ร่ำเรียนเรื่องรัก

ลำดับตอนที่ #8 : ความรัก.....ความเหงา..... ดวงจันทร์

ความรัก.....ความเหงา..... ดวงจันทร์

 ดวงจันทร์ คือ สัญลักษณ์แห่งรัตติกาลบางค่ำคืนก็มีเพียงดวงจันทร์ดวงเดียวทอแสงอยู่อย่างเดียวดาย บางค่ำคืนก็มีหมู่ดาวมากมาย นับหมื่น นับล้านดวงรายล้อมอยู่ และในบางค่ำคืนก็ไม่มีดวงจันทร์ปรากฏกายบนฟากฟ้าเลย เคยมีบางคนให้ความหมายกับดวงจันทร์เปรียบเหมือนความเหงาที่คืบคลานเข้ามาในห้วงเวลาหนึ่งของชีวิต

                คุณเคยมั้ยครับที่รู้สึกเหงา ผมเชื่อว่าทุกคนคงเคยมีความรู้สึกเช่นนั้น เพราะผมก็เคยรู้สึกเหงาเช่นกัน เคยมีคนบอกว่าใครที่ชอบดวงจันทร์จะเป็นคนขี้เหงา แต่นั่นเป็นแค่ความหมายเปรียบเทียบ ดวงจันทร์บ่อยครั้งมักถูกใช้เปรียบเทียบกับสิ่งดีๆ อย่างในบทกลอนนี้

                                                                “ ขอบคุณนะ......แสงตะวัน

                                                                ที่ส่องสว่างให้ความฝันเจิดจ้า

                                                                ขอบคุณนะ.....ดวงจันทรา

                                                                ที่ทำให้ดาวบนฟ้าสว่างไสว

                                                                ขอบคุณ......เธอคนดี

                                                                ที่นำความรักนี้มาให้

                                                                หนึ่งคนพิเศษที่รู้ใจ

                                                                ชีวิตก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว”

                คุณเคยมองพระจันทร์ที่เต็มดวงมั้ย หลายคนคงไม่มีใครที่ไม่ชมว่าพระจันทร์เต็มดวงช่างสวยงามยิ่งนัก

                “หากความเหงา คือ ดวงจันทร์ในเงามืด และความรัก คือ แสงสว่างที่เปล่งประกายออกมาจากข้างในดวงจันทรา” มันคงไม่ต่างอะไรจากความรักหรอก  ความรักของคน 2 คน ที่ได้ร่วมสร้างกันขึ้นมา อาจจะมีบ้างที่มีความเหงาเข้ามาคั่นกลางระหว่างเรา อย่างในเวลาที่มีเมฆเคลื่อนเข้ามาบดบังพระจันทร์ไว้ คุณเห็นมั้ยว่ามันก็คือความเหงาที่เข้ามาในช่วงเวลาหนึ่ง แต่พอเมฆเคลื่อนตัวผ่านไปแล้ว แม้จะมีร่องรอยแห่งความเงียบเหงาที่เงียบงัน แต่แสงสว่างจากพระจันทร์ คือ สัญลักษณ์ความรักที่คุณทั้งสองมีให้กัน รักที่ช่วยหล่อเลี้ยงหัวใจให้ชุ่มฉ่ำ รักที่หล่อหลอมหัวใจ 2  ดวง ให้รวมเป็นดวงเดียวกัน ความเหงาไม่ใช่สิ่งน่ากลัวหากว่าคุณเรียนรู้ที่จะอยู่กับความเหงานั้นได้ เช่นเดียวกับที่คุณเรียนรู้ความรัก แล้วคุณคิดว่าการมีความรักเหงาๆ เพราะห่างไกลกัน ทำให้โทรหากันบ่อย อยากเห็นหน้า อยากพูดคุย อยากได้ยินเสียงทุกเวลา ทำให้คุณคิดถึงมากบ้างอาจงอนกัน ทะเลาะกัน แต่เคลียร์กัน เข้าใจกัน รู้จักกันและรักกันมากขึ้น มันจะไม่ดีกว่าเลยเหรอหากว่าความเหงาทำให้คุณทั้งคู่ได้รู้ว่าในความอ้างว้างห่างเหินมันช่วยทำให้คุณรู้ว่าคนที่คุณรักและมอบความรักมอบหัวใจให้นั้น เป็นคนที่มีความสำคัญกับคุณมากแค่ไหน

                คุณว่าจริงมั้ยคนที่รักกันมาก ก็ยิ่งเหงามากเมื่อห่างกัน คิดถึงมากเมื่อไกลกัน และเจ็บปวดมากเมื่อทะเลาะกัน แต่เมื่อเข้าใจกันความรักก็เป็นยาขนานดีที่ช่วยเยียวยารักษาบาดแผล ที่คุณทั้งคู่เป็นคนกรีดบาดแผลเอง แต่บางคนมันอาจจะเป็นตอนจบ ของบทสรุปว่าสุดท้าย คุณทั้งคู่ได้พ่ายแพ้ต่อความรักเพราะความเหงา......แล้วนั่นจะเป็นบาดแฟลที่บาดลึกสำหรับคุณ

                แล้วคุณล่ะครับ คุณจะเป็นเพียงดวงจันทร์ดวงเดียวที่ทอแสงเดียวดายในค่ำคืนหนึ่ง หรือ จะเป็นดวงจันทร์ที่มีดวงดาวมากมายรายล้อม แต่ไม่ว่าคุณเลือกจะเป็นดวงจันทร์ดวงไหน ผมขอให้คุณเชื่อมั่น และมั่นใจว่ารักที่คุณทั้งคู่มีให้กันจะส่องสว่างสุกใส ถึงแม้จะเป็นเพียงดวงจันทร์ที่อาจมองคนละด้านก็ตาม

“จงอย่ารักคนที่คุณอยู่ด้วยได้ แต่จงรักคนที่คุณขาดไม่ได้”