[FIC SJ] If you love ถ้าคุณจะรัก...

ลำดับตอนที่ #6 : SF411 Halloween day 2

:)  Shalunla

Halloween day 2

      




        อ่า วันนี้วันที่ 31 แล้วสินะ มันก็คือวันฮาโลวีน อีกอย่างมันก็คือวันที่ผมต้องแต่งชุดผีเข้าประกวดคู่กับไอ่เยซองนั่นแหละ

 ตอนนี้ผมพึ่งอาบน้ำเสร็จ ไอ่คนข้างๆนี่ขี้เซาจริงๆ นาฬิกาดังจนลำโพงแทบระเบิดก็ยังไม่รู้สึกตัว เห้ยย 8 โมงกว่าแล้วนะเว้ยย วันนี้มีเรียนตอน 9 โมงนะมึง

ผมเดินเข้าไปเขย่าตัวมัน นั่นไม่รู้สึกอะไรเลย หรือมึงตายแล้ว ไม่เอานะมึง แต่คนอย่างมึงกูรู้ไม่ตายง่ายๆหรอกเน๊อะ

ปั่ก      

ว่าแล้วผมก็เอาหมอนฟาดไปที

“ อื้ออ ดงเฮไม่เอา อย่าแกล้ง”  ฝันอะไรอยู่ล่ะ - -

“ดงเฮบ้านมึง กูเรียวอุคเว้ย ตื่นได้แล้วไอ่ฮยอก สายแล้วนะ”

“แปปนึงน้า ดงเฮ” นั่นยังๆ ยังไม่รู้สึก ได้ข่าวเมื่อคืนนอนตั้งแต่สามทุ่ม ยังนอนไม่พออีกหรือไงเนี่ย

“ไม่ตื่นถีบ” ผมขู่ไป แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับอยู่ดี ได้งั้นกูเอาจริงล่ะนะ

1             2            3

โครมมม

เสียงวัตถุ(?)ชนิดหนึ่งกระแทกกับพื้น ก้นฮยอกมันล่ะครับ 555 ไม่ยอมตื่นเองน้าตัว

“ ฮืออออ ถีบเค้าทำไมตัวเอง” ฮยอกแจลุกขึ้นจากพื้นพร้อมกับทำท่าว่าเจ็บมากๆ

“ไม่ต้องมาตัวองตัวเองเลย ไปอาบน้ำได้แล้ว ดูนาฬิกาสิ”  น่านพอเห็นเวลาเท่านั้นแหละ วิ่งปรู๊ดเข้าห้องน้ำไปเลย

“เห้ยฮยอกกูไปก่อนนะ” อ่อผมกับฮยอกแจเราอยู่คนละคณะกันน่ะครับ ตึกที่ผมเรียนอยู่ใกล้กว่ามาก ต้องรีบไปก่อน ไม่งั้นสายแน่

ระหว่างทางผมก็คิดเรื่องที่วันนี้จะต้องไปแต่งชุดวันฮาโลวีนนั่น ผมกลัวพี่ฮีชอลจริงๆนะครับ ขอให้พี่แกไม่หาชุดอะไรแปลกๆมาให้ผมใส่นะ

“เห้ยยย ใครวะ” ช่วยด้วยครับ ผมเดินอยู่ดีๆก็มีคนมาล็อกคอ ใครวะ ปล่อยกูนะ ปล่อยกู๊

“ฮ่าๆๆ กูเอง ตกใจไปได้” ไอ่เย่ซักทีมะ อยากโดนถับซักทีมั้ย

“เล่นไม่รู้เรื่อง” ผมหันไปดุมัน หน้าตาระรื่นมาเชียวนะมึง

“เตรียมใจไว้ยังวันนี้ 555555” โห เข้าประเด็นมากจ้า

“มึง กูโคตรกลัวพี่ฮีชอลเลยอะ พี่แกต้องเอาชุดประหลาดๆมาให้เราใส่แน่เลย” เอ้าในเมื่อมันเข้าประเด็น ผมก็สานต่อประเด็นที่ผมกังวลมากตอนนี้

“โหย  ไม่ต้องทำหน้าเครียดขนาดนั้นก็ได้ พี่แกไม่ได้ประหลาดขนาดนั้นซะหน่อย เค้าไม่ทำให้มึงขายหน้าหรอกน่า” อ่อ ที่มึงบอกว่าพี่เค้าไม่ประหลาดก็มึงกับพี่เค้านะ พอๆกันไงละ เหอะๆ

“ถ้าเกิดพี่เค้าเอาชุดผีตานีมาให้มึงใส่มึงเอาป่ะล่ะ”

“น่าสนุกดีออก 5555555” นั่นไง เห็นมั้ย ผมบอกแล้วมันแปลกจริง มึงเป็นผู้ชายจะไปใส่ชุดผีตานีผู้หญิงเขียวๆเนี่ยนะ

“ไปรีบไปกันเถอะ เดี๋ยวสายนะมึง” ไอ่เย่จูงมือผมแล้วลากด้วยแรงที่มีทั้งหมดเพื่อที่จะให้ทันเวลาเรียน วิ่งเร็วไปแล้ว กูขาสั้นนะ วิ่งไม่ทันเหนื่อยโว้ยยย

เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ตอนนี้ก็ 4 โมงเย็นแล้วครับ ใกล้เวลาประกวดแล้ว ผมกับเยซองรอพวกพี่ๆฮีชอลอยู่ที่ห้องแต่งตัวที่ชมรม

“มาแล้วๆ รอพี่ๆนานป่าว”  โหยมากันแบบจัดเต็มทั้งพี่ฮีชอลแกนนำ พี่ทึก ป๋าฮัน พี่คังอิน โอ้ะ พี่ซองมินก็มาด้วย หาตัวยากนะครับคนเนี้ย พี่เค้าเป็นถึงเดือนมหาลัย วันนี้ได้เจอตัวเป็นๆแล้ว น่ารักมากเลย ว่าแต่พวกพี่เค้าจะมาทำไมกันเยอะแยะเนี่ย

“ไม่นานหรอกครับ ไหนชุดของพวกผมหรอครับ” นั่น ไอ้เย่ กะตือรือรื้นขึ้นมาเชียว

“ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้มั้ง 555 นี่พี่เอาเพื่อนๆพี่มาช่วยด้วย เรียวอุคนายไปกับพี่ พี่ทึกแล้วพี่ซองมินนะ ส่วนเยซองตามไอ้ป๋ากับคังอินไป”

“หึ คนอื่นเรียกซะดี ทำไมเรียนชั้นกว่าไอ้คนเดียวล่ะ” ป๋าฮันงอน 5555 นิสัยพี่แกไม่เคยเปลี่ยนจริงๆ

“แกจะมางอนด้วยเรื่องแค่นี้เร๊อะ ไอ้ป๋า” พี่ฮีชอลก็โหดเหมือนเดิม 5555 พี่สองคนนี้เค้ากุ๊กกิ๊กกันอยู่  ถ้าไม่บอกคงไม่มีใครรู้ว่ามั้ย 5555

“แยกย้ายกันได้แล้ว รีบๆไปแต่งตัวเถอะ” พี่ทึกผู้เป็นนางฟ้ามาแล้วครับ พวกเราจึงได้แยกไปแต่งตัวกัน แต่ผมลืมถามเรื่องชุดไปเลยนะเนี่ย

“พี่ทึกครับชุดผมเป็นไงอ่ะ”  

“อ่อ ก็ “ ก็ๆๆ อะไรหว่า พอผมหันไปก็เห็นพี่ซองมินเอามือปิดปากพี่ทึกไว้เรียบร้อย

“เดี๋ยวนายก็รู้เองแหละน่า” พี่ฮีชอลตอบแทน ตอนนี้ทุกคนก็เริ่มลงมือกับหน้าผมล่ะ

เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหกอีกรอบหนึ่ง ผมลืมตาขึ้นดูผลงานของพวกพี่ๆบนหน้าผม เอ๊ะมันแปลกๆ มันเหมือนแต่งหน้าผู้หญิงเลยแฮะ  แต่มันก็แอบดูเหมือนผีจริงๆนะ

“อ่ะนี่ชุดนาย เอาไปเปลี่ยนในห้องนั้นนะ” ผมไม่ทันได้ถามอะไรก็รับชุดมาแล้วเอาเข้าไปเปลี่ยนในห้องเปลี่ยนชุด พอผมแกะชุดเท่านั้นแหละ

“เห้ยย พี่ๆทั้งหลายครับนี่มันชุดแต่งงานผู้หญิงนี่ พี่เอามาผิดชุดรึเปล่าครับ” มันเป็นชุดเดรสสีขาวสั้นเหนือเข่ามานิดนึง ข้างบนเป็นแขนยาวลูกไม้บางๆ แต่ชุดที่ขาวสะอาดกลับเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดง

“ไม่นี่ ถูกแล้วล่ะ คอนเซ็ปของพี่ก็คือ คู่แต่งงานใหม่ที่ประสบอุบัติเหตุตายก่อนถึงเรือนหอ” นั่นไงพี่ฮีชอลคิดคอนเซ็ปแหวกแนวจริงๆ ผมจะทำยังไงดีล่ะทีนี้

“คือพี่ครับ ชุดอื่นไม่ได้หรอ” ลองถามดูเผื่อพี่แกเปลี่ยนใจ

“ไม่ได้ นายเข้าไปเปลี่ยนได้แล้ว จะถึงเวลาแล้วนะ” โอเค ผมยอม ทุกคนก็รู้จักพี่แกดีใช่มั้ยคับ TvvT

ผมเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวอีกรอบ ใส่ก็ใส่วะแปปเดียวเท่านั้นแหละ ขณะที่ผมกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่นั้นเยซองมันก็เดินเข้ามาพร้อมกับชุดสูทสีดำ ทำไมชุดมันดูเท่จัง แล้วดูชุดผมสิ

“อะไร มองอะไรห้ะ” เห้ย หยุดมองกูได้แล้วกูเขินนะ

“เอ เอ่อ โทษที” ไอ่เยซองกำลังจะหันหลังกลับไปแต่ตอนนี้ผมต้องการความช่วยเหลืออย่างมาก

“เห้ยมึงอย่าพึ่งไป มาช่วยกูรูดซิปหน่อยดิ รูดไม่ถึงอะ”

“อื้ม หันหลังมาสิ” ผมหันหลังให้มัน มันค่อยๆรูดซิปขึ้นให้ สายตาของมันดูแปลกๆไปนะ

“เรียวอุคมึงรู้อะไรป่ะ”

“อะไรมึง”

“วันนี้มึงสวยมาก” เอาแล้วไง

“บ้าและมึง อย่ามาชมกู กูอยากแต่งมากเลยเนี่ย”

ผมพูดเสร็จก็หันมาประจันหน้ากับมัน เอ่อ ในสภาพนี้ผมทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว มันจ้องที่หน้าผม หน้าเราค่อยๆใกล้กันเรื่อยๆ จนในที่สุดริมฝีปากของพวกเราก็ชนกัน ผมตกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ขัดขวาง มันไม่จำเป็นนี่ครับ นี่แหละเป็นสิ่งที่เปลี่ยนไปของผมอีกอย่างหนึ่ง ที่ผมไม่ได้บอกใคร และไม่ได้บอกมัน

ผมเริ่มขาดลมหายใจ ค่อยๆผลักอกมันออก ตอนนี้หน้าผมคงแดงมากเลยล่ะสิ

“คือ เอ่อ กูขอโทษ”

“.........”

“ก กู “

“มึงไม่ต้องขอโทษหรอก มึงมีอะไรจะบอกกูล่ะ” โอ้ยย มึงจะขอโทษทำไมเนี้ย กูชอบ เอ้ย -///-

“คือ กูชอบมึง กูก็พึ่งรู้ตัว มึงจะไม่เกลียดกูใช่ป่ะที่กูทำแบบนี้อะ”

“กูจะเกลียดมึงทำไมล่ะ คือ กูก็ชอบมึงเหมือนกัน”

“มึงชอบกูแบบเพื่อนใช่ป่ะล่ะ”

“คือ ม ไม่ใช่    มึงถึงเวลาแล้วรีบออกไปเถอะ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องแล้วก็วิ่งออกมาจากห้องนั้นทันที เย่กูเห็นมึงแอบยิ้ม ไม่ต้องเลยนะ -///-

“พี่ฮีชอลครับ เสร็จแล้วครับ” พวกพี่ๆหันมา ไอ่เยซองก็เดินออกมาจากห้องเปลี่ยนชุดพอดี ตอนนี้เรายืนอยู่ข้างๆกัน

“พวกนายนี้เหมาะสมกันดีเนอะ อีกคนหล่อ อีกคนก็น่ารัก”

“เอ่อ พี่ครับอะไรกัน” พี่ฮีชอลพูดแปลกๆนะเนี่ย

“ขอบคุณครับ ^^” ยิ้ม ยิ้ม เข้าไป

“ไปๆรายงานตัวได้แล้ว” พี่ๆพูดเสร็จ ไอ้เย่ก็จูงมือผมไปหลังเวทีเพื่อรายงานตัว



_____________________________________________

     
         มาต่อแล้วจ้า มันแปลกๆ งงๆ ว่ามั้ย 555555 เรื่องนี้เป็นเรื่องแรก แต่ตอน 2    -..- คนละคนกับคนแต่งเรื่องยาวนะ เหลือตอนสุดท้าย จะจบแล้วจ้า ติชมด้วยเด้อ เพื่อนำไปปรับปรุง