คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Love Drug :: Chapter 7 การตอนรับของนายปีศาจ
Chapter 7
Love drug
เสพติดรักร้ายยัยเย็นชา
ภายในร้านตกแต่งด้วยสีขาวซะส่วนใหญ่ทำให้ร้านนี้ดูสะอาดน่านั่งมากทีเดียวเลยแหละ
“ นี่ไม่คิดจะทานอะไรเลยหรือไง “ ไทม์ถามฉันเมื่อเขาเห็นฉันไม่สั่งอาหารไรมาทานเลย
“ ไม่อ่ะ เราไม่หิวนายทานเถอะเราแค่นมแก้วเดียวก็อิ่มแล้ว “ ฉันตอบไทม์พลางยิ้มให้เขา ฉันว่าความสัมพันธ์ของฉันกับไทม์อาจจะดีขึ้นถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอ่อนให้ก่อน ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันก็พร้อมที่จะทำ ฉันไม่อยากทะเลาะกับเขาไปตลอดในการอยู่กับเขาหรอกนะ
“ ดี เลี้ยงง่ายดี “ ไทม์ตอบกลับมาพร้อมกับเหยียดยิ้มที่มุมปากแบบที่เขาชอบทำ ฉันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงนะทำไมต้องพูดกับฉันแบบนี้ด้วย บอกตามตรงเขาเริ่มทำให้ฉันไม่อยากจะคุยกับเขาแล้วนะ
ฉันทำหน้าเอือมๆใส่ไทม์ ก่อนที่จะหันไปมองวิวข้างนอกร้าน
ทันใดนั้นฉันก็เห็นคนคนหนึ่งที่ฉันจำใบหน้าของเขาได้เป็นอย่างดี ถึงเราจะห่างกันถึงสองปี เขาห่างจากฉันไปลาสเวกัส ใช่ คารอส ฉันจำเขาไม่ผิดแน่ๆ แต่ถ้าเขากลับมาทำไมไม่คิดจะบอกฉันสักคำ
ฉันทำท่าจะลุกออกไปจากโต๊ะแต่โดนไทม์ฉุดมือของฉันก่อนที่จะเดินออกไปเสียด้วยซ้ำ
“ จะไปไหนของเธอ “ ไทม์ถามฉันพลางทำสีหน้าไม่พอใจที่ฉันจะลุกออกจากโต๊ะอย่างพรวดพลาด
“ ปล่อยเราก่อนนะไทม์ “ ฉันพยายามแกะมือของไทม์แต่ก็เหมือนไม่ได้ผล เพราะยิ่งเหมือนฉันยิ่งแกะ เขาก็ยิ่งจับข้อมือของฉันให้แน่นมากกว่าเดิม
ฉันมองออกไปทางนอกร้านแต่ก็ไม่พบคารอสแล้ว ฉันจำเขาได้ไม่ผิดแน่ๆ แต่มีเหตุผลอะไรล่ะที่เขามาถึงประเทศไทยแต่ไม่คิดจะบอกเพื่อนอย่างฉันสักคำ
“ เธอจะไปไหนของเธอบอกฉันมาก่อนสิ แล้วฉันจะปล่อย “ ไทม์ถามฉันพลางทำหน้าตายียวน เขาสนุกมากใช่ไหมเนี่ยที่แกล้งฉันน่ะ
“ เราไม่ได้ไปไหนทั้งนั้นแหละ แค่จะไปเข้าห้องน้ำ “ ฉันตอบปัดไทม์ไปเพราะไม่อยากให้เขารู้ว่าฉันกำลังจะเดินไปหาเพื่อนอีกคน
“ ก็ไปสิ่ ฉันยังไม่อยากเห็นเธอราดตรงนี้ลงนี้หรอกนะ “ ถ้าฉันเข้าไปตะกุยหน้าหล่อๆของไทม์ใครจะฆ่าฉันไหม ทำไมเขาชอบทำให้ฉันอายอยู่เรื่อยเลยนะ
“ เราไม่ปวดแล้วอ่ะ “ ในเมื่อฉันไม่ได้พบคารอสมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่ฉันต้องออกไปไม่ใช่หรอ
สักพักเราก็มาถึงโรงแรมของไทม์ ฉันอดไม่ได้ที่จะเดินสำรวจภายในห้องของเขาสักหน่อย ห้องของไทม์จะต้องตกแต่งด้วยสีดำซะส่วนใหญ่ ผสมผสานกับสีแดง ทำให้ห้องของเขาดูป่าเถื่อนขึ้นเยอะเลยแหละ เชอะ ฉันแอบหมันไส้เขานิดๆ คนอะไรมีหน้าตาหล่อเกินมนุษย์มนาเขาแล้วยังรวยเป็นบ้า ให้ตายเถอะ
ฉันเดินเข้าไปสำรวจในห้องนอนของไทม์ เอ๊ะ O_o มีเตียงเดียวนี่น่า แล้วฉันจะนอนยังไงล่ะทีนี้
“ ไทม์ มันมีเตียงเดียวนี่น่าแล้วนายจะให้เรานอนตรงไหน “ ฉันถามไทม์พลางเดินสำรวจในห้องนอนของเขา
“ ก็นอนบนเตียงของฉันนั่นแหละ ทำไมหรือเธอไม่กล้าล่ะข้าวหอม “ ไทม์ถามฉันพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนลมหายใจร้อนๆของเขาเป่าอยู่ที่คอของฉัน
“ เรากล้านะ ถ้าไม่มีนายมานอนด้วย “ ฉันตอบไทม์กลับไปพลางพยายามผลักเขาออกไป เพราะจุดนี้ๆมันเป็นอันตรายต่อหัวใจของฉันจริงๆ
“ เสียใจด้วยนะข้าวหอม เพราะฉันคงไม่ลงทุนไปนอนที่โซฟา “ ไทม์บอกพร้อมรวบมือของฉันทั้งสองข้างไม่ให้ผลักเขาออกไป
“ งั้นเราลงทุนเอง J “ ฉันตอบไทม์กลับไปพร้อมทำยิ้มเหยียดๆให้เขา
“ ถ้าเธอทำอย่างนั้นก็อย่ามาเรียกฉันว่าไทม์ “ ไทม์พูดเพียงแค่นั้นก่อนจะโยนฉันไปที่เตียง พร้อมขึ้นมาทับตัวของฉันไว้
“ ปล่อยเราเดี๋ยวนี้นะไทม์ เราไม่นอนกับนายหรอกนะ “ ฉันทุบตีร่างกายของไทม์ แต่ดูเหมือนว่าไทม์จะไม่ได้รู้สึกอะไรเลยสักนิด
“ ช่วยไม่ได้นะข้าวหอม เธอดันมาทำปากดีกับฉันก่อนนะ “ ฉันอยากจะตบตีเขาให้ตายตรงนี้ แต่มันก็เป็นได้แค่ฝันเพราะฉันสู้อะไรไทม์ไม่ได้เลย
ไทม์ซุกไซร้ซอกคอของฉันจนแดงไปหมด อย่าหวังอีกเลยว่าฉันจะอ่อนข้อให้เขาอีก แล้วคอยดูคนอย่างฉันจะตลบหลังเขาให้เลือดกระอักปานตาย
ฉันได้แต่นอนนิ่งๆปล่อยให้ไทม์ทำตามใจของตัวเองต่อไปจนกว่าจะพอใจ อย่ามองว่าฉันง่ายจนให้เขาทำอะไรก็ได้นะ แต่มันเป็นวิธีที่ทำให้เขารู้สึกแพ้ที่ฉันไม่โต้ตอบอะไรกลับไปต่างหากล่ะ บอกแล้วอย่าทำให้ฉันร้ายเพราะจากแม่ชีจะกลายเป็นซาตานดีๆนี่เอง
“ โถ่เว้ย !! นี่เธอไม่คิดจะขัดขืนเลยหรือยังไง .. “ ไทม์พูดได้แค่นั้นเพราะฝ่ามือของฉันดันไปตบใบหน้าหล่อของเขาก่อนจะพูดจบ
“ นี่คือการตอบแทนที่นายทำนิสัยเลวๆใส่เราไทม์ “ ฉันเหยียดยิ้มอย่างผู้ชนะ น้อยคนนะที่จะเห็นฉันเป็นแบบนี้ แต่คงต้องยอมรับนะว่าไทม์น่ะเก่งจริงๆ
“ นี่เธอกล้าตบฉันหรอข้าวหอม !! “ ไทม์ตะคอกใส่หน้าฉัน จะทำไรก็ทำไปเถอะเพราะตอนนี้อารมณ์ของฉันก็เดือดไม่ต่างจากเขาเหมือนกัน
“ เรากล้าทำมากว่านี้อีกถ้านายยังไม่หยุดการกระทำเลวๆแบบเมื่อกี้ “ ฉันพูดขู่ไทม์ออกไป แต่ฉันรู้คนอย่างไทม์ไม่มีวันกลัวฉันหรอก ขอบคุณพระเจ้าสำหรับการต้อนนรับวันแรกในการเป็นบัดดี้ของผู้ชายเลวทรามที่ชื่อ ไทม์
ความคิดเห็น