คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : One last cry [1]
Shot fic…..
Title… One last cry
Junsu*Yuchon
"พี่ฮวางโบผมขอโทษ...ขอโทษจริงๆ" น้ำตาค่อยๆร่วงโรยจากตาดวงเล็กๆของคิมจุนซูต่อหน้าหลุมศพพี่สาวคนเดียวของตัวเอง
ถ้าวันนั้นผมไม่ให้พี่ไป...ผมรั้งพี่ไว้ พี่คงไม่ต้องตาย พระเจ้าได้โปรดอย่าให้อภัยคนอย่างคิมจุนซู แลกได้ไหม โปรดเอา ฮวางโบคืนมาจากพื้นดิน แล้วใส่คิมจุนซูลงไปแทนเอาคนไร้ค่าอย่างจุนซูไป............
"ฮวางโบ!!!!!!" เสียงอันดังกึกก้องดังขึ้นทันทีหลังจากที่ฝันร้ายๆนั่นจบลง...ภาพของฮวางโบ ถูกรถชนมันยังคงติดตามาจนถึงทุกวันนี้
"พี่ฮวางโบ ขอให้เที่ยวงานวอลล์ให้สนุกนะ บายยย"
เสียงใสๆของคิมจุนซูดังขึ้นที่หน้าประตูบ้านพร้อมโบกมือลาพี่สาวที่กำลังจะไปงาน
"แล้วพี่จะรีบกลับนะ เฝ้าบ้านดีๆนะ"ฮวางโบโบกมือให้น้องชายก่อนจะเดินข้ามถนนไปหาปาร์คยูชอน คนรักที่คอยอยู่ในรถ
"เอ๋ นี่มันบัตรเข้างานนี่นา"จุนซูเดินเข้ามาในบ้านและพบกับตั๋วเข้างานของฮวางโบ
"พี่ฮวางโบฮะ ตั๋วงานของพี่..."จุนซูเดินชูบัตรที่ฮวางโบลืมไว้ หญิงสาวทำสีหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนจะวิ่งข้ามฝั่งมาหยิบบัตรจากน้องชายตัวเล็ก
"พี่ฮวางโบ!!!/ฮวางโบ!!!!
"โครม ปัง!!!"
เสียงรถกระบะส่งของขนาดกลางที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูงปะทะ หญิงสาวตัวบางๆ....มีหรือที่คนอย่างฮวางโบจะทนไหว
"ฮึกก ฮือ...." เสียงสะอึกสะอื้นของจุนซูดังอยู่ไม่ขาดสาย
"ได้โปรดเงียบได้ไหมจุนซู"ปาร์คยูชอน คนรักของฮวางโบตำหนิคนร่างเล็ก
กึกๆๆ!!! เสียงฝีเท้าของหมอร่างท้วมดังขึ้นมาประจันหน้ากับคนทั้ง2
"คนไข้ต้องการพบคุณปาร์คครับ"หมอพูดเพียงสั้นๆก่อนจะเดินออกไป
"พี่ยูชอนให้ผมเข้าไปด้วยนะฮะ"จุนซูกระตุกแขนเสื้อของยูชอนเบาๆ
ชายหนุ่มเพียงแต่ส่ายหน้าก่อนจะสะบัดแขนที่เกาะอยู่ทิ้งและเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
สายน้ำเกลือ อ๊อกสิเจน ถุงเลือด ระโยงรยางค์ไปทั่วตัวของหญิงสาว ยูชอนไม่อาจจะทนมองสภาพนั้นได้นาน ฮวางโบคนที่มักจะยิ้มได้เสมอไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหน คนที่ไม่เคยเศร้า คนที่ไม่เคยเรียกร้องอะไรจากใคร......แต่ในตอนนี้แทบไม่เหลือเค้าโครงของเธอคนเดิม
"ฮวางโบ"เสียงทุ้มที่สั่นจากการพยายามกลั้นสะอื้นเอาไว้เรียกชื่อคนรักที่นอนอยู่บนเตียง
"ย...ยูชอน"เสียงหวานเรียกชื่อชายหนุ่มอย่างเหนื่อยๆ
"ฮวางโบ..ไม่ต้องพูดหรอก เธอเหนื่อยมากใช่มั๊ย"ยูชอนฝืนยิ้มให้ทั้งๆที่ในใจแทบจะแตกสลาย
"ถ...ถ้าฉันตายไปจริงๆ สัญญาได้มั๊ย ว..ว่าจะดูแลจุนซูแทนฉัน"หยิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงพูดด้วยสายตาอ้อนวอน
"ทำไมพูดอย่างนั้น เธอต้องอยู่กับฉัน เธอต้องไม่ตาย ฮึก..ฮือ"ในที่สุดคนที่เข้มแข็งอย่างปาร์คยูชอนก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
"สัญญากะ ก่อนสิ สัญญาก่อน"หญิงสาวยกยิ้วก้อยเรียวของตัวเองมาเกี่ยวไว้กับยูชอน
ติ๊ดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
***********************************
ในวันฝังศพของฮวางโบ ไม่มีใครจะน่าสงสารไปกว่าคิมจุนซู น้องชายคนเดียวที่เพิ่งสูญเสียพี่สาวไป...
"ขอบคุณฮะ"เสียงของจุนซูที่ขอบชคุณแขกทุกคนที่มาในงานวันนี้ แม้จะมีไม่กี่คนก็ตาม
"พี่ยูชอน..ขอบคุณมากๆฮะ"จุนซูก้มหัวน้อยๆให้ยูชอน เหตุการทุกอย่างยังคงติดตามาจนถึงทุกวันนี้
"อืม"ยูชอนพยักหน้าน้อยๆให้ก่อนจะเดินจากไป
ที่บ้านทาวเฮ้าส์2ชั้นหลังเล็กๆที่ตอนนี้มันช่างโดดเดียวเสียเหลือเกิน คนตัวเล็กค่อยๆเดินไปที่ห้องนอนห้องใหญ่ของบ้าน ไออุ่นทุกอย่างยังวนเวียนอยู่ในนั้น กลิ่นของฮวางโบ เสื้อผ้าทุกตัวยังคงอยู่ในตู้ ผ้าปูที่นอนยังคงถูกปูไว้เรียบร้อย แต่มันจะมีค่าอะไร ถ้าที่นี่ไม่มีฮวางโบ
"ตึ๊ดดด......."
การสั่นของโทรศัพท์ฟาพับสีชมพูแสดงให้รู้ว่ามีคนโทรเข้ามา
"ว..ว่าไงฮยอกแจ"คนร่างเล็กำยายามซ่อนเสียงสะอื้น
"จุนซู ...ร้องไห้ออกมาเถอะ" เพื่อนรักพูดอย่างรู้ใจ ดูจากน้ำเสียงก็รู้ว่าคนตัวเล็กอยากจะร้องไห้ขนาดไหน
"ฮึก..ฮืออ ฮยอกแจ ชั๊นฆ่าพี่ฮวางโบ ชั๊นทำให้พี่ฮวางโบต้องตาย ฮืออ"เสียงเล็กสั่นเครืออย่างเห็นได้ชัด
"ไม่เอาจุนซูอย่าโทษตัวเองนะ พี่ฮวางโบเค้าจากเราไปแล้ว เค้าไปสบายแล้ว"
ไม่ว่าฮยอกแจจะพยายามปลอบโยนแค่ไหน จุนซูก็ไม่ได้ทำท่าทีว่าจะเลิกโทษตัวเอง อย่างนี้แหล่ะคิมจุนซู คนที่บอบบางทั้งร่างกายและจิตใจ.....เวลา เวลาเท่านั้นที่จะทำให้ทุกอย่าง รวมไปถึงจิตใจของจุนซูจะดีขึ้น
"ปึงๆๆ!!!"
เสียงเคาะประตูขัดขาวงการสนทนาของคนทั้งคู่ จุนซูรีบเช็ดน้ำตาก่อนจะเดินไปเปิดประตุบ้านอย่างช้าๆ
"พะ พวกแกมาทำอะไรที่นี่อิซัง" คิมจุนซูถึงขั้นผวาเมื่อเจอคนที่หน้าประตู เจ้าหนี้ที่เป็นเจ้าของชีวิตเค้า
"ว่าไง จุนซูที่น่ารัก ไม่ได้เจอตั้งนาน คิดถึงจัง"ชายหนุ่งร่างใหญ่บดเบียดตัวเข้ามาในบ้านโดยที่จุนซูได้แต่ถอยหลังกรู โทรศัพท์เครื่องเล็กตกจากมือทันทีเมื่อมืออันหยาบกร้านของอิซังแตะต้องใบหน้า
"จุนซู.....จุนซูอยู่รึเปล่า"เสียงปลายสายยังคงเรียกชื่อเพื่อนรักอยู่เรื่อยๆ
"แกจะทำอะไร ปล่อยนะ!! ปล่อยย ไอ้สารเลว ปล่อยชั๊น ช่วยด้วยย"
เสียงเล็กของคิมจุนซูกรีดร้อง เมื่อชายร่างใหญ่ดันตัวเค้าล้มลงบนโซฟาก่อนจะคร่อมเอาไว้
"จุนซู!!" ลีฮยอกแจไม่รอช้า เสียงแบบนี้คงจะมีเรื่องไม่ดีกับจุนซูแน่ๆ แต่บ้านเค้าอยู่คนละเมืองกับจุนซูไม่ทันการแน่ๆ แต่สมองอันเฉลียวฉลาดก็นึกอะไรออก
"พี่ยูชอน"
"ฮึก..ฮือออ ปล่อยชั๊น ออกไปไอ้คนสารเลวอิซัง ฮืออ"จุนซูร้องขึ้นอย่างทรมาน เมื่ออิซังได้ซุกไซร้ลงไปที่ซอกคอ
"จะร้องทำไม ยังไงเดี๋ยวนายก็ต้องมาเป็นของชั๊นอยู่ดี"
คนสารเลวอย่างอิซังผละออกจากซอกคอหอมกรุ่งก่อนจะพูดขึ้น ก่อนจะลงไปซุกอยู่ที่ซอกคอของจุนซูเช่นเดิม
"ปัง!!!!!"
ร่างสูงไม่รอช้าที่จะปล่อยให้คนต่ำๆทำกับจุนซูแบบนั้น ยูชอนดึงอิซังที่กำลังนอนคร่อม ร่างที่กำลังร้องของความช่วยเหลืออย่างน่าเวทนา
"ไอ้อิซังคนชั่ว"ยูชอนเอาไม้เบสบอลที่วางอยู่ข้างๆ ฟาดลงไปกลางหลังของอิซัง ก่อนที่ลูกน้องที่เหลือของมันจะมารุมล้อมเขา ยูชอนไม่รอช้าที่จะกระชากตัวคิมจุนซูแล้ววิ่งออกมาก่อน
"อึก!!"เสียงตัวของจุนซูที่กระแทกกับตัวยูชอนในซอกตึก ในขณะที่ยูชอนมองดูลูกนิองหน้าโง่ของอิซังจนแน่ใจแล้วว่า มันตามมาไม่ทัน แต่สิ่งที่น่าสนใจมากกว่านั้น.....คือคิมจุนซูที่ยืนสั่นอยู่ข้างๆเขา
"จุนซู.."ยูชอนมองจุนซูที่เสื้อเชิ้ตสีขาวหลุดลุ่ย ตัวสั่น
"พ..พี่ยูชอน ฮึก ผมกลัว ฮืออ"จุนซูที่ตกอยู่ในความหวาดกลัวกอดแขนของยูชอนแน่น ราวกับจะยึดไว้เป็นที่พึ่ง
"ไม่ต้องร้องจุนซู ไม่มีอะไรแล้ว มันไปแล้ว"ยูชอนลูบหัวจุนซูก่อนจะดึงเข้ามากอดไว้
"อย่างน้อย ชั๊นจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเธอนะ...ฮวางโบ"
----------------------------------------------------------------
เป็นฟิคที่ได้ไอเดียมาจากโซโล่ของมิคในคอนโอ ค่ะ
ขอเม้นหน่อยนะคะ
ความคิดเห็น