คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Love Drug :: Chapter 5 ฉันไม่กลัวนายหรอก (เหรอ)
Chapter 5
Love drug
เสพติดรักร้ายยัยเย็นชา
พอพวกเราได้ตกลงเลือกคู่บัดดี้กันเสร็จแล้ว ฉันก็พยายามที่จะหลีกเหลี่ยงการเจอหน้าไทม์ให้มากที่สุด
บอกตามตรงฉันยังทำใจไม่ได้ที่ต้องไปเป็นบัดดี้ไทม์ มันจะไม่อะไรเลยถ้าฉันไม่ต้องนอนห้องเดียวกับเขา !! แล้วฉันก็คิดว่าไทม์น่ะก็ไม่ได้คิดต่างจากฉันมากนักหรอก ฉันคิดอยู่แล้วเชียวว่าเกมของอลิซน่ะไม่เคยธรรมดาสักครั้ง
“ เธอใช่ไหมที่เป็นบัดดี้ฉันน่ะ “ ไทม์เข้ามาถามฉันขณะที่ฉันกำลังจะเดินขึ้นไปหาโซเฟียที่ชั้นสอง เนื่องจากทนความอึดอัดไม่ไหวจึงขอตัวมาเข้าห้องน้ำยังไงล่ะ แต่ก็ไม่วายต้องเจอหน้าเขาอยู่ดี -_-
“ ใช่ เราเองข้าวหอม “ ฉันทำใจดีสู้เสือต่อหน้าไทม์ แต่สายตาที่เขามองมาทางฉันเหมือนกำลังพิจารณาตัวฉันว่ามีค่ามากแค่นั้นกันเชียวถึงมาเป็นบัดดี้กับคนอย่างเขาได้ ไม่อยากจะเชื่อเลยผู้ชายที่ เลทราามอย่างเขา มองผู้หญิงด้วยสายตาเหยียดหยามยังงี้ ยังจะมีคนชอบลงอยู่อีกเหรอ ฉันมองหน้าไทม์อย่างที่เขาทำกับฉันก่อนที่จะเดินจากไป ไวกว่าความคิด เมื่อไทม์เดินตามากระชากมือของฉัน
“ อย่าทำเป็นซ่าให้มันมากนัก อย่าลืมสิ่ฉันกับเธอต้องอยู่ด้วยกันอีกนาน “ ไทม์คงจะไม่พอใจอย่างมากที่ฉันมองเขาด้วยสายตาเหยียดหยามแบบที่เขาทำกับฉัน หึ J จะได้รู้ซะบ้างว่าฉันเองก็ไม่พอใจเหมือนกัน
“ ปล่อยมือของเราได้แล้ว เราเจ็บนะ !! “ ฉันพยายามสะบัดมือของไทม์ที่แน่นยิ่งกว่าหนวดปลาหมึกซะอีก เห้ เขาเห็นฉันเป็นตัวอะไรถึงได้บีบข้อมือฉันจนเกือยเขียวขนาดนี้
“ เจ็บก็จำไว้สิ่ ว่าอย่ามามองฉันด้วยสายตาแบบนี้ ฉันไม่ชอบ “ ไทม์ตะคอกใส่หน้าฉัน แถมเค้ายังผลักฉันจนเกือบล้มแหนะ
“ เราเองก็ไม่ชอบให้นายมามองเราแบบนั้นเหมือนกัน คิดว่าทำเป็นคนเดียวหรือยังไง “ ฉันพูดเสียงดังใส่ไทม์ ให้ตายสิ่นอกจากอลิซที่ทำให้ฉันโกรธได้แล้วยังมีไทม์ที่มีนิสัย เลวทรามที่สุด ฉันเป็นผู้หญิงเค้ายังทำขนาดนี้ถ้าฉันเป็นผู้ชายเขาคงไม่ต่อยฉันจนปากแตกไปแล้วหรือไงกัน
“ เธอกล้าตะคอกใส่ฉันเหรอข้าวหอม “ ไทม์พูดเสียงเย็นยะเหยือก ถ้าเป็นเวลาอื่นฉันอาจจะกลัวไทม์จนขอโทษไปแล้วก็ได้ แต่เพราะเป็นเวลานี้ เวลาที่เขามาเหยีดหยามฉันยังไงล่ะ ฉันถึงได้กลายเป็นคนละคนแบบนี้
“ ถ้านายไม่มองเราด้วยสายตาแบบนั้น แถมยังไม่มาผลักเราอีกเราก็ไม่ตะคอกใส่นายหรอกไทม์ เป็นนายก่อนหรือเปล่าที่ทำเราน่ะ “ ฉันถามไทม์ด้วยน้ำเสียงที่ปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตอนนี้เสียงทะเลาะของฉันและไทม์กลายเป็นที่สนใจของคนในผับไปเสียแล้ว แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่อฉันไม่ใช่คนผิด ..
“ หยุด !! พอได้แล้วนะทั้งสองคนแหละ จะตีกันให้ผับพังไปเลยมั้ยล่ะห้ะ “ เพทายเดินเข้ามาห้ามพวกเรา อ่อเธอเป็นผีเสื้อราตรีที่นี่น่ะ เพทายมาทำงานที่ Mathos Club ได้นานแล้วล่ะ เธอสวย เธอฉลาด และที่สำคัญเธอมีอิทธิพลต่อหัวใจคลีนมากซะด้วยสิ่
“ หึ ฝากไว้ก่อนนะยัยตัวแซบเธอกลับฉันยังต้องนอนด้วยกันอีก J “ ฉันกรีดร้องในใจ เขากล่าพูดอย่างนี้ต่อหน้าคนอื่นได้ยังไงหน้าน่ะปูนฉาบเอาไว้หรอ
“ ขอบคุณเพทายมากนะที่ช่วยเราไว้ “ ฉันหันไปขอบคุณเพทาย ที่ตอนนี้เธอกำลังยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่ หวังว่ายัยนั่นคงไม่ได้คิดว่าฉันกับไทม์มีอะไรกันอยู่หรอกนะ
หลังจากที่ทะเลาะกับไทม์เสร็จแล้ว ฉันก็เซ้าซี้ให้โซเฟียพาพวกเราให้กลับโรงแรมของเธอซะ ถึงไทม์จะออกไปจากผับหลังจากที่เราทะเลาะกันทันที แต่ฉันก็ไม่อยากจะอยู่ที่ผับต่อแล้วเหมือนกัน เพราะไทม์คนเดียวเลยจริงๆ ทำให้บรรยากาศในผับเสียหมดอย่างนี้
“ อ่อเกือบลืมแหนะ ข้าวหอม ไทม์บอกว่าเขาจะมารับเธอไปอยู่แต่งแต่วันพรุ่งนี้เลย “ โซเฟียตะโกนเรียกฉัน ที่ตอนนี้ฉันยืนสูดอากาศบริสุทธิ์ยามค่ำคืนอยู่ที่ระเบียง ตอนนี้ได้เวลาตีสองแล้วแต่ฉันเองกลับยังนอนไม่หลับเหมือนชาวบ้านทั่วไป
“ อ่อ อืมขอบคุณมากนะที่มาบอกเราอ่ะ “ ฉันตอบกลับโซเฟียไปพลางยิ้มให้กับเธอ ตอนนี้ฉันเหนื่อยเหลือเกินอยากจะกลับบ้านไปหาคุณพ่อกับคุณแม่ แต่ติดที่ว่าท่านอยู่ที่ต่างประเทศ เมื่อสองสามวันก่อนท่านบอกกับฉันว่าท่านจะบินไปฝรั่งเศสเพื่อไปดูกิจการที่นั่นสักพักหนึ่ง
ฉันเดินตรงเข้าไปในห้องนอนส่วนตัวของตัวเองที่ตอนนี้คริสนอนอยู่บนที่นอนของฉันเรียบร้อยแล้ว ฉันเตรียมเก็บเสื้อผ้า และของใช้ส่วนตัวที่จำเป็นใส่กระเป๋าเพื่อเตรียมตัวที่จะย้ายไปอยู่กับไทม์ บอกตามตรงฉันเองก็ยังกลัวไทม์อยู่ แต่อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดใช่มั้ยล่ะ
ฉันมองคริสที่นอนหลับอยู่บนเตียง ก่อนจะเกินไปที่โซฟาที่อยู่ไม่ไกลจากเตียงมากนักก่อนจะล้มตัวลงนอน ด้วยความเหนื่อยล้าทำให้เปลือกตาของฉันปิดเข้าหากันทันที
ห่างหายกันไปนานขอโทดนะค่ะ มาอัพให้แล้วค่าาาาา ^o^
ความคิดเห็น