คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลูกม๊าอี้ : KrisLay
title: ลูกม๊าอี้ part 1
couple: Wufan and yixing
rate: G - PG
note: เรื่องนี้เป็นภาคต่อของ"เมียเฮียอู๋" นะครับผม ใครยังไม่ได้อ่านก็ จิ้ม
ได้นะจ๊ะ
ณ โรงเรียนอนุบาลชื่อดังแห่งหนึ่ง
คุณพ่อร่างสูงสง่าที่กำลังยืนจับมือลูกชายตัวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มดูจะตกเป็นเป้าสายตาของคนที่เดินผ่านไปมาแถวนั้น
อู๋ฟานกำลังนั่งยองๆอยู่ที่พื้นให้ระดับสายตาใกล้เคียงลูกชายตัวน้อยของเขา
"เดี๋ยวฟานชิง หนูตกลงกับป๊าว่าไงนะครับ"
ร่างสูงดึงข้อมือน้อยของลูกชายที่ดูจะจ้ำม่ำนิดหน่อยไว้
เมื่อเด็กน้อยดูท่าว่าจะพุ่งไปหาเพื่อนๆที่ยืนรออยู่ตรงหน้าสนามเด็กเล่นโดยไม่ร่ำลาคุณป่ะป๊า
"ห้ามร้องแง ห้ามแกล้งเพื่อน แล้วก็หม่ำๆข้าวกลางวันให้หมดฮะ!!" หนูน้อยเจ้าของชื่อฟานชิงตอบเสียงใส
พวงแก้มน่ารักขึ้นสีระเรื่อน่าเอ็นดู
"แล้วป่ะป๊าจะรีบมารับตอนเย็นนะครับลูก" ร่างสูงดึงลูกชายมาหอมแก้มอีกครั้ง ฟานชิงน้อยรู้หน้าที่ก็จุ๊บแก้มป่ะป๊ากลับคืน
"ชิงรักป๊านะฮะ"
"ป๊ารักหนูที่สุดเลยลูก" อู๋ฟานยิ้มใจดี ก่อนจะยอมปล่อยมือลูกชายให้เด็กน้อยก้าวไปหาเพื่อนๆวัยเดียวกันที่รออยู่
ใช่แล้วล่ะ นี่ก็ผ่านมาเกือบหกปีแล้ว ตั้งแต่เมียคนสวยบอกข่าวดีกับเขาในวันนั้น
พ่อคาสโนว่าหนุ่มก็ถอดเขี้ยวถอดเล็บทิ้งไปตั้งแต่เจ้าตัวน้อยยังอยู่ในท้องหม่าม๊า
คอยประคบประหงมอยู่ไม่นานเกินรอ
พระเจ้าก็ทรงประทานหนูน้อยหน้าตาน่ารัก ที่มีดวงตาคมกลมสวยถอดแบบผู้เป็นพ่อ จมูกน่ารักจากแม่
ริมฝีปากอิ่มแดงระเรื่อจากพ่อ และลักยิ้มสวยกับผิวขาวระเรื่อจากแม่มาให้
แม่ของอู๋ฟานหรืออาม่าของเด็กน้อยตั้งชื่อให้หลานว่า"ฟานชิง"
ไม่ต้องหาความหมายใดเพราะมาจากชื่อพ่อและแม่รวมกัน
แปลง่ายๆว่าเด็กคนนี้ มีหัวใจของอู๋ฟานอยู่ครึ่งนึง และหัวใจขออี้ชิงอยู่อีกครึ่ง
ไม่สามารถจะแบ่งแยกจากกันได้
อู๋ฟานชิงเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจ
ของขวัญที่อี้ชิงมอบให้อู๋ฟาน
ล้ำค่าจนไม่อาจหาสิ่งใดเทียบได้
ฟานชิงน่ารักสมวัย และกำลังจะเข้าเรียนในชั้นอนุบาลสองแล้ว
หนูน้อยช่างพูด ขี้อ้อน และฉลาด ซนนิดหน่อยตามประสาเด็ก เป็นที่รักของทุกคน
โดยเฉพาะป่ะป๊า ที่ไม่อยากจะให้ฟานชิงคลาดสายตาแม้แต่วินาทีเดียว
อู๋ฟานทำงาน ตอนเย็นกลับมารับลูก
และให้อี้ชิงทำหน้าที่แม่บ้านเพื่อที่ว่าคนรักของเขาจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาก
"วันนี้ชิงของหม่าม๊าไปทำอะไรมาบ้างครับ??"
อี้ชิงเอ่ยถามลูกน้อยที่ตอนนี้กำลังนอนซบที่อกเขาอยู่บนเตียง นาฬิกาบอกเวลาทุ่มกว่าแล้ว
และลูกชายของเขาควรจะเข้านอนตรงเวลา
"ชิงเล่นกับซือชุนนน แล้วก็ชานเล่ยย แบคกี้ แล้วเพื่อนของชิงเยอะไปหมด" ปากน้อยยู่ลงเมื่อไม่สามารถไล่ชื่อเพื่อนของตัวเองได้หมดทุกคน
"โห ลูกม๊านี่ เพื่อนเยอะจังนะครับ!"อี้ชิงลูบแพรผมนุ่มอย่างเบามือ หนูน้อยผมหยักศกเป็นลอนนิดๆถอดแบบเขามา
ตอนที่ผมเริ่มยาวแบบนี้ฟานชิงน่ารักเหมือนตุ๊กตา
"ม๊าฮะ ทำไมตรงนี้ม๊าเป็น...เป็นบุ๋มๆ"
ฟานชิงเงยหน้าขึ้นมองคุณแม่คนสวย
นิ้วเล็กจิ้มลงตรงข้างแก้มด้านขวาของอี้ชิงที่ตอนนี้บุ๋มลึกเพราะคุณแม่ยกยิ้มกว้างกว่าเดิม
ฟานชิงไม่รู้ว่าคืออะไร
แต่ฟานชิงชอบ
หม่าม๊าสวย
"มันคือลักยิ้มไงครับลูก ของชิงก็มี ตรงนี้"อี้ชิง จิ้มนิ้วลงข้างแก้มนิ่มของลูกชาย เอ็นดูกับคำถามน่ารักนั่น
"คิก ม๊าชิงสวย" ว่าแล้วก็ซุกหน้าลงกับแผ่นอกหม่าม๊าอย่างออดอ้อน ไออุ่นจากผู้เป็นแม่ทำให้หนูน้อยวางใจ
ฟานชิงฟังเสียงหัวใจของหม่าม๊าเต้นตุบเป็นจังหวะ เคลิ้มรับสัมผัสอบอุ่นจากฝ่ามือนิ่มที่ลูบไปตามศีรษะน้อยอย่างแสนรัก
"นอนนะครับลูก" อี้ชิงก้มลงจูบหน้าผากใสของลูกชายอีกครั้ง มองเด็กน้อยที่กำลังจะเคลิ้มหลับพร้อมกับรอยยิ้ม
"ฟานชิง อู๋ฟานชิง!!" หากแต่จังหวะที่หนูน้อยจะหลับอยู่แล้ว เสียงป่ะป๊าที่รักก็ดังขึ้น
อู๋ฟานหรือคริสวูที่เพิ่งกลับมาจากทำงานผลักประตูเข้ามาในห้องนอนของลูกชาย
"ป๊าาา!!" ฟานชิงตาสว่าง เด้งตัวขึ้นจากเตียงทันที
"ป๊าา ลูกกำลังจะหลับนะ" อี้ชิงเอ่ยเสียงดุ
"งั้นหรอออ มาให้ป๊ากล่อมลูกดีกว่าเน๊อะ" อารมณ์ต่างกันลิบลับ อู๋ฟานไม่สนใจหน้าตาดุๆของเมียที่รัก เขาดึงไทล์ให้ห่างจากลำคอ
ก่อนจะคว้าตัวลูกชายมากอดไว้ แล้วเบียดตัวลงมาบนเตียงข้างหม่าม๊าคนสวย
"อู๋ฟานน ป๊าไปทำงานมา ทำไมไม่ไปอาบน้ำก่อนล่ะฮะ"
ร่างสูงไม่สนใจ เขาวางลูกชายลงตรงกลาง เบียดเข้าไปกดจูบลงบนกลีบปากสีหวานของอี้ชิงแรงๆทีนึงเพื่อปิดเสียงบ่น
ก่อนจะดึงลูกชายมากอดอีกครั้ง
"ป๊าขอโทษนะครับ วันนี้ป๊าติดประชุม" วันนี้ป่ะป๊าทำงานจนค่ำ หม่าม๊าเลยต้องไปรับชิงที่โรงเรียนแทน
ห้าปีที่ผ่านมา ตระกูลอู๋ไม่ได้มีแค่ธุรกิจด้านมืดเพียงอย่างเดียวแล้ว
แต่ยังทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์อีกมากมาย
ไม่มีใครอยากจะเอาชีวิตของคนที่รักมาเสี่ยงไปตลอดหรอกใช่มั้ย??
"ชิงไม่โกรธป๊าฮะ ชิงรู้" ดวงตาใสสบสายตากับผู้เป็นพ่อ
"โห ลูกป๊านี่ น่ารักจังน๊าาาาา" แล้วก็ก้มลงซุกจมูกไปตามอกเล็กให้หนูน้อยจั๊กจี้เล่น กลิ่นหอมของเด็กน้อยละมุนไปหมด
"คิกๆๆ ป๊า! ฮ่าๆๆ" เรียกเสียงหัวเราะจากฟ่นชิงลั่นห้อง
อู๋ฟานติดลูก ไม่ได้กอดไม่ได้หอมแล้วจะขาดใจ
ถ้าวันไหนไม่ได้ส่งฟานชิงเข้านอนแล้วแทบจะนอนไม่หลับ
ลูกเขาเหมือนตุ๊กตา น่ารักน่ากอด
แล้วฟานชิง นิสัยน่ารักถอดแบบอาอี้มาเด๊ะ
อู๋ฟานยังคิดอยู่เลย ว่าถ้าลูกนิสัยแบบเขาคงจะกวนตีนพิลึก
"ป๊าาา เดี๋ยวลูกละเมอ" อี้ชิงดึงไหล่กว้างของคุณพ่อไว้อย่างปรามๆ
"พรุ่งนี้ฟานชิงของป่ะป๊าต้องไปโรงเรียนนอนนะครับลูก" อู๋ฟานยอมเลิกเล่นอย่างว่าง่าย
"นอนฮะ ชิงง่วงแล้ว"
"ฝันดีครับลูก ขอบคุณที่เกิดเป็นลูกป๊ากับม๊านะ"
"ขอบคุณป๊ากับม๊าที่เป็นป๊ากับม๊าของชิงฮะ" อู๋ฟานและอี้ชิงสลับกันหอมแก้มลูกคนละข้าง ฝ่ามือกว้างยกขึ้นลูบแพรผมสีอ่อนอย่างเบามือ
ก่อนจะกระชับผ้าห่มผืนหนาให้ลูกชายตัวน้อยถึงอก
ดวงตากลมใสหรี่ลงช้าๆ ในที่สุดก็หลับพริ้ม
ลมหายใจสม่ำเสมอบ่งบอกว่าหนูน้อยก้าวเข้าไปในความฝันแสนหวานเรียบร้อยแล้ว
อี้ชิงยกยิ้มบาง ลูกชายของเขา ยามหลับไม่ต่างจากเจ้าชายน้อยๆ ช่างน่าเอ็นดู
"ลูกน่ารักเนอะป๊า"
"ครับ น่ารักเหมือนม๊า" อู๋ฟานยกยิ้มกว้าง สบสายตาคุณเมียที่รัก
"อยากนอนกอดลูก" อยู่กันมากี่ปีๆ แต่อี้ชิงก็ไม่ชินซะที เวลาใบหน้าหล่อๆของสามีจ้องกันด้วยสายตาแบบนั้น
"กลับห้องกันเถอะ ป๊ายังไม่ได้อาบน้ำเลย" อู๋ฟานค่อยๆขยับตาลงจากเตียงเพราะกลัวว่าลูกจะตื่น
อี้ชิงอิดออดนิดหน่อย แต่สุดท้ายก็ยอมลุกขึ้นตามแรงฉุดของร่างสูงไป
ข้อดีของจางอี้ชิง
หุ่นไม่เผละ
ยิ่งโตยิ่งสวย(?)
เซ็กซี่เว่อร์เวลาออนทอป(??)
ทำอาหารอร่อย
รักลูก
ใจดีแต่มีเหตุผล
ไม่ขี้บ่นเหมือนผู้หญิง
ข้อสุดท้ายสำคัญสุด จางอี้ชิงรักอู๋ฟานมากว่าใคร
เพราะงั้น ชีวิตนี้อู๋อี้ฟานไม่มีทางจะทิ้งคนที่แสนน่ารักคนนี้ไปมีใครใหม่แน่นอน
และอีกหนึ่งที่สำคัญไม่ต่างกัน ดวงใจดวงน้อยของเขา
ที่บอกสถานะและหน้าที่ ว่าเขาเป็นพ่อคนแล้ว
ลูกที่ทำให้เขาคอยนึกถึงตลอดเวลาที่คิดจะทำอะไร
อู๋ฟานปิดประตูห้องนอนที่ทะลุกับห้องของลูกชายอย่างเบามือ
ก่อนจะดึงร่างน้อยเข้ามาใกล้ จับมือเล็กให้ช่วยคลายปมเนคไทล์ออกให้เขา
อี้ชิงค่อยๆคลายปมผ้าให้อย่างรู้หน้าที่
"ป๊าเหนื่อยมากมั้ยฮะ วันนี้??"
"ครับ เหมือนเดิม ม๊าล่ะ ฝั่งนั้นเป็นไงบ้าง?"
"ที่ฉางชาก็ดีฮะ แต่ม๊าว่าจะไม่เข้าไปยุ่งแล้ว ให้พี่ซือหยวนคุม ม๊าจะได้ดูลูกได้ตลอด ไม่อยากทำอะไรพวกนี้แล้ว ห่วงลูก"
อี้ชิงว่าอย่างลำบากใจ
"ไม่อยากก็ไม่ต้องทำครับ เดี๋ยวป๊าคุยกับป๊ากับม๊าให้เอง"อู๋ฟานดึงร่างน้อยมาซบแนบอกของเขา
"คุยแล้วฮะ อากงอาม่าไม่ได้ว่าอะไร บอกว่าดีแล้วด้วยซ้ำ"
"งั้นม๊ากังวลอะไรครับ??"
"กังวลป๊า ป๊าเสี่ยงกว่าม๊าอีก"
ใครจะไม่ห่วงไหว อยู่ในมุมมืดที่เสี่ยงคนรอบข้างหมายจะทำลาย
"ครับป๊ารู้" อู๋ฟานล่ะอ้อมกอดพร้อมกับสบตาคนรัก
"แต่ป๊าเลิกไม่ได้ง่ายๆม๊าก็รู้ ป๊าสัญญา เราทุกคนต้องปลอดภัย ม๊าเชื่อมั่นใจตัวป๊าใช่มั้ยครับ??"
"ครับ...ม๊าเชื่อ"
"ม๊า" อู๋ฟานเอ่ยเสียงแผ่ว เขาดึงร่างบางมากอดไว้อีกครั้ง ก่อนจะซุกหน้าลงกับลำคอขาว
อี้ชิงเม้มปาก เมื่อสันจมูกที่ซุกอยู่ที่ลำคอเขา ดูจะไซร้รุนแรงมากกว่ากอดทั่วไปนัก
"อยากมีน้องให้ฟานชิง"
"ไม่เอา อื้ออ แค่ฟานชิงก็เหนื่อยจะแย่แล้วนะ แล้วใช่ว่า อย่างเราจะทำลูกกันได้ง่ายๆ" ผู้ชายท้อง มันก็ยากพอตัวนะ
"แต่ฟานชิงน่ารักจะตาย น้องฟานชิงต้องออกมาน่ารักมากแน่"ฝ่ามือกว้างเริ่มซุกซนไปเรื่อย
"อื้ออ ป๊าา" ดวงตาใสสบเข้ากับนัยน์ตาคมของสามี
ริ้วแดงๆข้างแก้มเนียนทำให้อู๋ฟานแทบยั้งใจไว้ไม่อยู่
"ฟานชิงห้าขวบแล้ว ห่างกันห้าปีจะได้ดูน้องได้ไงครับ"ร่างสูงก้มลงสูดกลิ่นกายหอมคุ้นเคย ริมฝีปากขบผิวขาวๆจนขึ้นรอยระเรื่อแดง
"ป๊าครับ ลูกคนนึงไม่ใช่แค่ตุ๊กตาเอาไว้ให้เรากอด ให้เราหอม ให้เราจับแต่งตัวนะ อื้ออ"
"ม๊าก็......"
"อู๋ฟาน" อู๋ฟานยอมละขึ้นมามองหน้าคนรักอีกครั้ง พร้อมกับทอดสายตาละลายใจ
อี้ชิงเม้มปาก ก่อนจะยกสองแขนขึ้นโอบคอคุณสามีร่างสูงพร้อมกับรอยยิ้มยั่ว
"จะลองของหรอป๊าา"
"ระดับนี้เค้าคงไม่เรียกลองของแล้วล่ะครับ เค้าเรียกติดใจของมากกว่า" คริสวูกระซิบเสียงพร่าก่อนจะดึงร่างน้อยๆของเมียรักให้ตามเข้าไปในห้องน้ำด้วยกัน
"อย่าเสียงดังมากนะ เดี๋ยวลูกได้ยิน อื้อออ" ก่อนที่อี้ชิงจะบ่นอะไรมากไปกว่านี้
อู๋ฟานก็จัดการประกบกลีบปากสีหวานด้วยปากของเขาอย่างช่ำชอง
ปล่อยให้อารมณ์นำพาความรู้สึกไป
กว่าจะรู้สึกตัวอีกที ก็ตอนนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืนแล้วล่ะ
"ม๊าฮะ! ป่ะป๊าาทำไมวันนี้ตื่นสายล่ะฮ้ะ ชิงหิวข้าววว!!"
เสียงใสของลูกชายดังอยู่หน้าประตูห้องนอนของป๊ากับม๊า
"ป่ะป๊าาา หม่าม๊าาาา!!!! ชิงเข้าไปแล้วน้าาาาาาา"
..................................................................tbc....................................................................
ตอนสองของป๊ากับม๊าและฟานชิงจะตามมาอีกไม่ช้าครับ ถ้ามีคนอ่าน555
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะฮะผม ( :
xoxo~~~~
ความคิดเห็น