คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ❥ 좋아해 : 11
i like you – 11
เสียงพูดคุยในห้องดังขึ้น ช่วงเช้าก่อนที่จะเข้าเรียน มีทั้งนักเรียนที่เลือกจะไปอยู่ที่โรงอาหาร หรือบ้างอาจจะมาสาย แต่ส่วนมากก็มักจะไม่พ้นห้องเรียนนี่แหละ..
“หือ ? มีจดหมายนี่อยู่ในล็อคเกอร์หลังห้องนายด้วยอะ” ซองจดหมายสีสวยถูกยื่นมาให้คนตัวเล็กในกลุ่มที่กำลังนั่งคุยอยู่กับเพื่อนสนิทอีกคนอย่างออกรส ใบหน้าของผู้รับจดหมายแสดงถึงความสงสัยได้อย่างปิดไม่มิด ก่อนที่จะหยิบมันขึ้นมาอ่าน
รอยยิ้มเล็กๆผลุดขึ้นบนใบหน้า ทันทีที่อ่านข้อความจบ จดหมายที่เขียนด้วยลายมือนี่เขาจำมันได้แม่น ลายมือที่ดูไม่แตกต่างจากเดิม ทั้งยังรูปที่แสดงอารมณ์นั่น
เหมือนกับตอนม.ต้น ที่พี่มาร์คฝากเพื่อนในห้องให้เอามาให้ เพราะเรา..อยู่กันคนละโรงเรียน และคนละทาง แต่เขาก็ได้รับมันทุกวัน คิดถึงตอนนั้นชะมัด
“หื้อ.. เลี่ยนว่ะ อย่างนี่คงเป็นของพี่มาร์คแน่เลย -^-" จีมินพูดขึ้นทันทีที่แอบอ่านจดหมายนั่น ใบหน้าเหยเกประกอบกับท่าทีที่พร้อมจะอ้วกนั่นอีก ทำเอาจองกุกที่นั่งมองสีหน้านั่นอดที่จะหัวเราะไม่ได้ แต่ดูเหมือนจีมินจะลืมบางอย่างไปนะ.. ลืมไปว่า มาร์ค ต้วน เป็นที่สนใจของเพื่อนผู้หญิงในห้องเท่าไหน จีมินเป็นที่สนใจซะแล้วหล่ะ..
“ปล่อยจีมินไว้ แล้วออกไปข้างนอกกันเถอะ” แบมแบมพยักหน้ารับคำก่อนที่จะพับจดหมายเก็บใส่ซองไว้เหมือนตอนแรก แล้วเดินตามอีกฝ่ายไป ปล่อยให้จีมินตอบคำถามเกี่ยวกับรุ่นพี่ที่อ้างถึงเมื่อกี้
แหมะ.. สองคนนั้น รักจีมินมาก โครตไม่อยากจะอวดอ่ะ.. จะไม่กลับมาช่วยเพื่อนจริงๆหรอว่ะ T^T
กะว่าจะออกไปเดินเล่นที่ใต้ตึกซักแปบ แต่ก็ต้องหยุดความคิดไป เพราะเมื่อลงมาด้านล่างก็เจอกับรุ่นพี่ที่สนิท สนิทเกินไปด้วยหล่ะ
“กันต์พิมุก!” จองกุกหันไปมองเพื่อนสนิทที่เดินอยู่ข้างๆที่มีอาการตกใจเล็กน้อย เพราะดูเหมือนเจ้าตัวจะยังไม่เห็นรุ่นพี่คนสนิท ..จำได้ว่ามันคือชื่อของแบมแบม แต่ไม่คิดว่าจะมีใครพูดได้ชัด “มองไปไหนหน่ะ” คิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อยเกินที่จะเดินตรงไปหาคนเรียก
“จีมินไปไหนว่ะ ทำไมมากันแค่สองคน”
“อยู่บนห้องหน่ะฮะ โดนพวกผู้หญิงรุม เพราะดันไปพูดชื่อพี่มาร์คเข้าหน่ะ” จองกุกเป็นคนตอบ ก่อนที่จะหันมองซ้ายขวา “แล้วพี่วี ?”
“มาถึงก็ถามหากันเลยเน้อะ -~-” เจโฮปเบะปากด้วยความหมั่นไส้ใส่รุ่นน้องคนสนิท จนเจ้าตัวที่เป็นคนถามต้องส่งยิ้มแหยะๆให้ “นู้น ไปซื้อน้ำที่โรงอาหารนู้นหน่ะ” จองกุกพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
“ที่ว่าจีมินโดนผู้หญิงรุมนั่น แปลว่าได้จดหมายแล้วใช่ม่ะ” มาร์คถามขึ้น ก่อนที่จะหันไปมองคนที่เจ้าตัวดึงลงมานั่งข้างๆที่นั่งกินไม่สนใจภายนอก จนจองกุกต้องพยักหน้าตอบรับแทน แล้วหันไปแย่งขนมจากเพื่อนสนิทมากิน ทำเอาคนโดนแย่งเตะเข้าที่ขาแล้วทำหน้าตาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาให้
“แบม เอานี่ไป” มาร์คยื่นถุงกระดาษขนาดเล็กให้อีกคน คนรับมองอย่างงงๆก่อนที่จะมองเข้าไปด้านใน รูปร่างมันเหมือนของกินเลยแหะ.. “เอาไปแกะบนห้องนะ”
ถ้าขนมนำโชคของจองกุกคือ มาการอง ขนมนำโชคของแบมแบมก็คงเป็น ฟอร์จูนคุกกี้
“น้องวี เดินเร็วๆหน่อยสิ พี่ก้าหิวน้ำ” ซูก้าที่นั่งอยู่ฝั่งที่สามารถมองเห็นคนที่เดินเข้าออก จากโรงอาหารได้ส่งเสียงดังขึ้นเมื่อพบว่าคนที่รับฝากซื้อน้องเดินกลับมา ชื่อเรียกนั่นทำให้คนที่นั่งอีกฝั่งอย่างจองกุกต้องหันไปมอง..
.
“น้องวี เดินเร็วๆหน่อยสิ พี่ก้าหิวน้ำ” ผมที่กำลังลำบากกับการหิ้วน้ำทั้งหลายคำสั่งของเพื่อนๆ ทำหน้าขู่ใส่คนพูด อย่างห้ามไม่ได้ คือนอกจากจะไม่ช่วยแล้วยังจะเร่ง เดินก็เททิ้งตรงนี้ให้หมดซะเลยหนิ หื้อ ? นั่นน้องแบม งั้นก็หมายความว่า..
“พี่ฮะ เดี๋ยวผมช่วยถือ” จะ.. จองกุก มาถึงตรงนี้เมื่อไหร่(ว่ะ) จองกุกพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ผมตามแบบฉบับของเขา คือน่ารักคือหลง ชอบอ่ะ ฮื้ออออออ คุณม๊า น้องวีจะเอาจองกุกอ้ะ !
ผมส่ายหน้าบอกว่าเป็นเชิงไม่เป็นอะไร ทั้งที่ในใจที่ใกล้ตายเต็มทน เพราะเจ้าพวกที่สั่งน้ำนี่นั่งกันสบายใจ ในขณะที่จองกุกเดินมาช่วยผม
“นะครับนะ” จองกุกพูดพร้อมกับแย่งของในมือไป ซึ่งก่อนที่จะแย่งของในมือทั้งหมด เน้นว่าทั้งหมด.. เขาลูบที่ผมของผมก่อน คือมันทำให้นึกถึงเช้าของเมื่อวาน เช้าของอีกวันที่ผมเผลอหลับที่ห้องของจองกุก
คิดแล้วเขินชะมัด -////////////////////////////////////////////////-
บังคับอ่าน : ฟิคใสใส
ไม่มีใครแอบคิดอีโรติกไปก่อนแล้วนะ -_________-
เรท-PG ขอเน้นอีกทีว่า พีจี
อิอิอิฮาาาาา อุอิคิคิอู้วววววววว ~
‘จองกุกอ่า ทำไม ? ไปนั่งอยู่ตรงนั้นหล่ะ’ ผมที่พึ่งตื่นขึ้นมากะพริบตาเล็กน้อย ถึงได้รู้ว่าเผลอหลับไปที่ห้องของจองกุก แต่กลับไม่เห็นตัวเจ้าของเลยแม้แต่น้อย กะว่าจะเดินหา แต่พอลุกขึ้นนั่งก็เห็นเจ้าของห้องนั่งอยู่ที่อีกฝากของห้อง.. ม้วนตัวอยู่ในผ้าห่มแล้วมองมาบนเตียง
‘...’ จองกุกเหมือนจะพึมพำอะไรออกมา แต่ผมฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่
‘หื้อ’
‘เพราะพี่’ ผมขมวดคิ้วกลับไปหลังจากที่ได้ยินคำตอบ จองกุกเบะปากเล็กน้อยก่อนที่จะค่อยๆสะบัดตัวออกจากก้อนผ้าห่ม ‘ทั้งหมดมันเป็นเพราะพี่นั่นแหละ’
ใช่.. ทั้งหมดมันเป็นเพราะคนที่นอนอยู่บนเตียงของเขา ในตอนแรกก็ไม่อะไร แต่ไม่คิดว่าพอหลับไปนานๆ มันจะมีเสียงครางอื้ออึงราวกับเด็กออกมา เสียงครางนั่นยังไม่เท่าไหร่ เพราะพอเขาเลือกที่จะไปดู ใบหน้าน่ารักนั่นก็เต็มไปด้วยเหงื่อ คิดว่าอีกฝ่ายคงร้อน ทั้งเหงื่อ ทั้งผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียง และชุดนอน เข้าใจว่ามันเป็นกระดุม.. แต่ไม่คิดว่ามันจะหลุดง่าย สองเม็ดล่างที่หลุดจากรังดุมของมัน เผยให้เห็นด้านใน เล่นเอากลืนน้ำลายแทบไม่ทัน
สติ สติ สงบสติอารมณ์นะจองกุก...
คิดว่าคงไม่มีอะไรต่อจากนั้น เพราะหลังจากที่ปรับอุณหภูมิเสร็จก็เดินไปหยิบผ้าห่มมาห่มให้ใหม่ แอบตกใจเล็กๆที่เห็นเจ้าหมาอ้วนอยู่ปลายเตียง นอนดิ้นชะมัด ผ้าห่มถูกเลื่อนขึ้นมาห่มอีกครั้ง แต่ไม่ทันที่จะเสร็จดีเขาที่ยืนอยู่ก็เสียหลักเล็กน้อย ต้องท้าวแขนกับเตียงอย่างเร็ว คนบนเตียงที่ดึงแขนเขาลงมายังคงหลับเหมือนเด็ก แต่กลับกอดแขนข้างหนึ่งของเขาแน่น จะแงะออกเจ้าตัวก็กระชากแรงกว่าเดิม.. จนไม่รู้ตัวว่าเขามานอนเกร็งให้อีกฝ่ายกอดตั้งแต่เมื่อไหร่..
จอน จองกุก ยอม คิม แทฮยอง จริงๆ
กว่าจะแงะตัวเองออกมาได้ก็ปาเข้าไปร่วมชั่วโมง เดินเข้าไปในห้องน้ำสงบสติเล็กน้อย แต่ก็เหมือนจะไม่ช่วยอะไรเลย ทั้งหน้าท้อง ทั้งลำคอ ทั้งริมฝีปาก ให้ตายเถอะ.. จองกุกอยากจะบ้าตาย สุดท้ายเลยต้องมานั่งม้วนตัวอยู่ในก้อนผ้าห่มนี่ แถมนอนไม่หลับด้วย ครั้งหน้า.. เขาคงไม่กล้าให้อีกฝ่ายนอนที่นี่แล้วหล่ะ กลัว.. กลัวใจตัวเอง
‘ใครใช้ให้พี่น่ารักกัน’
.
“น้องวีโว้ยยยยยยยย”
“ห้ะ !”
“เหม่อไรอยู่? เรียกตั้งหลายรอบไม่ได้ยิน” ผมหันไปมองคนเรียก ยุนกิที่นั่งอยู่ข้างๆเขย่าแขนผมเล็กน้อย ผมจึงขมวดคิ้วส่งไปให้อีกคน เหม่อหรอ.. อ๊า ! ทำไมต้องคิดถึงเรื่องตอนนั้นด้วยนะ “หน้าแดงๆนะ เป็นไรป่ะ”
“ป่าวๆ ไม่ๆ ไม่มีอะไร ไม่เป็นอะไร ไม่ได้คิดอะไรจริงๆ แล้วที่เรียกมีไรอ่ะ” ผมตอบกลับคนถามไป แต่บางทีก็รู้สึกเหมือนมันจะดูรัวจนอีกฝ่ายทำหน้าไม่เชื่อซะเต็มประดา.. ใช่เส้~ เบื่อกันแล้วหนิ น้องบวีบอกอะไรพี่ก้าก็ไม่เชื่อ TvT โซแซด
“เลิกเรียนแล้ว จะกลับมั้ย บ้านหน่ะ บ้าน จะกลับมั้ย” ผมเลิกคิ้วขึ้นก่อนที่จะมองไปรอบๆห้อง แทบจะไม่มีใครอยู่แล้ว มีเพียงพวกเวรประจำวันและเราสองคน จะว่าไป นี่ผมนั่งเหม่อจนลืมเวลากลับบ้านเลยหรอ ทั้งที่ปกติผมก็ออกเป็นคนแรกๆของห้องเสมอ
“กลับดิ รอด้วย”
“หน้าห้องนะ”
ผมใช้เวลาไม่นานในการเก็บกระเป๋า เดินลงจากตึกพร้อมกับยูนกิ ระหว่างทางก็คุยกันตามปกติ จนเดินลงเกือบถึงขั้นสุดท้าย ก็เจอรุ่นน้องวิ่งเข้ามาขวางทาง
“พี่ชูก้า พี่วีไปกินไอติมกัน” แบมแบมที่วิ่งมาจากไหนไม่รู้ถามขึ้น “ไปกันเยอะๆจะได้สนุก นะนะ” ผมหันไปมองยูนกิก่อนจะตอบตกลงไป เพราะยังไงเย็นนี้ก็ว่างอยู่แล้ว
“มีใครไปบ้างอ่ะ” ผมถามแบมแบมที่เดินสบาย เพราะกระเป๋าเจ้าตัวอยู่กับคนข้างกายนั่นแหละ.. น่าอิจฉาง่ะ *กัดผ้าเช็ดหน้า*
“มีแบม พี่มาร์ค พี่วี พี่ชูก้า แล้วก็ จีมิน กับจองกุกที่ไปจองโต๊ะที่ร้านแล้ว” จองกุกไปด้วย ห้ะ จองกุกไปด้วย นี่ยังไม่รู้จะทำหน้ายังไงตอนเจอกันเลยนะ หนีกลับตอนนี้ทันม่ะ TvT
‘ใครใช้ให้พี่น่ารักกัน’
‘ใครใช้ให้พี่น่ารักกัน’
‘ใครใช้ให้พี่น่ารักกัน’
ให้ตายเถอะ นี่ขนาดมาแค่ชื่อยังตามมาหลอกหลอนขนาดนี้
จอน จองกุก อันตรายที่สุดในสามโลก น้องวีคอนเฟิร์ม !
tbc. #ฟิคพี่แทคนแมน << แท๊กแท๊ก อย่าลืมเล่นยี้ฮ้าาาาาาาาาาาา ♥มันใสใสเว่ยเธ้อวว ใสมั่กมั่ก แม้บางช่วงน้องจ๋อนจะดูเป็นหมาป่าไปบ้าง.. -_________- ฉากนู้นนี่นนั่นนู่นไม่มี -3- ไม่ต้องเสียดาย ฟิคนี้เด็กติดตาม.. หรอ555555555555555 ฟิคใสใส พยายามย้ำบอกตัวเอง 5555555555555555555
#ฟิคพี่แทคนแมน ไม่อยากจะบอกเลยว่าใกล้จบแล้วว ~ << ลองพูดดู ยังไม่จบ และดูเหมือนอีกยาวไกล5555555555555555 คงจิเบื่อกันไปข้าง
เอาหล่ะ.. ได้เวลาไฝว้กับคอมเม้นท์ ใครบอกเดี๋ยวขี้เกียจเม้นท์มาไฝว้กันหน่อยเด้ เดี๋ยวโดนน แก้ข่าวนิด.. เราไม่ได้ละเมอมาแต่ง โนโนโน555555555555 ปล.เว่ย นายรู้ป่ะมีคนบอกว่าจะไม่หายไป แต่ตอนนี้เรายังไม่เห็นคนนั้นเลย อุบส์สึอุบส์-...-
พบปะมาร์คต้วน : อยากอ่านจดหมายหรอฮะ? ไม่ให้อ่านหรอกนะครับ << สารภาพว่าไม่ได้แต่ง555555555555555555 ไม่คิดว่าจะมีคนอยากอ่าน
ความคิดเห็น