คืนชีพทั้งทีกลายเป็นเทพซะงั้น

ลำดับตอนที่ #2 : กำเนิดเทพแห่งชีวิต

เสียงไซเรนดังก้องไปรอบภูเขา ทั้งหน่วยกู้ภัย ตำรวจ พยาบาล และหน่วยต่าง ๆ ต่างก็รีบมากันที่นี่จากการแจ้งของเพื่อนๆโทมัส เพื่อตามหาร่างของโทมัสที่ตกเหว ลงไปในธารน้ำ ในใจลึกๆทุกคนยังหวังให้มีปาฏิหาริย์ให้โทมัสรอดชีวิต เพื่อนทุกคนต่างร้องไห้เสียใจ โดยเฉพาะอลิสเธอทั้งร้องไห้ทั้งรู้สึกผิดเธอเอาแต่โทษตัวเองว่าเธอเป็นเหตุทำให้โทมัสต้องตาย เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงจนฟ้ามืด...แต่ก็ยังไม่มีวี่แววที่จะเจอร่างของโทมัสเลย

อดัม : เป็นไงบ้างครับคุณตำรวจ เจอเพื่อนผมไหมครับ

เจ้าหน้าที่ : ตอนนี้ยังไม่เจอครับ เราจะทำการปูพรมค้นหาอีกทีรอบๆพื้นที่ ถ้ายังไม่เจอเราจำเป็นต้องค้นหาต่อพรุ้งนี้ครับ

จอห์น : ทำไมล่ะครับคุณตำรวจ

เจ้าหน้าที่ : เราได้รับแจ้งมาจากกรมอุตุนิยมวิทยา ดูเหมือนคืนนี้พายุจะก่อตัวขึ้นอีกครับ เจ้าหน้าที่จะค้นหายากลำบากครับ

อดัม : ช่วยเพื่อนผมให้ได้นะครับคุณตำรวจ

เจ้าหน้าที่ : เราจะทำให้เต็มที่ครับ

วันเวลาผ่านไป 1 วัน 2 วัน 3 วัน ก็ไม่มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นเลย เจ้าหน้าที่ค้นหาตั้งแต่เช้ามืดยันดึกก็ไม่มีใครพบร่างของโทมัสเลย เพื่อนๆทุกคนต่างก็ช่วยตามหาแต่ก็ไม่พบ…พบเจอแต่กระเป๋าเป้ของโทมัสและกระเป๋าของอลิสที่ตกลงมาด้วยกันในตอนนั้น 

วันเวลาผ่านไปเป็นเดือนเจ้าหน้าที่และหน่วยงานที่ร่วมกันค้นหาร่างของโทมัสจำเป็นต้องยกเลิกภารกิจค้นหา ทางการแพทย์บอกว่าถ้าโทมัสเสียชีวิตร่างของเขาจะอยู่ได้แค่ 30 วัน เพราะถ้าถึง 30 วันร่างของเขาก็จะไม่เห็นแล้วเพื่อนทุกคนหมดหวังและเสียใจมาก พวกเขาได้เอาดอกไม้มาวางไว้หน้าภูเขานี้ เพื่อไว้อาลัยให้กับโทมัส

(30 วันก่อน) โทมัสตกลงมาจากเหวร่างกายของเขากระแทกลงธารน้ำที่มีหินอยู่อย่างจังจนทำให้โทมัสหมดสติกระดูกหักทั้งตัว ร่างของเขาไหลมาตามกระแสน้ำที่ไหลพัดไป จนไปเจอจุดน้ำวนทำให้โทมัสถูกดูดลงไปใต้น้ำลึก แล้วเขาก็ตื่นและลืมตาขึ้นอยู่ๆก็มีแสงสว่างจ้ากำลังลอยเข้ามาข้างหน้าของเขา โทมัสได้คิดในใจ "นี่เราตายแล้วใช่ไหม...ลาก่อนนะเพื่อน…ลาก่อนนะทุกคน…" โทมัสหลับตาลงพร้อมกับแสงสว่างที่กำลังลอยเข้ามาได้พุ่งเข้าที่หน้าอกของโทมัส นั่นก็คือ"เมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต"ได้เลือกผู้ครอบครองพลังเป็นที่เรียบร้อย แสงแห่งเทพได้ระเบิดแผ่รัศมีกว้างไกลไปทั่วทั้งโลก

เหล่าเทพทั้ง 8 รู้สึกถึงการกำเนิดเทพองค์ใหม่ "เทพแห่งชีวิต" โดยเฉพาะเทพแห่งความตาย แทนาทอส ดวงตา ผม และปีกสีดำทมิฬ เขารอเวลานี้มานานพลังของเขาได้ตื่นขึ้นอีกครั้งหลังโดนสะกดพลังมานานหลายพันปี เพราะถ้าไม่มีเทพแห่งชีวิตกำเนิดขึ้น เทพแห่งความตายก็ไร้พลัง

แทนาทอส : (หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง) ถึงเวลาของข้าสักที บัดนี้ล่ะพวกมนุษย์โง่ ข้าจะทำลายพวกเจ้าให้สิ้นซาก ถ้าเทพองค์ไหนมาขัดขวางข้า ข้าจะฆ่าทิ้งซะ 

ความแค้นของแทนาทอสที่มีต่อมนุษย์มาหลายพันปี เขาถูกมนุษย์เรียกว่าเทพกระจอก เทพจอมปลอม เขาถูกฆ่าตายมานับไม่ท้วน แต่แทนาทอสก็เกิดใหม่มาเป็นมนุษย์อีกครั้งมาหลายร้อยชาติ เขาจำความในชาติก่อนได้ทุกชาติ ความแค้นที่สั่งสมมานานได้ถึงคราวระเบิดมันสักที เขาได้มุ่งหน้าลงสู่ดินแดนยมโลกเพื่อที่จะไปชักชวนเทพแห่งยมโลก เฮดีส เข้าสู่การล้างบางมนุษย์ให้สิ้น

แทนาทอส : เฮดีส…พี่ชายข้า ท่านจงมาร่วมศึกนี้กับข้าเถิด เราจะฆ่าพวกมนุษย์ให้สิ้นไปซะทำให้โลกข้างบนนั่นลุกเป็นไฟแล้วเราก็ยึดดินแดนของมนุษย์มาเป็นของเราซะ โลกนี้ต้องเป็นโลกแห่งเทพเท่านั้น

เฮดีส : โอ้…แทนาทอส น้องชายข้า ผ่านมาหลายพันปีแล้ว เจ้ายังคงจำความปรารถนาของข้าได้อยู่รึ

แทนาทอส : มีแค่ท่านกับข้าเท่านั้นที่จะทำได้ ข้าจะช่วยทำให้ความปรารถนาของท่านเป็นจริง

เฮดีส : ข้าจะไปกับเจ้า น้องชายข้า…

แทนาทอส : (แสยะยิ้มอย่างน่ากลัว)

(ปัจจุบัน)เทพแห่งความตายและเทพแห่งยมโลกขึ้นมาจากดินแดนยมโลก เฮดีส ร่ายเวทมนตร์ปลุกอมนุษย์อันเดธ ปีศาจนรก บุกเข้าโจมตีเมืองของมนุษย์ เพื่อฆ่าและนำมาเป็นพวกเพื่อสร้างกองทัพแห่งความตาย ปีศาจบุกอาละวาดผู้คนและเข่นฆ่าคนไปจำนวนมาก ยิ่งมีคนตายมากเท่าไหร่ แทนาทอส เทพแห่งความตายพลังก็จะเพิ่มพูนขึ้นเรื่อย ๆ 

(เสียงประกาศจากในเมือง) : ประกาศๆ เกิดเหตุร้ายค่ะ ขณะนี้ได้มีสัตว์ร้ายจำนวนมากเข้าทำร้ายผู้คนอยู่บริเวณนอกเมืองทางเหนือ ขอให้ทุกคนรีบอพยพหนีไปทางใต้โดยด่วน เจ้าหน้าที่ตำรวจและทหารกำลังจะบุกเข้าระงับเหตุค่ะ

แทนาทอสและเฮดีสปรากฎตัวขึ้นกลางท้องฟ้าของเมือง พร้อมกับพูดว่า “มนุษย์เอ๋ย บัดนี้ข้าจะล้างบางพวกเจ้าให้สิ้นซาก จงมาเป็นเส้นสังเวยของเทพเจ้าซะ (หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง)” เสียงพูดดูธรรมดา แต่เสียงดังกังวาลไกลไปทั่วเมือง ทันทีที่พูดจบเครื่องบินรบของกองทัพทหารก็มาพอดี เปิดฉากยิงจรวจใส่ในทันที (ตู้มมมมมม…) แต่ก็ไม่เป็นอะไรเลย แทนาทอส เสกดาบสีดําทมิฬดาบคู่กายของเทพแห่งความตาย แค่สะบัดดาบก็ทำให้เครื่องบินรบระเบิดกระจุยเป็นผุยผง พลังของเทพแห่งความตายเมื่อเขาสะสมวิญญาณของมนุษย์ได้มากพอ เขาจะได้รับพลังของเทพอย่างสมบูรณ์ เขาจะสามารถควบคุมความเป็นความตายของมนุษย์ได้ง่ายๆราวกับดีดนิ้ว

โทมัสได้ลืมตาขึ้น เขาอยู่กลางทุ่งดอกไม้และหญ้าเขียวขจีสวยงามราวกับในฝัน แต่โทมัสคิดว่าตัวเองอยู่สวรรค์ เขายืนขึ้นและพูดกับตัวเอง

โทมัส : นี่เราอยู่สวรรค์ใช่ไหมเนี่ย ทำไมเราไม่ตกนรกกันนะ.....

โทมัสก้มดูร่างกายตัวเองที่เปลี่ยนแปลงไป จากหนุ่มขี้ก้างคนนึงแต่ตอนนี้ร่างกายเขากำยำดูมีพลังดุจดั่งชายชาตรีในหนัง

โทมัส : โหหห อะไรเนี่ยร่างกายฉันทำไมเป็นแบบนี้ หรือ..หรือว่าฉันมาอยู่ในร่างของใครงั้นหรอ...

โทมัสรีบวิ่งไปที่แอ่งน้ำใกล้ๆ เขาส่องดูตัวเองในน้ำ แต่ก็ต้องตกใจอีกครั้งเพราะหน้าตาของเขาก็ยังเป็นตัวเองอยู่ แต่เขาดูหล่อขึ้นมากดั่งเทพนิยาย แล้วอยู่ ๆแสงสีทองสว่างพุ่งลงมาข้างหน้าของเขา มีชายหนุ่มในชุดนักรบสีทองปรากฎตัวขึ้น จนทำให้โทมัสตกใจหงายหลัง แล้วก็พูดกับโทมัสว่า

ชายชุดนักรบสีทอง : เจ้าสินะ เทพแห่งชีวิต เจ้ามีนามว่าอะไร

โทมัส : เฮ้ย! โห...ท่านคงเป็นเทวดาสินะครับ ผมชื่อโทมัสครับ ว่าแต่ท่านพูดอะไร ผมไม่เข้าใจ เทพอะไรนั่นน่ะ

ชายชุดนักรบสีทอง : ข้ามีนามว่า อพอลโล ข้าคือ เทพแห่งแสงสว่าง เจ้าได้รับพลังเทพแห่งชีวิตตอนนี้เจ้าก็คือเทพ

โทมัส : ห๊ะ!! ท่านพูดอะไร ผมจะไปเป็นเทพได้ยังไง หรือว่า...ที่ร่างกายผมเปลี่ยนไป ก็เป็นเพราะ....

อพอลโล : การที่เจ้าได้รับพลังมา นั่นแสดงว่า"เมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต"ได้เลือกเจ้า 

โทมัส : (ทำหน้าเหวอ) อะไรวะเนี่ยย...นี่ผมยังไม่ตายหรอกหรอครับ

อพอลโล : เราไม่มีเวลาแล้ว เราต้องไปหยุด แทนาทอสและเฮดีส เจ้าต้องไปกับข้า

โทมัส : พวกเขาเป็นใคร แล้วทำไมเราต้องไปหยุดพวกเขาหรอครับ...

อพอลโล : แทนาทอสคือเทพแห่งความตาย เขาคือเทพตรงข้ามกับเจ้าโทมัส การที่เทพแห่งชีวิตกำเนิดขึ้น พลังของเขาก็จะตื่นขึ้นเหมือนกัน เขาต้องการที่จะล้างบางมนุษย์ถ้าเขารวบรวมวิญญาณมนุษย์ได้มากพอเขาจะได้รับพลังแห่งเทพอย่างสมบูรณ์ พลังของเขาเป็นภัยต่อเทพทุกองค์เขาสามารถฆ่ามนุษย์และเทพอย่างไม่สนใจอะไร ส่วนเฮดีสคือเทพแห่งยมโลกพี่ชายของแทนาทอสพวกเขาร่วมมือกัน เราต้องไปหยุดพวกเขา...ก่อนที่พวกเขาจะพรากชีวิตมนุษย์ไปมากกว่านี้

โทมัส : ไม่นะ...แล้วเพื่อนของผมล่ะ พวกเขาอยู่ไหน พวกเขายังมีชีวิตอยู่ไหมครับ

อพอลโล : ข้าไม่รู้

โทมัส : งั้นผมจะช่วยท่าน แต่ท่านต้องช่วยเพื่อนๆของผมด้วยนะครับ 

อพอลโล : อืม ข้าจะช่วยเจ้า... แต่ก่อนจะไปข้าว่าเจ้าคงต้องฝึกการใช้พลังของเจ้าให้ชินซะก่อนนะ...

โทมัส : นั่นสินะครับ(ก้มลงมองตัวเอง) ห๊ะ....อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!! (ตกใจร้องเสียงดังเพราะลืมว่าตัวเองยังล่อนจ้อนอยู่...)

ตอนต่อไป : พลังของเทพแห่งชีวิต