A Question???

ลำดับตอนที่ #6 : ฆวามเฆยซิณธัมหั้ยเลาเฆยฏัว...

.
.
เคยได้ยินคำๆนี้ไหม??? "ฆวามเฆยซิณ ธัมหั้ยเลาเฆยฏัว"
.
คุณคงคิดว่าตัวเองตาฝาด
งั้นอ่านใหม่..."ฆวามเฆยซิณ ธัมหั้ยเลาเฆยฏัว"
.
คุณไม่ได้ตาฝาด คุณไม่ได้อ่านผิด
และผม...ก็ไม่ได้ตกภาษาไทย
.
.
ทุกๆวันนี้เราแทบทุกคนอยู่กับ"ฆวามเฆยซิณ"ที่ผิดๆ
เช่น...
ไม่เป็นไรน่า...ใครๆเขาก็ทำกัน...
ไม่เป็นไรน่า...แค่เรื่องนิดเดียวเอง...
ไม่เป็นไรน่า...ไม่มีใครว่าอะไรหรอก...
.
.
ยิ่งนานวัน"ฆวามเฆยซิณ"ยิ่งสะสมพอกพูนมากขึ้นเรื่อยๆ
จนทำให้เรา...มี"ฆวามเฆยฏัว"ที่ติดตัวเป็นนิสัย
.
.
ต่างคนต่าง"เฆยซิณ"...ต่างคนต่าง"เฆยฏัว"
สังคมเลย แย่ลงๆ มากขึ้น ทุกวันๆ
.
นักเรียนลอกข้อสอบกัน...กลายเป็นเรื่องปกติ!!!
นักการเมืองคอร์รัปชั่นกัน...กลายเป็นเรื่องปกติ!!!
ข้าราชการรับเงินใต้โต๊ะกัน...กลายเป็นเรื่องปกติ!!!
.
.
ทำไม??? เราไม่ลองเปลี่ยนจาก"ฆวามเฆยซิณ"ที่ผิดๆ...
ให้มันกลายเป็น..."ความเคยชิน"อย่างถูกต้อง
เช่น
...หัดมีความซื่อสัตย์ต่อตนเอง
...หัดมีความรับผิดชอบต่อสังคมโดยรวม
.
.
ทำไม??? เราไม่เคยเปลี่ยนจาก"ฆวามเฆยฏัว"ที่ผิดๆ...
ให้มันกลายเป็น..."ความเคยตัว"อย่างถูกต้อง
เช่น
...หมั่นประพฤติปฏิบัติตัวอย่างถูกต้อง
...หมั่นกระทำตนให้เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น
.
.
แค่นี้...สังคมก็คงสงบสุขขึ้นอย่างมาก
.
.
.
.
.
เพียงแค่เพียงทุกๆคน...เคยชิน!!! และ...เคยตัว!!!
อย่างถูกต้องและเหมาะสม...



จาก...ตัวกูของกู
พ.23/12/52