คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ❥ 좋아해 : 5
i like you – 5
“จองกุก พี่ฝากไอวีหน่อยดิ” ยุนกิดันผมไปหาจองกุกที่กำลังนั่งคุยกับเพื่อนคนนึงอยู่ น้องเขาทำหน้างงเล็กน้อยก่อนที่จะพยักหน้าไป พร้อมกับส่งยิ้มมาให้ผม ผมจึงได้แต่ยิ้มแหยะๆตอบกลับไปให้เขา ก่อนจะคิดถึงประโยคที่ยุนกิพูดขึ้น
‘ก็ตอนนี้ตอนกลางวันใช่ม้ะ เราก็รอให้เพื่อนลงไปให้หมด พอไม่มีโต๊ะว่าง เราก็ไปนั่งกินข้าวกับน้องเขาไง’ ประโยคแม่มโค่ดเด็กอะ นี่คือยุนกิมันเต็มใจช่วยผมจีบน้องเขาป่ะ(ว่ะ) -0- หรือมันคิดได้แค่นี้ - -
“เอ่อ.. พี่ฮะ พี่ฮะ”
“ฮ้ะ ?”
“นี่เพื่อนผม ชื่อจีมินนะ” ผมหันไปยิ้มให้กับเพื่อนของจองกุกเล็กๆ ก่อนที่จะแนะนำตัวเองกับเขา
น้อง อ่า.. จีมินหันไปมองหน้าจองกุกหลังจากที่ผมแนะนำตัวเสร็จ ก่อนจะหันกลับมาส่งยิ้มแปลกๆให้กับผม เอ่อ.. มันเป็นยิ้มที่ดูไม่น่าไว้ใจเท่าไหร่ จากความรู้สึกของผมนะ.. มันดูเหมือนจะมีอะไรเกิดขึ้น
“พี่จะเอาอะไรหรือปล่าวฮ่ะ ผมจะไปซื้อน้ำ” จองกุกถามผมก่อนที่ผมจะส่ายหน้าบอกไปเป็นเชิงว่าไม่ แล้วเขาจึงหันไปเลิกคิ้วใส่จีมิน น่ารักฝุด-..,-
“โคล่าป๋องนึง” จองกุกพยักหน้ารับเล็กน้อยก่อนที่จะเดินออกไปซื้อน้ำ จึงเหลือเพียงแค่ผมกับจีมิน ที่นั่งเงียบกันอยู่ฝั่งตรงข้าม ผมพยายามนั่งมองไปรอบๆ ไม่สบตากับเขา ในขณะที่จีมินเองกลับมองมาที่ผม อึดอัดอ่ะ อยากจิคราย TAT
“เอ่อ... พักกันแค่สองคนหรอ” ผมรวบรวมความกล้าในการพูดกับเขาเพื่อลดอาการอึดอัดลงไป จีมินดูเงียบจริงๆนะ เขากำลังจะทำผมร้องไห้ไปซุกอกยุนกิเลยหล่ะ งื้อออ ~
“ป่าวหรอกฮะ มีอีกคน แต่ว่าตอนนี้อีกคนโดนทำโทษเพราะไปหลับในคาบอาจารย์อิม” อ่า.. อาจารย์อิมผมจำได้ เขาเคยทำโทษผมเหมือนกันนะ เพราะตอนนั้นผมอ่านการ์ตูนใต้โต๊ะ จำได้ว่า เขาไล่ให้ผมไปเข้าค่ายคุณธรรมอะไรซักอย่างที่ช่วงนั้นมีจัดขึ้นพอดี ซวยชะมัด =____________________= วันเวลาการนอนผมหมดลงไป 4 วัน 3 คืนเลย ให้ตายเหอะ
“ผมขอถามอะไรพี่บ้างสิ” ผมหันไปมองหน้าเขาด้วยความสงสัย ก่อนที่เขาจะเอ่ยถามผมขึ้นมา
“พี่หน่ะ ชอบจองกุกใช่มั้ย”
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ฮ้ะ.. ฮ้ะ ฮ้ะๆ” จู่ๆจีมินก็ระเบิดหัวเราะออกมา ทำเอาผมงงเป็นไก่ตาแตกไปทันที “ดูพี่ทำหน้าดิ จี้ชะมัด เหมือนที่พวกพี่ชูก้าบอกเลย ฮ้าาาๆ ~”
ว็อททท !? -___________- เรื่องนี้มาจากยุนกิสินะ เดี๋ยวนะ ทำไมรู้จักกับยุนกิ คือคบกิ๊กหรอ ยุนกินอกใจผมหรอ *ล้มโต๊ะ*
“เอ่อ..”
“คืองี้พี่.. ผมกับพวกพี่ชูก้าอะ ทำเพลงด้วยกัน เลยรู้จักกัน พี่เขาเล่าเรื่องพี่ให้ผมฟังแล้วขำชะมัด เออ คือพี่ยังไม่ตอบผมเลย ว่าพี่ชอบเพื่อนผมอ่อ” จู่ๆจีมินก็ร่ายออกมาซะยาวเหยียด ซึ่งผมพอจับใจความได้ว่า ยุนกิมันขายเพื่อน จบ -0-
“พี่ไม่ตอบ ไม่เป็นไร เรื่องนั้นผมไม่แคร์ เพราะผมรู้อยู่แล้ว” ถ้าให้เดา.. อีพี่ก้าต้องเป็นคนบอกชัวร์ - - “พี่ชูก้าเขาบอกหน่ะ แถมยังบอกให้ผมช่วยพี่ ซึ่งผมก็ไม่ลำบากอะไรนะ.. แต่ผมไม่รู้จะช่วยพี่ยังไง เพราะงั้นถ้าพี่อยากได้ความช่วยเหลืออะไร บอกผมละกัน”
และนี่ก็เป็นอีกครั้ง ที่คิม แทฮยอง สตั๊นแดก -________- สรุปคือจีมินมันพูดมากกว่าที่ผมคิด
“พี่หิวมั้ย เดี๋ยวผมไปซื้ออะไรให้กิน” จองกุกที่เดินมาตอนไหนไม่รู้ถามผมขึ้น หลังจากที่สตั้นกินไปเนื่องจากความเปลี่ยนแปลงทางบุคลิกใน 3.4527 วินาที ของเพื่อนร่วมสนทนาคนเมื่อครู่
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้ เอ่อ.. นายอยากกินอะไรมั้ย” ผมถามจองกุกออกไป ก็แหม.. มีที่ไหนที่จะให้คนที่ตัวเองชอบลำบาก
“พี่นั่งลงเถอะฮะ” จองกุกพูดพร้อมกับกดไหล่ผมเบาๆ เพื่อให้นั่งลงบนเก้าอี้ เมื่อหันไปก็เจอกับสายตาที่มองผมกับจองกุกสลับกัน พร้อมกับรอยยิ้มแปลกอีกครั้งของจีมิน.. ยังไงผมก็คอนเฟิร์มว่าจีมินน่ากลัว ดู..รู้ทุกอย่าง –[]-
“งั้นเดี๋ยวผมดูมาให้พี่แล้วกัน พี่ก็นั่งรอดีๆนะครับ”
“เอาขนมปังยากิโซบะมาให้กุด้วย”
“ไปซื้อเองครับ ไป ลุก” จีมินทำหน้าเหยเกทันที เมื่อพบว่าเพื่อนตัวเองไม่ยอมทำตามคำขอ ทั้งคู่เดินออกไปเหลือเพียงแค่ผมคนเดียวที่นั่งอยู่บนโต๊ะ.. อ่า เมื่อกี้ผมน่าจะบอกว่าเดี๋ยวผมไปกับเขาเองเน้อว TvT แทฮยอง วันนี้พลาดชิบ
สุดท้ายผมก็ได้แต่นั่งกดโทรศัพท์รอเพื่อนๆผู้หายสาบสูญ และจองกุกพ่วงด้วยจีมิน แต่แล้วในขณะที่ผมกำลังนั่งเล่นเกมส์อยู่ หม๊าม๊าผู้รักยิ่งก็ไลน์มาหาบอกว่าวันนี้ให้รีบกลับบ้าน มีธุระด่วนมั๊ก และพอผมถามว่ามีเรื่องอะไร หม๊าม๊าก็ไม่ยอมบอก เอะอะมีความลับนะ -^-
“กลับมาแล้วคร้าบบ ~”
ผมพูดในขณะที่เปิดประตูบ้านเข้าไปอย่างช้าๆ และเริ่มถอดรองเท้า ก่อนจะเดินตรงเข้าไปที่โซฟา ที่มีหม๊าม๊าและคุณป๊านั่งอยู่ โดยที่หม๊าม๊ากวักมือเรียกผมให้เดินเข้าไปหา ผมพยักหน้ารับเล็กน้อยแล้วจึงเดินเข้าไปหา
“น้องวี เดี๋ยวจากนี้จะมีคนมาอยู่บ้านเราด้วยนะ” คุณป๊าพูดขึ้น ทั้งที่ยังมองตรงไปยังข่าวที่ฉายอยู่บนโทรทัศน์เครื่องหรู
“ใครฮะ?”
“ไม่บอกจ๊ะ แต่ม๊าว่าน้องวีต้องรู้จักอยู่แล้วหล่ะ”
“อ่า.. แล้วเขาจะมาวันไหนฮ่ะ?”
“วันนี้นี่แหละ ตอนนี้เรากำลังจะไปรับเขากัน ว่าแต่น้องวีจะเปลี่ยนชุดอะไรไม๊” ผมส่ายหน้าตอบหม๊าม๊าไป ก่อนที่คุณป๊าจะหยิบรีโมทขึ้นมาเพื่อปิดทีวี และตรงไปยังรถ นั่นทำให้ผมกับหม๊าม๊าเดินตามขึ้นรถไปหลังจากที่ทำธุระต่างๆโดยรวมเสร็จแล้ว
ไม่นานนักพวกเราทั้งสามคนก็มาถึงที่แห่งหนึ่ง ..สนามบินนานาชาติอินชอน
“คนเยอะเนอะคุณ” คุณป๊าหันไปพูดกับหม๊าม๊า ก่อนที่ท่านทั้งสองจะเดินไป ทิ้งน้องวีให้โดดเดี๋ยว อะโลน // ซาวน์มา ถถถถ
“เอ่อ.. ผมไปหาอะไรกินนะ” ผมบอกกับคุณป๊าก่อนจะเดินเลี่ยงออกมา อ่า.. คนเยอะชะมัด แต่ผมก็ยังชอบที่มันเยอะแบบนี้นะ สนามบินเป็นที่ที่หนึ่งที่มีทั้งความรักความสุขความเศร้าความทรงจำ จะว่าไป.. ผมก็คิดถึงใครบางคนที่ไปต่างประเทศเมื่อปีก่อน
ผมเดินมาจนถึงร้านกาแฟชื่อดัง สั่งเครื่องดื่มและรับมันมา ก่อนที่จะเดินตรงไปหาที่นั่ง ที่นั่งของผมอยู่ติดหน้าต่าง ทำให้มองผู้คนต่างๆทั้งคนเดียว กลุ่มเพื่อน ครอบครัวทำกิจกรรม เดินกันขวักไขว่ ก่อนที่จะมีเสียงเตือนจากแอพลิเคชั่นสุดฮิต
SUGA
มีคนขอไลน์มึงนะที่รัก
Read ใครวะ
SUGA
ไม่บอกมึงหรอก
เดี๋ยวมึงก็รู้
Read เกลียดพี่ก้าจังครับ - -
หลังจากที่ผมเห็นว่ายุนกิไม่(ยอม)ตอบอะไรกลับมา ผมจึงออกจากการแชท.. มาเลื่อนที่หน้าเฟรนด์ทันที คือน้องวีไม่ได้ลุ้นนะว่าใคร แต่แบบนั่งรีเฟรชทุกทุก 3 วิ น้องวีไม่ได้นั่งรอเลยจริงจริง -..-
อ่า.. เมื่อยล่ะนะ เมื่อไหร่จะแอดมา เห่ยๆ ตรงคำว่าเฟรนด์ขึ้นเลขหนึ่งเว่ย ขึ้นเลขหนึ่ง ขึ้นคำว่านิวเฟรนด์ด้วย งื้ออออ ~ คือไม่ได้ลุ่นว่าใครนะ คือแบบ หื้ออออ !? เจยูเอ็นจีเคโอโอเค หื่อออออ จองกุก อะไรนะ จองกุก จองกุก กรี้ดดดดดดดด *ลาตายอย่างสงบT///////////T*
คิม แทฮยอง KNOCK DOWN
ว่าแต่ในรูป.. ไอเด็กหัวสีนั่นใคร - - ทำไมจองกุกถึงมองด้วยสายตาแบบนั้น ทำไม ฮวื้ออออ ~ ทำไมมองละมุมแบบนั้นอะ ฮรึกกT0T
ในระหว่างที่ผมกำลังดราม่าเรื่องดิสจองกุกหลังจากที่ฟินว่าน้องเขาแอดมาแล้ว คุณป๊าก็โทรมาหาผม
“ครับ.. แล้วน้องวีจะเดินไปนะ” ผมวางสายจากคุณป๊าสุดที่รักก่อนจะคว้าแก้วน้ำที่เหลือกว่าครึ่งแก้วเดินออกจากร้านไป เพื่อไปเจอกันที่โซนผู้โดยสารขาเข้า ผมเดินหลบผู้คนก่อนที่จะเห็นคุณป๊ากับหม๊าม๊าแว๊บๆ ผมจึงเดินตรงเข้าไปอีก เมื่อผมเดินเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ก็พบว่าหม๊าม๊ากำลังคุยกับผู้ชายคนนึง ซึ่งผมมองไม่ออกว่าเขาคือใคร
“ใครอ่ะม๊า” ผมเดินตรงเข้าไปกระซิบถามหม๊าม๊า ก่อนที่หม๊าม๊าจะมองหน้าผม แล้วยิ้มออกมานิดๆ แต่ดูเหมือนม๊าจะยังไม่ทันได้ตอบอะไร คนที่ผมสงสัยก็พูดขึ้นมา
“ไง.. วี” ผมหันไปมองหน้าเขาอย่างสงสัย ก่อนที่อีกฝ่ายจะเลื่อนฮู้ดที่สวมอยู่ลง เผยให้เห็นใบหน้าใต้หมวกอีกชั้นอย่างชัดเจน.. เห่ย เดี๋ยวนะ นั่นมัน.. !?
เข้าไปส่องแท๊กมาละดีจุยย มีคนยอมเล่นด้วยแหละ ฮื้อออ คือปริ่ม ;//////; งุงิงุงิ หายไปนานคือไปเที่ยวนะฮับ ก้ากกก เลิ้ปเลิ้ป ♥
ความคิดเห็น