ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ลีนน่า ดาเลีย ฉันเป็นเด็กเด็กสาวคนหนึ่งที่ตอนนี้กำลังฝึกฝนตัวเองเพื่อพบกับสงคราม ที่มีเหตุมาจากพระเจ้าที่พวกเราเคารพนับถือมาตลอดเกิดความขี้เกียจดูแลโลกทั้งสอง สงสัยไหมละโลกทั้งสองนี่หมายถึง??? ก็โลกคู่ขนานยังไงละ จะเล่าให้ฟังย่อๆนะ
มีพระเจ้าองค์หนึ่งสะเออะมีใจอยากสร้างโลกแล้วไปขอเงินทุนสร้างโลกออกมาสองใบที่มีความตรงข้ามกันโดยมีเส้นทางที่สามารถไปยังโลกอีกใบหนึ่งได้ ฉันยังเคยเดินไป2-3ครั้ง พวกเรารู้ถึงความมีตัวตนของอีกโลกหนึ่งมาตลอดด้วยนะ แต่มีอยู่วันหนึ่ง(เมื่อวาน) ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งอ่านหนังสือสอบอยู่ได้มี คำประกาศก้องจากพระเจ้าเฮงซวยว่า
“ข้าขี้เกียจดูแลโลกของพวกเจ้าดูแลลำบากข้าจึงตัดสินใจจะยุบเหลือโลกเดียว” เขาว่านั้นแหละ ไอนั่นอะไม่มีปัญหาแต่! โลกมันใหญ่ไม่พอที่จะให้คนจากโลกใดโลกหนึ่งมาอยู่รวมกันได้ ไอพระเจ้าเฮงซวยนั่นเลยประกาศว่า
“ถ้าเช่นนั้นเจ้ารู้หรือไม่ว่าโลกของพวกเจ้าทั้งสองตรงทางเชื่อมต่อมีลูกแก้วทั้ง9อยู่ได้แก่ ทาร์ทัล ดาเมียร์ ฟาเอล ลูเอล นีลเดียร์ มอร์เลีย รุลเวล ออกัส ซิลเวียซึ่งถ้าข้าเอาลูกแก้วอันใดอันหนึ่งออกโลกของพวกเจ้าทั้งสองจะพังทลายลงเรื่อยๆ แต่ทางกลับกันถ้าลูกแก้วอันใดอันหนึ่งไปอยู่ในโลกใดโลกหนึ่งโลกที่ได้นั้นจะมีพลังค้ำจุนที่มากขึ้นในขณะเดียวกันอีกโลกจะสูญเสียพลังค้ำจุนไปดังนั้น ถ้าพวกเจ้าอยากให้โลกของพวกเจ้าอยู่รอดละก็ ก็สู้กันเพื่อแย้งลูกแก้วนั้นซะ โลกใดแย้งลูกแก้วได้มากกว่ากันโลกนั้นก็อยู่รอดไปเลย ฮ่าๆๆๆ ข้าไปละ” แล้วเจ้าพระเจ้านั่นก็หายไปจากท้องฟ้า ขอบ่องตงเลยนะ สตั้น3วิพร้อมกับสำลักน้ำลาย โอ๋ไม่นะที่โลกแสนสุขสบายของฉันกำลังจะสลายเพียงเพราะความขี้เกียจของสิ่งที่พวกเราเรียกว่าพระเจ้า มันใช่ไหมเนี่ย
แล้วแน่นอนมีรึที่โลกใดโลกหนึ่งจะพูดว่า โลกของข้ายอมสลายไปโลกของพวกเจ้าจงมีชีวิตอยู่ต่อเถอะ ไม่มีค๊า!อย่างนี้เพื่อความอยู่รอดก็ต้องสงครามเท่านั้นแหละ สงคราม สงคราม แล้วก็ สงคราม เพื่อแย้งอีลูกแก้วบ้าบอนั่น ซึ่งแน่นอนวัยรุ่นอย่างฉันนะเหรอจะไม่ถูกต้อนบังคับให้ไปร่วมสงคราม หึหึหึ โดยรู้สึกว่าจะเริ่มสงครามกันในอีก4อาทิตย์ข้างหน้า หรือ เดือนนึงนั่นแหละ ซวยจริงๆทำไมต้องเป็นลุ้นฉันด้วย นี่โลกของเราต้องสลายไปจริงๆรึถ้าไม่ยอมสู้กัน คิดแล้วร้องไห้
“ลีนน่า เหนื่อยไหมจ๊ะ เดี่ยวพี่ไปซื้อข้าวมให้” เสียงของพี่ชายฉันพูดขึ้น อ้อนึกขึ้นได้ฉันยังไม่ได้แนะนำพี่ชายสุดที่รักของฉันเลย พี่ชายฉันชื่อ ฮาร์ป ดาเวีย เป็นพี่ชายที่เก่งเรื่องเทคโนโลยีมากและการวางแผน ในทางสงครามโลกของเราจะแบ่งเป็นหลายๆฝ่ายช่วยกันบริหารจัดการทัพ พี่ฉันได้อยู่ฝ่ายวางแผน ในขณะที่ฉันได้อยู่ฝ่ายรบกองหลังเพราะฉันยิงปืนสไนเก่ง ขอย้ำฉันยิงปืนเก่งฝุดๆ ซึ่งตอนนี้ฉันกำลังฝึกยิงให้แม่นยำอยู่
“ค่ะพี่ หนูขอข้าวแกงกะหรี่ไก่ แล้วพี่จะไปประชุมทัพตอนไหนค่ะ” ตอนนี้ฉันตอบกลับด้วยความหิวสุดๆ ใ
นขณะที่พวกอยู่หน่วยรบต้องคอยฝึก หน่วยวางแผนจะมีการประชุมวางแผนกันแทบทุกวันเลยละ น่าเบื่อๆ ทำไมไอพระเจ้างี่เง่านั้นติ้งมาขี้เกียจรักษาด้วยเนี่ยยยยยยย แล้วมาสร้างโลกทามม้ายยยยยยยยย
-------------------------------------------------------------------------------------
ในขณะเดียวกันอีกโลกหนึ่ง
สวัสดีครับท่านผู้อ่าน กระผมหนุ่มมาดเท่สุดหล่อผู้มีนามว่า ลีนน่า ดาเลีย โอ๊ะๆ อย่าสงสัยว่าทำไมชื่อของกระผมเหมือนผู้หญิง เหตุผลเพราะอะไรนะ ผมก็ไม่ทราบเช่นกัน ตอนนี้กระผมกำลังใช้หัวสมองอันชาญฉลาดคิดอาวุธที่เอาไว้ต่อสู้ในสงครามชิงลูกแก้วอะไรก็ก็ไม่รู้เพราะผมไม่ได้ฟังพระเจ้าพูดอะไร พึ่งจะมารู้เมื่อเช้านี้เองครับผม ซึ่งเหตุเพราะอะไรนั้นกระผมขี้เกียจเล่า ดังนั้นกระผมขอสงวนที่จะเล่าให้ฟัง รู้แค่ว่า ชีวิตของคนหล่ออย่างผมกำลังจะตกอยู่ในอันตราย ถ้าเกิดผมโดนเธอหหรือฝาแฝดต่างโลกของผมจับไปฆ่าผมจะทำยังไงดีม่ายยยยยยยย ใยหล่อนนี่ฝีมือระดับเทพถ้าหล่อนมีนโยบายกำจัดฝาแฝดตัวเองจะทำยังไงเนี่ยคิดแล้วปวดหัว หรือเราจะไปฆ่าเธอก่อนดีเพราะถือยังไงก็เคยไปบ้านของเจ๊ลีนน่า ไม่สิเจ๊ได้ถือปืนยิงหัวทะลุแน่ แต่เจ๊นั่นก็รุ้ที่อยู่ผมด้วย ในขณะที่ผมกำลังคิดแผนอันชั่วร่าย+ไร้สาระอยู่นั้น
“รำคาญว้อย ก่อนจะคิดแผนไร้สาระพวกนั้น ก็ทำงานคิดอาวุธเอาไว้สู้ซี่ กลัวเจ๊ฝาแฝดจะมาฆ่าทำมะเขืออะไร น้องของเฮียฮาร์ปมันฉลาดพอที่คิดเรื่องแบบนั้นหรอกน่า ขอเดาเลยฝึกยิงหัวเล็งหัวนายมากกว่าอีน้องเฮงซวย ฉลาดแต่ไม่เฉลียว” อาเจ๊ผมก็บ่นอีกและบ่นชิบ บ่นไรนักหนาน่าเบื่อเมื่อไรจะตายๆซะที
“ว่าไงนะ ฉันบ่นแล้วมัปัญหาอะไร หาเรื่องเรอะ” กรำ ลืมไปพี่กระผมมีพลังอ่านใจคน ทำไมนะอยากได้พี่ฮาร์ปของเจ๊ลีนน่าจัง ใจดี หล่อ สูง ไม่ขี้บ่น เป็นกันเอง รักน้อง ทำกับข้าวอร่อยด้วย ไม่เหมือน อาเจ๊คนนี้คิดแล้วอยากตายอ๊ากกกกกกก!
“หนอย! ว่าไงนะลีนน่า ฉันทำไม จะไปไหนก็ไปเลย” ตึง! เสียงประตูปิดดังสนั่นบ้าน
เมื่อพี่สาวของลีนน่าได้อ่านใจน้องตัวแอง ในขณะที่เด็กหนุ่มตอนนี้สลบไปแล้วด้วยฝีมือสิ่งมีชีวิตที่เขาเรียกว่า อาเจ๊ ได้ปาสักกะเบือในมือที่เธอกะจะทำส้มตำไก่ย่างให้น้องลองกินฝีมือการทำอาหารสุดอร่อยเหาะ (?)
มีพระเจ้าองค์หนึ่งสะเออะมีใจอยากสร้างโลกแล้วไปขอเงินทุนสร้างโลกออกมาสองใบที่มีความตรงข้ามกันโดยมีเส้นทางที่สามารถไปยังโลกอีกใบหนึ่งได้ ฉันยังเคยเดินไป2-3ครั้ง พวกเรารู้ถึงความมีตัวตนของอีกโลกหนึ่งมาตลอดด้วยนะ แต่มีอยู่วันหนึ่ง(เมื่อวาน) ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งอ่านหนังสือสอบอยู่ได้มี คำประกาศก้องจากพระเจ้าเฮงซวยว่า
“ข้าขี้เกียจดูแลโลกของพวกเจ้าดูแลลำบากข้าจึงตัดสินใจจะยุบเหลือโลกเดียว” เขาว่านั้นแหละ ไอนั่นอะไม่มีปัญหาแต่! โลกมันใหญ่ไม่พอที่จะให้คนจากโลกใดโลกหนึ่งมาอยู่รวมกันได้ ไอพระเจ้าเฮงซวยนั่นเลยประกาศว่า
“ถ้าเช่นนั้นเจ้ารู้หรือไม่ว่าโลกของพวกเจ้าทั้งสองตรงทางเชื่อมต่อมีลูกแก้วทั้ง9อยู่ได้แก่ ทาร์ทัล ดาเมียร์ ฟาเอล ลูเอล นีลเดียร์ มอร์เลีย รุลเวล ออกัส ซิลเวียซึ่งถ้าข้าเอาลูกแก้วอันใดอันหนึ่งออกโลกของพวกเจ้าทั้งสองจะพังทลายลงเรื่อยๆ แต่ทางกลับกันถ้าลูกแก้วอันใดอันหนึ่งไปอยู่ในโลกใดโลกหนึ่งโลกที่ได้นั้นจะมีพลังค้ำจุนที่มากขึ้นในขณะเดียวกันอีกโลกจะสูญเสียพลังค้ำจุนไปดังนั้น ถ้าพวกเจ้าอยากให้โลกของพวกเจ้าอยู่รอดละก็ ก็สู้กันเพื่อแย้งลูกแก้วนั้นซะ โลกใดแย้งลูกแก้วได้มากกว่ากันโลกนั้นก็อยู่รอดไปเลย ฮ่าๆๆๆ ข้าไปละ” แล้วเจ้าพระเจ้านั่นก็หายไปจากท้องฟ้า ขอบ่องตงเลยนะ สตั้น3วิพร้อมกับสำลักน้ำลาย โอ๋ไม่นะที่โลกแสนสุขสบายของฉันกำลังจะสลายเพียงเพราะความขี้เกียจของสิ่งที่พวกเราเรียกว่าพระเจ้า มันใช่ไหมเนี่ย
แล้วแน่นอนมีรึที่โลกใดโลกหนึ่งจะพูดว่า โลกของข้ายอมสลายไปโลกของพวกเจ้าจงมีชีวิตอยู่ต่อเถอะ ไม่มีค๊า!อย่างนี้เพื่อความอยู่รอดก็ต้องสงครามเท่านั้นแหละ สงคราม สงคราม แล้วก็ สงคราม เพื่อแย้งอีลูกแก้วบ้าบอนั่น ซึ่งแน่นอนวัยรุ่นอย่างฉันนะเหรอจะไม่ถูกต้อนบังคับให้ไปร่วมสงคราม หึหึหึ โดยรู้สึกว่าจะเริ่มสงครามกันในอีก4อาทิตย์ข้างหน้า หรือ เดือนนึงนั่นแหละ ซวยจริงๆทำไมต้องเป็นลุ้นฉันด้วย นี่โลกของเราต้องสลายไปจริงๆรึถ้าไม่ยอมสู้กัน คิดแล้วร้องไห้
“ลีนน่า เหนื่อยไหมจ๊ะ เดี่ยวพี่ไปซื้อข้าวมให้” เสียงของพี่ชายฉันพูดขึ้น อ้อนึกขึ้นได้ฉันยังไม่ได้แนะนำพี่ชายสุดที่รักของฉันเลย พี่ชายฉันชื่อ ฮาร์ป ดาเวีย เป็นพี่ชายที่เก่งเรื่องเทคโนโลยีมากและการวางแผน ในทางสงครามโลกของเราจะแบ่งเป็นหลายๆฝ่ายช่วยกันบริหารจัดการทัพ พี่ฉันได้อยู่ฝ่ายวางแผน ในขณะที่ฉันได้อยู่ฝ่ายรบกองหลังเพราะฉันยิงปืนสไนเก่ง ขอย้ำฉันยิงปืนเก่งฝุดๆ ซึ่งตอนนี้ฉันกำลังฝึกยิงให้แม่นยำอยู่
“ค่ะพี่ หนูขอข้าวแกงกะหรี่ไก่ แล้วพี่จะไปประชุมทัพตอนไหนค่ะ” ตอนนี้ฉันตอบกลับด้วยความหิวสุดๆ ใ
นขณะที่พวกอยู่หน่วยรบต้องคอยฝึก หน่วยวางแผนจะมีการประชุมวางแผนกันแทบทุกวันเลยละ น่าเบื่อๆ ทำไมไอพระเจ้างี่เง่านั้นติ้งมาขี้เกียจรักษาด้วยเนี่ยยยยยยย แล้วมาสร้างโลกทามม้ายยยยยยยยย
-------------------------------------------------------------------------------------
ในขณะเดียวกันอีกโลกหนึ่ง
สวัสดีครับท่านผู้อ่าน กระผมหนุ่มมาดเท่สุดหล่อผู้มีนามว่า ลีนน่า ดาเลีย โอ๊ะๆ อย่าสงสัยว่าทำไมชื่อของกระผมเหมือนผู้หญิง เหตุผลเพราะอะไรนะ ผมก็ไม่ทราบเช่นกัน ตอนนี้กระผมกำลังใช้หัวสมองอันชาญฉลาดคิดอาวุธที่เอาไว้ต่อสู้ในสงครามชิงลูกแก้วอะไรก็ก็ไม่รู้เพราะผมไม่ได้ฟังพระเจ้าพูดอะไร พึ่งจะมารู้เมื่อเช้านี้เองครับผม ซึ่งเหตุเพราะอะไรนั้นกระผมขี้เกียจเล่า ดังนั้นกระผมขอสงวนที่จะเล่าให้ฟัง รู้แค่ว่า ชีวิตของคนหล่ออย่างผมกำลังจะตกอยู่ในอันตราย ถ้าเกิดผมโดนเธอหหรือฝาแฝดต่างโลกของผมจับไปฆ่าผมจะทำยังไงดีม่ายยยยยยยย ใยหล่อนนี่ฝีมือระดับเทพถ้าหล่อนมีนโยบายกำจัดฝาแฝดตัวเองจะทำยังไงเนี่ยคิดแล้วปวดหัว หรือเราจะไปฆ่าเธอก่อนดีเพราะถือยังไงก็เคยไปบ้านของเจ๊ลีนน่า ไม่สิเจ๊ได้ถือปืนยิงหัวทะลุแน่ แต่เจ๊นั่นก็รุ้ที่อยู่ผมด้วย ในขณะที่ผมกำลังคิดแผนอันชั่วร่าย+ไร้สาระอยู่นั้น
“รำคาญว้อย ก่อนจะคิดแผนไร้สาระพวกนั้น ก็ทำงานคิดอาวุธเอาไว้สู้ซี่ กลัวเจ๊ฝาแฝดจะมาฆ่าทำมะเขืออะไร น้องของเฮียฮาร์ปมันฉลาดพอที่คิดเรื่องแบบนั้นหรอกน่า ขอเดาเลยฝึกยิงหัวเล็งหัวนายมากกว่าอีน้องเฮงซวย ฉลาดแต่ไม่เฉลียว” อาเจ๊ผมก็บ่นอีกและบ่นชิบ บ่นไรนักหนาน่าเบื่อเมื่อไรจะตายๆซะที
“ว่าไงนะ ฉันบ่นแล้วมัปัญหาอะไร หาเรื่องเรอะ” กรำ ลืมไปพี่กระผมมีพลังอ่านใจคน ทำไมนะอยากได้พี่ฮาร์ปของเจ๊ลีนน่าจัง ใจดี หล่อ สูง ไม่ขี้บ่น เป็นกันเอง รักน้อง ทำกับข้าวอร่อยด้วย ไม่เหมือน อาเจ๊คนนี้คิดแล้วอยากตายอ๊ากกกกกกก!
“หนอย! ว่าไงนะลีนน่า ฉันทำไม จะไปไหนก็ไปเลย” ตึง! เสียงประตูปิดดังสนั่นบ้าน
เมื่อพี่สาวของลีนน่าได้อ่านใจน้องตัวแอง ในขณะที่เด็กหนุ่มตอนนี้สลบไปแล้วด้วยฝีมือสิ่งมีชีวิตที่เขาเรียกว่า อาเจ๊ ได้ปาสักกะเบือในมือที่เธอกะจะทำส้มตำไก่ย่างให้น้องลองกินฝีมือการทำอาหารสุดอร่อยเหาะ (?)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น