เรื่องนี้ยังไม่มีชื่อ

ลำดับตอนที่ #1 : the return : enya

กรุงเทพ 2549
สนามบินสุวรรณภูมิ

เอนย่าสวมเสื้อคอเต่าแขนยาวเข้ารูปสีดำกับกางเกงรัดรูปขายาวสีเดียวกัน  ปลายขากางเกงถูกซ่อนไว้ใต้รองเท้าบู้ตยาวครึ่งเข่าสีดำอีกนั่นล่ะ  ผมสีดำ(อีกแล้ว)ยาวเหยียดตรงถึงสะโพกขับผิวขาวของเธอให้ดูโดดเด่นยิ่งขึ้น  มือเรียวยาวแข็งแรงลากกระเป๋าล้อเลื่อนสีดำสนิทตามหลัง  ทั่วทั้งตัวเธอมีเพียงปากบางฉาบสีแดงเท่านั้นที่ไม่ได้เป็นสีขาวดำ  อ้อ..ต้องรวมตาคมลึกสวยสะกดตาสีม่วงเป็นประกายที่ถูกซ่อนไว้ภายใต้แว่นกันแดดสีดำนั่นด้วย

ร่างสูงผอมแต่แข็งแกร่งด้วยกล้ามเนื้อเดินฉับๆอย่างมุ่งมั่นโดยมีชายกลางคนท่าทางผู้ดีแต่แต่งตัวราวกับนักเลงหัวไม้เดินทอดน่องตาม  น่าแปลก..การเดินฉับๆกับการเดินทอดน่องกลับเดินคู่กันไปด้วยความไวพอกัน  ก่อนที่เราจะมีเวลาสำรวจตรวจตราทั้งคู่ไปมากกว่านี้ เสียงผู้ประกาศข่าวก็ดังขึ้นจากดทรทัศน์ทุกเครื่องในสนามบินเสียก่อน

"น่าแปลกนะคะที่การวางระเบิดสามโรงงานใหญ่ของลาวครั้งนี้กลับไม่มีผู้บาดเจ็บเลย  ทั้งที่โรงงานทั้งสามถูกระเบิดยับจนรวมมูลค่าความเสียหายเป็นหลักล้านล้านบาท แปลกมากนะคะที่คนงานทั้งหมดในบริเวณนั้นกลับไปนอนสลบไสลไม่ได้สติอยู่ที่โกดังร้างที่ห่างจากจุดเกิดเหตุพอที่จะไม่โดนลูกหลง ไม่เกิดอันตราย เหมือนคนร้ายวางแผนทำลายโรงงานดดยไม่ให้มีใคราดเจ็บเลย  และแน่นอนค่ะว่าตอนนี้ยังจับมือใครดมไม่ได้ แต่ตำรวจได้สันนิษฐานเบื้องต้นไว้ว่าน่าจะเกิดจากการขัดผลประโยชน์กันเองของกลุ่มเจ้าพ่อสามเสือ...."

เอนย่าและชายผู้ติดตามเงยหน้ามองโทรทัศน์พร้อมกัน 

"ภารกิจเสร็จสิ้น ยินดีต้อนรับกลับบ้าน"เสียงยียวนดังออกจากปากชายวัยกลางคนพร้อมรอยยิ้มที่เห็นแล้วอดยิ้มตามไม่ได้  ส่งผลให้มุมปากด้านซ้ายของเอนย่ากระตุกขึ้นเล็กน้อยคล้ายจะเป้นการยิ้ม

ซึ่งนั่นหมายความว่าเธอกำลังอารมณ์ดี..อย่างมากเลยทีเดียว

................................................................