เพื่อนกวนๆของเฮา

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1

บทที่ 1

ในวันมอบตัวของนักเรียน sec 1 รร  stand up ที่ สิงค์โปร์(คิดชื่อไม่ออกแล้วTT^TT)

“นักเรียนsec 1ทุกคนกรุณามามอบตัวพร้อมกันที่ใต้อาคาร7ด้วยค่ะ

นักเรียนsec 1ทุกคนกรุณามามอบตัวพร้อมกันที่ใต้อาคาร7ด้วยค่ะ”

เสียงประชาสัมพันธ์ดังขึ้น

โห ตื่นเต้นๆๆๆๆโรงเรียนนี้ใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อเลยอ่ะหน้าโรงเรียนดูอย่างกับโรงเรียนวัด(เว่อร์)

โชคดีน่ะเนี่ยที่แม่อยู่โรงเรียนเนี่ยไม่งั้นคงงงแน่ว่าอาคาร7อยู่ไหนแล้วพอลงชื่อมอบตัวเข้าห้องพิเศษเสร็จ

เดี๋ยวๆๆๆพิเศษด้านสมองดีมากๆน่ะย่ะไม่ใช่สมองนิ่มอย่างที่คุณผู้อ่านคิดน่ะย่ะชิส์ๆๆๆๆ

เมื่อลงชื่อเสร็จเขาก็ให้นักเรียนแต่ล่ะห้องไปรวมกันที่ห้องที่ทางโรงเรียนเตรียมให้เพื่อพบเพื่อนร่วมห้อง

และอาจารย์ที่ปรึกษารับตารางสอนและแนะนำกฎระเบียบต่างๆของทางโรงเรียน แต่ว่าเซงสุดๆเลยอ่ะ

โรงเรียนของต่างประเทศแท้ๆยังจะให้ตัดผมคิดได้ไงเนี่ยกีสสสสสสสผมที่ยาวสวยของฉันฮื่อๆๆๆๆๆๆๆ

อารมณ์เสียๆๆๆๆๆๆๆอ้อลืมไปฉันชื่อไอโนะ ริกะมาจากญี่ปุ่นน่ะแต่ก็ไม่ค่อยมีคนเชื่ออ่ะเพราะฉัน

ดันผิวคล้ำแต่ว่าฉันเป็นคนญี่ปุ่นจริงๆน่ะกีสอย่าทำหน้าไม่เชื่องั้นดิท่านผู้อ่านTT^TTเข้าเรื่องๆๆๆๆๆ

ฉันยังไม่มีเพื่อนฉันเลยมานั่งอยู่หลังสุดอยู่ดีๆก็มีคนมาขอนั่งข้างฉัน

“นั่งด้วยน่ะ ได้ป่ะ”

“อืม”ฉันเซงอยู่เลยตอบไปส่งๆๆๆ

“เฮ้ยมีโซ”คนที่นั่งข้างๆฉันทักคนที่นั่งข้างหน้าฉันอย่างกับคนรู้จักกันมาแสนชาติ(มันเว่อร์)

“เฮ้ยอึนยอง”แล้วพวกมันก็คุยกันข้ามหัวซะจนผมฉันแฉะกลับบ้านไปต้องสระผมใหม่แน่ๆอี๋

“เอ้อ แล้วนี่เธอชื่อไรอ่ะ”ขอบคุณที่ยังเห็นว่ามีฉันนั่งฟังพวกแกอยู่

“เราชื่อริกะ”

“อะไรน่ะ”

“ริกะ”

“อะไรน่ะ”โอ้ยไปทำหูใหม่ไป๊

“ชื่อริกะ ใช่ป่ะ”คนที่นั่งข้างหน้าฉันบอกคนที่นั่งข้างๆฉันแล้วก็ถามฉัน(งงซิท่า)

“อืม”

“เรา อึนยองน่ะ”คนที่นั่งข้างๆฉันพูดแล้วยิ้มแฉ่ง

“เรามีโซ”คนที่นั่งข้างหน้าเราพูด

แล้วพวกเราก็คุยกันเรื่องสัพเพเหระ และเมื่ออาจารย์ที่ปรึกษาของห้องอีกคนเข้ามาก็เช็คชื่อ

เท่าที่ฟังมามันไทยทั้งห้องเลยนี่หว่ามีเราญี่ปุ่นคนเดียวแล้วก็เกาหลีอีกสี่คนโหๆๆๆๆๆ

ห้องคนไทยไงว่ะกีสๆๆๆๆแล้วจะพูดกะพวกมันรู้เรื่องไหมเนี่ย

“โหคนไทยทั้งห้องเลยอ่ะแก”อึนยองพูด

“เออว่ะเซงเลยแต่ก็ดียังมีคนเกาหลีอย่างพวเราอีกสองคนยังโชคดีๆ”มีโซพูด

“นักเรียนทุกคนเงียบๆๆห้องของพวกเธออยู่อาคาร2ห้อง3335น่ะเอาล่ะกลับบ้านได้”โห

ไรว่ะแค่เนี่ยมาไมว่ะเนี่ยเซงชิบ

 “บายน่ะ มีโซ ริกะ”

“บายจ้า”

“บาย”และพวกเราสามคนก็แยกย้ายกันไป