Tales of Yuyan ตำนานเรื่องเล่าแห่งยูยาน

ลำดับตอนที่ #164 : ความเชื่อมั่นของคาโก้

ณ ราชวังของไอออน ชายผู้หนึ่งกำลังนอนคว่ำหน้าอยู่บนตั่งเตียงรับการนวดเฟ้นจาสาวงามหน้าตาหมดงดงามสองนาง ดูไปแล้วเสมือนว่าไม่มีสิ่งผิดแผกอันใดแต่หากสังเกตุให้ดีจะพบว่าร่างของหญิงสาวสองนางซึ่งสวมใส่อาภรณ์น้อยชิ้นเผยให้เห็นสัดส่วนของสตรีอย่างไม่ปิดบังที่กำลังนวดเฟ้นให้แก่ชายที่นอนอยู่บนตั่งเตียงนั้นกำลังสั่นเทาอยู่เล็กน้อย

"เป็นอย่างไรบ้าง สืบข่าวของท่านอาจารย์มาได้มากน้อยเท่าใด" คาโก้ซึ่งกำลังนอนรับการนวดเฟ้นจากสาวงามอยู่เงยหน้าขึ้นมาเอ่ยถามผู้เป็นลูกน้องของตนเอง

"เรียนฝ่าบาทน่าแปลกประหลาดที่สายสืบซึ่งพวกเราส่งไปหลายต่อหลายคนกลับยืนยันมาอย่างแจ้งชัดว่าข่าวลือนั้น เป็น .. เป็น" คนสนิทของคาโก้เอ่ยมาถึงจุดนี้ก็พลันอ้ำๆอึ้งๆไป

"เป็นอะไร อ้ำๆอึ้งๆอยู่ได้" คาโก้ซึ่งกำลังนอนรับการนวดเฟ้นอยู่ตวาดลั่นพร้อมกับยันกายของตนเองให้ลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วส่งผลให้หญิงสาวน่าเวทนาทั้งสองที่กำลังใช้มือบอบบางนวดเฟ้นให้กับมันอยู่หงายผงะไป

"สายสืบของเรารายงานว่าข่าวลือนั้นเป็นความจริงพะยะค่ะฝ่าบาท หน้ำซ้ำรายงานล่าสุดยังบอกกล่าวอีกด้วยว่าเด็กน้อยตระกูลบุสโซ่ซึ่งเป็นผู้ลงมือสังหารองจักรพรรดิ์แดงหาได้บาดเจ็บตกตายดั่งข่าวลือเมื่อแกรเริ่มไม่" สุดท้ายแล้วคนสนิทของคาโก้ก็กัดฟันเอ่ยสิ่งที่ตนเองได้รับทราบมารายงายบอกกล่าวต่อคาโก้

"เหลวไหล ท่านอาจารย์จะพลาดพลั้งเสียทีให้กับใครนั่นย่อมเป็นไปไม่ได้ ข้าเห็นมากับตาว่าพลังของท่านอาจารย์นั้นน่ากลัวถึงเพียงไหน ยามเมื่อท่านอาจารย์ลงมือสังหารน้องชายซึ่งทรยศเนรคุณของข้าและช่วยข้าออกมาจากคุกดำมืดนั่นข้าสัมผัสได้ถึงพลังที่น่าหวาดหวั่นเหนือจิตนาการ ยังมีตัวท่านอาจารย์ก็ยืนยันกับข้าเองว่าต่อจากนี้ไม่ว่าจะเป็นระดับจักรพรรดิ์ใดก็ไม่ใช่คู่มือของท่านอาจารย์อีก ดังนั้นข่าวลือนั่นย่อมไม่ใช่ความจริงอย่างแน่นอน" คาโก้เอ่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงซึ่งแสดงออกถึงความรู้สึกไม่พอใจ ตัวมันหาได้หลอกตนเอง ตัวมันนั้นเชื่ออย่างที่ตนเองกล่าวออกมาเมื่อครู่จริงๆ ด้วยระดับพลังของจักรพรรดิ์แดงผู้เป็นอาจารย์มีหรือที่จะถูกสังหารได้โดยง่ายยังมีต่อให้พลาดพลั้งเสียทีจริงด้วยระดับพลังของอาจารย์เช่นจักรพรรดิ์แดงมีหรือที่จะไม่สามารถหนีเอาตัวรอดได้? ดังนั้นข่าวลือที่ว่าจักรพรรดิ์แดงผู้เป็นอาจารย์ถูกสังหารจนตกตายไปมันจึงไม่เชื่อและจะไม่ยอมเชื่อแต่ที่ตัวมันยังหาคำอธิบายให้กับตนเองไม่ได้นั่นคือที่แท้แล้วเกิดเรื่องราวใดขึ้นกันแน่? เหตุใดจึงมีข่าวลือเช่นนั้นเผยแพร่ออกมา หากว่าผู้เป็นอาจารย์ของมันเปลี่ยนใจที่จะไม่ลงมือต่ออาณาจักรเล็กๆเช่นโรฮานให้เสื่อมเสียเกียรติเหตุใดป่านนี้แล้วผู้เป็นอาจารย์จึงยังไม่กลับมายังไอออน? นี่เป็นสิ่งที่มันขบคิดไม่เข้าใจ ไม่ว่าอย่างไรตัวมันก็ไม่เข้าใจ ดังนั้นแล้วมันจึงส่งผู้คนเข้าไปแฝงตัวสืบข่าวยังโรฮานเป็นจำนวนมากเพื่อสืบหาร่องรอยของผู้เป็นอาจารย์ แต่แล้วผลที่ได้กลับมากับเป็นคำตอบไร้สาระเช่นเดิม คิดได้ดังนั้นมันก็เหลียวมองไปยังทหารคนสนิทที่กำลังคุกเข่าก้มหน้าอยู่

"เลี้ยงเสียข้าวสุขเพียงให้สืบหาข่าวเล็กน้อยของท่านอาจารย์ก็ไม่ได้เรื่อง ใสหัวไป" มันเอ่ยกล่าวตำหนิลูกน้องของตนเองพอเอ่ยกล่าวมาถึงช่วงท้ายก็ขึ้นเสียงตวาดลั่น

"ฝ..ฝ่าบาทอย่าได้ทรงกริ้วเพคะ" หญิงสาวนางหนึ่งซึ่งล้มหงายไปเมื่อครู่ปลุกปลอบกำลังขวัญของตนเองลุกขึ้นหมายจะเอาอกเอาใจคาโก้ซึ่งกำลังโมโหอยู่ให้สงบลงทว่าสิ่งที่ตัวนางได้กลับมาหาเป็นดังเช่นที่คาดหวังไม่ สิ่งที่นางได้มานั้นกลับเป็นฝ่ามือหยาบซึ่งกระทบเข้ากับใบหน้าของตัวนาง "หุบปาก"

มองเห็นเพื่อนร่วมทุกข์ของตนเองที่ถูกอตบจนสลบไปต่อหน้า หญิงสาวอีกนางหนึ่งก็ได้แต่หดตัวอยู่ที่มุมเตียงด้วยความรู้สึกหวาดกลัวจับใจ

สำหรับกับคาโก้นั้นเมื่อจักรพรรดิ์แดงออกจากการเก็บตัวฝึกฝนและปรากฎตัวขึ้น ตัวมันก็ถูกผู้เป็นอาจารย์แต่ในนามผู้นี้ช่วยเหลือออกจากคุกที่ดำมืด เมื่อมีผู้เป็นตำนานอย่างจักรพรรดิ์แดงหนุนหลังสนับสนุนบัลลังก์ของไอออนจึงต้องตกเป็นของมันอย่างไม่ต้องสงสัยและไม่มีผู้ใดที่จะกังขาเอ่ยปากทัดทาน ได้ ผู้ซึ่งยืนยันเป็นนมั่นเหมาะที่จะยืนอยู่ฝ่ายซาก้าล้วนถูกจักรพรรดิ์แดงสังหารทิ้งจนหมดสิ้น ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาคาโก้ก็ได้ขึ้นเป็นราชาแห่งไอออน ในตอนนี้มันเพียงแต่รู้สึกสับสนงุนงงว่าเหตุใดผู้เป็นอาจารย์ของมันจึงเปลี่ยนใจไม่ทำลายโรฮานและเหตุใดผู้เป็นอาจารย์จึงปล่อยให้เกิดข่าวลือเช่นนั้นออกมาได้ ไม่ทราบว่าผู้เป็นอาจารย์มีจุดประสงค์ใดแอบแฝงอยู่กันแน่? เมื่อไม่สามารถหาคำตอบให้แก่ตัวเองได้ความสับสนมึนงงก็แปรเปลี่ยนเป็นความโกรธเกรี้ยวอย่างไร้เหตุผลสุดท้ายแล้วผู้ซึ่งต้องรับเคาระห์กรรมก็คือหญิงสาวมากหน้าหลายตาที่คอยปรนิบัติรับใช้มัน ไม่ทราบว่ารอบเดือนที่ผ่านมานี้มีหญิงสาวมากน้อยเท่าใดแล้วที่ถูกฝ่ามือของมันตบใส่จนตกตายหรือไม่ก็พิกลพิการไป

หากว่ามองในมุมมองของคาโก้ที่เชื่อมั่นต่อจักรพรรดิ์แดงผู้เป็นอาจารย์จนถึงขีดสุดย่อมไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดที่ตัวมันจะหาเหตุผลและคำอธิบายกับเรื่องนี้ไม่ได้

ทันทีที่คนสนิทของมันก้าวเท้าออกมาจากห้องนอนของคาโก้ตัวมันก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก อันที่จริงแล้วมันหาได้รายงานบอกกล่าวกับคาโก้ทุกเรื่องราว ยังมีเรื่องที่คนของมันได้ปลอมแปลงเป็นหนึ่งในคณะทูตปะปนเข้าไปเพื่อขอเข้าพบต่อกาเล็ทบุสโซ่ เด็กน้อยยอดอัจฉริยะซึ่งได้ชื่อว่าเป็นผู้สังหารจักรพรรดิ์แดงและพบว่ากาเล็ทแห่งตระกูลบุสโซ่ยังแข็งแรงสุขสบายดีอยู่ที่มันไม่กล้าเอ่ยบอกกล่าวออกไป

ขณะที่คาโก้ซึ่งบัดนี้ได้ขึ้นเป็นราชาของไอออนกำลังเกิดอารมณ์หงุดหงิดสุดระงับ เรือเหาะซึ่งกาเล็ทและผู้คนของตระกูลบุสโซ่โดยสารเดินทางสู่หุบเขาอสูรฟ้าก็กลับถึงโรฮานด้วยความปลอดภัย

"โรส เรน่า เจฟ มาร์ติน จัดการเรื่องส่งคืนเรือเหาะให้เรียบร้อยจากนั้นก็บอกกล่าวให้ผู้ใต้บังคับบัญชาแยกย้ายกลับไปพักผ่อนพร้อมทั้งบอกกล่าวแจ้งต่อพวกมันว่าพรุ่งนี้ให้ถือว่าเป็นวันหยุดพักผ่อนสำหรับพวกมัน" กาเล็ทหันไปเอ่ยบอกกล่าวกับลูกน้องทั้งสี่ "ท่านอาจารย์พวกเราเดินทางกลับตระกูลบุสโซ่กันเถอะ"

"กาเล็ทเจ้ากลับไปก่อนเถอะไว้ข้าจะตามไปทีหลัง ข้าไม่ได้กลับไปยังบ้านพักในสถาบันนานพอสมควรแล้ว ข้าจะถือเอาโอกาสนี้กลับไปดูความเรียบร้อยของที่นั่นสักหน่อย"เทลเล่อเอ่ยกล่าว

"กลับบ้านน" มิร่าในร่างของเด็กหญิงส่งเสียงออกมาอย่างเริงร่า

กาเล็ทเหลียวมองไปยังมิร่าที่ตนเองจูงมืออยู่พร้อมทั้งหวนนึก ไม่ทราบว่าผู้เป็นมารดาของตนเองนั้นจะคิดถึงตัววิเศษน้อยนี้ถึงเพียงไหนแล้ว ในแต่ละวันมิร่านั้นจะใช้เวลาไม่น้อยอยู่เป็นเพื่อนกับนีน่า ทั้งพานีน่าออกไปเดินเล่น ในช่วงระยะหลังนี้ไม่แต่เพียงมิร่าจะทำหน้าที่นำนีน่าออกไปเดินเล่นในบางครั้งนางยังทำหน้าที่เป็นผู้คุ้มกันพานีน่าออกไปซื้อหาสิ่งของในตัวเมืองอีกด้วยคิดได้ดังนั้นกาเล็ทก็เอ่ยกล่าว "กลับบ้านเรากันเถอะ"

เมื่อได้รับรายงานว่ากาเล็ทกลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว นีน่า เบลล่าและซิลเวียซึ่งกำลังง่วนอยู่กับส่วนของห้องครัวก็รีบละจากงานที่ทำอยู่ออกมาเพื่อพบกับกาเล็ท

"กลับมาแล้วหรือลูกกาเล็ท" นีน่าซึ่งเดินนำเข้ามาในส่วนของห้องนั่งเล่นภายในปราสาทบุสโซ่เอ่ยทักทายผู้เป็นบุตรชาย

"ท่านย่าาา" มิร่าเอ่ยกล่าวพร้อมทั้งกระโจนเข้าหานีน่า

ส่วนเบลล่าและซิลเวียก็ได้แต่ใช้สายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกจ้องมองไปยังชายคนรัก

"ข้ากลับมาแล้วท่านแม่" กาเล็ทเอ่ย

"แล้วท่านผู้พิทักษ์ล่ะลูก" นีน่าซึ่งกำลังอุ้มมิร่าอยู่หันซ้ายแลขวาเพื่อมองหาเทลเล่อ

"ท่านอาจารย์บอกว่าจะกลับไปตรวจดูบ้านพักภายในสถานฝึกฝนสักหน่อยแล้วจะตามมาทีหลังน่ะท่านแม่" กาเล็ทเอ่ยบอกกล่าว จากนั้นพูดคุยกับผู้เป็นมารดาอีกสักพักกาเล็ทก็ขอตัวกลับเข้าห้องทำงานของตนเองไปเพื่อสรุปตรวจสอบสิ่งที่ตนเองเก็บเกี่ยวมาได้จากการเดินทางไปยังหุบเขาอสูรฟ้าครั้งนี้

ซิลเวียซึ่งสังเกตุเห็นว่าเบลล่าผู้เป็นพี่สาวนั้นเหมือนว่าจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวพร้อมทั้งเหลียวมองไปยังทิศทางซึ่งกาเล็ทจากไปอยู่บ่อยครั้งก็เอ่ยขึ้น "ท่านพี่ กาเล็ทพึ่งกลับมาคงจะรู้สึกเหนื่อยเมื่อครู่พวกเรากำลังปรุงน้ำผลไม้อยู่ในครัวข้าว่าท่านพี่จัดหาไปให้เขาดื่มสักแก้วเถอะ" สำหรับกับซิลเวียนั้นแม้ว่าจะมีความรู้สึกคิดถึงและต้องการอยู่ร่วมพูดคุยกับชายคนรักเช่นกันแต่ตัวนางนั้นจะกล่าวไปแล้วนับว่ามีโอกาสใช้เวลาอยู่ร่วมและพูดคุยชิดใกล้กับกาเล็ทชายคนรักมากกว่าผู้เป็นพี่สาวอยู่หลายเท่าดังนั้นในครั้งนี้นางจึงเลือกที่จะเปิดโอกาสให้แก่เบลล่าแทน

"หนูเบลล่าไปเถอะลูกป่านนี้หนูไอช่ากับคนอื่นๆคงจะบีบคั้นปรุงแต่งน้ำผลไม้จนได้ที่แล้ว" นีน่าเอ่ยกล่าวพร้อมกับหยิกแก้มมิร่าอย่างเอ็นดู "ไหนไปผจญภัยอะไรมาเล่าให้ย่าฟังหน่อยสิ"

"ฮี ฮี่ มิร่าจัดการกับสิงโตตัวใหญ่ด้วยนะ" มิร่าหัวเราะร่าพร้อมทั้งเริ่มเอ่ยบอกเล่าวีรกรรมของตนเองออกไป

เบลล่าซึ่งเห็นว่าเป็นโอกาสเหมาซึ่งตนเองจะปลีกตัวออกไปได้ก็ลุกขึ้นจากไป

ภายในห้องทำงานของตนเอง กาเล็ทซึ่งกำลังจดบันทึกถึงชนิดและจำนวนสมุนไพรต่างๆซึ่งตนเองเก็บเกี่ยวได้จากหุบเขาอสูรฟ้าด้วยแววตาซึ่งเต็มเปี่ยมไปด้วยประกายแห่งความยินดีพลันสัมผัสได้ถึงการมาเยือนของเบลล่า

"กาเล็ท ข้านำน้ำผลไม้มาให้" เบลล่าที่ยกแก้วน้ำผลไม้เดินเข้ามาภายในห้องทำงานของกาเล็ทซึ่งไม่ได้ปิดประตูไว้เอ่ยขึ้น

กาเล็ทที่กำลังยินดีปรีดากับจำนวนสมุนไพรซึ่งตนเองเก็บเกี่ยวได้พลันเผยรอยยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกยินดี

แอ๊ดดดตึบ อยู่ๆประตูห้องทำงานของกาเล็ทซึ่งเปิดอ้าอยู่พลันขยับปิดตัวลงอย่างแปลกประหลาด นี่ย่อมเป็นฝีมือของกาเล็ทเอง

"เบลล่านั่งก่อนสิ" กาเล็ทเอ่ย

"อืม" เบลล่าตอบคำพร้อมทั้งก้าวเดินเข้ามาวางแก้วน้ำผลไม้ไว้ที่เบื้องหน้าของกาเล็ท ขณะที่นางทำทีท่าว่าจะถอยกลับไปนั่งลงยังโซฟาที่รับแขกกาเล็ทก็เอ่ยขึ้น

"ที่บอกว่าให้นั่งไม่ใช่นั่งยังโซฟานั่น แต่เป็นนั่งที่ตรงนี้" กล่าวจบกาเล็ทก็ใช้พลังของตนเองกวาดพนักวางแขนของเก้าอี้ซึ่งดูเกะกะทิ้งไปจากนั้นจึงใช้มือข้างหนึ่งของตนเองตบไปที่ตักของตนเอง

เบลล่าซึ่งเห็นการกระทำของชายคนรักมีหรือที่จะไม่เข้าใจในความหมายนั้น นางพลันก้มหน้าลงแสดงออกถึงความลังเลใจ

"มิใช่บอกกล่าวว่าหากอยู่กันเพียงลำพังทุกสิ่งอย่างล้วนแล้วแต่ข้าหรอกหรือ ประตูห้องก็ปิดลงแล้วไม่มีผู้ใดเข้ามารบกวนแน่นอน" กาเล็ทเอ่ยกล่าว

ได้ยินเช่นนั้นเบลล่าพลันนึกคิดในใจ "ที่แท้ก็วางแผนไว้ตั้งแต่แรก" แม้ในจิตใจจะคิดเช่นนั้นแต่ปากของตนเองพลันเอ่ยบอกตอบรับออกไป "อืมม"