ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Story - Intro
Intro
"อบุสำหรับเลโ้ับวามรัที่เธอมีให้ันนะ.."
"็เธอเป็นแฟนันนี่นา.." นายอนยิ้มาหยี
"..ันอ..โทษ"
"อโทษอะไรัน?" นายอนทำหน้าุน
"ันว่าเรา...เลิันเถอะ"
"อย่าล้อเล่นแบบนี้สิ ฮะๆ ปะไปูหนัันเถอะ" ร่าเล็พยายามยิ้มลั้นน้ำาไว้
"นี่! ฟัันสิ" ร่าสูทำสีหน้าริั
"ไม่เอาสิอยอน.." ร่าเล็น้ำาไหล
"ยัไสัวันเรา็้อเลิันอยู่ี"
"ไม่ เราเยสัาันแล้วไม่ใ่หรอว่าะไม่ทิ้ันไปไหน"
"สัา?"
"อยอนันทำอะไรผิไป..ทำไมถึ.."
"บันมา 3 ปี ละสุท้ายเธอะให้มาเป็นเพื่อนไม่ใร้ายไปหน่อยหรอ!! ไอ้บ้าเอ้ย อยอนนเิมอันหายไปไหนนน" ร่าเล็ปล่อยโฮพูเสียัพร้อมับทุบไหล่ร่าสู
"ันอโทษ.." อยอนว้านายอนมาอเอาไว้ พร้อมับลั้นน้ำาเอาไว้
"อโทษทำไม ถ้าเธออยาะทิ้ันไปไอ้นบ้า ทำให้นอื่นรัแล้วะทิ้ไปแบบนี้หรอไ"
"ัน...อโทษ" อยอนลายอ้อมอออแล้วเินออไป
หมั่บบ! นายอนออยอนา้านหลั
"ธะ...เธอะไปริๆหรออยอนอา" ร่าเล็พูเสียสั่น
"ปล่อยันเถอะ..นายอน" ร่าสูแะมือร่าเล็ออ
"ันะปล่อย..แ่ันออเธอรั้สุท้ายไ้มั้ย.."
"...." ร่าสูไม่พูอะไร
"ันรัเธอนะ...ันะรอเธอนะ..."
"ัน้อไปแล้วหละ.." ร่าสู่อยๆเินไลออไป
นายอนส่อระอยู่สัพั็เหลือบไปเห็นแปรสีฟันที่อยอนลืมเ็บมันไป้วย มันทำให้นายอนน้ำาไหลออมาอีรั้
"อยอนอา..ันิถึเธอ.."
"เธอทิ้ันไปแล้วริๆหรอ.."
"ันทำอะไรผิไป..."
"ปล่อยันเถอะ..นายอน" ร่าสูแะมือร่าเล็ออ
"ันะปล่อย..แ่ันออเธอรั้สุท้ายไ้มั้ย.."
"...." ร่าสูไม่พูอะไร
"ัน้อไปแล้วหละ.." ร่าสู่อยๆเินไลออไป
".." นายอนไ้แ่มออยอนเินห่าออไปนลับสายา
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
8:30 น.
แสแอนเ้าส่อลมาระทบเปลือาอนายอนทำให้นายอนรู้สึัวละื่นึ้นมาาอเธอปรับโฟัสสายาให้ั่อนะเินไปที่ห้อน้ำ
.
.
.
"อยอนอา..ันิถึเธอ.."
"เธอทิ้ันไปแล้วริๆหรอ.."
"ันทำอะไรผิไป..."
"ลับมาหาันไ้ไหมันสัาว่าันะแ้ไมัน..." นายอนพึมพำ่อนที่ะำระร่าาย
..
..
..
..
..
..
๊อๆ
"อย...." นายอนน้ำาเริ่มลออีรั้เมื่อเห็นว่าไม่ใ่อยอน
"นายอนน ันพึ่รู้ว่า..." ีฮโยลืนำพูเ้าไปเพราะลัวะระทบิในายอน
" ีฮโย ฮึๆ" น้ำาอนายอนไหลออมาอีรั้
"ไม่เอาไม่ร้อสินาบอพี่ เธอน่ะสวยะามไปเป็นทั้ประธาน นร.ทั้าวะแ่นๆเียว หาใหม่นะเนอะ" ีฮโยพยายามพูปลอบ
"อยอนทิ้ันไปแล้ว ฮืออ"
"ันรู้ แ่เเ็้อยอมรับนะนายอน"
"ันลืมไม่ไ้..."
"ันเ้าใ แ่นี่มันแ่เริ่ม้นเอนะ อย่าพึ่ัสินใว่าลืมไม่ไ้สิ เรื่อแบบนี้น่ะมัน้อใ้เวลานะ อนันเลิับโยอัน็ิแบบเเนั่นแหละว่าัน้อลืมไม่ไ้แน่ๆ นมาอนนี้ันลับำัวเอ้วย้ำว่าทำไมอนนั้นันถึร้อไห้ฟูมฟายนานั้น" ีฮโยพูพลายิ้มและำเมื่อนึถึอนนั้น
"แ่เเเลิันเพราะโยอไปเรียน่าประเทศไม่ไ้เลวร้ายแ่ันยัไม่รู้เลยว่าทำไมอยอนถึทิ้ันไปเาไม่บอเลยสันิไม่เอ่ยให้ันรู้สันิ ันเสียใรไม่รู้ว่าันทำอะไรผิไปนี่สิ"
"แฟันะนายอน นเราอะไม่ว่าะเลิับ้วยเหุผลอะไรมัน็เสียใันทั้นั้นแหละ ันรู้ว่ามันเร็วเินไป แ่แ็ไม่วรที่ะมปลัแบบนี้ อย่าลืมสิแยัไม่เพื่อนมีน้อมีพ่อแม่อยู่นะ"
"ันทำใไม่ไ้"
"ทำไ้ ันรู้ว่าเธอทำไ้ แ่ไม่ใ่อนนี้" ีฮโยว้าเพื่อนเ้ามาอ
"ฮือออออ" นายอนปล่อยโฮออมา
"ร้อออมาให้หม สัาสิว่าะร้อรั้สุท้าย"
"ไม่สัา...ฮืออ"
"เห้อยัยบ้าเอ้ยยย"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น