คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Episode 1 ; are you scared?
♡♡♡♡
are you scared ?
♡♡♡♡
Kirogawa Hanabi Part ;
อ่า...สวัสดีค่ะ ฉันคงจะยังไม่ได้แนะนำตัวสินะคะ ฉันคิโรงาวะ ฮานาบิ ปีหนึ่งห้องบี ตอนนี้ศึกษาอยู่ที่โรงเรียนเซย์รินค่ะ เกิดวันที่14กุมภาพันธ์ ราศีกุมภ์ ฉันมาจากตระกูลคิโรงาวะ ซึ่งฉันเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของบ้านแถมยังได้คำสาปร้ายของตระกูลติดมาด้วยนี่สิ
ดวงตาสีม่วงฟ้านี่ ฉันไม่ได้อยากมีมันสักนิดเดียว
"นี่ๆดูนั่นสิลูกสาวตระกูลผู้ดีที่เขาลืมกันว่ามีคำสาปล่ะ"
เด็กผู้หญิงที่ดูอายุเท่ากันกับฉันพูดออกมาพร้อมกับชี้มาทางขวา
พูดถึงฉันอยู่สินะ :-/
"มันคือคำสาปอะไรเหรอ?"
หญิงสาวอีกคนถามด้วยความสงสัย
"คำสาปที่ว่าถ้าหากจ้องตากับเธอแล้วจะตายภายใน1วันน่ะ!"
เธอพูดออกมาอย่างเสียงดังฟังชัดทำอย่างกับว่าจะไม่กลัวที่ฉันจะได้ยินเลยสักนิดเดียว
"ฉันไม่เชื่อหรอกนะ!แค่เรื่องหลอกเด็กรึเปล่าเนี่ย?"
ผู้หญิงอีกคนเอ่ยตอบไปพร้อมกับเล่นโทรศัพท์ในมือต่อ
เหอะ
"งั้นอยากลองดูไหมล่ะ?"
ฉันพูดออกไปก่อนที่จะจ้องไปทางเธอและแสยะยิ้มอย่างสยดสยองให้
" ห๊า!!?เธออยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!ฉันขอโทษๆๆอย่ามาจ้องตาฉันนะฉันยังไม่อยากตาย"
เธอพูดขอโทษขอพายออกมาอย่างร้อนรนก่อนที่จะพากันหนีไปพิธีปฐมนิเทศกัน
ก็แค่พวกดีแต่ปากนี่นา
2 ชั่วโมงผ่านไป
ตอนนี้พิธีปฐมนิเทศก็ได้จบลงแล้วเอาจริงๆฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะพูดอะไรเยอะแยะ เฮ้อคนแก่นี่พูดมากกันจริงๆ
หลังจากนี้ ก็ได้เวลาเลือกชมรมแล้วสินะ
"ชมรมการแสดงค่ะ ชมรมการแสดงง สนใจเข้ากันไหมคะ"
"ชมรมอ่านหนังสือครับ!!มีใครสนใจมั้ยครับ!?"
ฉันเดินผ่านไปหลายชมรมโดยรวมๆแล้วก็สิบกว่าชมรมได้เลย มีแต่ชมรมน่าเบื่อทั้งนั้น
"ชมรมบาสครับ!ชมรมบาสเกตบอลไหมครับ!"
ชมรมบาสอย่างนั้นเหรอ? อืมมมมน่าสนใจดีนี่
ฉันเดินเข้าไปนั่งตรงโต๊ะกรอกใบสมัครเข้าชมรมและเอ่ยถามคำถามกับรุ่นพี่ผู้หญิงผมสีน้ำตาล
"มีตำแหน่งไหนว่างบ้างเหรอคะรุ่นพี่?"
"มีตำแหน่งผู้จัดการว่างน่ะเธอสนใจรึเปล่า"
เธอตอบฉันมา ซึ่งคำตอบของเธอนั้นทำให้ฉันตกใจเป็นอย่างมาก
"รุ่นพี่ไม่ใช่ผู้จัดการชมรมเหรอคะ?"
ฉันถือวิสาสะถามไปพร้อมกับทำหน้าตกใจนิดๆแต่ก็ยังคงไม่เงยหน้าไปสบตารุ่นพี่เหมือนเดิม
"เปล่าหรอกฉันเป็นโค้ชน่ะ!ว่าแต่เธอชื่ออะไรเหรอ?"
รุ่นพี่ตอบฉันเป็นรอบที่สองก่อนที่จะถามคำถามฉันบ้าง
"อ่า...คิโรงาวะ ฮานาบิค่ะฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"
ฉันตอบไปพร้อมกับเก็บใบสมัครอีกใบหนึ่งที่รุ่นพี่เขาไม่ได้เก็บมารวมกันไว้กับของฉันและยื่นให้รุ่นพี่ไป
"อ้าวฉันลืมเก็บเหรอเนี่ย?แหะๆขอบคุณมากๆเลยนะคิโรงาวะจัง"
พอฉันทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยฉันก็เดินไปที่ชั้นเรียนทันที
Aida Riko Part ;
"คิโรงาวะจังนี่เป็นคนแปลกๆดีนะ เธอไม่ยอมสบตาฉันเลยล่ะฮิวงะ"
ฉันพูดถึงความแปลกของเด็กคนนั้นให้กับฮิวงะฟังก่อนที่จะหยิบใบสมัครอันที่ฉันไม่ได้เก็บเข้ากองขึ้นมาอ่าน
"คุโรโกะ เท็ตสึยะ เอ๊ะ!?มาจากชมรมบาสเทย์โควแถมเพิ่งขึ้นปีหนึ่งปีนี้แสดงว่าเขาต้องเป็นรุ่นปาฏิหาริย์!"
"ห๊าารุ่นปาฏิหาริย์อย่างนั้นเหรอ!"
ฮิวงะอุทานออกมาด้วยความตกใจก่อนที่จะหยิบใบสมัครของอีกคนขึ้นมา
"คิโรงาวะ ฮานาบิก็มาจากโรงเรียนเทย์โควเหมือนกันแต่เคยอยู่ชมรมวอลเลย์บอลน่ะ"
เขาอ่านใบสมัครของเด็กคนนั้นพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย
"แต่จะว่าไป...คิโรงาวะ ฮานาบิ นี่ชื่อคุ้นๆจังนะ...อ๋าา!!จำได้แล้วเด็กคนนั้นไงที่เขาบอกกันว่ามีตาต้องคำสาปน่ะ!"
"ห๊าาาานี่มันอะไรกันเนี่ยเมื่อกี้ก็มีคนที่เพิ่งกลับมาจากอเมริกา แถมยังเจอกับรุ่นปาฏิหาริย์แล้วก็เด็กที่มีตาต้องคำสาปอีก!เด็กปีนี้นี่มันอะไรกันนนน"
Kirogawa Hanabi Part ;
ตอนนี้ก็เวลาล่วงเลยไปจนถึงตอนเลิกเรียนแล้วค่ะ แต่ในส่วนของวันนี้ฉันต้องเข้าชมรมเพื่อไปเตรียมความพร้อมว่าจะต้องทำอะไรบ้าง
"ขอโทษที่มาสายนะคะรุ่นพี่"
ฉันเอ่ยขอโทษไปเนื่องจากฉันมาสายเพราะว่าหลงทางในโรงเรียนน่ะแหะๆ
"อ๋าไม่เป็นไรหรอกคิโรงาวะจังๆงั้นเดี๋ยวเธอเริ่มจากการดูพวกนี้ซ้อมแล้วก็ลองเก็บข้อมูลดูเลยก็ได้"
รุ่นพี่ไอดะตอบกลับมาพร้อมกับยื่นสมุดและปากกาให้
ครั้งนี้รุ่นพี่ไม่มองหน้าแหนะ...สงสัยคงรู้เรื่องตาของเราแล้วแหละมั้ง
"ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันขอทราบชื่อทุกคนก่อนได้ไหมคะโค้ช"
ฉันเอ่ยขอไปก่อนที่จะหันไปมองที่กลุ่มปีหนึ่งและปีสองที่อยู่ตรงกลางโรงยิม
"ได้อยู่แล้วล่ะ เอ้า!ทุกคนมาแนะนำตัวกับคิโรงาวะจังหน่อย ส่วนคิโรงาวะจังก็อย่าลืมแนะนำตัวด้วยนะ"
โค้ชตะโกนบอกทุกคนก่อนที่จะให้ทุกคนมาจัดแถวเรียงหนึ่งอยู่ตรงหน้าฉัน
"คางามิ ไทกะ"
"ฮิวงะ จุนเปย์"
"อิซึกิ ชุน"
"มิโตเบะ รินโนะซึเกะ"
"โคงาเนะ ชินจิ"
"สึจิดะ ซาโตชิ"
"ฟุริฮาตะ โคคิ"
"ฟุคุดะ ฮิโรชิ"
"คาวะฮาระ โคอิจิ"
"ผมคุโรโกะ เท็ตสึยะครับ"
"อ๋าโอเคเลยค่ะทุกคน ฉันพูดพลางจดชื่อทุกคนลงบนสมุด
"เล่นตลกอะไรกันเมื่อกี้ไม่เห็นจะมองหน้าพวกเราเลยแล้วจะจำได้เหรอว่าใครชื่ออะไรบ้าง?"
คนคิ้วสองแฉกที่ชื่อคางามิถามออกมาก่อนที่จะเข้ามาประชิดตัวฉัน
"คุณไม่ได้มีหน้าที่มายุ่งเกี่ยวกับการจำชื่อของฉันสักหน่อยนี่คะ"
ฉันพูดพลางจดบันทึกต่อ
"หนอยแน่!กวนนักนะ"
เขาเข้ามากระชากคอเสื้อฉันขึ้นและง้างหมัดจะต่อย
ฉันจึงเผลอจ้องตาของเขาไป
" เดี๋ยวเถอะคางามิ!!!นั่นเธอเป็นผู้หญิงนะ"
รุ่นพี่ฮิวงะเข้ามาห้ามปรามและพยายามแยกคางามิออกไปจากฉัน
"คางามิขยับขวาเดี๋ยวนี้"
ฉันพูดออกไปก่อนที่จะหันไปตรงด้านหลังของคางามิ
"ห๊าา- - "
เขาทำสีหน้างงๆออกมาแต่ก็ขยับขวาไปตามที่ฉันบอก
เพล้ง!
"หลอดไฟมันจะตกใส่หัวนายน่ะ"
ฉันพูดออกไปด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนที่จะบอกให้ทุกคนไปซ้อมต่อ
"นี่ๆฉันว่าคำสาปนั้นน่าจะเป็นจริงแล้วล่ะนะริโกะ..."
รุ่นพี่ฮิวงะหันไปกระซิบกับโค้ชพร้อมกับหน้าซีดเบาๆ
แหม กระซิบเสียงดังเชียว :-/
"ผมว่าไม่จริงหรอกครับรุ่นพี่ น็อตตรงนั้นก็ขึ้นสนิมไปตั้งสองตัวจากสี่ตัวแหนะ"
คุโรโกะพูดออกไปพร้อมกับชูมือเป็นเลขสี่ตามจำนวนของน็อตที่หลุด
"คุโรโกะคุงนี่มองโลกในแง่ดีจังเลยนะคะ"
ฉันเอ่ยชมเขาไปก่อนจะยิ้มน้อยๆให้กับเขา
"ก็ผมไม่เชื่อตั้งแต่แรกอยู่แล้วครับ เราเจอกันตั้งสองรอบผมก็ยังไม่เห็นจะตายเลยนี่"
เขาพูดตอบฉันพร้อมกับให้เหตุผลมา
เราเคยเจอกับคุโรโกะคุงตั้งสองครั้งเลยเหรอ? ตอนไหนกันนะ
"เอาเถอะๆ ไปซ้อมต่อกันได้แล้วพวกปีหนึ่ง"
โค้ชเอ่ยปากสั่งทุกคนพร้อมกับผลักทุกคนเข้าไปในสนาม
คางามิ ไทกะ ก็น่าสนใจดีนี่ รุ่นพี่ฮิวงะก็ชู๊ดแม่นยำ ส่วนคุโรโกะ อืมมมมม ใช้ความจืดจางให้เป็นประโยชน์สินะ
คิคิ น่าสนุกดีจัง
"เฮ้ย คิโรงาวะจังยิ้มด้วยล่ะ"
ฟุริฮาตะคุงพูดออกมาด้วยสีหน้าอึ้งๆก่อนที่เสียงของเขาจะทำให้ทุกคนหันมามองที่ฉัน
"พอยิ้มแล้วก็น่ารักดีนี่เธอน่ะ"
โค้ชเอ่ยปากชมฉันก่อนที่จะยิ้มให้ฉันกลับและถามคำถามกับฉัน
"แต่จะว่าไปนะเรื่องดวงตาของเธอน่ะเป็นเรื่องจริงรึเปล่า"
" เดี๋ยวเถอะริโกะ!ไปถามคิโรงาวะจังอย่างนั้นได้ยังไง"
รุ่นพี่ฮิวงะขึ้นเสียงดุใส่โค้ชก่อนที่จะทำท่าไหว้ขอโทษให้กับฉัน
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะๆฉันไม่ได้คิดอะไรมากอยู่แล้ว"
พอพูดจบฉันก็หันไปยิ้มบางๆให้กับรุ่นพี่
"แล้วทุกทุกคนอยากลองฟังเรื่องราวความจริงของดวงตาฉันกันไหมคะ"
ฉันยิ้มมุมปากเล็กๆก่อนที่จะหันไปจ้องทุกๆคน
ทุกคนตกอยู่ในความเงียบก่อนที่จะหันไปมองหน้ากันและกันเอง
"ว่ายังไงคะ ทุกคนอยากลองฟังกันไหม:-)"
ความคิดเห็น