ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ( bts & got7 ) i like you - kookv♡ ft。markbam |END

    ลำดับตอนที่ #6 : ❥ 좋아해 : 6.1

    • อัปเดตล่าสุด 14 ก.พ. 59













     i like you – 6.1


              “เห่ยๆ ดู วันนี้พาใครมา” ผมเดินไปยังกลุ่มที่นั่งกินขนมกันอยู่อย่างเมามันส์ ส่วนผลลัพธ์ที่ได้นะหรอ ทุกคนไม่สนใจผมเลยไง - - “เห้ยๆ” ผมตบลงไปที่โต๊ะเบาๆ แล้วได้ผลคือ ยุนกิเงยหน้าขึ้นมามอง รวมถึงแร๊พมอนส์และคุณโฮปด้วย



              “ดูๆ วันนี้พาใครมา” ผมเบี่ยงตัวหลบเล็กน้อย ทำให้เห็นบุคคลมาใหม่ ทั้งสามคนเลิกคิ้วอย่างสงสัย ก่อนที่แร๊พมอนส์จะพูดขึ้นมา



              “เชี่ยต้วน”



              “ไม่เจอกันนานเลยนะพวกมึง” คนมาใหม่ที่แร๊พมอนส์เรียกว่าต้วน หรือ มาร์ค ต้วน อี้เอิน พูดขึ้น ก่อนที่จะนั่งลงไปที่ข้างๆยุนกิพร้อมกับคว้าห่อขนมมากินอย่างหน้าตาเฉย ส่วนผมก็ทิ้งตัวนั่งที่ข้างๆเจ้าตัวนั่นแหละ



              และทันทีหลังจากนั้นพวกเราทุกคนก็นั่งกินกันต่อ และมีพูดคุยกับมาร์คถามถึงการเป็นอยู่ที่ต่างประเทศ ยกเว้นผมละกัน เพราะผมซักถามเสร็จตั้งแต่เมื่อคืนละ ก็แหม.. จากกันไปตั้งปีนึง แถมกลับมายังมาพร้อมกับผมสีแดงเกือบสด


              หล่อจนน่าอิจฉาชะมัด
    =_______________=



              ระหว่างทางที่พวกเราจะขึ้นเรียนกัน ก็มีคนนู้นคนนี้วิ่งเอาของมาให้กับคนมาใหม่อย่างไม่ขาดสาย ไม่รู้ว่าพวกเธอไปเอากันมาจากที่ไหน แต่ก็ดี ถือเป็นผลพวงของพวกเราที่ได้ขนมกินฟรีไปสิบชาติหล่ะ แม้พี่มาร์คจะหล่อจนน่าอิจฉา แต่ถ้าน้องวีได้กินฟรี เรื่องนี้ไม่ว่ากัน -..-




              “อ่าว จองกุก ทำไมมาทางนี้หล่ะ” ผมได้ยินเสียงเจโฮปถามขึ้นด้วยความสงสัย เพราะว่าทางนี้เป็นทางของพวกปีสองปีสาม ส่วนของปีหนึ่งจะอยู่อีกตึกหนึ่งที่เชื่อมกัน



              “มาทำธุระนิดหน่อยนะครับ” จองกุกตอบกลับเจโฮปไป แต่สายตากลับมองตรงมาที่ผม พร้อมกับยิ้มให้ โห้ย นี่ตอนแรกกะจะไม่ฟินละนะ -/- “เมื่อวานผมไม่เห็นพี่เลย พี่ไปไหนหรอฮ่ะ” จองกุกทักผม ทักผม น้องทักผมมมม




              “อ่อ.. เมื่อวานกลับไปนอนบ้านมาหน่ะ” ผมตอบกลับไป ซึ่งก็ได้สายตาสงสัยมาจากน้องเป็นการตอบมา “คือปกติจะไปนอนบ้านยุนกิหน่ะ.. เพราะ แบบ เอ่อ..” อยากบอกความจริงว่าโดนแม่ไล่อ่ะ แต่คือแบบอยากรักษาภาพพจน์ไง เออ



              “แม่ไล่”



              “ใช่ๆ แม่ไล่ เห่ยย” ผมที่เผลอตอบตามที่ยุนกินพูดหันไปมองค้อนอีกฝ่ายแทบไม่ทัน.. สงสัยพี่ก้าอยากไฝว้ เรื่องคบกิ๊กยังไม่เคลียร์นะครับ - -



              “อ่อ..”



              “พี่ทำไงให้แม่ไล่ออกจากบ้านเนี่ย” จีมินที่เดินเข้ามาในบทสนทนาถามขึ้น



              “ครัวพัง เพราะต้มรามยอน” ครั้งนี้เป็นคุณแร๊พตอบให้ แหมะ.. เรื่องขายเพื่อนนี่ของถนัดเลยสินะอิพ่อ
    =[]=




              “พี่แม่มสุดยอดอ่ะ นับถือจริงๆ” ว่าแล้วจีมินก็ส่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างไม่ไว้หน้าใคร น้ำลายครับน้อง เรื่องนี้ควรระวัง -..- แต่แล้วเสียงหัวเราะก็ถูกขัดด้วยเสียงใสของใครบางคน



              “เราทำธุระเสร็จแล้วนะ จองกุก จีมิน” ผมหันไปมองตามเสียงเรียก พบกับเด็กคนหนึ่ง น่าตาน่ารัก ผิดจากจีมินที่วันวันคอยแต่จะกวนตี-ผม แถมยังไม่คิดจะช่วยอะไรผมอีก -^- 




              อ่า.. เด็กคนนั้น ที่อยู่บนดิสไลน์จองกุก.. เด็กคนนั้นที่จองกุกมองด้วยสายตาที่ละมุน.. คล้ายกับที่ผมมองเขา



              “แบมแบม”  จู่ๆมาร์คก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงที่เบา แต่ผมที่ยืนอยู่ใกล้ ได้ยินมันเต็มๆ และเด็กคนนั้น.. แบมแบม เหมือนจะได้ยินเช่นกัน



              “พี่มาร์ค..” ผมหันไปมองที่เด็กคนนั่น ก่อนจะพบว่าน้องเขามีท่าทีตกใจเล็กน้อย แล้วพึมพำชื่อของมาร์คออกมาอย่างเบา “เอ่อ.. คุยธุระกันใช่มั้ย งั้นเราไปก่อนนะ” แบมแบมหันไปพูดกับเพื่อนตัวเอง ก่อนจะหันมาโค้งให้พวกเราแล้วเดินออกไป..



              แน่นอนว่า จองกุกก็เดินตามออกไปเช่นกัน..



              ผมมองตามออกไปอย่างสงสัย และดูเหมือนจีมินจะเข้าใจในเรื่องที่ผมสงสัย เขาเดินเข้ามาหาผมใกล้ๆ แล้วกระซิบบางอย่างกับผม “พี่เคยตกหลุมรักใครตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอไม๊ครับ” จีมินพูดเพียงเท่านั่นก็ขยับตัวออกไป และโค้งบอกลาพวกเรา ก่อนที่จะเดินตามอีกสองคนไป



              ‘พี่เคยตกหลุมรักใครตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอไม๊ครับ’



              หรอ..



              ตลกชะมัด..



              แต่ทำไมขำไม่ออกหล่ะ ?


































     

              อื่อออออออออออออ




              อื่อออออออออออออออออออออออออ




              - -




              “พวกมึ.ง ไอ่เชี่ยมาร์คกับน้องวีเป็นไรว่ะ -
    []-” เจโฮปที่พึ่งกลับมาจากการซื้ออาหารกลางวันเอ่ยถามขึ้น พร้อมกับเตรียมตัวที่จะนั่ง..



              “ห้ามนั่ง
    ! / หลบดิ - -” แต่ยังไม่ทันนั่งก็ได้มีสองเสียงห้ามขึ้นซะจนเจ้าตัวตกใจ.. ก็สองคนที่พูดถึงนั่นแหละ หลังจากที่ถูกดุไป เจ้าตัวก็พาร่างตัวเองเคลื่อนที่ไปทันที พวกแม่มเป็นไรว้า = =;;



              หลังจากที่ไล่ให้เจโฮปออกไปจากรัศมีการมองได้ น้องวีก็จัดการเพ่งกระแสจิตไปที่โต๊ะด้านหน้าที่ถัดออกไปสองโต๊ะอย่างตั้งใจ.. ร่วมด้วยมาร์ค ต้วน อีกคน หากถามว่าทำไมไม่มีใครไปนั่งคั่นระยะการมองหล่ะก็ แหมะ.. เล่นวางของจองโต๊ะให้เปลืองพื้นที่ขนาดนั้น พอมีเนียนเนียนจะมาหยิบออก ก็โดนสองนางตวัดสายตาเข้าใส่ทันที =[]=



              แถมตายังดุกันทั้งคู่ด้วยสิ แหมะ.. -w-;



              ผมมองตรงไปที่โต๊ะของเด็กสามคนตรงหน้า พร้อมกับทิ่มตะเกียบลงบนถ้วยข้าวที่เหลือข้าวอยู่น้อยนิดพร้อมกับวนมันอย่างช้าๆ



              “จะเล่นกันอีกนานม้ะ จะกินไม่กิน” ผมพูดหลังจากที่เห็นว่ามีคนสองคนเล่นยื้ออาหารกันไปมา



              “จะยิ้มอะไรนักหนา” มาร์คเริ่มบ่นตามเมื่อเห็นน้องคนนั้นยิ้มร่า รวมถึงหัวเราะออกมาหลังจากที่ทั้งสามคนคุยกัน



              “มีปงมีป้อน เดี๋ยวก็ฟาดให้” ผมเริ่มขูดถ้วยข้าวเร็วขึ้นหลังจากที่เห็นจองกุกป้อนอะไรบางอย่างให้น้องเขา



              “แกนโลกเอียงนักไง ดูนั่งเข้า กระแซะขนาดนั้นนั่งตักกันเลยม่ะ” มาร์คบนออกมาเมื่อเห็นว่าน้องคนนั้นนั่งเอนไปทางจองกุก



              “ไม่
    !!!!!!!!!!!” ผมกับมาร์คพูดออกมาพร้อมกันอย่างดัง จนทำให้คนในโรงอาหารหันมามองเป็นตาเดียว แหมะ.. ดังใหญ่ละนะน้องวี ก้ากกกก ~



              “พวกพี่เป็นไรกันเนี่ย ?” จีมินที่เดินมาเมื่อกี้ถามขึ้นก่อนจะนั่งลงในที่ๆเจโฮปจะนั่งตอนแรก ผมเกือบจะว๊ากออกไปละ ถ้าไม่ติดว่าพอมองไปยังโต๊ะที่มีใครบางคนนั่งอยู่อ่ะนะ ก็บั่บบบ ถึงจะรู้ว่ารักษาภาพพจน์ไม่ทันแล้วเท่าไหร่อ้ะน้อว -..-



              “นั่นดิ พวกมึ.งเป็นไรเนี่ย สงสัยมานานละ
    =  =” แร๊พมอนส์ถามด้วยความสงสัยยิ่ง..



              “โอ๊ะ พี่มาร์คใช่มั้ยครับ ?” คนโดนถามทำหน้าสงสัยก่อนจะพยักหน้ารับ “ผมจีมิน พวกผู้หญิงในห้องผมกรี๊ดพี่กันตั้งหลายคน อ่า.. ว่าแต่เมื่อกี้พวกพี่ส่งเสียงดังกันทำไม”



              “ก็เปล่าหนิ เออ.. ว่าแต่เด็กคนนั้น..” ผมทำปากยื่นๆไปที่น้องที่นั่งอยู่ข้างจองกุก ทำให้จีมินหันกลับไปมอง



              “แบมแบม”



              “หื้อ.. ? แบมแบม อ่อ ก็อีกคนในกลุ่มนั่นแหละ” จีมินพูดก่อนจะหันกลับมาคุยแบบปกติ “ว่าแต่พี่รู้จักกับแบมด้วยหรอ” จีมันหันไปถามคนที่นั่งอยู่ข้างผม คนโดนถามก็ปฎิเสธออกไปก่อนจะก้มหน้า(ทำเป็น)กินต๊อกที่เหลืออยู่



              ไม่เนียนฮะไอ่หล่อ น้องวีขอบอก -..-



              “เอ๊.. จริงอ่ะ แต่ผมหะ..”



              “น้องวีจะนั่งคุยช่ะ งั้นเดี๋ยวพี่ก้ากับพวกคุณหวังคุณแร๊พไปหาของหวานมากินก่อนนะที่รัก”ผมพยักหน้าตอบรับไป



              “เมื่อกี้ทำไม ?” มาร์คที่ดูสงสัยมากกระตือรือร้นถามอย่างสุดชีวิต



              “ก็ผมเห็นแบมมองมาที่พี่บ่อยๆอะ แต่มองแค่แปบเดียว ถ้าไม่สังเกตก็ไม่เห็นนะ”



              “อ่ะ..อือ หรอ”



              “จีมิน” ผมเรียกเจ้าเด็กที่นั่งดูดน้ำอยู่อย่างสบายใจ คนถูกเรียกก็หันมาเลิกคิ้วใส่ผมเล็กน้อย “ที่นายพูด อ่า.. ”  ผมกวักมือให้เจ้าตัวเอาหูมาใกล้ๆ “ใครรักใคร อะไรยังไง ?”



              “อ่ออ ~” จีมินร้องอ่อออกมา แล้วทำตัวสบายนั่งพิงพนักอย่างสุขี ทั้งที่ผมแทบจะระเบิดเพราะความอยากรู้ ชิ เล่นตัวจริงเดี๋ยวก็ถีบเก้าอี้ร่วงให้ -
    w-  







              “ก็ตามนั้น จองกุกมันชอบแบม














             #ฟิคพี่แทคนแมน ตอนที่หกจุดหนึ่งเสร็จแล้วฮับ..
             หลังจากที่ตัดจบแบบนี้นั้น คาดว่าจะโดนตี-ไม่น้อยฮับ -____________-;; อ่า..
             รองเท้าใครใดใดอย่างเพิ่งมาเส้ เดี๋ยวไม่จบ -..,- กิกิก็บั่บบ ครั้งนี้แค่ทิ้งฉนวนไว้เท่านั้นนะฮับ งิงิงิงิ
             บอกไว้ก่อนว่าเรื่องนี้ไม่เน้นดราม่า ไม่เน้นเลย ขีดเส้นใต้หนาหนา ฮ้าาาาาาาา ~  
             คือตื่นมาละตกใจจำนวนคอมเม้น ไม่คิดว่าจะถึงภายในคืนเดียว.. ขอบคุณมากฮับ-......- 
             แต่ก็แบบว่า.. ช่วยรอกันหน่อยนะ ยังไม่ได้เริ่มแต่งเลย เดี๋ยวจะรีบแต่งในน้อว ~ ♥




     

    。SYDNEY♔
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×