ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : chapter 8
Chapter 8
"ตามเค้าขึ้นมาพบฉัน เดี๋ยวนี้เลย!"
สิ้นคำประกาศิต เลขาหนุ่มโค้งตัวให้เจ้านายสาว ก่อนจะปิดประตูออกจากห้องเพื่อไปจัดการทุกอย่างตามที่เธอต้องการ
เจสสิก้ากำเอกสารที่อยู่ในมือไว้แน่น ชื่อของใครบางคนบนนั้นทำให้คิ้วของเธอขมวดเป็นปม ก่อนจะค่อยๆคลายออกมาเมื่อภาพของเจ้าของชื่อลอยซ้อนทับขึ้นมาในห้วงแห่งความคิด
..ไม่อยากจะเชื่อ.. เธออยู่ใกล้ฉันแค่นี้เองหรือ ควอน แทยอน..
..ไม่มีอะไรที่ฉันต้องการแล้วจะไม่ได้ครอบครอง..
"แต่ฉันไม่คิดว่ามันจะง่ายแบบนี้นะควอน แทยอน" รอยยิ้มผุดพรายขึ้นที่ริมฝีปากสวย เมื่อประโยคแผ่วเบาเอื้อนเอ่ยตอบความคิดของตัวเอง
..สิ่งที่ง่ายที่สุด อาจซับซ้อนเกินจะคาดเดา.. คนเรามักพลาดท่าให้กับความต้องการของตัวเองเสมอ.. นั่นคือสิ่งสำคัญที่สุดที่เจสสิก้ามองข้ามไป
..ก๊อก ก๊อก..
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น รองประธานสาวชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกเบาๆ และเปล่งเสียงอนุญาตให้บุคคลที่ยืนอยู่ภายนอกได้ก้าวเท้าเข้ามาในห้อง
ไม่อยากจะเชื่อว่าแค่จะได้เจอกับผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง ก็ทำให้สาวมั่นอย่างจอง เจสสิก้าตกอยู่ในภาวะตื่นเต้นได้เหมือนกัน
แทยอนบิดลูกบิดที่บานประตูให้เปิดอ้าออกช้าๆ การเข้าใกล้เจสสิก้าง่ายดายอย่างที่ใจนึก เสน่ห์มากมายที่ใครหลายต่อหลายคนมักเอ่ยถึงให้ได้ยิน เธอได้ใช้ประโยชน์จากมันอย่างจริงๆจังๆก็คราวนี้เอง
"สวัสดีค่ะคุณเจสสิก้า ฉันควอน แทยอนจากแผนกการผลิตค่ะ" แทยอนโค้งศีรษะลงเล็กน้อย ประโยคแนะนำตัวพื้นฐานถูกหยิบยกมาใช้เพื่อเริ่มต้นบทสนทนา
ไม่ใช่คิดว่าเธอจะจำฉันไม่ได้.. ฉันรู้ดีว่ามันตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง.. จอง เจสสิก้า..
"เราเคยเจอกันแล้วนะควอน แทยอน.. เธอจำไม่ได้หรอ?" หญิงสาวเลิกคิ้วสูงอย่างประหลาดใจ ไม่คิดว่าจะมีใครที่จดจำคนอย่างเธอไม่ได้ แต่เธอไม่รู้ตัวเลยว่าท่าทีและคำพูดแบบนั้นยิ่งบ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าเธอสนใจในตัวแทยอนมากมายแค่ไหน และแน่นอนว่าอากัปกิริยาแบบนั้นไม่เคยรอดพ้นสายตาของคิม แทยอน
ถ้าฉันแสดงความสนใจเธอออกนอกหน้ามันก็คงจะดูง่ายไปหน่อย.. อะไรที่ได้มายาก คนเรามักจะกระหายที่จะไขว้คว้ามากกว่าของตายที่ทำได้แค่หายใจนิ่งๆอยู่เบื้องหลัง..
เกมๆนี้ คนคุมเกมจะมีแค่ฉันเพียงคนเดียวเท่านั้นจอง เจสสิก้า..
"จำได้ค่ะท่านรองประธาน เพียงแต่ไม่คิดว่าคุณจะจำคนอย่างฉันได้" คนตัวเล็กพูดพร้อมรอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ ถ้อยคำที่เรียบง่าย ไม่ได้แสดงความสนอกสนใจมากมาย แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ได้ริดรอนโอกาสในการสร้างความสัมพันธ์ไปซะทีเดียว คำพูดแบบนั้นทำให้เจสสิก้าถึงกับระบายยิ้มตาม
แม้จะได้พบปะผู้คนมากหน้าหลายตา แต่คนที่เป็นเพียงพนักงานระดับล่างอย่างอย่างคิม แทยอน กลับเป็นคนที่น่าค้นหามากที่สุดสำหรับเธอ
ณ เวลานี้ ต่อให้แทยอนจะเป็นใครมาจากไหนเธอก็ไม่สนใจทั้งนั้น.. ในเมื่อเธอชอบ เธอก็ต้องได้!
"คุณจะเรียกฉันว่าสิก้าก็ได้นะ แทยอน"
"ค่ะ คุณสิก้า"
"ฉันหมายถึงสิก้าเฉยๆ ไม่ต้องมีคุณน่ะ" เจสสิก้าระบายยิ้มหวาน วางมือลงซ้อนบนมือเล็ก พลางเลื่อนใบหน้าสวยเข้าใกล้คนตัวเล็กจนห่างกันเพียงแค่คืบ
ใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของคนตรงหน้า นัยตาที่มองมาแม้จะอ่านยากแต่กลับซ้อนความปรารถนาลึกล้ำบางอย่างอยู่ภายในนั้น ดูแล้วมีเสน่ห์เหลือล้นจนทำให้เธอเป็นฝ่ายที่ต้องใจเต้นเสียเอง
แทยอนลอบยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ ต่อให้เป็นคนไม่ประสีประสาก็บอกได้ว่าเมื่อกี้เจสสิก้าต้องการจะยั่วเธอชัดๆ
"มันคงจะดูไม่สุภาพ หากฉันจะเรียกคุณแบบนั้น"
"ไม่ต้องสนใจหรอก ฉันพอใจจะให้เธอเรียกฉันแบบนี้นี่นา" เจสสิก้าตกหลุมพลางของคิม แทยอนเข้าอย่างจัง ยิ่งเธอแสดงความต้องการในตัวแทยอนมากขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งเหมือนบ่วงที่รัดตัวเธอไว้ให้ดิ้นไม่หลุดมากขึ้นเท่านั้น
ใจเย็นๆเจสสิก้า ต่อไปฉันจะทำให้เธอหลงฉันจนหัวปักหัวปำยิ่งกว่านี้เสียอีก..
บริษัทที่พ่อของเธอโกงครอบครัวฉันมา มันต้องกลับมาเป็นของฉัน เพราะลูกสาวอย่างเธอนี่แหละ
สิ่งที่พวกเธอกำลังจะได้รับ มันน้อยไปเสียด้วยซ้ำเมื่อเทียบกับเรื่องชั่วๆที่ครอบครัวของเธอทำไว้กับฉัน!
............
"ขอบคุณนะคะพี่ยูล แต่ฉันว่ามันมากไปนะคะเนี่ย" ทิฟฟานี่มองคนตัวสูงที่หอบหิ้วถุงแบรนด์น้ำหอมขนาดใหญ่ตรงหน้าอย่างประหลาดใจ เมื่ออยู่ๆยูริก็แวะมาหาเธอหลังเลิกงาน แม้จะบอกว่าบังเอิญผ่านมา แต่กลับยื่นสิ่งของมีราคาให้กัน
แม้จะรู้สึกสะกิดใจอยู่บ้างกับการกระทำแบบนี้ แต่เพราะเป็นยูริ เธอจึงไม่ได้เก็บมาคิดมากว่าสาวหน้าคมตรงหน้าจะคิดกับเธอเกินเลยไปมากกว่าน้องสาว
"เจ้านายพี่ให้มาน่ะ พี่ไม่รู้จะเอาไปทำอะไร เก็บไว้ก็เสียของเปล่าๆ แล้วก็เห็นว่าฟานี่ชอบ พี่ก็เลยคิดว่าให้เธอคงจะดีกว่า ฟานี่รับไปเถอะนะ พี่ไม่รู้จะทำยังไงกับเจ้าพวกนี้จริงๆ" ยูริพูดรัวเร็วราวกับท่องสคริป
เอิ่ม.. จริงๆ จะเรียกแบบนั้นก็คงไม่ผิดนัก
ทิฟฟานี่อมยิ้มน้อยๆ ก็ปริมาณน้ำหอมพวกนี้น่ะ มากถึงขนาดที่เธอสามารถใช้มันผสมน้ำอาบได้เป็นปีๆเชียวนะ!
"ขอบคุณค่ะ แต่แบ่งไว้ให้แทยอนบ้างก็ได้นะคะ ฉันคงใช้คนเดียวไม่ไหวแน่ๆ" ทิฟฟานี่หัวเราะเบาๆเมื่อนึกถึงใบหน้าใครบางคนที่ดูจะคลั่งไคล้น้ำหอมซะเหลือเกิน
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าคนอย่างแทยอนจะเห็นของพวกนี้เป็นไม่ได้ ต้องลากเธอเข้าไปดูทุกครั้ง
ยูรินิ่งไปเล็กน้อยในท่าทีแบบนั้นของผู้หญิงที่เธอหลงรักมาโดยตลอด
ไม่ว่ายังไง เจ้าแทมันก็เป็นคนแรกที่เธอนึกถึงเสมอสินะ..
"ฟานี่ เราไปเดินเล่นกันดีมั้ย" ไม่รู้ว่าสมองส่วนใหญ่ที่สั่งการให้เธอพูดนอกบทที่เตรียมมาแบบสุดขั้วขนาดนี้
"คะ?"
"ไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ พอดีพี่เห็นว่าข้างๆนี่เข้าจัดงานอะไรสักอย่าง พอตกดึกจะเปิดไฟสวยมากเลย เผื่อฟานี่จะชอบ เลยชวนดู แต่ถ้าไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร พี่แค่.. เอ่อ.. ถามดูเล่นๆ" ยูริรีบออกตัวฉับพลัน ที่เอ่ยปากชวนไปก็เป็นเพราะอารมณ์ส่วนลึกที่ยังไม่ทันจะได้ผ่านกระบวนการคัดกรองทางความคิด พอรู้ตัวจึงรีบแก้ต่างให้ตัวเองทันที ไม่ได้กลัวว่าทิฟฟานี่จะเข้าใจผิด แต่กลัวว่าเธอจะเข้าใจถูกเสียมากกว่า
ยังไงยูริก็ยังเป็นยูริคนเดิม ถึงใครหลายคนจะมองว่าเธอกล้าหาญแค่ไหน แต่กับเรื่องหัวใจนี่ขอบอกว่าเธอป๊อดกว่าใครเพื่อน
"ให้ฉันไปด้วยคนสิ"
"แทแท / ไอ้แท"
ยังไม่ทันที่ยูริจะได้รับคำตอบ ร่างเล็กๆของน้องสาวต่างสายเลือดก็แทรกเข้ามาคั่นกลางคนทั้งสองเอาไว้ แทยอนที่เพิ่งเสร็จงานจากบริษัท เมื่อเคลียร์ธุระของตัวเองเรียบร้อยก็รีบดอดมาหาทิฟฟานี่ทันที
แทยอนรู้สึกแปลกใจที่เห็นยูริที่นี่ มันเหมือนพี่สาวของเธอตั้งใจจะเดินเครื่องจีบเพื่อนคนนี้ของเธออย่างจริงๆจังๆแล้วอย่างนั้นแหละ
พี่ยูลทั้งแสนดีและเอาใจเก่ง ถ้าเป็นพี่ยูลคงดูแลทิฟฟานี่ได้ดีอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่อยากจะให้เป็นแบบนั้นอยู่ดี ในเมื่อสองคนนี้ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน ถ้าฉันจะทำแบบนี้มันก็ไม่ผิดสักหน่อย
"เออ ไปดิ" ยูริผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ จะว่าเซ็งก็เซ็งอยู่เหมือนกัน มีอย่างที่ไหน เธอรวบรวมความกล้าแทบตายกว่าจะเอ่ยปากชวนทิฟฟานี่ได้สักครั้ง พอจะได้ไปกันสองต่อสอง เจ้าน้องตัวแสบนี่ก็โผล่มาซะทุกที ทำเหมือนไม่อยากให้เธอกับทิฟฟานี่อยู่ใกล้กันอย่างนั้นแหละ
แกรู้สึกยังไงกับทิฟฟานี่กันแน่นะแทยอน ถ้าเพียงแต่แกชัดเจนกว่านี้สักหน่อย ถ้าเพียงแค่แกไม่ปล่อยให้ความรู้สึกของพี่มันถลำลึกกับทิฟฟานี่ไปมากกว่านี้ พี่อาจจะพอทำใจได้ที่จะหยุดความคิดไว้เท่านี้ แต่นี่แกไม่ทำอะไรสักอย่างนอกจากคอยกันท่าคนนู้นคนนี้ที่เข้ามาหาทิฟฟานี่ ซึ่งถ้าแกจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไป พี่ก็คงไม่ทนรอจนถึงวันที่แกจะชัดเจนมากพอ เพราะวันนั้นมันจะมีอยู่จริงรึเปล่าก็ไม่รู้
นี่แกโง่จริงๆ หรือแกแกล้งโง่กันแน่ที่ไม่รู้ว่าเจ้าหล่อนเค้ารู้สึกยังไงกับแกน่ะ ทำแบบนี้ไม่สงสารทิฟฟานี่บ้างรึไง แทยอน!
.
.
.
.
.
.
.
"ขอบใจนะแทแทที่มาส่ง ขอบคุณพี่ยูลด้วยนะคะ" ทิฟฟานี่ส่งยิ้มตาปิดให้หัวใจสองดวงเต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นมาพร้อมๆกัน ไม่รู้ว่าตอนนี้หัวใจดวงไหนที่ระส่ำระสายมากกว่ากัน แต่คนที่เก็บอาการไม่ค่อยมิดดูจะเป็นยูริเสียมากกว่า
ทั้งๆที่เมื่อกี้ยังรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนนอกที่เป็นคล้ายไม้ประดับอยู่ข้างๆน้องสาวกับเพื่อนแท้ๆ แต่พอสาวเจ้ายิ้มให้เท่านั้นแหละ หัวใจที่ห่อเหี่ยวก็กลับฟื้นมีพลังขึ้นมาซะอย่างนั้น
ถ้าจะโทษก็คงต้องโทษตัวเองที่ชอบผู้หญิงคนนี้มากไปหน่อยกระมัง
"วันหลังถ้าฟานี่อยากไปอีกก็บอกพี่ได้นะ เอ่อ... หมายถึง.. ถ้าเธอเบื่อๆ.." สาวหน้าคมยิ้มเขิน พร้อมห้อยประโยคท้ายเพื่อไม่ให้ดูเป็นการจงใจมากจนเกินไป
ก็จะให้เธอเอาความมั่นใจมาจากไหนนักหนา ในเมื่อรู้อยู่เต็มอกว่าหัวใจของเจ้าหล่อนมันไม่เคยเป็นของเธอตั้งแต่แรก แถมเจ้าของหัวใจก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็ไอ้หมาหน้ามึนที่ยืนอยู่ใกล้ๆกันนี่แหละ!
"มิยองเข้าบ้านเถอะ อากาศหนาว ป่วยง่ายแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่สบายอีกหรอก" แทยอนเก๊กเสียงเข้ม เธอปากหนักเกินกว่าจะพูดคำว่าเป็นห่วงไปตรงๆ
ทิฟฟานี่พยักหน้ารับเล็กน้อย ยืนยิ้มมองสองพี่น้องโบกมือลาและค่อยๆเดินจากไปช้าๆ ก่อนจะก้าวตามไปแล้วจับมือคนที่ตัวเล็กกว่าไว้เบาๆให้รับรู้กันได้เพียงสองคน
"ฝันดีนะแทแท" สาวนัยตายิ้มโน้มตัวลงกระซิบแผ่วเบา แทยอนระบายยิ้มกว้างในทันที
..ทิฟฟานี่ให้ความสำคัญกับเธอมากกว่าใครเสมอ.. มันเป็นสิ่งที่เธอรับรู้ได้ตลอดมา..
"ไม่ต้องรีบบอกก็ได้มิยอง เดี๋ยวถึงบ้านแล้วฉันจะโทรหา" คนตัวเล็กกระซิบกลับอย่างอารมณ์ดี กระตุ้นเลือดลมของหญิงสาวตรงหน้าให้ไหลไปกองรวมกันอยู่ที่ใบหน้าหวานจนขึ้นสีแดงเรื่อ
ความสุขมันเกิดขึ้นง่ายถึงเพียงนี้เชียวหรือ?
.
.
.
.
.
.
.
"แทยอน.. แกคิดยังไงกับฟานี่กันแน่" ยูริที่รู้สึกอึดอัดมานาน เปิดปากถามน้องสาวตัวเองอย่างทนไม่ไหว
เรื่องที่แทยอนพยายามจะกั๊กทิฟฟานี่เอาไว้ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ก็เรื่องนึง เรื่องที่แทยอนดูจะเป็นห่วงเป็นใย มีความสุขซะมากมายยามได้อยู่ใกล้ทิฟฟานี่ก็อีกเรื่องนึง แล้วไหนจะต้องเจอหน้ากันทุกวัน โทรหากันทุกคืนนี่ก็อีก!
ท่าทีเหมือนจะมีใจ ยิ่งพักหลังๆมานี้ยิ่งมากขึ้นทุกวัน จากที่เธอเคยคิดว่าแทยอนไม่รู้สึกอะไรกับทิฟฟานี่ ตอนนี้เธอเองก็เริ่มจะไม่มั่นใจ แต่ก็หลายครั้งที่น้องสาวตัวดีของเธอกลับเฉยเมย เหมือนไม่รู้สึกรู้สาจริงๆ
เธอก็ไม่อยากจะยุ่งอะไรมากหรอกนะ ถ้าไม่ใช่ว่าสิ่งที่แทยอนกำลังทำอยู่ในตอนนี้มันเหมือนเป็นการให้ความหวังไปวันๆ โดยเฉพาะคนๆนั้นคือทิฟฟานี่!
แทยอนนิ่งไปสักพัก ไม่คิดว่ายูริจะถามเรื่องนี้กับเธอตรงๆ มันเป็นคำถามที่แม้แต่ตัวเธอเองยังไม่กล้าให้คำตอบ
เธอเพิ่งดึงเจสสิก้าเข้ามาอยู่ในเกมการแก้แค้นได้ไม่นาน เพิ่งจะเริ่มทำให้หล่อนหลงเธอเมื่อตอนกลางวันแท้ๆ แต่พอตกดึกก็รีบกลับมาหาผู้หญิงอีกคน
รู้ดีว่าไม่ควรเล่นกับความรู้สึกของทิฟฟานี่แบบนี้ รู้ดีว่าตัวเองเห็นแก่ตัวแค่ไหน แต่เธอก็หยุดตัวเองไม่ได้ เธอทำไม่ได้จริงๆ
"ฉันจะรู้สึกยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับพี่ยูลนี่"
"ไอ้แท!"
"ฉันจัดการเรื่องนี้เองได้ พี่ยูลไม่ต้องมายุ่งหรอกน่า!"
"พี่ไม่ยุ่งไม่ได้แทยอน! ฉันไม่ยุ่งเรื่องนี้ไม่ได้!! แกไม่รู้รึไง!!"
"พี่ชอบทิฟฟานี่ และพี่จะจีบเธอ ถ้าแกไม่รู้สึกอะไรก็ถอยไปซะ อย่ามาทำตัวเป็นเด็กขี้หวงแบบนี้!"
..............
ไม่รู้ว่าคู่แทงสิกนี่ใครยั่วใคร 555 แต่อิพี่แทมันเลวค่ะเรื่องนี้ (เลิกแก้ตัวแทน 5555)
ตอนหน้าเรามายุนซอกันบ้างดีมั้ย? เพื่อเปลี่ยนอารมณ์ 55
;)
"ตามเค้าขึ้นมาพบฉัน เดี๋ยวนี้เลย!"
สิ้นคำประกาศิต เลขาหนุ่มโค้งตัวให้เจ้านายสาว ก่อนจะปิดประตูออกจากห้องเพื่อไปจัดการทุกอย่างตามที่เธอต้องการ
เจสสิก้ากำเอกสารที่อยู่ในมือไว้แน่น ชื่อของใครบางคนบนนั้นทำให้คิ้วของเธอขมวดเป็นปม ก่อนจะค่อยๆคลายออกมาเมื่อภาพของเจ้าของชื่อลอยซ้อนทับขึ้นมาในห้วงแห่งความคิด
..ไม่อยากจะเชื่อ.. เธออยู่ใกล้ฉันแค่นี้เองหรือ ควอน แทยอน..
..ไม่มีอะไรที่ฉันต้องการแล้วจะไม่ได้ครอบครอง..
"แต่ฉันไม่คิดว่ามันจะง่ายแบบนี้นะควอน แทยอน" รอยยิ้มผุดพรายขึ้นที่ริมฝีปากสวย เมื่อประโยคแผ่วเบาเอื้อนเอ่ยตอบความคิดของตัวเอง
..สิ่งที่ง่ายที่สุด อาจซับซ้อนเกินจะคาดเดา.. คนเรามักพลาดท่าให้กับความต้องการของตัวเองเสมอ.. นั่นคือสิ่งสำคัญที่สุดที่เจสสิก้ามองข้ามไป
..ก๊อก ก๊อก..
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น รองประธานสาวชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกเบาๆ และเปล่งเสียงอนุญาตให้บุคคลที่ยืนอยู่ภายนอกได้ก้าวเท้าเข้ามาในห้อง
ไม่อยากจะเชื่อว่าแค่จะได้เจอกับผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง ก็ทำให้สาวมั่นอย่างจอง เจสสิก้าตกอยู่ในภาวะตื่นเต้นได้เหมือนกัน
แทยอนบิดลูกบิดที่บานประตูให้เปิดอ้าออกช้าๆ การเข้าใกล้เจสสิก้าง่ายดายอย่างที่ใจนึก เสน่ห์มากมายที่ใครหลายต่อหลายคนมักเอ่ยถึงให้ได้ยิน เธอได้ใช้ประโยชน์จากมันอย่างจริงๆจังๆก็คราวนี้เอง
"สวัสดีค่ะคุณเจสสิก้า ฉันควอน แทยอนจากแผนกการผลิตค่ะ" แทยอนโค้งศีรษะลงเล็กน้อย ประโยคแนะนำตัวพื้นฐานถูกหยิบยกมาใช้เพื่อเริ่มต้นบทสนทนา
ไม่ใช่คิดว่าเธอจะจำฉันไม่ได้.. ฉันรู้ดีว่ามันตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง.. จอง เจสสิก้า..
"เราเคยเจอกันแล้วนะควอน แทยอน.. เธอจำไม่ได้หรอ?" หญิงสาวเลิกคิ้วสูงอย่างประหลาดใจ ไม่คิดว่าจะมีใครที่จดจำคนอย่างเธอไม่ได้ แต่เธอไม่รู้ตัวเลยว่าท่าทีและคำพูดแบบนั้นยิ่งบ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าเธอสนใจในตัวแทยอนมากมายแค่ไหน และแน่นอนว่าอากัปกิริยาแบบนั้นไม่เคยรอดพ้นสายตาของคิม แทยอน
ถ้าฉันแสดงความสนใจเธอออกนอกหน้ามันก็คงจะดูง่ายไปหน่อย.. อะไรที่ได้มายาก คนเรามักจะกระหายที่จะไขว้คว้ามากกว่าของตายที่ทำได้แค่หายใจนิ่งๆอยู่เบื้องหลัง..
เกมๆนี้ คนคุมเกมจะมีแค่ฉันเพียงคนเดียวเท่านั้นจอง เจสสิก้า..
"จำได้ค่ะท่านรองประธาน เพียงแต่ไม่คิดว่าคุณจะจำคนอย่างฉันได้" คนตัวเล็กพูดพร้อมรอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ ถ้อยคำที่เรียบง่าย ไม่ได้แสดงความสนอกสนใจมากมาย แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ได้ริดรอนโอกาสในการสร้างความสัมพันธ์ไปซะทีเดียว คำพูดแบบนั้นทำให้เจสสิก้าถึงกับระบายยิ้มตาม
แม้จะได้พบปะผู้คนมากหน้าหลายตา แต่คนที่เป็นเพียงพนักงานระดับล่างอย่างอย่างคิม แทยอน กลับเป็นคนที่น่าค้นหามากที่สุดสำหรับเธอ
ณ เวลานี้ ต่อให้แทยอนจะเป็นใครมาจากไหนเธอก็ไม่สนใจทั้งนั้น.. ในเมื่อเธอชอบ เธอก็ต้องได้!
"คุณจะเรียกฉันว่าสิก้าก็ได้นะ แทยอน"
"ค่ะ คุณสิก้า"
"ฉันหมายถึงสิก้าเฉยๆ ไม่ต้องมีคุณน่ะ" เจสสิก้าระบายยิ้มหวาน วางมือลงซ้อนบนมือเล็ก พลางเลื่อนใบหน้าสวยเข้าใกล้คนตัวเล็กจนห่างกันเพียงแค่คืบ
ใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของคนตรงหน้า นัยตาที่มองมาแม้จะอ่านยากแต่กลับซ้อนความปรารถนาลึกล้ำบางอย่างอยู่ภายในนั้น ดูแล้วมีเสน่ห์เหลือล้นจนทำให้เธอเป็นฝ่ายที่ต้องใจเต้นเสียเอง
แทยอนลอบยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ ต่อให้เป็นคนไม่ประสีประสาก็บอกได้ว่าเมื่อกี้เจสสิก้าต้องการจะยั่วเธอชัดๆ
"มันคงจะดูไม่สุภาพ หากฉันจะเรียกคุณแบบนั้น"
"ไม่ต้องสนใจหรอก ฉันพอใจจะให้เธอเรียกฉันแบบนี้นี่นา" เจสสิก้าตกหลุมพลางของคิม แทยอนเข้าอย่างจัง ยิ่งเธอแสดงความต้องการในตัวแทยอนมากขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งเหมือนบ่วงที่รัดตัวเธอไว้ให้ดิ้นไม่หลุดมากขึ้นเท่านั้น
ใจเย็นๆเจสสิก้า ต่อไปฉันจะทำให้เธอหลงฉันจนหัวปักหัวปำยิ่งกว่านี้เสียอีก..
บริษัทที่พ่อของเธอโกงครอบครัวฉันมา มันต้องกลับมาเป็นของฉัน เพราะลูกสาวอย่างเธอนี่แหละ
สิ่งที่พวกเธอกำลังจะได้รับ มันน้อยไปเสียด้วยซ้ำเมื่อเทียบกับเรื่องชั่วๆที่ครอบครัวของเธอทำไว้กับฉัน!
............
"ขอบคุณนะคะพี่ยูล แต่ฉันว่ามันมากไปนะคะเนี่ย" ทิฟฟานี่มองคนตัวสูงที่หอบหิ้วถุงแบรนด์น้ำหอมขนาดใหญ่ตรงหน้าอย่างประหลาดใจ เมื่ออยู่ๆยูริก็แวะมาหาเธอหลังเลิกงาน แม้จะบอกว่าบังเอิญผ่านมา แต่กลับยื่นสิ่งของมีราคาให้กัน
แม้จะรู้สึกสะกิดใจอยู่บ้างกับการกระทำแบบนี้ แต่เพราะเป็นยูริ เธอจึงไม่ได้เก็บมาคิดมากว่าสาวหน้าคมตรงหน้าจะคิดกับเธอเกินเลยไปมากกว่าน้องสาว
"เจ้านายพี่ให้มาน่ะ พี่ไม่รู้จะเอาไปทำอะไร เก็บไว้ก็เสียของเปล่าๆ แล้วก็เห็นว่าฟานี่ชอบ พี่ก็เลยคิดว่าให้เธอคงจะดีกว่า ฟานี่รับไปเถอะนะ พี่ไม่รู้จะทำยังไงกับเจ้าพวกนี้จริงๆ" ยูริพูดรัวเร็วราวกับท่องสคริป
เอิ่ม.. จริงๆ จะเรียกแบบนั้นก็คงไม่ผิดนัก
ทิฟฟานี่อมยิ้มน้อยๆ ก็ปริมาณน้ำหอมพวกนี้น่ะ มากถึงขนาดที่เธอสามารถใช้มันผสมน้ำอาบได้เป็นปีๆเชียวนะ!
"ขอบคุณค่ะ แต่แบ่งไว้ให้แทยอนบ้างก็ได้นะคะ ฉันคงใช้คนเดียวไม่ไหวแน่ๆ" ทิฟฟานี่หัวเราะเบาๆเมื่อนึกถึงใบหน้าใครบางคนที่ดูจะคลั่งไคล้น้ำหอมซะเหลือเกิน
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าคนอย่างแทยอนจะเห็นของพวกนี้เป็นไม่ได้ ต้องลากเธอเข้าไปดูทุกครั้ง
ยูรินิ่งไปเล็กน้อยในท่าทีแบบนั้นของผู้หญิงที่เธอหลงรักมาโดยตลอด
ไม่ว่ายังไง เจ้าแทมันก็เป็นคนแรกที่เธอนึกถึงเสมอสินะ..
"ฟานี่ เราไปเดินเล่นกันดีมั้ย" ไม่รู้ว่าสมองส่วนใหญ่ที่สั่งการให้เธอพูดนอกบทที่เตรียมมาแบบสุดขั้วขนาดนี้
"คะ?"
"ไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ พอดีพี่เห็นว่าข้างๆนี่เข้าจัดงานอะไรสักอย่าง พอตกดึกจะเปิดไฟสวยมากเลย เผื่อฟานี่จะชอบ เลยชวนดู แต่ถ้าไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร พี่แค่.. เอ่อ.. ถามดูเล่นๆ" ยูริรีบออกตัวฉับพลัน ที่เอ่ยปากชวนไปก็เป็นเพราะอารมณ์ส่วนลึกที่ยังไม่ทันจะได้ผ่านกระบวนการคัดกรองทางความคิด พอรู้ตัวจึงรีบแก้ต่างให้ตัวเองทันที ไม่ได้กลัวว่าทิฟฟานี่จะเข้าใจผิด แต่กลัวว่าเธอจะเข้าใจถูกเสียมากกว่า
ยังไงยูริก็ยังเป็นยูริคนเดิม ถึงใครหลายคนจะมองว่าเธอกล้าหาญแค่ไหน แต่กับเรื่องหัวใจนี่ขอบอกว่าเธอป๊อดกว่าใครเพื่อน
"ให้ฉันไปด้วยคนสิ"
"แทแท / ไอ้แท"
ยังไม่ทันที่ยูริจะได้รับคำตอบ ร่างเล็กๆของน้องสาวต่างสายเลือดก็แทรกเข้ามาคั่นกลางคนทั้งสองเอาไว้ แทยอนที่เพิ่งเสร็จงานจากบริษัท เมื่อเคลียร์ธุระของตัวเองเรียบร้อยก็รีบดอดมาหาทิฟฟานี่ทันที
แทยอนรู้สึกแปลกใจที่เห็นยูริที่นี่ มันเหมือนพี่สาวของเธอตั้งใจจะเดินเครื่องจีบเพื่อนคนนี้ของเธออย่างจริงๆจังๆแล้วอย่างนั้นแหละ
พี่ยูลทั้งแสนดีและเอาใจเก่ง ถ้าเป็นพี่ยูลคงดูแลทิฟฟานี่ได้ดีอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่อยากจะให้เป็นแบบนั้นอยู่ดี ในเมื่อสองคนนี้ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน ถ้าฉันจะทำแบบนี้มันก็ไม่ผิดสักหน่อย
"เออ ไปดิ" ยูริผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ จะว่าเซ็งก็เซ็งอยู่เหมือนกัน มีอย่างที่ไหน เธอรวบรวมความกล้าแทบตายกว่าจะเอ่ยปากชวนทิฟฟานี่ได้สักครั้ง พอจะได้ไปกันสองต่อสอง เจ้าน้องตัวแสบนี่ก็โผล่มาซะทุกที ทำเหมือนไม่อยากให้เธอกับทิฟฟานี่อยู่ใกล้กันอย่างนั้นแหละ
แกรู้สึกยังไงกับทิฟฟานี่กันแน่นะแทยอน ถ้าเพียงแต่แกชัดเจนกว่านี้สักหน่อย ถ้าเพียงแค่แกไม่ปล่อยให้ความรู้สึกของพี่มันถลำลึกกับทิฟฟานี่ไปมากกว่านี้ พี่อาจจะพอทำใจได้ที่จะหยุดความคิดไว้เท่านี้ แต่นี่แกไม่ทำอะไรสักอย่างนอกจากคอยกันท่าคนนู้นคนนี้ที่เข้ามาหาทิฟฟานี่ ซึ่งถ้าแกจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไป พี่ก็คงไม่ทนรอจนถึงวันที่แกจะชัดเจนมากพอ เพราะวันนั้นมันจะมีอยู่จริงรึเปล่าก็ไม่รู้
นี่แกโง่จริงๆ หรือแกแกล้งโง่กันแน่ที่ไม่รู้ว่าเจ้าหล่อนเค้ารู้สึกยังไงกับแกน่ะ ทำแบบนี้ไม่สงสารทิฟฟานี่บ้างรึไง แทยอน!
.
.
.
.
.
.
.
"ขอบใจนะแทแทที่มาส่ง ขอบคุณพี่ยูลด้วยนะคะ" ทิฟฟานี่ส่งยิ้มตาปิดให้หัวใจสองดวงเต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นมาพร้อมๆกัน ไม่รู้ว่าตอนนี้หัวใจดวงไหนที่ระส่ำระสายมากกว่ากัน แต่คนที่เก็บอาการไม่ค่อยมิดดูจะเป็นยูริเสียมากกว่า
ทั้งๆที่เมื่อกี้ยังรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนนอกที่เป็นคล้ายไม้ประดับอยู่ข้างๆน้องสาวกับเพื่อนแท้ๆ แต่พอสาวเจ้ายิ้มให้เท่านั้นแหละ หัวใจที่ห่อเหี่ยวก็กลับฟื้นมีพลังขึ้นมาซะอย่างนั้น
ถ้าจะโทษก็คงต้องโทษตัวเองที่ชอบผู้หญิงคนนี้มากไปหน่อยกระมัง
"วันหลังถ้าฟานี่อยากไปอีกก็บอกพี่ได้นะ เอ่อ... หมายถึง.. ถ้าเธอเบื่อๆ.." สาวหน้าคมยิ้มเขิน พร้อมห้อยประโยคท้ายเพื่อไม่ให้ดูเป็นการจงใจมากจนเกินไป
ก็จะให้เธอเอาความมั่นใจมาจากไหนนักหนา ในเมื่อรู้อยู่เต็มอกว่าหัวใจของเจ้าหล่อนมันไม่เคยเป็นของเธอตั้งแต่แรก แถมเจ้าของหัวใจก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็ไอ้หมาหน้ามึนที่ยืนอยู่ใกล้ๆกันนี่แหละ!
"มิยองเข้าบ้านเถอะ อากาศหนาว ป่วยง่ายแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่สบายอีกหรอก" แทยอนเก๊กเสียงเข้ม เธอปากหนักเกินกว่าจะพูดคำว่าเป็นห่วงไปตรงๆ
ทิฟฟานี่พยักหน้ารับเล็กน้อย ยืนยิ้มมองสองพี่น้องโบกมือลาและค่อยๆเดินจากไปช้าๆ ก่อนจะก้าวตามไปแล้วจับมือคนที่ตัวเล็กกว่าไว้เบาๆให้รับรู้กันได้เพียงสองคน
"ฝันดีนะแทแท" สาวนัยตายิ้มโน้มตัวลงกระซิบแผ่วเบา แทยอนระบายยิ้มกว้างในทันที
..ทิฟฟานี่ให้ความสำคัญกับเธอมากกว่าใครเสมอ.. มันเป็นสิ่งที่เธอรับรู้ได้ตลอดมา..
"ไม่ต้องรีบบอกก็ได้มิยอง เดี๋ยวถึงบ้านแล้วฉันจะโทรหา" คนตัวเล็กกระซิบกลับอย่างอารมณ์ดี กระตุ้นเลือดลมของหญิงสาวตรงหน้าให้ไหลไปกองรวมกันอยู่ที่ใบหน้าหวานจนขึ้นสีแดงเรื่อ
ความสุขมันเกิดขึ้นง่ายถึงเพียงนี้เชียวหรือ?
.
.
.
.
.
.
.
"แทยอน.. แกคิดยังไงกับฟานี่กันแน่" ยูริที่รู้สึกอึดอัดมานาน เปิดปากถามน้องสาวตัวเองอย่างทนไม่ไหว
เรื่องที่แทยอนพยายามจะกั๊กทิฟฟานี่เอาไว้ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ก็เรื่องนึง เรื่องที่แทยอนดูจะเป็นห่วงเป็นใย มีความสุขซะมากมายยามได้อยู่ใกล้ทิฟฟานี่ก็อีกเรื่องนึง แล้วไหนจะต้องเจอหน้ากันทุกวัน โทรหากันทุกคืนนี่ก็อีก!
ท่าทีเหมือนจะมีใจ ยิ่งพักหลังๆมานี้ยิ่งมากขึ้นทุกวัน จากที่เธอเคยคิดว่าแทยอนไม่รู้สึกอะไรกับทิฟฟานี่ ตอนนี้เธอเองก็เริ่มจะไม่มั่นใจ แต่ก็หลายครั้งที่น้องสาวตัวดีของเธอกลับเฉยเมย เหมือนไม่รู้สึกรู้สาจริงๆ
เธอก็ไม่อยากจะยุ่งอะไรมากหรอกนะ ถ้าไม่ใช่ว่าสิ่งที่แทยอนกำลังทำอยู่ในตอนนี้มันเหมือนเป็นการให้ความหวังไปวันๆ โดยเฉพาะคนๆนั้นคือทิฟฟานี่!
แทยอนนิ่งไปสักพัก ไม่คิดว่ายูริจะถามเรื่องนี้กับเธอตรงๆ มันเป็นคำถามที่แม้แต่ตัวเธอเองยังไม่กล้าให้คำตอบ
เธอเพิ่งดึงเจสสิก้าเข้ามาอยู่ในเกมการแก้แค้นได้ไม่นาน เพิ่งจะเริ่มทำให้หล่อนหลงเธอเมื่อตอนกลางวันแท้ๆ แต่พอตกดึกก็รีบกลับมาหาผู้หญิงอีกคน
รู้ดีว่าไม่ควรเล่นกับความรู้สึกของทิฟฟานี่แบบนี้ รู้ดีว่าตัวเองเห็นแก่ตัวแค่ไหน แต่เธอก็หยุดตัวเองไม่ได้ เธอทำไม่ได้จริงๆ
"ฉันจะรู้สึกยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับพี่ยูลนี่"
"ไอ้แท!"
"ฉันจัดการเรื่องนี้เองได้ พี่ยูลไม่ต้องมายุ่งหรอกน่า!"
"พี่ไม่ยุ่งไม่ได้แทยอน! ฉันไม่ยุ่งเรื่องนี้ไม่ได้!! แกไม่รู้รึไง!!"
"พี่ชอบทิฟฟานี่ และพี่จะจีบเธอ ถ้าแกไม่รู้สึกอะไรก็ถอยไปซะ อย่ามาทำตัวเป็นเด็กขี้หวงแบบนี้!"
..............
ไม่รู้ว่าคู่แทงสิกนี่ใครยั่วใคร 555 แต่อิพี่แทมันเลวค่ะเรื่องนี้ (เลิกแก้ตัวแทน 5555)
ตอนหน้าเรามายุนซอกันบ้างดีมั้ย? เพื่อเปลี่ยนอารมณ์ 55
;)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น