ฺBITVA ONLINE - หนทางแห่งราชัน
เมื่อนักออกแบบหนุ่มมาดขรึม กลับต้องมาเล่นเกมออนไลน์ จากการบังคับของคุณปู่สุดแสบ จริงๆก็ไม่ได้อยากจะเล่นนักหรอก แต่อยากให้เล่นขนาดนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆ แล้วเค้าจะต้องรู้ให้ได้ ว่าปู่มีแผนอะไรซ่อนอยู่
ผู้เข้าชมรวม
51
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ฝากตัวด้วยนะคะ นิยายเรื่องแรกของชิวีต มีอะไรติชมได้ค่ะ ยินดีรับฟังเสมอขอบคุณล่วงหน้าเลยค่ะ
บทนำ
ณ ห้อทำงานใหญ่ของบริษัทแห่งหนึ่ง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!
“ท่านครับผมมอร์แกน ครับ”
“เข้ามา” เมื่อมีเสียงตอบรับ ชายหนุ่มอายุประมาณ สามสิบต้นๆ ใส่ชุดสูทอย่างดีได้ก้าวเดินเข้ามาในห้องแล้วรีบบอกเรื่องที่ต้องการพบผู้เป็นนาย
“เรื่องที่ท่านสั่ง ผมไปสืบมาแล้วครับ” มอร์แกนบอก
“ว่ายังไงบ้าง” ชายสูงวัยที่กำลังก้มหน้าอ่านอ่านเอกสารเงยหน้าขึ้นอย่างสนใจ
“พวกคนที่ตามประกบคุณหนู เป็นพวกที่ถูกจ้างวานจากมาทั้งหมดครับ แต่ไม่บอกว่าผู้จ้างวานเป็นใคร มันบอกแค่ว่าได้รับคำสั่งให้ฆ่าทันทีที่มีโอกาส ผมคิดว่าข่าวเรื่องนั้นคงหลุดรอดไปได้ คาดว่าในพวกเราอาจจะมีหนอนบ่อนไส้ ตอนนี้คุณหนูคงไม่ปลอดภัย”
“ส่งชุดคุ้มกันไปรึยัง” ชายสูงวัยขมวดคิ้วแล้วถามขึ้น
“คุณหนูไม่รับครับ แถมยังบอกว่าถ้ายังส่งมาอีกจะยิงทิ้งให้หมด” เลขาหนุ่มบอกพร้อมทำหน้าวิตก
“ อย่างนั้น ก็ช่วยไม่ได้ คงต้องทำให้มันไม่ออกไปไหนสักพัก” พร้อมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์เหมือนจะมีเรื่องสนุกเกิดขึ้น
“ท่านจะทำยังไงครับ”
“นายยังจำเกมที่เพื่อนฉันสร้างขึ้นในโลกเสมือนได้มั้ย? ฉันจะให้มันเข้าไปเล่นเกม คงถึงเวลาที่มันต้องเรียนรู้ชีวิตสักที เอาหล่ะต่อสายแคลเมอร์ให้ฉันหน่อย” มอร์แกนพยักหน้ารับแล้วรับกดโทรศัพท์ยื่นให้เจ้านายทันที
-สวัสดีชาลส์ นึกยังไงถึงโทรหาฉันได้-
“ก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอก แค่ฉันจะสั่งเครื่องเล่นเกมที่นายสร้างหน่ะ”
-แหม่ !! ก็นึกว่าอะไร ที่แท้ก็จะเล่นเกมของฉัน อะไรไปดลใจนายขึ้นมาเนี่ย ทีฉันชวนตั้งนานละไม่คิดจะเล่น –
“ฮ่าๆ แกจะบ้ารึไง ฉันไม่ได้จะเล่นเองซักหน่อย อายุก็ปูนนี้แล้ว”
-อ่าววว !! แล้วให้ใครเล่นหล่ะ- คนปลายสายลากเสียงยาวเหมือนเสียดายอะไรบางอย่าง
“หลานฉันหน่ะ แล้วแกอย่าเรื่องที่เราเคยตกลงกันไว้นะ”
-เจ้าตินณ์หน่ะหรอ ว่าแต่แกแน่ใจหรอ ส่งหลานไปตายชัดๆเลยนะนั่น-
“ฮ่าๆ หลานชั้นมันจะต้อง เจ๋งไม่เหมือนใครสิฟร่ะ !! ” ชาลส์หัวเราะเสียงดัง
-เฮ้ออ !! ได้ๆ แล้วฉันจะจัดการให้- แล้วนึกในใจว่า หลานแกซวยไม่เหมือนใครมากกว่า
“ขอบใจมากแคลเมอร์” พร้อมทั้งวางสายไป แต่ไม่วายเลขาคนสนิทยังไม่หายสงสัยจึงถามขึ้น
“แล้วคุณหนูจะยอมเล่นหรอครับ? รายนั้นยิ่งหัวดื้ออยู่ด้วย”
ชายชรายิ้มขึ้นพร้อมพูดว่า
“ไม่มีปัญหาหรอก เพราะถ้ามันไม่อยากเล่น ฉันจะทำให้มันยอมเล่นเอง”
ผลงานอื่นๆ ของ LadyPringles ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ LadyPringles
ความคิดเห็น