ไม่ว่าจะยามหลับหรือยามตื่นสิ่งที่ฉันพบก็มีเพียงความมืดและแสงจันทร์ที่แสนอบอุ่นยามเที่ยงคืน
สิ่งที่แสนอร่อยที่ได้รับทุกๆ วันหลังตื่นนอนก็คือเครื่องดื่มสีแดงที่พี่ชายฝากไว้
กลิ่นหอมหวนเพียงแค่อึกเดียวก็ทำให้ฉันรู้สึกอยากจะกินไม่หยุด
ได้ยินเสียงพ่อบ้านแม่บ้านเดินและคุยกันเสียงเบาๆ เหมือนพยายามไม่ให้ได้ยิน
ทั้งๆ ที่พยายามทำตัวให้ร่าเริงสดใสทุกๆ คนกลับมองเป็นสิ่งประหลาด
พี่บอกว่าฉันเป็นโรคประหลาดไม่สามารถอยู่ท่ามกลางแสงแดดได้
ถามว่าทำไม คำตอบที่ได้คือความเงียบชวนอึดอัดของทุกฝ่าย
ทำไมมันเกิดอะไรขึ้น!?
ทำไมความทรงจำก่อนหน้าที่จะเป็นโรคประหลาดนี้ถึงหายไป
ราวกับถูกเหงาสีดำและกลิ่นคาวคลุ้งบดบัง?
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น