ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    มนต์รักดอกเฟื้องฟ้า

    ลำดับตอนที่ #6 : เสียแรงป่าว

    • อัปเดตล่าสุด 16 พ.ย. 53


    ภายใต้ความวุ่นวายในห้องdrawing ฉันและเพื่อนๆนั่งหลบมุมวาดรูปกันอยู่หลังห้อง

    โน๊ตบุ๊คของฟ้าเปิดเพลงบิ้วอารมณ์ศิลปินอย่างพวกฉันอยู่กึ่งกลางระหว่างฉันกับเบส

    ฉันเอื้อมมือไปเปลี่ยนเพลงในขณะที่เบสก็ทำเช่นเดียวกัน

    แต่ฉันเป็นฝ่ายได้เลือกก่อน (เป็นผู้หญิงก็ดีตรงนี้แหละ)…

    …เป็นแค่ใครบางคน ไม่ใช่ใครคนนึงที่จะค่อยมาคิดถึงคอยห่วงใย

    เป็นแค่เพื่อนดีๆดีแล้วดียังไง เธอไม่รักไม่เคยจะแคร์

    เป็นอะไรๆที่มันมีแค่เธอนอนละเมอๆตอนเธอคิดถึงใคร

    เป็นอารมณ์ที่เธอไม่เข้าใจ

    อยากบอกว่าเธอมีแฟนคนนึงที่แอบไปหึงเธอทุกวันๆ

    ไม่รู้อะไรซะบางเลย ก็เป็นแฟนเธอวนๆโดยที่เธอเองก็ไม่ยอมรู้ตัว…

    เพลงยังไม่ทันจบเค้าก็เปลี่ยนเพลงเฉยเลย

    ที่แซดไปกว่านั้นก็เพลงที่เค้าเปลี่ยนนี่แหละ ยิ่งท่อนฮุกนี้ซัดเต็มเหนี่ยวเลย…

    …เก็บรักของเธอคืนไปเก็บไปให้เค้าคนนั้น

    สักคนที่ต้องการฉันเองคงไม่เอา

    ขอบคุณที่ยังมีใจแบ่งปันให้ฉัน

    แต่อย่าเลยมันเสียแรงป่าว!!!

    โปรดปล่อยฉัน ฉันขอเธอแค่นี้คงไม่มากเกินไป…

    โอ๊ย!!!ทนฟังไม่ได้แล้ว เล่นแบบนี้ใช้ไหม จัดไป

    “เพลงอยากบอกว่ารักเธอ”

    ต่างคนต่างมองหน้ากัน กอล์ฟเลยจัดให้ชุดใหญ่ร้องกันสดๆเลย

    “ได้แค่เพื่อนก็ดีเท่าไหร่…” ให้มันได้แบบนี้ซิ

    จี๊ดถึงกระดูกดำกันเลยทีเดียว ยิ่งคำว่า “เสียแรงป่าว”ของเบสเนี่ยจี๊ดเข้าเส้นเลย

    หลังจากที่ฟังเพลงกันไปยกใหญ่ด้วยอารมณ์หมั่นไส้สุดๆ

    ฟ้ากับปูเป้ก็ยังคงวาดรูปที่ห้องในคืนนี้

    ด้วยความเป็นห่วงเพื่อนเห็นเป็นผู้หญิงยิงเรือเลยโทรสอบถามความเป็นอยู่กันสักนิดหน่อย

    “ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกปาล์มตอนนี้อยู่กับเป้สองคน…ที่เหลือผู้ชาย”

    “จะบ้าหรอไม่ห่วงได้ไงผู้ชายทั้งนั้น”

    “ก็เพื่อนในห้องทั้งนั้นแหละ”

    ฉันเถียงกับฟ้าอยู่พักใหญ่ ก่อนที่เพื่อนๆจะรวมหัวกันแกล้งฉัน

    “เบสอยู่นะจะคุยป่าว?” เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้นและหลายๆคนก็พูดซ้ำๆตามมา

    จนฉันเริ่มเชื่อเสียสนิทว่าเบสอยู่ในห้องนั้นจริงๆ

    อยู่ดีๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมากับฉัน

    “ปาล์มหรอ…” เค้าถามโน้นถามนี้มากมาย

    “ใครเนี่ย?”

    “เบสไง”

    “มั่ว…เชื่อก็บ้าแล้ว” ใครจะเชื่อ ฉันคุยกับเบสอยู่ทุกคืนจำเสียงได้หรอกหน่า

    “เบสไปสูบบุหรี่ข้างนอกเดี๋ยวมา”

    ถึงฉันจะไม่เชื่อว่าคนๆนั้นคือเบสแต่ฉันก็ดันเชื่อว่าเบสอยู่ที่นั้นจริงๆ

    น้ำเสียงฉันลุกลี้ลุกลนจนเพื่อนๆหัวเราะซะใจฉันเริ่มไม่แน่ใจแล้วล่ะ

    ฉันแกล้งบอกฟ้าว่าเมื่อกี้โทรหาเบสมา

    “เบสบอกว่าอยู่หอพัก…นี่พวกแกหรอกฉันหรอ???”

    “มันเพิ่งเดินกลับไปเมื่อกี้นี้เอง” แถไปเรื่อยเชียวเพื่อนฉัน

    วันนี้ฉันคงไม่กล้าโทรไปรบกวนเบสเค้าหรอก

    ก็เค้าบอกเองนี่นาว่า “เสียแรงป่าว”


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×