ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    { got7 } nerd♡ - markbam.

    ลำดับตอนที่ #14 : ` n e r d ♡ - 12

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.04K
      13
      3 เม.ย. 59









    n e r d  - 12

      #นบมชคนตถพมนนบกจช || #นมบ  

               “แบม”


               “แบมแบมเว่ย”


               “กันต์พิมุกต์”


               “ฮัลโล่วววว”


               ไล้น์ ~




               ( ̄ A ̄;)




               ชเว ยองแจกำลังมองเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ข้างกัน ลุกลี้ลุกลนควานหาโทรศัพท์ที่ได้มาเมื่อวานหลังจากเอาไปเปลี่ยน(แล้วของหมด) ที่วางไว้ในเก๊ะด้วยความเร็วสูง เพียงเพราะเสียงเตือนปัญญาอ่อนนั่น..


               ทีเขากับยูคยอมเรียกนี่นั่งเหม่อ ขอความยุติธรรมให้ด้วยครับ


               เจ้าของโทรศัพท์รีบปลดล็อคแล้วเข้าไปที่แอพพลิเคชั่นทันที ไม่มีสมาธิจะดูที่น่าจอเลยด้วยซ้ำ.. จริงๆก็จะไม่รีบหรอกนะ ถ้าชื่อที่ส่งมาไม่ได้เขียนว่า
    mtuan.




               “เสียงโทรศัพท์ใครครับ กรุณาปิดเสียงด้วย”


               เอ้า ไอเฮี่ย ลืมไปเลยว่าเรียนอยู่






               แต่ช่างเถอะ ตอนนี้แบมแบมไม่สนใจอะไรแล้ว นอกจากข้อความที่พี่มาร์คส่งมา จะว่าโปรหมดก็ไม่ใช่ คือบั่บว่าโดนตัดละยังไม่ได้ไปจ่าย ปัจจุบันก็ขโมยเน็ตคนข้างหลังใช้อยู่ ...ยูคยอมมี่ มึงเปิดเอจทำไมอะเพื่อน ლ(。ಠ∩ಠ。 ლ)





               ใช้เวลารอไม่นาน ไลน์พี่มาร์คก็โผล่ขึ้นมา ทำเอาแบมแบมอยากจะสลบอีกรอบหลังจากข้อความคำสั่งจากพี่มาร์คเมื่อคืน ที่ทำเอาสมาธิในการเล่นแบทเทิลบล็อคหายไปเลยทีเดียว เขาให้กระโดดลงเรือก็กระโดดลงน้ำ เขาให้เก็บไหมพรมก็กระโดดเข้าหาลูกบอล มึนจนปาระเบิดใส่ยองแจที่เล่นด้วยกันตายห่าหลายรอบเลยครับ พี่มาร์คแม่ง..




               [LINE Let’s Get Rich]
               mtuan. Invited you to play “LINE Get Rich”. Let’s ro…





               แม่งส่งคำขอจากเกมส์เศรษฐีมาให้กูตะไม !!!!!!!



















               “เป็นไรว่ะมึง นั่งน่ามึนแต่เช้า” ผมเงยหน้าไปมองคนที่เดินเข้ามาทัก วันนี้ผมมานอนเลื้อยอยู่บ้านแจ็คสันตอนเช้าก่อน บ้านมันอยู่ใกล้มหา‘ลัย(แอบสวนกับยูคยอมด้วย ไม่รู้มันเห็นผมมั้ย) เพื่อผมอยากหลับต่อแล้วดันหลับเพลิน เลยตื่นเช้าละแว๊นมาหามัน กะว่าถ้าสายก็น่าจะไปทัน.. แล้วสรุปมันสายหรือทันวะ ?


               “แม่งไม่รู้จะทักอะไรน้องไป กลัวน้องไม่ตอบ” แจบอมเหลือบมองอย่างเนือยๆ นานทีจะเจออิต้วนโหมดนี้ แจบอมรู้สึกปวดหัวอะเอาจริง เมื่อคืนมันก็ไลน์มาอวด สะดิ้งซะอย่างกับสาววัยแรกแย้ม ตอแหลชิบหาย *เบะปาก*




               “มึงไม่เป็นมาร์ค มึงไม่เข้าใจ มาร์คไม่เคยรุกใครก่อน..” คิดดูดิ ขนาดจะเริ่มทักยังไม่รู้จะทักอะไร เลยส่งเกมเศรษฐีไปซะเลย


               “หรอ”


               “ทำไมมองกูแบบนั้นวะ หิวสินะ เดี๋ยวกูไปต้มมาม่าให้กิน” งอน.. ว่าแล้วก็เดินเข้าครัวไปอย่างโดยดี


               “มึงจับมันไว้ อย่าให้มันทำลายบ้านกรู้ววววว”














               ....

               สุดท้ายแจ็คสันหวัง ก็เกิดอาการห่วงบ้านแต่เช้า รีบพากันออกมานั่นเล่นที่คาเฟ่หน้ามอเลยแล้วกัน เหนื่อยที่จะห้ามไอเพื่อนสมองเบลอเข้าห้องครัว ใครสะกิดต่อมมันนิดหน่อยเอะอะเข้าครัว อีชิบหายหนิ


               สรุปแล้ว ผู้ชายหน้าตาดีสามคนก็ต้องออกมามองหน้ากันโดยมีโต๊ะตัวมินิไซต์มากั้นกลาง น่ารื่นรมย์มาก มาร์คคอนเฟิร์ม


               “ทำไมมากันเร็วได้” และแล้วสมาชิกคนสุดท้ายก็ปรากฏออกมา จูเนียร์นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับผม ที่ตอนนี้เลือกหนังสือมากกว่าเพื่อน ก็น้องไม่ตอบอะ ต้วนเศร้าจรุย


               “เออ เห็นว่าวันนี้น้องมีเรียนครึ่งวัน” แจ็คสันพูดขึ้นมา ทำเอาผมกับเพื่อนทั้งสองเงยหน้ามองอย่างไม่คิดชีวิต เอาจริงๆตอนนี้ต้วนต้องแอ๊บสนใจหนังสือดิ *ก้มลงอ่านต่อ* “หมีมันบอกเมื่อเช้า”


               “งั้นไปเดินเล่นที่โรงเรียนกันป่ะมึง” จะพาลักพาตัวน้องก็บอก


               “เสียใจด้วยที่พวกคุณทั้งสองจะไม่ได้ทำอย่างที่คิด.. ถึงมันจะเรียนครึ่งวัน แต่อีกครึ่งวันกิจกรรมล้วนๆ”


               ครืน..ครืน


               เสียงไรวะ.. อ่อ โทรศัทพ์ผมสั่นเองแหละ ปิดเสียงไว้ เห็นว่าแบมไลน์มา.. อะไรนะ น้องตอบมาแล้ว เด็กเตี้ยตอบมาแล้ว ตอบเหมือนที่ผมทักไปเมื่อเช้าเลย.. 


               ถรุ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย








               Bambam
               พี่มาร์ค
               วันนี้ช่วงบ่ายมีการแสดงดนตรี มีของกินด้วย พี่จะเข้ามาดูมั้ย ?




    Read  อยากให้ไป ?           


     

               Bambam
               อื้อ
               ผมหาคนเลี้ยงอยู่ ช่วงนี้จน จริงๆก็จนทุกช่วง
               เห่ยพี่ อย่าทำเป็นอ่านแล้วไม่ตอบดิ



               เอ้าา เชี่ย กูหาติ๊กเกอร์อยู่ ทำไมชอบรีบ โว่ยยย  ช่างติ๊กเกอร์แม่.งละ



    อื้อ           








     





     

     

               อา.. คนเยอะชะมัด จะมองซ้ายหรือมองขวาก็มีแต่ผู้คนเต็มไปหมด อากาศก็ร้อน.. แถมสายตาที่มองมาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อนั่น.. มองมากๆระวังจะโดนพี่มาร์คกินนะครับ J





               “มาช้านะพี่” ทันทีที่มาถึงจุดที่นัดกันไว้ แบมแบมก็กล่าวต้อนรับอย่างจริงใจ จนแจ็คสันอดไม่ได้ที่จะเอ็นดูน้องมัน “หื้อ..เจ็บ” คนโดนตีเบะปากเล็กน้อย “พี่เนียร์ เพื่อนพี่แกล้งแบมอะ ใจร้ายชะมัด”





               จูเนียร์ที่โดนแบมแบมอ้อนได้แต่ส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มไปให้เจ้าตัวเล็ก ส่วนคอก็ชะเง้อจนแทบจะแยกออกจากร่างได้ “ไปเข้าห้องน้ำนู้น.. นั่นไงมาละ”





               “ไงพี่.. มากันครบเลย” ยูคยอมเอ่ยทักขึ้น พร้อมกับโปรยยิ้มหมีๆตามแบบฉบับมันด้วยความมั่นหน้าล้านเปอร์เซ็นต์




               “พี่..ไปกับผมเนอะ ~” แบมแบมเดินมาอยู่ตรงหน้าผม ก่อนจะพูดออกมาพร้อมกับฉีกยิ้มมาให้ แล้วก็ลากผมไป ได้ยินเสียงเจ้าเพื่อนตัวโตของเด็กนี่ตะโกนมา





               ‘พี่มาร์ค ดูแลเพื่อนผมดีดีนะเว่ย’













               ...



               “พี่มาร์ค ดูแลเพื่อนผมดีดีนะเว่ย” ยูคยอมตะโกนตามหลังเพื่อนสนิทกับพี่ชายที่รู้จักไป ก่อนที่จะหันกลับมามองหน้ากันในกลุ่ม เหลือกันอยู่ห้าคน.. ไปด้วยกันหมดนี่ดีมั้ย ?




               “ยองแจอ่า.. ไปกับพี่นะ / ไปด้วยกันเถอะเด็กน้อย” มองไปตามที่มาของเสียง เห็นพี่ชายคนสนิทสองคนกอดแขนเพื่อนตัวเล็กไว้ พร้อมกับดึงไปดึงมา ยองแจส่งสายตาขอความช่วยเหลือออกมาอย่างเห็นได้ชัด คือก็อยากจะช่วย แต่ไม่รู้ว่าจะช่วยยังไงดี




               โป้กกกกก




               “เลิกปัญญาอ่อนซะที น้องเจ็บหมด พวกมึงหนิ” เสียงง้องแง้งหยุดลงไปกลายเป็นเสียงโอดครวญ ทันทีที่แจ็คสันจัดการฟาดเขาที่หัวของเพื่อนทั้งสองอย่างเบามือ(ไม่เป็น) บ่นออกมาให้เป็นพิธีก่อนที่จะหันไปสำรวจแขนเพื่อนรุ่นน้องที่โดนไอ่บ้าสองตัวดึงไปดึงมา




               “แดงหมดเลยแฮะ” ยิ่งมองไปที่แขนของอีกฝ่ายเท่าไหร่ ยิ่งพบรอยแดงที่ชัดเจน “เจ็บมากมั้ย พี่ขอโทษแทนเจ้าพวกนั้นด้วย” มือหนาลูบไปที่รอยแดงอย่างเบามือ ลูบซ้ำอีกครั้งราวกับว่าจะทำให้มันหายไวขึ้น น้ำเสียงขอโทษที่ดูรู้สึกผิดนั่น ทำเอาคนฟังอดที่จะใจอ่อนไม่ได้




               “ไม่เป็นไรครับ เรื่องแค่นี้เอง” ยองแจฉีกยิ้มตอบกลับมาให้ตามแบบฉบับของตน ดวงตายิ้มนั่นทำเอาคนก่อเรื่องทั้งสองที่ยืนมองอยู่ใจกระตุกได้ไม่ยาก “เราไปเดินเล่นกันเหอะเนอะ” ยองแจพูดก่อนที่จะคว้าเขาที่มือของแจ็คสันแล้วเดินออกไปพร้อมกัน




               “เอ้า.. ทำไมเป็นงี้วะ”











               ....

               “ไอหมี..”




               “ว่า ?” ยูคยอมหันไปตอบกลับคนเรียกพร้อมกับไม้โอเด้งในมือ




               “พาไอแจ็คออกไปหน่อยดิ” เจบีพูดออกมาในขณะที่สายตาจับจ้องไปที่สองร่างที่เดินนำอยู่ด้านหน้า ยูคยอมหันไปมองเล็กน้อย ก่อนที่จะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กินโอเด้งในมือต่อไป




               “กูไหว้ล่ะครับน้องรัก พาไอเตี้ยออกไป” ครั้งนี้เป็นจูเนียร์ที่ยืนอยู่อีกข้างพูด  ใบหน้านี่ขอร้องเต็มที่ หันซ้ายก็เจอสายตาตี่ๆมองจ้องมาราวกับจะงับหัว หันขวาก็โดนอ้อน(?) ยูคยอมเป็นคนกลาง ลำบากใจมากครับ..





               “เลี้ยงขนมเลยเอ้า” นี่เห็นยูคยอมเห็นแก่กินสินะ




               “ห้ามทะเลาะกันแล้วทำเพื่อนผมเจ็บตัวอ่ะ ไม่งั้นผมไม่ช่วยละ” อ่า.. จี้ตรงจุดยูคยอมมาเอาจริง ว่าแล้วเจ้าตัวก็พาร่างหมีๆเดินตรงไปหาคนทั้งสอง พูดคุยอะไรก็เล็กน้อยที่ เจบีและจูเนียร์ไม่ค่อยได้ยิน ดูเหมือนว่ายองแจหันมามองพวกเขาก่อนที่จะพยักหน้าอะไรไป




               ยูคยอมพาแจ็คสันไปแล้ว เลยเหลือแต่ยองแจที่ต้องมาเป็นไกด์จำเป็นพาทัวร์งาน “จะไปทางไหนก่อนครับ” เอ่ยถามทั้งสองคนที่ยืนอยู่ด้วยกัน




               “ซ้าย/ขวา”




               ชิบหายเหอะ ให้มันได้อย่างนี้..





























    — TBC —




    ควรอิจฉาแจนมั้ยอะ หรือยังไงดี ทำไมรู้สึกปวดหัวมากกว่า55555555555
    ว้ายยยยยย พี่ต้วนโหมดนี้ตลก สาวแรกแย้มมาก เกลียดเหลือเกิน

    ปล. อิพวกพี่มันโดดเรียนตอนบ่าย ห้ามทำตามนะคะ ไม่ดีไม่ดี งืมม












     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×