Tales of Yuyan ตำนานเรื่องเล่าแห่งยูยาน

ลำดับตอนที่ #313 : ขูดรีดเงินทอง

"ฮึ หลงจางอะไรนั่นไม่รู้ดีชั่วโดยแท้ มีภรรยาที่ดีคอยท่าอยู่ที่บ้านเกิดกลับลุ่มหลงมัวเมาในอำนาจลาภยศ" ซิลเวียพ่นลมหายใจระบายความรู้สึกไม่พอใจจากเรื่องราวของละครเวทีที่ได้รับชมออกมา

"นี่เป็นเพียงเรื่องราวในบทละครเรื่องเล่าเท่านั้น ใยต้องว้าวุ่นอารมณ์ขุ่นมัวถึงเพียงนั้น" เบลล่าส่ายศรีษะเอ่ยกล่าวออกมาเมื่อเห็นท่าทีซึ่งผู้เป็นน้องสาวแสดงออก

"สุดท้ายแล้ว หลงจางตัวเอกในละครนั้นก็ได้รับผลกรรมของการกระทำของเขาแล้ว หนูซิลเวียอย่าได้เก็บมาเป็นอารมณ์เลยลูก" นีน่าซึ่งนั่งลูบเรือนขนของมิร่าที่กำลังนอนหลับอยู่เอ่ยกล่าวออกมา

เห็นว่านีน่าเอ่ยปากออกมาเช่นนั้น ซิลเวียก็เร่งรีบปรับท่าทีของตนเองให้เป็นปกติ "ค่ะท่านป้า"

"หนูเซลิน่ากับหนูโซเฟีย รู้สึกยังไงบ้างลูก ชอบดูละครเวทีแบบนี้หรือเปล่าลูก" นีน่าหันไปเอ่ยกล่าวกับเซลิน่าและโซเฟียบ้าง

"ก็ดีอยู่ค่ะท่านแม่" เซลิน่ากับโซเฟียเอ่ยกล่าว

"ถ้าชอบดูละครเวที ไว้วันหลังจะได้ให้หนูแชลเทียพาหนูทั้งสองไปร่วมงานเลี้ยงน้ำชาด้วยให้บ่อยขึ้น ฟังว่างานเลี้ยงน้ำชาที่จัดขึ้นก็มักจะจ้างคณะละครมีชื่อต่างๆให้มาแสดงเพื่อสร้างความบรรเทิงให้กับแขกที่มาร่วมงานอยู่บ่อยๆ" นีน่าเอ่ยกล่าว

ทั้งเซลิน่า โซเฟีย และแชลเทียได้ยินเช่นนั้นก็ผงกศรีษะรับ

พูดคุยกันเกี่ยวกับละครเวทีสักพักใหญ่ สุดท้ายแล้วกลุ่มของนีน่าจึงรู้สึกตัวว่ามีผู้คนไม่น้อยกำลังยืนเสมือนรอคอยบางสิ่งอยู่ที่ห่างไปไม่ไกล

"ท่านหญิงนี่น่า ละครเวทีเป็นอย่างไรบ้าง ถูกใจท่านหญิงหรือไม่" ซาฮานที่เดินเข้ามาเอ่ยกล่าวเอ่ยถามขึ้น

นีน่าเห็นเช่นนั้นก็เผยรอยยิ้มอ่อนโยนออกมา "คณะละครชุดนี้สมแล้วกับที่ท่านซาฮานเอ่ยปากชื่นชมไว้ ทั้งนักแสดง และฉากละคร ต่างจัดทำและแสดงออกมาได้อย่างสมจริงนัก เพียงแต่บทละครที่นำออกมาถ่ายถอดให้ชมดูกลับเป็นเรื่องราวที่ชวนให้ผู้รับชมเกิดความรู้สึกขัดอกขัดใจอยู่บ้าง"

ซาฮานได้ยินเช่นนั้นก็ผงกศรีษะร้องอ้อออกมาคำหนึ่ง

"ไม่ทราบว่าท่านซาฮานมีสิ่งใดให้นีน่าช่วยเหลือหรือไม่" นีน่าเอ่ยปากถามขึ้นมาเมื่อสัมผัสได้ว่าเพื่อนของสามีผู้ล่วงลับคนนี้เสมือนมีวาจาต้องการจะเอ่ยกล่าวกับตนเองอยู่

เมื่อนีน่าเปิดโอกาสให้แล้วเช่นนี้มีหรือที่ซาฮานจะไม่รีบคว้าไว้ "จะว่ามีก็มีอยู่ ไม่ทราบว่าท่านหญิงนีน่ากับท่าหญิงทั้งห้าพอจะมีเวลาสักครู่หรือไม่" ซาฮานเอ่ยกล่าวถามออกมา

นีน่าได้ยินเช่นนั้นก็เผยรอยยิ้มนุ่มนวลออกมา "ท่านซาฮานเป็นผู้มีพระคุณของตระกูลบุสโซ่ ไม่ว่ามีเรื่องใดให้นีน่าช่วยเหลือขอให้บอกกล่าวออกมาได้อย่างเต็มที่"

"ท่านหญิง สืบเนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อหลายชั่วโมงก่อน มีผู้คนไม่น้อยในแคว้นสมิธที่หลงผิดจนเป็นเหตุให้คนเหล่านั้นล่วงเกินหลานกาเล็ทไปอย่างไม่ตั้งใจ ไม่ทราบว่าท่านหญิงพอจะเจียดเวลาไปพบกับผู้คนเหล่านั้นเพื่อเปิดโอกาสให้พวกเขาได้แสดงออกถึงความต้องการที่จะขออภัยต่อตระกูลบุสโซ่สักครู่ได้หรือไม่" ซาฮานเอ่ยกล่าวออกมา

นีน่าได้รับฟังเช่นนั้นก็แสดงออกถึงความรู้สึกลำบากใจออกมาทางสีหน้าวูบหนึ่ง เรื่องนี้จะอย่างไรเกี่ยวข้องกับผู้เป็นบุตรชายของตนเอง อีกทั้งตนเองก็หาได้ทราบถึงความตื้นลึกหนาบางของเรื่องราวว่านี่ที่แท้เกิดจากสาเหตุใดกันแน่ เช่นนั้นแล้วตนเองจะไปรับการขออภัยจากบุคคลเหล่านั้นได้อย่างไร

ทางด้านเบลล่าที่ได้รับฟังถึงคำเอ่ยขอ ของซาฮานก็หน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างครุ่นคิดจากนั้นนางพลันเอ่บกล่าว "ท่านป้า เรื่องนี้ขอให้ท่านป้ามอบหมายให้เบลล่าเป็นคนจัดการได้หรือไม่คะ สำหรับเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น เบลล่าเองพอจะได้รับรู้จากกาเล็ทมาอยู่บ้าง" เบลล่าเอ่ยกล่าวแทรกขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มในขณะที่นีน่ากำลังลำบากใจว่าจะเอ่ยตอบกลับซาฮานเช่นไรดี

"เอาอย่างงั้นหรอลูก" นีน่าหันกลับมามองหนึ่งในว่าที่ลูกสะใภ้ของตนเองอย่างรู้สึกผิด

เบลล่าผงกศรีษะรับด้วยรอยยิ้ม "ขอท่านป้าอย่าได้เป็นกังวล" จากนั้นเบลล่าจึงหันไปพูดคุยกับซาฮาน "ในยามนี้กาเล็ทคงไม่สะดวกที่จะออกมาพบปะ เช่นนั้นเบลล่าจะเป็นตัวแทนรับฟังเหตุผลจากพวกเขาเอง"

ซาฮานผงกศรีษะรับ

ซิลเวียที่นิ่งเงียบมาครู่ใหญ่เมื่อเห็นว่าสบโอกาสแล้วก็ยกมือขึ้นสกิดใส่ผู้เป็นพี่สาว "ท่านพี่จะดีหรือ หากพวกเราผลีผลามกระทำการออกไปจะไม่เป็นการสร้างความลำบากใจให้กับกาเล็ทหรือ?"

เบลล่าที่กำลังก้าวเดินได้รับฟังคำเอ่ยกล่าวกระซิบถามจากผู้เป็นน้องสาวก็ได้แต่อมยิ้ม "เอาเถอะ ไปพบพวกเขาก่อนแล้วค่อยว่ากล่าวก็ไม่สาย"

ภายในห้องรับรองของตระกูลโรม่า นีน่าและลูกสะใภ้ทั้งห้าต่างนั่งเรียงรายอยู่บนโซฟาหนานุ่มตัวใหญ่ ส่วนอีกฟากหนึ่งกลับเป็นกษัตริย์แห่งแคว้นสมิธพร้อมทั้งราชินีที่นั่งแสดงออกถึงสีหน้าลำบากใจออกมา

เอ่ยบอกกล่าวแนะนำตัวกันพอเป็นพิธีแล้วสุดท้ายเบลล่าก็เป็นผู้ที่เอ่ยกล่าวทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน "ฟังว่าราชวงศ์แห่งแคว้นสมิธต้องการพบกับพวกข้า หากว่ามีเรื่องราวใดก็ขอให้เร่งรีบบอกกล่าวมาเถอะ"

กษัตริย์แห่งแคว้นสมิธได้รับฟังเช่นนั้นก็หันมองไปยังราชินีของตนเองที่ด้านข้างจากนั้นทั้งสองต่างลุกขึ้นอย่างพร้อมเพรียงและค้อมตัวลงเพื่อแสดงออกถึงการขออภัย "ขอท่านหญิงทั้งหกโปรดเมตตาช่วยเหลือแคว้นสมิธของเราด้วย" กษัตริย์แห่งแคว้นสมิธเอ่ยกล่าว

นีน่าที่เห็นว่ากษัตริย์แห่งแคว้นหนึ่งถึงกลับแสดงออกถึงเช่นนี้ออกมาก็เกิดความรู้สึกลำบากใจอยู่ไม่น้อยแต่จะอย่างไรเรื่องนี้ตนเองได้รับปากแล้วว่าจะให้ลูกสะใภ้อย่างเบลล่าเป็นคนจัดการ นีน่าจึงไม่สะดวกที่จะแสดงท่าทีใด

"พวกข้าเป็นเพียงสตรีอ่อนแอจะไปช่วยเหลือกษัตริย์แห่งแว่นแคว้นหนึ่งเช่นท่านได้อย่างไร" เบลล่าเอ่ยกล่าว

"เพราะพวกข้าได้หลงผิดจึงได้กระทำการบางสิ่งไปด้วยความโง่เขลาเป็นเหตุให้ล่วงเกินต่อท่านจักรพรรดิทมิฬไปโดยไม่ได้ตั้งใจ เพื่อเห็นแก่ผู้คนของแคว้นสมิธ ขอท่านหญิงทั้งหกโปรดเมตตาช่วยเหลือ" กษัตริย์แห่งแคว้นสมิธเอ่ยกล่าว

เบลล่าได้รับฟังเช่นนั้นก็ลอบนึกขำกับตนเอง "การตัดสินใจเป็นพวกท่านที่ตัดสินใจหากแต่บัดนี้เมื่อภัยมาถึงกลับจับประชาชนผู้บริสุทธิ์เป็นตัวประกันแล้ว" นึกคิดกับตนเองได้เช่นนั้น เบลล่าก็แสร้งถอนหายใจออกมา ปากก็เอ่ยกล่าว "กษัตริย์แห่งแคว้นสมิธเช่นท่านทราบหรือไม่ว่าเรื่องราวหาได้พื้นเพทั่วไปอย่างที่ท่านเข้าใจ บอกต่อพวกท่านตามตรง คู่หมั้นของข้ากับผู้คนของทวีปกลางถือได้ว่าเป็นศัตรูที่ไม่อาจจะอยู่ร่วมฟ้าเดียวกันได้อีก การที่แคว้นสมิธของท่านให้การสนับสนุนช่วยเหลือผู้คนของทวีปกลางเพื่อจะหยั่งลากลึกสร้างรากฐานในทวีปตะวันออกเช่นนี้ออกจะ.." เบลล่าเอ่ยกล่าวด้วยถ้อยคำและสีหน้าที่แสดงออกถึงความลำบากใจ

กษัตริย์แห่งแคว้นสมิธได้รับฟังเช่นนั้นก็หัวใจตกวูบลง ในยามนี้มันหาได้คำนึกถึงการสงวนท่าทีอีก กษัตริย์แห่งแคว้นสมิธคุกเข่าลงจนหัวเข่าของมันกระแทกกับพื้นหินของห้องรับรองดังโครมใหญ่ "ขอท่านหญิงทั้งหกออกหน้าช่วยเหลือพูดจาให้ ต่อจากนี้เป็นต้นไปแคว้นสมิธของพวกเราขอสาบานว่าจะไม่ข้องเกี่ยวกับผู้คนของทวีปกลางอีก"

ราชินีแห่งแคว้นสมิธเห็นผู้เป็นสวามีคุกเข่าลงเช่นนั้นตนเองก็รีบคุกเข่าลงตาม ปากก็เอ่ยกล่าว "ขอท่านหญิงทั้งหกโปรดช่วยเหลือเพื่อเห็นแก่ผู้คนของแคว้นสมิธด้วย"

เบลล่าที่ได้รับฟังเช่นนั้นก็เกิดความรู้สึกชิงชังรังเกียจขึ้นมาต่อพฤติกรรมจับผู้บริสุทธิ์มาเป็นตัวประกันเช่นนี้วูบหนึ่ง "บอกแจ้งต่อท่านทั้งสองว่าเรื่องนี้ต่อให้เป็นพวกข้าและท่านป้าเองก็ใช่ว่าจะสามารถเอ่ยปากช่วยเหลือได้ ทราบหรือไม่ว่าสงครามใหญ่ระหว่างทวีปกลางและทวีปทั้งสามใกล้จะอุบัดขึ้นแล้ว"เบลล่าเอ่ยกล่าวมาถึงจุดนี้ก็แสร้งถอนหายใจออกมาคราหนึ่ง จากนั้นจึงเอ่ยกล่าวต่อ "ในเมื่อกล่าวออกมาแล้วก็ให้ข้าได้บอกกล่าวเรื่องนี้กับพวกท่านให้ทราบไว้เถอะ เมื่อหลายวันก่อนจักรพรรดิทมิฬกาเล็ทคู่หมั้นของข้าได้เป็นตัวแทนของทวีปตะวันออกเดินทางสู่ทวีปใต้เพื่อทำสัญญาการเป็นพันธมิตรกับอีกสองทวีปเพื่อร่วมต่อต้านทำสงครามใหญ่กับทวีปกลางที่เตรียมจะขยายอำนาจเข้ามารุกรานทวีปทั้งสามเรียบร้อยแล้ว การที่พวกท่านแคว้นสมิธให้การช่วยเหลือต่อผู้คนของทวีปกลางเช่นนี้ก็ไม่ต่างกับการก่อกบฎต่อคู่หมั้นของข้า ทีนี้ทราบถึงความหนักเบาของเรื่องราวแล้วหรือไม่"

ได้รับฟังเช่นนั้นใบหน้าที่ขาวซีดไร้สีเลือดของกษัตริย์แห่งแคว้นสมิธก็ยิ่งขาวซีดยิ่งขึ้นกว่าเดิม คราครั้งนี้มันถึงกลับโขกศรีษะของตนเองกับพื้นหินปากก็พร่ำเอ่ยกล่าว "ขอท่านหญิงทั้งหกโปรดช่วยเหลือ ต่อจากนี้แคว้นสมิธของข้าจะจงรักภักดีต่อท่านจักรพรรดิทมิฬเพียงผู้เดียว"

เบลล่าเหลือบมองปล่อยให้กษัตริย์แห่งแคว้นสมิธโขกศรีษะอยู่ชั่วครู่หนึ่ง "เอาเถอะ มีคำกล่าวที่ว่า ผู้ไม่รู้ย่อมไม่ผิด เรื่องนี้ก็ใช่ว่าไม่มีหนทางเสียทีเดียว" เบลล่าเอ่ยกล่าว

ได้รับฟังคำกล่าวนี้ทั้งกษัตริย์และราชินีแห่งแคว้นสมิธถึงกลับหยุดท่าทีของตนเองไว้แต่กลางคันด้วยความรู้สึกโล่งใจที่สุดท้ายก็ปรากฎหนทางรอดสายหนึ่งให้กับตนเองแล้ว

ไม่เพียงแต่กษัตริย์แห่งแคว้นสมิธและราชินีเท่านั้น แม้แต่ ซิลเวียและแชลเทียที่พอจะเข้าใจเรื่องราวต่างๆอยู่บ้างก็เกิดความรู้สึกแปลกประหลาดใจที่เบลล่ากลับเอ่ยกล่าวเช่นนั้นออกมา ตามสถานการณ์แล้วเรื่องนี้สมควรที่จะให้กาเล็ทเป็นผู้ตัดสินใจจึงถูกต้อง

"ขอท่านหญิงเบลล่าโปรดชี้แนะ" กษัตริย์แห่งแคว้นสมิธเงยหน้าขึ้นมาเอ่ยบอกกล่าว

เบลล่าเห็นเช่นนั้นก็ยิ้มออกมา "เชิญท่านทั้งสองลุกขึ้นนั่งก่อนเถอะ" เมื่อเห็นว่ากษัตริย์แห่งแคว้นสมิธและราชินีกลับไปนั่งบนโซฟาตามเดิมแล้วเบลล่าก็เอ่ยกล่าว "เพื่อเตรียมรับมือกับสงครามใหญ่ที่จะเกิดขึ้น ในรอบเดือนที่ผ่านมานี้คู่หมั้นของข้าได้เหน็ดเหนื่อยเตรียมการเรื่องราวต่างๆอยู่ไม่น้อย ทั้งต้องก่อสร้างป้อมปราการ ทั้งต้องจัดซื้อจัดหาอาวุธและอุปกรณ์ รวมไปถึงการจัดเตรียมสเบียง ทุกสิ่งทุกอย่างเหล่านั้นล้วนต้องใช้เงินทองมากมายในการจัดหา" เบลล่าเว้นวรรคไปครู่ใหญ่จากนั้นจึงเอ่ยต่อ "เอาเช่นนี้เป็นอย่างไร เพื่อเป็นการแสดงออกถึงความจริงใจว่าแคว้นสมิธของท่านเกิดความรู้สึกผิดและเสียใจต่อเหตุการที่เกิดขึ้น แคว้นสมิธของท่านก็ช่วยบริจาคเงินทองและข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นอาทิเช่นแก่นจิตวิญญาณ และแร่ธาตุอุปกรณ์ต่างๆให้กับเขา เมื่อเป็นเช่นนี้ก็จะกลับกลายเป็นว่าแคว้นสมิธของท่านได้ช่วยเหลือเขาในการต่อต้านรับมือกลับทวีปกลางด้วยไปในตัว หากทำเช่นนี้ข้าสามารถรับรองได้เลยว่าเขาต้องยึดถือเอาส่วนรวมเป็นหลักและไม่ถือโทษโกรธเคืองต่อแคว้นสมิธของพวกท่านแน่นอน" เบลล่าเอ่ยกล่าว