เพื่อนกวนๆของเฮา

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3

“อ้าวทำไมมีโซไม่ไปซะงั้นอ่ะ”ไรว่ะมีมีโซยกคนเดียวซะด้วยเซงเลยอย่างนี้ต้องเคลีย

เมื่ออาจารย์เช็คว่ามีโซจะไม่ไปแล้วพี่แกก็เดินออกจากห้องไปในทันที

เคลียๆๆๆๆ

“เฮ้ยๆทำไมแกไม่ไปว่ะมีโซ”

“อ้าวก็พ่อไม่ให้ไปนิให้ทำไงล่ะ”ตอบกวนน่ะ- -^^

“เอาก็ขอพ่อดีๆดิ”

“ก็ขอดีๆแล้วพ่อไม่ให้”กวนได้อีก

“อืมๆๆ”ไม่เถียงแล้วโว้ยยยยยไรกันนักหนา

กวนๆๆๆๆสุดๆๆๆเลยกีสสสสสสยัยหัวฟูเอ้ย

วันสอบกลางภาค

“เย้ๆๆๆสอบเสร็จแล้ววววววว”

“เฮ้ยๆๆๆพอเลยๆๆทำได้หรอไง”ได้ซิย่ะอึนยองเอ๋ยอย่างฉันโฮะๆๆๆๆทำได้อยู่แล้ว(เว่อร์)

“ได้อยู่แล้ว  เออๆๆๆงั้นไปก่อนน่ะแม่รีบวันเนี่ยเจอกันพรุ่งนี้น่ะฝากลามีโซ  มินเฮ แทซองด้วย

บายๆๆๆ”

“มันรีบไปไหนของมันว่ะ”ก็รีบไปเก็บของน่ะซิจะยัดขนมให้อร่อยไปเลยโฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เอาแบบกินได้10ปีเลยไหมฮ่าๆๆๆๆๆๆ

วันต่อมา

“โหนั่งรวมกับห้องอื่นนี่”เซงเลยเหม็นแน่แต่ละคนอี๋ๆๆๆ-*-

“เจมนั่งด้วยน่ะ”อย่างงค่ะท่านผู้อ่านเจมนี่รู้จักกันวันปฐมนิเทศเป็นผู้หญิงๆๆๆน่ะ

รู้สึกว่าจะอยู่ห้องหกอ่ะพอดีมันนั่งได้3คนต่อ1ที่นั่งอ่ะฉันเลยแยกออกมาขอนั่งกลับห้องอื่น

เหม็นสุดๆเลยอี๋ๆๆๆๆๆๆว้ายยัยนั่น คนรักแร้ออกมาทักทายชาวโลกแล้วอายบ้างเหอะไหว้ล่ะ

= = ถ้าขนมันสะอาดจะไม่ว่าเลยนี่เหม็นยังกับ ช้าง800ตัวตายคารักแร้แกเลยอ่ะ(เว่อร์ได้อีก)

และแล้วเราก็ต้องทนนั่งอยู่ตรงนั้นต่อไป = =

ณ สวนสนุก

“เงียบๆๆๆนักเรียนทุกคนฟังทางนี้ค่ะเราให้เวลาถึงบ่าย 3น่ะค่ะ

ใครไม่มาก็กลับเองค่ะ เอาแยกย้ายยยย”

พูดง่ายเนอะกลับเอง = =

และแล้วเราก็หลงจากอึนยองกัยแทซองซะงั้นน่ะ เราเลยเดินไปกับมินเฮอย่างแรกที่เราไปเล่นกันเลยน่ะ

คือบ้านยักษ์ ฮ่าๆๆเหมือนเด็กปัญญาอ่อนเลยฮ่าๆๆ อย่างที่สองก็คือบ้านผีสิงแล้วโชคดีเลย

เจอกับแทซองแล้วก็อึนยองแต่มินเฮดั้นไม่อยากเข้าซะงั้นพวกเราเลย

แห้วไปตามๆกัน แล้วเรากับมินเฮก็ไปเล่นไรไม่รู้อ่ะที่มันเหมือนรถไฟเหาะอ่ะแต่น่ากลัวกว่า

เพราะว่ามันห้อยขาลงมาแล้วแยกเป็นที่นั่งๆเลยอ่ะน่ากกลัวมากๆๆๆๆๆๆๆๆ       

“ฟิ้ว~~~~~~”

“โป้ก”โอ้ยเจ็บยังไม่ทันกีสเลยโว้ยจบซะละแล้วตอนจบยังหยุดซะโอ้ยๆๆๆฉันจะไม่ขึ้นไอ้นี่อีกเลย

โอ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆแล้วต่อจากนั้นเรากับมินเฮก็เลยไปเล่น

ไวกิ้งกัน เพื่อนๆๆบอกกันว่ามันน่ากลัวมากกกดูยังไงก็ไม่เห็นน่ากลัวเลยอ่ะดูอย่างกลับของเด็กเล่น

(มันบ้านนอกไม่เคยเล่น^^)บ้าไม่ได้บ้านนอกแต่ตอนเด็กๆพ่อไม่ให้ขึ้นโว้ยยยยย ชิชะเข้าเรื่องๆๆๆ

โหไม่น่าขึ้นอ่ะ เฮ้อแต่มินเฮมันอยากขึ้นมากก็ชั่งมันซิ เฮ้อๆๆๆ   แล้วทำไมแต่ละคนหน้าตางั้นอ่ะอย่างกับ

น่ากลัวมากชิส์ดูยังไงก็ไม่น่ากลัวอ่ะ

“เฮ้ยๆๆๆนั่งตรงนี้ริกะมันจะได้ไม่เสียวมาก”เสียวไรว่ะ

“อืมๆๆ”โหตอนเริ่มๆก็ไม่รู้สึกไรน่ะทำไมหลังๆๆๆมันถึงได้เสียวท้องขนาดนี้อ่ะ(อย่าคิดลึกน่ะ= =)

โหขาสั่นอ่ะกีสไม่มีแรงจะจับราวแล้วอ่ะเฮ้ยๆๆ แล้วไม่ไอ้มินเฮทำท่าหมดแรงเงี่ยอ่ะกีสๆๆๆ

มันปล่อยมือสองข้างแล้วซบลงมาที่ไหล่เลยอ่ะ  โอ้ยๆๆๆเอาหัวออกไปไมม่ไหวแล้วโว้ย

“…….”กีสทำไมพูดไม่ออกอ่ะกีสสสสสสสส    ไอ้อึนยองกับแทซองก็ยืนหัวเราะอยู่ข้างล่างกันซะ

สนุกสนานกีสสสหมั่นไส้ๆๆๆ

“โอ้ยๆๆหมดแรงๆว่ะทิ้งตัวมาได้ไงว่ะมินเฮ”ลงมาก็โว้ยซิค่ะทิ้งตัวลงมาได้

“ก็มันหมดแรงนี่หว่าๆ เฮ้ยไปล่องแก่งกัน”แล้วทันใด้นั้นพวกเราก็ไปเปียกน้ำกันทันที

“อ้ากๆๆๆแล้วทำไมตรูเปียกเยอะสุดว่ะTT^TT”ดวงซวยอะไรอย่างนี้เนี่ย

“ไหนๆก็เปียกแล้วไปเล่นซุปเปอร์สะแปดกันเถอะ(เขียนไม่ถูกอ่ะเอางี้ไปแล้วกัน)”

มินเฮออกความคิดเห็น

“ช่ายๆๆๆหนุกๆๆๆ”อึนยองเสริมทันที

แล้วพวกเราก็เล่นอะไรกันอีกหลายอย่างเลยวันนั้นสนุกมากๆเลยล่ะ

“บะบายแทซอง อึนยอง มินเฮเจอกันวันที่18น่ะ”

“บาย”อ้อลืมบอกไปพวกเราสี่คนไม่รวมมีโซอีกแล้วก็มันไม่ยอมไปอ่ะ นั่นล่ะจะไปค่ายปิดเทอม3

วันที่อิสโคสปารค์(สถานที่แห่งหนึ่งในสิงค์โปร์ที่ติดทะเล)ค่าย ภาษาอังกฤษ จีน ไทย (ที่เราอยากไปเพราะเรียนไทยนี่แหละ)ฮ่าๆๆๆๆๆ

ภาษาไทยเริ่ดค่ะ(มันนำเสนอประเทศตัวเองสุดๆอ่ะ : ริกะ to คนแต่ง)

ฮ่าๆๆๆๆๆเราต้องเตรียมตัวย้ายบ้านซะแล้ว

(ของมันเยอะจึงเรียกว่ายเยบ้านเลยดีกว่า)ฮ่าๆๆๆอยู่แล้วคนมันเมพ(เมพ=เทพ)