มนต์รักดอกเฟื้องฟ้า

ลำดับตอนที่ #2 : Beginning(เริ่มแรก)

ในที่สุดก็เปิดเทอมสักทีเพื่อนใหม่ฉันจะเป็นอย่างไรกันนะ

คิดๆดูเหมือนจะมีแต่เพื่อนเก่าซะมากกว่า

เพราะเพื่อนๆที่โรงเรียนเก่าเรียนที่นี่เกือบหมดเลย

หันซ้ายก็เจอคนรู้จัก หันขวาก็เจอคนรู้จัก

ว้าว.....เบสคนที่ฉันอยากรู้จัก!!!

คนที่ฉันอยากให้เป็นเพื่อนที่สนิทมากๆที่สุดมาแล้ว

แรกๆฉันก็วางตัวดีอยู่หรอกแต่ยิ่งนานๆไปอาการมันก็เริ่มออก

พฤหัสบดีที่ 2 กรกฏาคม

วันนี้อาจารย์ให้ไปเขียนแบบที่ศาลพระพรหมณ์ประจำมหา’ลัย

ทุกๆอย่างก็เริ่มขึ้นที่นี่ในวันๆนี้นี่แหละ (วันที่ฉันสติแตกมากมาย)

ฉันพยายามไม่สนใจอะไรเค้าให้มากไปกว่าที่เพื่อนคนหนึ่งจะรู้สึกได้

แต่ก็เผลอแอบมองเค้าทุกที เผลอทำอะไรๆลงไปโดยไม่รู้ตัวตลอด

ฟ้านั่งวาดรูปอยู่ใต้ต้นไม้ ขณะที่ฉันกำลังไปวัดขนาดของแบบ

เบสเดินเข้ามานั่งข้างๆฟ้าแล้วคุยกันสนุกสนาน....เริ่มลามมาที่ฉันจนได้

“มีแฟนยัง?” ฟ้าถามเบสเสียงดังเหมือนจงใจให้ใครได้ยิน(ก็ฉันนี้ไงล่ะ)

“ถามแบบนี้เนี่ย ที่หลังจะคิดตังค์นะ” เบสก็ตอบกลับมาเสียงดังไม่แพ้กัน

“ไปเก็บตังค์ที่คนโน้นดิ” เอ้ากรรมแล้วฉัน ให้ตายซิฟ้าทะลึ่งชี้มาทางฉันทำไมเนี่ย

“อะไร” ฉันยังรู้สึกเอ๋อๆอยู่ ส่วนเบสก็งงพอๆกัน

เบสขอเบอร์ “จินนี่”เพื่อนสาวฉัน อยากจะบ้าตายโลกกลมไปไหมค่ะ (ฟ้ากระซิบบอกมา)

ฉันย้ายเข้าไปนั่งใต้ตึกที่อยู่ใกล้ๆเพราะถ้าอยู่ต่อละก็ฉันคงไม่มีสมาธิแน่!!!

เพื่อนฉัน 2 - 3 คนเข้าไปนั่งคุยกับเบสเรื่องนี้จนลืมไปเลยว่าต้องทำงานส่งวันนี้

ให้มันได้อย่างนี้สิ อุตส่าห์หนีออกมา (แบบว่าไม่อยากฟัง) ก็พูดกันซะดังเข้าหูจนได้

เบสก็บอกว่าเค้ารู้ว่าจินนี่เป็นคนยังไง แต่นี้คือ รักแรกพบของเค้า (จะอ้วก)

เบสรู้สึกประทับใจเพื่อนฉันสุดๆยิ่งตอนทำกิจกรรมรับน้องร่วมกัน

จินนี่เกิดสะดุดขาตัวเอง เบสก็รีบเข้ามาประคองทันทีทันใด (เหมือนรู้ว่าจะล้ม)

โอ๊ย!!! ฉันพลาดช็อตเด็ดนี้ไปได้ยังไงเนี่ย???

เพื่อนของฉันนะเซอร์สุดๆเลย เซอร์จนได้ใจเบสไปเต็มๆ

เบสเคยลองขอเบอร์จินนี่แล้วแต่จินนี่ไม่ให้

เพราะเบสนะไม่ได้อยู่สเป็กจินนี่เลยนะสิ…น่าสงสารจัง(สงสารตัวเองก่อนเถอะฉัน)

สักพักใหญ่ฟ้าพูดออกมาว่า

“ถึงเพื่อนคนนั้นเค้าไม่ชอบเบส แต่ยังมีเพื่อนฟ้าอีกคนนะที่ชอบเบส”

แล้วก็ชี้มาทางที่ฉันนั่งอยู่ ทุกคนที่นั่งเม้าท์กันอยู่ตรงนั้นก็หันมามองที่ฉัน

ฉันรู้สึกเหมือนตึกถล่มลงมาทับตัวฉันแล้วตอนนี้

พูดแบบนี้ ฆ่ากันเลยดีกว่าไหมเพื่อน (ดีนะที่  “ปูเป้” เพื่อนสาวของฉันก็นั่งอยู่ด้วย)

ขณะที่พวกเค้านั่งเม้าท์กันสนั่นหวั่นไหว ฉันจะช้ำตายเพราะเพลงในโทรศัพท์เบส

เอามาเปิดอยู่ได้ข้างๆหู แต่ละเพลงๆเศร้าจนอยากจะกลั้นใจตายอยู่แล้ว

อาการฉันตอนนี้เริ่มเหมือนนางเอง MV เข้าไปทุกที

ก็ไหนจะเพลงเศร้าๆที่เปิดอยู่ข้างๆหู ไหนจะเรื่องจินนี่ที่เบสชอบหนักชอบหนา

ทนไม่ไหวแล้ว “เพลงมันเศร้าไปไหม”

“อุ๊ย! จะร้องไห้แล้ว สงสัยเพลงจะโดน” ก็โดนนะสิ เพราะแกนั้นแหละ...เบส

เพื่อนฉันก็นั่งแซวเรื่องเบสกับรักแรกพบของเค้าไปเรื่อยเปื่อย หัวเราะกันเข้าไป

และบุคคลที่สามที่ถูกเอ่ยถึงตลอดก็ปรากฏตัวขึ้น

รักแรกพบของเบส(จินนี่)เข้ามานั่งรอฉันทำงานอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล

เงียบเลยดิ เมื่อกี้ยังลั่นล้ากันอยู่ดีๆ ตอนนี้นั่งกันหมดเลย

เบสก็พูดขึ้นมาเบาๆว่ากำลังพยายามตัดใจอยู่ (เมื่อกี้ยังขอเบอร์อยู่เลย)

“เหมือนรักสามเศร้าเลย” ฟ้าพูด(แหกปาก)ขึ้นมา

ทำไมนะฟ้าชอบพูดอะไรไม่ดูสถานการณ์อยู่เรื่อย สถานการณ์ตอนนี้เงียบหนักกว่าเก่าอีก

หลักจากที่แยกย้ายกันกลับบ้านฟ้าก็เอาเบอร์เบสมาให้ฉัน

ตายแล้ว!!! ฉันลืมของไว้ที่พี่เต๋า(เพื่อนเบส)ฉันเลยถือโอกาสโทรหาสักหน่อยแล้วกันนะ

เขินๆๆ รีบคุยรีบวางล่ะกันตื่นเต้นๆจัง

“ขอสายเบสค่ะ”

“พดอยู่ครับ”

“เบสพี่เต๋าอยู่ตรงนั้นรึป่าว”

“อยู่ๆอ่ะ...เต๋าๆ”

“เออคือ...ไม่เป็นไรแค่ฝากบอกพี่เต๋าด้วยว่าพรุ่งนี้อย่าลืมเอาของมาคืนนะ

“ครับๆเดี๋ยวบอกให้ ว่าแต่...นี้ใครเนี่ย”

 “ปาล์มไง”

“ปาล์มไหนอ่ะ”

เซ็งเลย…เบสจำฉันไม่ได้อ่ะ เพิ่งเจอกันอยู่หลัดๆ(ยังไม่ตาย)

“ใครคือปาล์ม”

ทั้งๆที่เมื่อเย็นก็นั่งวาดรูปอยู่ใกล้ๆกันแท้ๆ สักพัก กอล์ฟ เพื่อนของเค้าก็เริ่มจำได้

“อ๋อ!!!...ปาล์มคนที่นั่งวาดรูปกับเราวันนี้ไง”

ฉันได้ยินเสียงของกอล์ฟรอดผ่านเข้ามาในสาย

“อ๋อ!!!”

“เอาเป็นว่าเบสจำเค้าได้ล่ะกันเนอะ...แค่นี้นะค่ะไม่รบกวนแล้วค่ะ”

ฉันวางสายไปพร้อมกับอาการเขินบวกอารมณ์เซ็ง???

ในขณะที่ความทรงจำเรื่องการรับน้องของเค้ามีแต่เพื่อนของฉัน

แต่ในความทรงจำของฉันกลับมีแต่เค้า

อะไรจะน้ำเน่าได้ขนานนี้ “รักสามเศร้า”งั้นหรอ???