก ป๊ารักชิง ป๊าเลยไม่อยากให้ชิงอยู่กับคนอื่นมากกว่าป๊าไง"
"งั้นน ชิงไม่มีแฟนก็ได้ เพราะชิงรักป๊ากับม๊าที่สุดในโลกกกกก"
อู๋ฟานได้แต่ยกยิ้มกับคำพูดของภรรยา
อี้ชิงดูจะแก้ได้ทุกปัญหาด้วยคำพูดไม่กี่ประโยค
ชายหนุ่มนอนราบลงบนโซฟาตัวยาว ยกรีโมทขึ้นกดเปิดทีวี
เหมือนเคยที่มันมักจะเป็นช่องสำหรับเด็กของฟานชิง เขายิ้มบางก่อนจะกดเปลี่ยนช่องไปดูข่าวสารบ้านเมืองบ้าง
ฟานชิงอาบน้ำหอมฟุ้งวิ่งออกมาจากในห้องนอนด้วยความรวดเร็ว วันนี้ใส่ชุดลายเป็ดที่ปะป๊าเลือกให้ด้วยนะ
เด็กน้อยวิ่งดุ๊กๆออกมาถึงห้องนั่งเล่น แล้วก็ต้องชงักเมื่อเห็นร่างสูงของป่ะป๊าสุดหล่อหลับอยู่
ฟานชิงหันกลับไปมองหม่าม๊า คุณแม่ทำเพียงแค่ยิ้มบางมาให้ ก่อนจะเดินเข้าไปในครัว
"ป่ะป๊าาา"
"............" วันนี้ดูเหมือนคุณพ่อจะเหนื่อยมากเลยนะ
"ป่ะป๊าฮะ ดูโปโรโระกับชิงนะ" ฝ่ามือน้อยวางลงบนแก้มของคุณพ่อสุดหล่อ ที่ตอนนี้เปิดทีวีให้ดูตัวเองหลับซะแล้ว
"......"
"ป่ะป๊าง่วงหรออ"
"อื้อออ ฟานชิง" คนเป็นพ่อยอมลืมตาขึ้นมาในที่สุด เขายกยิ้มให้ลูกชายก่อนจะลูบผมเด็กน้อยเบาๆ
"ครับ ป๊าง่วงนิดหน่อย มาหาป๊าสิไอลูกชาย" อู๋ฟานลุกขึ้นนั่งแล้วอุ้มฟานชิงขึ้นมานั่งบนตักเขา
"ชิงดูตูนได้ป่าวอ่าา?"
"ได้ครับ" ป่ะป๊าตอบอย่างใจดี
"ชิงชอบดูแพนกวินนน"
"ป๊าก็ชอบ"
"ป๊าครับบ ลูกคร๊าบบ เดี๋ยวมากินข้าวได้แล้วนะ"
"......................."
อี้ชิงเลิกคิ้วก่อนจะชโงกหน้าออกมาจากครัวว่าทำไมคุณพ่อกับลูกชายถึงเงียบไป
แล้วก็ต้องหลุดขำออกมา
คุณป่ะป๊ากับลูกชายกำลังจ้องการ์ตูนแพนกวินกันอย่างสนอกสนใจ
ทำหน้าเหมือนกันด้วยนะ ตาโตๆปากเหวอๆเนี่ย
คนลูกก็น่ารักอยู่นะ
แต่คนพ่อเนี่ยสิ ผู้ชายร่างสูงมาดแมนมานั่งดูการ์ตูนเด็กอนุบาลเนี่ยนะ
อี้ชิงหลุดหัวเราะออกมาอีกครั้งก่อนจะเอ่ยเรียก
"ป๊าครับบ ลูกครับบ จบแล้วมากินข้าวได้แล้วนะ"
"คร้าบบบบ"คนพ่อตอบกลับมา แต่สายตายังไม่ละออกจากแอลอีดีจอยักษ์ตรงหน้า
อู๋ฟานวางลูกชายลงบนเก้าอี้ทรงสูงบนโต๊ะสี่มุมสำหรับครอบครัว ฟานชิงนั่งตรงกลาง ป่ะป๊านั่งตรงข้ามกับหม่าม๊า
"พรุ่งนี้วันเสาร์ ไปเที่ยวดีมั้ย??"
"ดีฮ้าาาา" เด็กน้อยชูตะเกียบขึ้นสูงจนข้าวในถ้วยกระจุกกระจาย
"ฟานชิงระวังเลอะลูก" อี้ชิงเอ่ยเสียงดุน้อยๆ
"จะไปไหนล่ะป๊า?" ร่างน้อยเห็นว่าให้ลูกชายกินเองคงจะไม่ได้การ เลยจัดการคีบกับข้าวใส่ถ้วยของฟานชิงให้
"ชิงอยากไปไหนลูก" อู๋ฟานยกยิ้ม มองลูกชายอย่างใจดี
"สวนสัตว์ฮะ!!"
"โอเคๆ ไปดูแพนด้าใช่มั้ย"
"ชิงอยากเลี้ยงแพนด้า แพนกวิน แมวน้ำ แล้วก็ อัลปาก้าแบบน้องเอชด้วยยย"หนูน้อยตอบเสียงใส
เคี้ยวอาหารฝีมือหม่าม๊าเต็มสองแก้ม
"งั้นชิงก็ต้องรอให้ป่ะป๊าเป็นเจ้าของสวนสัตว์ก่อนนะ" อู๋ฟานคีบอาหารเข้าปากก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองหม่าม๊าคนสวย
แล้วก็ต้องกลุดยิ้มเมื่อมีเม็ดข้าวติดอยู่ที่มุมปากสีหวาน
แขนยาวๆของป่ะป๊าเอื้อมมาใช้นิ้วโป้งเช็ดมุมปากให้หม่าม๊าอย่างเอ็นดู
"ว่าแต่ลูกนะม๊า"
คุณแม่คนสวยหน้าแดงเป็นปื้น
ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินต่อไปเงียบๆ
"เขินอะไรลูกโตขนาดนี้แล้ว"
"ไอป๊าาา!!!"
"ชูวววว" อู๋ฟานใช้นิ้วชี้จุ๊ริมฝีปากของเขาพลางเหลือบสายตาไปยังลูกชายเป็นเชิงเตือนว่าอย่าเสียงดังต่อหน้าลูก
"ฟานชิง ป๊าแกล้งม๊าอ้ะ!" ฟ้องลูกซะเลย
"อย่าทะเลาะกันๆ ไม่เอานะฮะ"
"รักกันๆ"มือน้อยดึงมือของป่ะป๊ามาวางทับลงบนมือของหม่าม๊าคนสวยก่อนจะยกยิ้มน่ารัก
ชิงชอบให้ป่ะป๊ากับหม่าม๊ารักกันนะ หม่าม๊าชิงตอนแก้มแดงๆน่ารักกกกก
ท่าทางของลูกชายทำให้ป๊ากับม๊าอดที่จะยิ้มไม่ได้
"หม่าม๊าเขินน่ารักเนอะชิง"
"คร้าบบบบบบบ น่ารักกว่าชานเล่ยซะอีกก" เด็กน้อยตอบเสียงใส
"ชานเล่ยนี่ใครลูก" อู๋ฟานเลิกคิ้วมองลูกชาย
"ชานเล่ยน่ารักเหมือนซือชุน ชอบเอาพุดดิ้งมาให้ชิง ทุ๊กกกกกกก วันเลยย"
"ทุกวัน??"
"ฮะ แต่ป่ะป๊าไม่ต้องห่วงนะฮะ ชิงไม่รักใครเท่าป๊ากับม๊าหรอกก"
"เห็นมั้ย ป๊าอ้ะ ห่วงลูกมากไปนะ" อี้ชิงแขวะ
"ฟานชิงน่ารักจะตาย ลูกใครใครก็รัก"
"ว๊าาาา ชิงชอบกีวี่" อู๋ฟานมองลูกชายที่โชว์ชิ้นกีวีในของหวานของเจ้าตัวให้เขาดูพร้อมกับดวงตาใสแจ๋ว
อ่าาาา ลูกป๊าน่ารักขนาดนี้ จะไม่ให้หวงได้ไงล่ะเนอะ
"ป๊ามีลูกคนเดียว ต้องรักมากอยู่แล้ว" แล้วอู๋ฟานก็หอมแก้มลูกชายแรงๆไปซะทีนึง
หม๊าม๊ายู่ปากกับท่าทางช่างหวงเหลือเกินก่อนจะเอ่ย
"งั้นป๊าก็มีลูกอีกซักโหลเป็นไง จะได้มีฟานชิงน่ารักๆเต็มบ้านนนน"
"จริงนะม๊า!!!!!"
END
......................................................................................................................................................
ฟานชิงน่ารักเนอะ
เม้นเป็นกำลังใจด้วยนะคร้าบบบ
Thank!!!!
xoxo~~~
ความคิดเห็น