รักแรกอยู่ในช่องห้องหัวใจ รักท้ายสุดในสายลมหนาว

ลำดับตอนที่ #1 : [1] ก่อน

1

โอ้ยยย ร้อน ร้อน ร้อน ทำไมเมืองไทยมันร้องอย่างนี้น้า ฉันน่าจะย้ายถิ่นฐานไปอยู่ขั้วโลกเหนือ ไปเป็นภรรยาหมีควายซะเลยจะดีไหมเนี้ย  แต่ก็เฮ้ออ ~~ นี่มันน่าร้อนนี่หว่า -0- แล้วฉันจะมาโวยวายเรื่องฤดูทำไมเนี้ย เข้าเรื่องดีฝ่า - - + อ่า สวัสดีค่า ฉัน โบอา 5 5 5+  ไม่ใช่ชื่อนะ แต่เป็นระดับความสวยของฉันต่างหากเล่า ที่จริงแล้วฉันชื่อ “ไวโอเลต”  ทำไมฉันถึงชื่อไวโอเลตน่ะหรอ? ก็พ่อแม่ฉันชอบม่วงไง ท่านบอกว่า สีนี้ดูสวยสง่าแบบลึกลับ - -: เหตุผลง่ายไหม ^__^ แล้วฉันก็มีน้องชายอีกคนนึง ชื่อว่าเจ้าลีโอ คงไม่ต้องอธิบายชื่อหรอกนะ –O- ลีโอน่ะมันรักต้นไม้ของมัน มากซึ่ง ผิดกะหน้าตาของมัน อย่างแรง! ถ้าสาวที่ติดมันรู้ว่าเจ้าลีโอปลูกดอกไม้ไว้เต็มด่านฟ้าห้องมัน คงจะเลิกตามมันแหงๆ ฮั่นแน่~ คิดว่าฉันนจะไปเป็นพี่ที่ดีไปช่วยเจ้าลีโอ ปลูกดอกไม้ล่ะสิ ความจริงฉันเคยเอาน้ำร้อนไปรดให้ต้นไม้ของเจ้าลีโอด้วยแหละ ^O^ แต่นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ถ้าต้นไม้ของเจ้าลีโอตาย ฉันก็จะตายไปด้วย Y^Y

“พี่สาว”

“ห๊า อะไรเล่าเจ้าลีโอ”

“ผมเรียกพี่ตั้งนาน มัวแต่คิดอะไรอยู่ ห๊า!! และที่สำคัญผมชื่อลีโอ ไม่ใช่เจ้าลีโอ!!”

นี่ฉันเป็นพี่หรือเป็นน้องมันเนี้ย ตะวาดใส่อยู่ได้ – 3 –

“จ๊ะๆ ขอโทดจ๊ะ ว่าแต่เรียกทำไม - -?”

“พี่มะเฟืองโทรมา”

อ๊า ~ มะเฟืองเพื่อนฉันเอง เจ้าลีโอยืนโทรศัพท์ให้ฉันแล้วหาย ไปใน พริบตา! จากที่หมดความสนใจจากน้องชายฉันก็หันมาให้ความสนใจกับเสียงในสายแทน

“ฮัลโหล คนสวยพูด” ฉันเองหล่ะ

“คนสวยกว่าพูดย่ะ” ยัยมะเฟืองตอบกลับ

“คนสวยกว่าๆ พูดย่ะ” ชิ คิดจะสู้ฉันได้หรอ ฉันไม่ยอมหรอก หึ + +

“คนสวยกว่าๆๆพูดอยู่”

และแล้วค่าโทร 5 นาทีแรกของยัยมะเฟืองก็เสียไปกับการแข่งความสวยของฉันกะหนูน้อยมะเฟือง ฮ่าๆ  ใครชนะน่ะหรอ ? ก็ฉันไงล่ะ (แอบภูมิใจ ฮ่า^O^)

“โอ้ย ๆ เธอ สวยกว่าก็ไง ชิชะ” ทำเป็นน้อยใจไป

“โฮะๆ อย่าเครียดน่า แล้วโทรมามีเรื่องอะไรล่ะ”

“ฉันจะมาบอกข่าวเรื่องโครงการ SONG FOR DREM น่ะสิ กำลังจะเปิดรับสมัครสิ้นเดือนนี้แล้ว ม่วงสนใจไหมปีนี้อายุเธอก็ถึงเกณฑ์แล้วด้วย ว่าไง”

ฉัน ลืมบอกคุณผู้อ่านไป ข้อหนึ่ง ว่าเพื่อนฉันมักเรียกฉันว่าม่วง เพราะว่าไวโอเลต มันยาวและ เพราะเกินไป - -+

“ไม่  .. .  ไม่ ..  . ไม่สนใจ  ก็บ้าแล้ว ปีที่ผ่านมาได้แต่ไปยืนมองเค้าสมัครกัน ปีนี้มีโอกาสทั้งทีก็ต้องไปอยู่แล้ว ~^o^”

“ดีมาก งั้นฉันจะเป็นคนดูแล เพื่อ ส่งเธอไปประกวดเอง ละกัน แน่นอนว่า ถ้าเธอมีโค๊ชอย่างฉันรับรองรุ่งแน่”

“รุ่งริ่ง รุงรัง 555+ ละสิไม่ว่า แต่ก็ดี เธอช่วยหาใบสมัครให้ฉันด้วยละกัน ส่วนตัวฉันก็จะพยายามกินให้อิ่ม นอนให้หลับ ฟักผ่อนให้เพียงพอ ไม่หักโหม มากเกินไป เพื่อ ลูกของเรา!”

“บ้าไปล่ะ -:;- งั้นแค่นี้นะ แล้วฉันจะรีบหาใบสมัคร บา ย!!”

ฉันพึ่งรู้นะเนี่ย ว่ามะเฟืองรังเกียจที่จะคุยกะฉันขนาดนี้ ฉันยังไม่ทันจะล่ำลา ก็ทิ้งไปซะล่ะ ยังสาวยังแสอยู่เลย ถึงยังไงฉัน ก็จะสู้ต่อไปนะ ยัย มะเฟืองเพื่อนรัก และ ก็เชนเนลที่รักด้วยนะจ๊ะ จุ๊บๆ สู้ต่อไปทาเคชิ!