คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ` n e r d ♡ - 14
n e r d ♡ - 14
อ่า.. พวกคุณรู้มั้ย เมื่อวันก่อนผมเนี่ยดีใจมากมากเลยหล่ะ ที่พี่มาร์คมาชวนไปเดท ผมนี่ฟินแบบชิ้บบบบหายวายวอดมากกกกกกกก ! แต่พอมาถึงวันที่นัดกันไว้... ผมว่าพี่มาร์คอาจเข้าใจอะไรผิดไปนะ ปกติเดทเขาจะไปเป็นคู่ไง.. แบบสองต่อสอง...
“เชี่ยพี่แจ็ค เดินดีดีดิ”
“แกนั่นแหละจะขวางทางทำไม ดูดิเกือบล้ม”
“ยองแจอ้า ~” x2
แต่ว่า.. เรื่องคนมาเยอะนี่ผมพอจะเข้าใจว่าพี่มาร์คอาจจะเขินผม(อันนี้กันต์พิมุกต์มโนเอง 100% ครับ มั่นหน้ามากแค่ไหน ถามใจดู) เลยชวนคนมาเยอะ แต่ที่ผมไม่ค่อยเข้าใจคือ.. สถานที่ครับ คือที่นี่มัน..
มัน Games Center ไงคุณ
เฟดเฟฟฟฟฟฟ้ เดี๋ยวนี้เขาฮิตเดทกันที่เกมส์เซ็นเตอร์สินะ ผมจะได้เดินหาเกมส์เล่น พี่มาร์คแม่ง... คุณหลอกดาว นี่จะมาหาที่แคสเกมส์ก็บอกดิว่ะ
“พี่ยิงผมทำมายยยยยยยย”
“มึงขวางทางกู”
สุดท้ายก็กลายเป็นว่าผมหมกตัวอยู่ที่เกมส์เซ็นเตอร์ราวๆ สองชั่วโมง...
กว่าจะออกจากที่นั่นได้ คยอมมี่ก็สุดจะลีลา เดินไปเดินมาแวะเล่นแทบทุกเครื่อง ทำเอาผมปาดเหงื่อแทบไม่ทัน ..เออ ขอระบายหน่อยว่าหลังจากที่คยอมมี่โดนพี่แจ็คสันยิงตาย มันก็หันมาบอกให้ผมเล่นกับมันแทน เออ ดี
สุดท้ายสิ่งที่ผมคิดว่าเดทก็กลายเป็นการเที่ยวเล่นด้วยกันก็จบลงที่ลานน้ำพุ ก็ดีครับ ผมไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย ในขณะที่ทุกคนยกเว้นพี่มาร์ค ไปเอาปืนฉีดน้ำมาจากไหนก็ไม่รู้ โครตไม่แฟร์อะ
“พี่มาร์ค ช่วยผมด้วยดิ” ผมวิ่งไปหลบหลังพี่มาร์ค หลังจากโดนทั้งห้าคนรุมฉีดน้ำใส่ พอหลบหลังพี่มาร์คก็ไม่มีใครกล้ายิงน้ำออกมาเหมือนที่ผมคิดจริงๆ... เพราะพี่เขาแขวนกล้องไว้ที่คอ เลยทำให้ไม่มีใครอยากเสี่ยงเท่าไหร่
นี่ไง พี่แบมจีเนียสมั่กมั่ก (*・∀-)☆
“พี่มาร์ค ช่วยผมด้วยดิ” ผมที่ไม่ทันตั้งตัว เซไปตามแรงดึงจากคนข้างหลังเล็กน้อยๆ แบมแบมชะเง้อมองทั้งห้าคนพร้อมกับแลบลิ้นส่งไปให้ ผมนึกขำในใจกับท่าทีราวกับเด็กนั่น.. ผมชอบ ชอบทุกการกระทำที่มาจากอีกฝ่าย ผมชอบ
“อย่าแกล้งน้องดิ” ผมดันแว่นขึ้นให้ไปอยู่ในระดับปกติ ในขณะที่มืออีกข้างที่ว่างก็ลูบผมคนที่แอบอยู่ด้านหลังอย่างนึกเอ็นดู ไม่นานนักทั้งหกคนก็วิ่งเล่นไปทั่วลานน้ำพุ เหลือเพียงผมที่เลือกที่จะนั่งถ่ายรูป..
เสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นเป็นครั้งคราว ใบหน้าหวานที่ถูกมองผ่านเลนส์กล้อง ไม่ว่าจะมองกี่ครั้ง ก็ยังคงทำให้ใจสั่นได้ตลอดเวลา หยดน้ำที่ไหลลงมาเกาะบริเวณซอกคอขาว เล่นเอาต้องกลืนน้ำลายเอือกใหญ่เลยทันที นี่ขนาดยังไม่รวมเสื้อขนาดพอดีตัวที่พอเปียกก็แนบชิดไปกับเรือนร่าง
อึก.. อึก
คาดว่าอีกไม่นานนี้ลิมิตความอดทนของตากล้องจำเป็นอาจจะขาดลง เพราะคนตัวเล็กข้างหน้า
“หน้าตามึงคิดอกุศลมาก” เจบีเดินมาหยุดอยู่ข้างๆผม ก่อนที่จะนั่งลง มองตรงไปยังที่เดียวกับผม ...แต่ว่านะ มันมาเงียบๆไม่เป็นหรอ ทำไมต้องแซะก่อน “จิตอกุศลลชิบหาย.. กูไม่ได้แซะมึง แค่พูดตามที่เห็น”
“อย่าลืมนะมึง จะทำอะไรก็คิดให้ดีด้วย นั่นน้องเพื่อน” ผมหันไปมองจูเนียร์สลับกับมองแบมแบม ที่มีรอยยิ้มเปื้อนหน้าแทบจะตลอด ดวงตายิ้มๆนั่น ทำเอาผมอดที่จะยิ้มตามด้วยไม่ได้..
“คนนี้.. กูจริงจังว่ะ J”
“กินซะ..” ผมยื่นแก้วโกโก้อุ่นๆไปให้เด็กตรงหน้า หลังจากที่(พวกนั้น)เล่นน้ำกันเสร็จ ก็ตัดสินใจมาพักกันที่บ้านของผมก่อน โดยให้เหตุผลที่ว่า บ้านผมอยู่ใกล้ที่สุด.. ตอแหล จริงๆก็แค่ผมขับรถมา พวกมันเลยติดรถมาด้วย โชคดีของพวกมันแค่ไหนที่ผมเอาซีอาร์วีไป นี่ถ้าเอาออดี้ของโจอี้ไปมีหวังได้เกาะหลังคาซ้อนกันแน่
“ขอบคุณครับ” แบมแบมยิ้มตอบกลับมาพร้อมกับรับแก้วโกโก้ไป ฝ่ามือจับที่ตัวแก้วราวกับจะเอาไออุ่นจากสิ่งที่อยู่ภายในแก้ว
“นั่งกันอยู่ตั้งหลายคน เอามาแก้วเดียวเนี่ยนะมึงงงง” เสียงแจ็คสันตะโกนดังขึ้นมา ในขณะที่ยังนอนกินขนมยังเต็มปากอยู่ รวมทั้งเจบี และจูเนียร์ที่พยักหน้าตอบรับ ..สำลักขนมไปเลยมึง “แค่กๆ”
“อะพี่ น้ำ”
“เมื่อกี้มึงแอบแช่งกูใช่มั้ยมาร์ค” มือก็รับแก้วน้ำจากยูคยอม แต่ก็ยังไม่วายหันมาเอามืออีกข้างชี้หน้าผม ผมจึงได้แต่ยักไหล่ไม่ใส่ใจพร้อมกับเบะปากออกไปให้
“ต่อให้พี่มาร์คไม่แช่ง แต่พี่นอนกิน ผมว่ายังไงก็ติดคอตายว่ะ”
“เชี่ยคยอม”
“มาร์ค.. มีแขกหรอ” ผมหันไปมองตามเสียงเรียก เห็นเป็นน้องชายตัวเองกำลังเดินเข้าบ้านมาพร้อมกับถุงจากซุปเปอร์มาเก็ตในมือ ผมจึงเดินเข้าไปช่วยถือ
“ซื้ออะไรมาเยอะแยะเนี่ย ม๊า” หันไปพูดกับอีกคนที่เดินเข้าบ้านมาทีหลัง ใบหน้าที่ไม่ว่าดูกี่ทีก็ยังสวยส่งยิ้มมาให้ ก่อนที่จะตอบออกมา
“ก็เมื่อกี้จินยองโทรไปหาม๊าว่าจะนอนค้างที่นี่ เห็นว่ามากันเยอะด้วย ม๊าเลยซื้อมาเผื่อหน่ะ” ผมพยักหน้าตอบรับไป ก่อนที่จะแนะนำอีกสองคน(ยกเว้นยูคยอม)ที่นั่งตาปริบๆกัน แล้วเดินเอาของไปเก็บตามหลังโจอี้ที่เข้าไปเก็บของในห้องครัวก่อนแล้ว
หลังจากเอาของไปเก็บ ผมก็เดินออกมาพร้อมกับโจอี้ เหลือม๊าคอยทำอาหารเย็นอยู่ แล้วจู่ๆโจอี้ก็เดินตรงไปที่แบมแบมซึ่งนั่งอยู่ข้างๆเจบี โจอี้ก้มลงไปสำรวจ จนน้องยต้องหดคอหนีแล้วทำตาปริบๆใส่อีกครั้ง ก่อนที่นิ้วของมันจะชี้ไปที่แบมแบมแล้วหันมาพูดกับผม
“นี่มันเด็กคนนั่นนี้มาร์ค”
“อื้อ.. พอใจยัง เอาหน้ามึงออกมาได้แล้ว น้องกลัวแล้วเห็นมั้ย ?”
“ชื่อแบมแบมสินะ.. ยินดีที่ได้รู้จัก” ฟังกูมากครับ สัส ! แล้วโจอี้ก็เนียนตีสนิทน้องไปโดยปริยาย
....
พอกินข้าวเย็นกันเสร็จ ก็ถึงเวลาที่ผมต้องไปส่งแบมแบมกับยองแจแล้ว ส่วนยูคยอม แจ็คสันมันบอกผมว่าค่อยพามันกลับพรุ่งนี้ เพราะให้เจ้าตัวโทร.ไปบอกทางบ้านมาแล้ว ซึ่งตอนแรกก็คิดว่าอาจจะบ่นออกมาบ้าง แต่กลับตรงกันข้ามเลย เพราะพอเจ้าเด็กนั่นบอกมีแจ็คสันอยู่ด้วย ที่บ้านเลยหายห่วงแถมยังผลักไสมันอีกด้วย หว่ายย แม่ไม่รัก
“ขอบคุณมากนะครับ ขับรถกลับดีดีน้า ~” รอยยิ้มเด็กน้อยถูกส่งกลับมาให้ผมอีกครั้ง ดวงตาที่กลายเป็นรูปยิ้มนั่น ทำเอาผมอดหมั่นเขี้ยวไม่ได้ “พี่มาร์ค หยุดซะทีเด้ หัวผมยุ่งหมดแล่ว” เด็กนั่นยู่ปากใส่ผมอย่างนึกขัดใจ
ผมหยุดขยี้ผมของแบมแบมแล้วบอกให้อีกฝ่ายเข้าบ้านไป ซึ่งเจ้าตัวก็ยอมโดยดี แต่ก่อนที่จะเข้าบ้านยังไม่วายหันมาโป้งผม แล้วยังแลบลิ้นใส่อีก
ฮ้าา... น่าฟัดชะมัด J
“ไปนานชิ.บหาย แอบไปเอากันระหว่างทางป่ะว่ะ แอร๊กก” พอผมเดินกลับเข้าไปในบ้าน แจ็คสันมันก็ทักขึ้นมาโดยทันที แต่พอมันพูดจบประโยคเท้านั้นแหละ เท้าของจูเนียร์ก็ตรงดิ่งไปหามันโดยทันที
“น้องกู / เพื่อนผม” รวมถึงยูคยอมด้วยที่หันไปโวยพี่ชายบ้านใกล้ ซึ่งนั่งลูบท้องตัวเองป้อยๆ ...สมน้ำหน้า J
“แล้วนี่เอาไง จะนอนมั้ยวันนี้ ถ้านอนเดี๋ยวกูขึ้นไปเคลียร์ห้องให้ก่อน”
“ไม่ต้องลำบอกหรอก เดี๋ยวนอนก็ข้างล่างนี่แหละ” เจบีตอบกลับผมมา ก่อนที่ผมจะเห็นโจอี้มันเดินออกมาพร้อมกับขวดเหล้า
กูว่าละทำไมถึงบอกให้ซื้อไก่ทอดมา นึกว่ายังไม่อิ่ม ที่ไหนได้..
“ให้ไวดิ ชักช้าว่ะโจอี้ เป็นน้องกูจริงป่ะเนี่ย” คือ.. คนเราก็ต้องเสี้ยนได้ป่ะ เอ้ออออ
หลังจากนั้นไม่นาน พวกเราก็เริ่มส่งเสียงโวยวาย แต่ก็ยังพออยู่ในระดับที่รับได้อยู่ เกรงใจคุณม๊าที่คาดว่าหลับไปแล้วรวมถึงป๊าด้วย ผมที่เริ่มรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ พอทำธุระเสร็จก็เลือกที่จะออกไปนั่งเล่นตรงบ่อปลาขนาดไม่ใหญ่มาก.. แสงจากดวงไฟที่ยังไม่ถูกปิดทำให้มองเห็นเป็นแสงกระทบน้ำ บ้านผม.. มันมีมุมแบบนี้ด้วยหรอ ไม่ยักกะเคยเห็น
เงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้า เห็นเป็นดวงดาวอยู่ประปราย กับแสงจันทร์ที่ส่องสว่างแม้ไม่เต็มดวง.. ขนาดไม่เต็มดวงยังสวยขนาดนี้ ถ้าเต็มดวงจะขนาดไหนกัน.. อยากให้เจ้าตัวเล็กได้เห็น อยากให้แบมแบมมานั่งดูด้วยกัน
นอนยัง ?
โอ่ยเชี่ยยยยยยยยยยยยยยยย !
มาร์ค ต้วนนนน ทำไมมือไวแบบนี้วะ จริงๆแค่คิดไม่ใช่อ่อ แล้วทำไมจู่ๆถึงมีประโยคนั่นได้ !? ว็อทททท
BAMBAM
ยังครับ
พี่มีอะไรหรือปล่าว ?
ทำไมยังไม่นอนอีก
เดี๋ยวก็หน้าเหี่ยว ถุงใต้ตาล้นหรอก
แค่นี้ยังไม่พอ ?
พวื้อออออ ต้วนแม่งปากเสียชิบหายเล้ยยยยยยย เพิ่งรู้ตัว
BAMBAM
พี่มาร์คปากร้ายนะพี่
เดี๋ยวก็โป้งหรอก
แล้วสุดท้ายเราก็คุยเรื่องไร้สาระกันต่อไป.. เหลือบมองเวลาบนจอ ก็เกือบจะตีสาม ผมว่า.. ผมควรบอกให้อีกฝ่ายไปนอนได้แล้วหล่ะ..
Read ไม่ง่วง ?
BAMBAM
ง่วงดิ ง่วงมากกกกกกกก
ผมไปนอนแล้วนะ
ไม่เอาว่ะ
ไม่ให้ไป
อย่างที่บอกผมควรให้อีกฝ่ายไปนอนจริงๆนั่นแหล่ะ แต่ติดแค่ที่ว่า..
ผมมันเห็นแก่ตัว ผมก็แค่อยากคุยกับเด็กนั่นตลอดไป :P
BAMBAM
ก็แค่นั้นแหละครับที่อยากเห็น
ร้ายชะมัด กันต์พิมุกต์ J
ความคิดเห็น