คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
“ห๊ะ? อะไรนะแม่!!!” เสียงทายาทผู้ที่มีอายุน้อยที่สุดของตระกูลคิมเอ่ยถามผู้เป็นแม่ด้วยเสียงดัง180เดซิเบล และต้นเหตุของความสงสัยและตกใจของคุณหนูคิมก็เป็นเพราะ...
“โธ่...จุนซู อย่างทำท่าอย่างนั้นสิลูก แม่เข้าใจนะว่ามันเป็นเรื่องที่น่าตกใจมากสำหรับลูก แต่ตอนนี้ครอบครัวเรากำลังลำบากจริงๆนะ ถ้าเราหาเงินไปใช้พวกมันไม่ทันบริษัทก็จะล้มละลาย บ้านของเราก็จะถูกยึด แล้วเราจะทำยังไงกันล่ะลูก”
“อ๋อ แม่ก็จะเอาจุนซูไปขายงั้นหรอฮะ เพื่อความสุขสบายต่อไปของทุกคนในครอบครัว ทุกคนก็พร้อมจะทิ้งจุนซูให้ไปแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จักหรอฮะ ทำไมล่ะฮะแม่ ตอนเกิดปัญหาไม่เห็นมีใครสักคนจะปรึกษาจุนซู แล้วพอปัญหามันมาถึงทางตันทุกคนก็ทิ้งจุนซู จุนซูไม่มีความสำคัญเลยใช่ไหมฮะ” ร่างเล็กมองหน้าผู้เป็นแม่อย่างตัดพ้อด้วยสายตาที่มีน้ำใสๆไหลออกมามากมาย ความรู้สึกทุกอย่างมันปนเปกันไปหมด เหมือนถูกคนที่รักหักหลัง น้อยใจ โกรธ และสับสน ทั้งที่ทุกคนเคยรักเขามาก ทั้งที่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จุนซูมักจะเป็นผู้ที่ถูกให้ความสนใจก่อนเสมอ แต่วันนี้ทุกคนกลับส่งเขาไปให้ใครก็ไม่รู้อย่างง่ายดาย
“จุนซูอย่าพูดแบบนั้นสิลูก แม่ไม่ได้เอาจุนซูไปขายนะ ที่แม่ทำแบบนี้ไม่ใช่แค่เพราะว่าความสบายของครอบครัวเรานะ แต่ตอนนี้การเงินของครอบครัวเราไม่มั่นคง ถ้าเกิดอะไรขึ้น อย่างน้อยจุนซูก็สบายไงลูก”
“เหอะ!!!สบายหรอฮะ อะไรล่ะที่เรียกว่าสบาย การที่อยู่กับคนที่ไม่เคยเห็นหน้า การต้องใช้ชีวิตกับคนที่ไม่รู้จัก หรือการที่ต้องนอนเตียงเดียวกันกับคนที่ไม่ได้รัก อันไหนหรอฮะแม่ที่มันเรียกว่าสบาย”
“จุนซูพอได้แล้ว ไม่เอาน่า” จุนโฮผู้ที่เป็นพี่ชายจุนซูเอ่ยขึ้นหลังจากที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่นานและเริ่มรู้สึกว่าสถานการณ์มันเริ่มจะแย่ลงทุกที น้องชายของเขาเป็นหัวอ่อนมาก การที่เห็นน้องเถียงแม่เป็นเรื่องที่หาได้ยากมากในตระกูลคิม และสิ่งที่ทำให้เขาทนไม่ได้นั้นคือน้องผู้ที่ร่าเริงสดใสของเขาต้องมามีน้ำตาเปื้อนหน้า
“พี่จุนโฮไม่ต้องมาพูดเลย พี่ก็ด้วยนั่นแหละ ทำไมละฮะ เมื่อวานเรายังดูหนังด้วยกันอยู่เลย ทั้งที่เมื่อวานเราใช้เวลาของเรามีความสุขอยู่ด้วยกัน แต่ทำไมวันนี้พี่ถึงทิ้งจุนซูล่ะฮะ ทำไมทุกคนถึงทิ้งจุนซูไป พี่จุนโฮอย่าทิ้งจุนซูเลยนะ อย่าทิ้งเลยนะพี่ชาย” ยิ่งเห็นน้ำตาของน้องที่เป็นเหมือนดวงใจของเขาไหลออกมามากเท่าไหร่ จุนโฮก็รู้สึกอยากจะเดินเข้าไปกอดปลอบน้องเหมือนทุกครั้งที่เคยทำมากขึ้นทุกที แต่ตอนนี้เขาทำไม่ได้ ถ้าหากว่าเขาใจอ่อนทุกอย่างก็ต้องจบลง
“พี่..เอ่อ..พี่...ขอโทษนะจุนซู” ถึงจะรักน้องแค่ไหน แต่ก็ต้องทำใจร้ายเพื่อให้น้องของตัวเองได้ไปใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย
“ทุกคนทิ้งจุนซู ทุกคนเกลียดจุนซู ได้เลยฮะ ในเมื่อทุกคนต้องการแบบนั้น จุนซูก็จะไปจากทุกคน” ร่างเล็กลุกขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลรินลงมาไม่ขาดสาย ก่อนจะวิ่งออกไป
“จุนซู นั่นลูกจะไปไหนน่ะ” คุณคิมที่นั่งหน้าเครียดอยู่ตรงโซฟาเพราะถูกห้ามไม่ให้เข้าไปวุ่นวายในการเจรจาครั้งนี้ถามขึ้น แต่ก็ไร้เสียงตอบรับจากลูกชายคนเล็กที่วิ่งออกจากบ้านไปโดยไม่แม้แต่ใส่รองเท้า
______________________________________________________________________
ร่างเล็กวิ่งออกมาจากบ้านและเรียกแท็กซี่เพื่อไปหาเพื่อนรักเพียงคนเดียวของตน ในตอนนี้คนเดียวที่จะอยู่เคียงข้างจุนซูได้ก็คงจะมีแต่คิมแจจุงคนเดียวเท่านั้นแหละ เพราะนอกจากครอบครัวที่รักของจุนซูแล้วก็มีแจจุงเนี่ยแหละที่จุนซูปรึกษาทุกเรื่อง พอนึกไปถึงเพื่อนรัก ร่างเล็กก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาเพื่อนรัก เนื่องจากนึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่ได้หยิบกระเป๋าตังค์ติดตัวมา และถ้าเกิดเพื่อนรักไม่อยู่บ้านใครจะออกมาจ่ายค่ารถให้ล่ะเนี่ย
“ว่าไงจุนซู” เสียงเพื่อนรักของเขารับสายอย่างร่าเริง
“ฮึก ฮึก ฮึก ฮืออออ” แต่น้ำเสียงร่าเริงของคิมแจจุงก็อยู่ได้ไม่นานเพราะเสียงร้องไห้ของเพื่อนร่างเล็กของเขา
“เฮ้ย จุนซู นายร้องไห้ทำไม เป็น ไรไปจุนซู”
“ฉะ ฉัน ฮึก กำลังจะไปหา ฮึก ฮึก นาย เดี๋ยว ฮึก จะ ฮึกๆ จะเล่าให้ฟัง”จุนซูบอกเพื่อนด้วยเสียงสะอึกสะอื้นจากการร้องไห้อย่างหนัก
“โอเคๆ แล้วนี่นายอยู่ไหน”
“ฉันอยู่บนรถแท็กซี่ ฮึก ฮึก ใกล้ ฮึก จะถึงแล้ว ฮึกๆ “
“อื้มๆ งั้นเดี๋ยวฉันออกไปรอรับหน้าบ้านเลยแล้วกัน วางละนะจุนซู”
“อื้มๆ” เมื่อได้รับคำอนุญาตจากเพื่อนรัก คิมแจจุงก็กดวางสายทันทีและเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์เพื่อออกไปจ่ายค่ารถแท็กซี่ เมื่อเดินออกจากบ้านมาแจจุงก็เห็นรถแท็กซี่ที่ขับเข้าประตูบ้านมาและขับผ่านน้ำพุตรงลานหน้าบ้านเข้ามาจอดตรงหน้าตัวบ้านที่ตนยืนรออยู่แล้ว
“เฮ้ย!!!จุนซูทำไมสภาพนายเป็นแบบนี้” แจจุงวิ่งหน้าตาตื่นเข้าไปกอดเพื่อนรักทันทีที่เห็นสภาพของเพื่อนที่มีคราบน้ำตาเลอะเต็มหน้าและมีเลือดไหลออกมาจากเท้าไม่หยุด
“แจจุง ฮึก พวกเขาไม่รักฉันแล้ว ฮึกๆ ฮือออ”
“ใจเย็นๆก่อนนะจุนซู เดี๋ยวเราเข้าบ้านกันก่อนนะ” แจจุงหันไปจ่ายเงินค่าแท็กซี่ก่อนจะเข้ามาพยุงเพื่อนรักเข้าบ้าน
____________________________________________________________
“โอ๊ยยยยย แจจุงเบาๆหน่อยสิ ฉันเจ็บนะ”
“แหมมม ทีนี้ทำมาเจ็บ ถ้าฉันไม่ถามนายยังไม่รู้ตัวเองเลยด้วยซ้ำว่าขาเจ็บอยู่” เมื่อแจจุงพาจุนซูเข้ามาในบ้านแล้วก็นั่งทำแผลให้เพื่อนที่ดูเหมือนจะเจ็บจนลืมเรื่องเจ็บปวดในใจไปแล้ว ก็เนี่ยแหละนะคิมจุนซู อ่อนไหวง่ายแต่ก็ลืมง่ายเช่นกัน “เออ ว่าแต่นายร้องไห้มาเกิดอะไรขึ้นล่ะ”
“อ๋ออออ ก็งี้นะแจจุง” จุนซูเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้แจจุงฟัง
“แล้วนายจะเอายังไงต่อไป”
“ฮึกๆๆ ไม่รู้สิ ฮืออออ ฉันยังไม่รู้อะไรเลย” ระหว่างที่เล่าน้ำตาของจุนซูก็ไหลออกมาอีกครั้ง
“อืม ช่างมันก่อนเหอะ หิวรึยัง กินข้าวกันดีกว่า วันนี้แม่บ้านทำน้ำมะพร้าวปั่นของโปรดนายด้วยนะ”
“จริงหรอ? ว้าวววว หิวๆๆๆ ไปกินกันแจจุง” แจจุงมองเพื่อนรักที่ทำท่าทางตื่นเต้นดีใจทั้งที่คราบน้ำตายังไม่ได้หายไปจากใบหน้าเลย เฮ้อออ ตามอารมณ์ไม่ทันจริงๆเลยเพื่อนคนนี้
~Baby sky all the dream and hope made of your eyes~ เสียงริงโทนโทรศัพท์ของแจจุงดังขึ้นและเมื่อเห็นว่าเป็นสายใครแจจุงก็ลังเลนิดหน่อยที่จะกดรับ แต่สุดท้ายแล้วก็กดรับอยู่ดีเพราะถ้าหากไม่รับปลายสายก็คงจะโทรอยู่แบบนั้น
“ครับพี่จุนโฮ”
“แจจุง จุนซูอยู่กับแจจุงรึป่าว” เสียงปลายสายถามร่างบางอย่างร้อนรน
“ครับ”
“เฮ้อออ โล่งอกไปที ฝากน้องชายพี่ด้วยนะ เดี๋ยวพี่ไปหา”
“ครับพี่”
“โอเค งั้นพี่วางละนะ” ปลายสายว่างไปทันทีโดยไม่รอให้แจจุงตอบอะไร
รถออดี้สำดำเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าตัวบ้าน และนี่เป็นอีกครั้งที่ร่างบางมายืนรอต้อนรับแขกของตน
“สวัสดีฮะพี่จุนโฮ”
“อืม สวัสดี แล้วจุนซูอยู่ไหน”
“อยู่ในครัวฮะ เดี๋ยวแจจุงพาไป” ร่างบางพูดจบก็เดินนำพี่ของเพื่อนซึ่งก็นับถือเหมือนกับพี่ของตนเข้าไปหาเพื่อนรัก
“พี่จุนโฮมาทำไม” ร่างเล็กที่กำลังสวาปามวุ้นมะพร้าวอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ เมื่อหันมาเห็นพี่ชายตนเองก็ถึงกับหน้าบึ้งทันที
“จุนซูฟังพี่ก่อนสิ นี่จุนซูคิดจริงๆหรอว่าพี่จะปล่อยให้น้องชายคนเดียวของพี่ต้องลำบากน่ะ”
“งั้นที่พี่มานี่คงไม่ได้มาลากจุนซูกลับไปแต่งงานหรอกใช่ไหม” จริงที่ว่าพี่ชายของเขาไม่เคยปล่อยให้เขาลำบาก แต่ก็ยังไม่น่าไว้ใจอยู่ดี ก็เมื่อกี้พี่ดูเหมือนจะเข้าข้างแม่ขนาดนั้น
“ไม่หรอก พี่มาก็เพื่อช่วยจุนซูนะ นี่ไงพี่มีตั๋วเครื่องบินไปญี่ปุ่นมาให้ จุนซูหนีแม่ไปสักพักจนกว่าพี่จะจัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จแล้วค่อยกลับมาละกันนะ”
“พี่จุนโฮ” ร่างเล็กโผเข้ากอดพี่ชายอย่างซาบซึ้ง พี่คนนี้ไม่เคยทิ้งเขาเลยจริงๆ
“อ่อ แล้วนี่อีกใบ จะเป็นอะไรไหมแจจุง ถ้าพี่จะขอให้แจจุงช่วยไปเป็นเพื่อนน้องพี่หน่อย” จุนโฮผละออกจากอ้อมกอดน้องชายและหันไปพูดกับแจจุง
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ แจจุงก็ไม่มีอะไรทำอยู่ตอนนี้ จะถือว่าไปเที่ยวก็แล้วกันนะ”
“อื้ม ขอบใจแจจุงมากนะ อ่อ แล้วนี่ก็เป็นที่อยู่ที่ญี่ปุ่นนะ มันยังต้องตกแต่งภายในอีกนิดหน่อย ยังไงก็หาที่อยู่ไปก่อนนะ แล้วนี่เบอร์ดีไซน์เนอร์ พอถึงก็โทรถามความคืบหน้าของบ้านเอาแล้วกันนะ”
“ขอบคุณมากนะฮะพี่ชาย” จุนซูบอกขอบคุณพร้อมกับวิ่งเข้าไปกอดพี่ชายของตนเองอีกครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่จุนซูต้องอยู่ห่างจากพี่ชายไปไกลถึงต่างประเทศ ถึงจะรู้สึกใจหายอยู่มากแต่ก็คงต้องไปจริงๆ แล้วเจอกันนะแดนปลาดิบ
ความคิดเห็น