{FanFic}โซเคนโยที่ถูกลืม

mimi_ mimimimi_ mimi mimi_mimi  mimi_ mimi

ตัวฉันนั้นไร้ตัวตนไร้ซึ่งกายเนื้อ

แต่กลับสามารถจับสิ่งของและผู้คนรอบข้างได้

เพราะอะไรกันนะ ทั้งๆที่ฉันนั้นได้ตายไปแล้ว

ตายไปโดยมีเพียงไม่กี่คนที่ยังคงจดจำชื่อของฉันได้

โดยโซเคนโย เลนริน

พี่...ถ้าหนูหายไปพี่จะทำไง เลนยะเงียบสนิทกับคำพูดของเลนริน เด็กน้อยจ้องหน้าน้องสาวตัวเองราวกับน้ำตาลจะไหลออกมาให้จงได้

ก็จะทำตามที่เธอทำไง เลนยะพูดเสียงใส เธอนั่งลงข้างๆเลนรินโดยไม่สนใจว่าสัตว์อสูรที่นั่งอยู่จะเป็นยังไงบ้าง

พี่รักน้องที่สุดเลย เลนยะว่าแล้วก็กอดเลนรินด้วยท่าทางสนุกสนาน น้ำตาเริ่มไหลออกมาเมื่อรู้ชะตากรรมของน้องสาวในเช้านี้

เช่นกันค่ะพี่เลนยะ เลนรินว่าแล้วก็ตอบรับคำพูดของเลนยะไปด้วยท่าทีเฉยชาแต่เนื้อแท้แล้วอยากจะร้องไห้ออกมาก็เป็นได้เมื่อสิ่งที่คุยกันเมื่อเช้าเธอได้ยินมัน แต่พี่ห้ามร้องไห้เด็ดขาดเลยนะแล้วก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขแบบพี่มากที่สุดด้วยนะ น้ำคำกระซิบเบาๆจากน้องสาวสุดรักดังขึ้นทำให้เลนยะรีบเช็ดน้ำตาออกให้หมด

อยู่แล้วล่ะอาเงฮะพี่จะไม่ร้องเพื่อน้องนะ เลนรินยิ้มนิดๆถึงจะแสดงสีหน้าไม่พอใจกับชื่อเรียกแต่ก็พอใจกับคำตอบของเลนยะ