คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : SF - SUDDENLY [07]
,
SUDDENLY
‘How can I feel your love…?’
“เดินไหวมั้ยมึง”
“...ไหวน่า”
ในตอนเช้า คชาลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับคำถามที่ทำเอาเขาเขินจนหน้าแดงไปถึงใบหู แถมพอคิดไปถึงสาเหตุของคำถามแล้วก็ยิ่งต้องเขินเข้าไปใหญ่ นี่เมื่อคืนเขาทำอะไรลงไปบ้างวะเนี่ย คิดสภาพแล้วก็อยากจะหายตัวไปจากตรงนี้เดี๋ยวนี้เลย กูไปยั่วมันทำไมวะ!
คิดแล้วคนตัวเล็กก็ได้แต่ซุกหน้าลงแน่นกับหมอนใบโตบนเตียงใหญ่ พยายามมุดตัวเองลงไปในกองผ้าห่มให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อหลบสายตาของคนตัวโต ในขณะที่ร่างสูงซึ่งอยู่ในชุดเต็มยศเตรียมจะออกไปเรียนเรียบร้อยแล้วกำลังก้มมองลงมาด้วยความเอ็นดู
สายตาที่เต๋าใช้มองมาทำเอาคชายิ่งเขินเข้าไปกันใหญ่ มันจ้องเขาจนตัวแทบจะทะลุ แถมยังยกยิ้มที่มุมปากแบบเจ้าเล่ห์ส่งมาให้จนเขาเริ่มจะไม่ไว้ใจ ก่อนจะแทบหลุดแหกปากร้องเสียงดังลั่นให้คนในบ้านตกใจเล่นออกมาเมื่ออยู่ดีๆมันก็ดึงตัวเขาออกมาจากผ้าห่มผืนหนา แล้วช้อนตัวอุ้มเขาขึ้นมาจากเตียงแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
“มึงมีเรียนสิบโมงครึ่งนะวันนี้ ไปอาบน้ำไป”
“นี่...กี่โมงแล้ววะ”
“แปดโมงสี่สิบห้าแล้ว”
“งั้นก็ปล่อยกูลง กูจะได้ไปอาบน้ำ”
คชาพยักหน้ารับกับคำตอบก่อนจะดิ้นยุกยิกอยู่ในอ้อมกอดแข็งแกร่งเมื่อคนตัวสูงยังคงอุ้มเขาเอาไว้จนตัวลอยอยู่แบบนั้น เต๋าพอเห็นว่าคชาเริ่มดิ้นก็จัดการเหวี่ยงคนในอ้อมกอดไปมาทันทีจนแขนเล็กต้องยกขึ้นมาโอบรอบคอคนตัวสูงเอาไว้แน่นเพื่อยึดไม่ให้ตัวเองตกลงไปกระแทกพื้นตายเสียก่อน เสียงใสร้องตะโกนดังลั่นห้องก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นเสียงหัวเราะร่าเมื่อเต๋าเริ่มเล่นอะไรเป็นเด็กปัญญาอ่อน ไม่สมกับอายุเลยสักนิด
“เอ้า บิน บินนน~”
“ฮ่าๆๆๆ บินพ่อมึงสิ ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้เต๋า กูโตจะตาห่าแล้วเว้ย ฮ่าๆๆๆ”
“แล้วไป ในที่สุดมึงก็ยอมคุยกับกูดีๆสักทีนะ”
คชาชะงักไปเมื่อได้ยินคำพูดของเต๋า เขาขยับตัวนิดๆเมื่อคนตัวสูงพาเขาเข้ามายังห้องน้ำ ก่อนที่มันจะปล่อยให้เขานั่งลงบนขอบของอ่างล้างหน้า แล้วมันก็เท้าแขนคร่อมเอาไว้กับตัวของเขาเพื่อกักทางหนี ก่อนจะจ้องมาด้วยสายตาจริงจังจนคชาไม่กล้าที่จะหลบสายตาไปไหน
“โกรธกูมั้ย”
คนตัวสูงถามออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง สายตาคมๆจดจ้องไปที่ดวงตากลมใสของร่างบางตรงหน้า เขานอนไม่หลับมาทั้งคืนเพราะกลัวว่าหากพรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าคชาจะโกรธและไม่ยอมพูดคุยกับเขาเหมือนอย่างเคย ถ้าหากเป็นอย่างนั้นจริงๆเขาก็คงจะขาดใจตาย
ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์เมื่อคืน เต๋าก็ไม่สามารถที่จะยับยั้งความรู้สึกที่แรงกล้าในใจของตัวเองได้อีกต่อไป เมื่อจ้องมองร่างบางของคนตรงหน้า จากที่แค่เคยรู้สึกหวงธรรมดามันกลับกลายเป็นความรู้สึกที่อยากจะครอบครอง ไม่อยากให้ใครเข้าใกล้ และอยากจะให้อยู่สายตาของเขาตลอดเวลา รวมถึงปรารถนาให้ในสายตาของคชามีแต่เขาเพียงคนเดียวด้วยเช่นกัน
มันอาจจะดูเห็นแก่ตัว แต่จะให้เขาทำอย่างไรได้ล่ะ...
ร่างสูงรอคอยคำตอบอย่างทรมาน ก่อนที่หัวใจจะเต้นแรงขึ้นเมื่อคชาใช้มือเล็กเอื้อมมาจัดปกเสื้อที่ยับยู่ยี่ของเขาให้เข้าที่เข้าทาง สายตาคมสบจ้องเข้าไปในดวงตากลมโตอีกครั้งอย่างโหยหาคำตอบ แล้วก็ต้องยกยิ้มออกมาเสียกว้างเมื่อหัวกลมของคนตรงหน้าขยับส่ายไปมาแผ่วเบา พร้อมกับริมฝีปากอิ่มที่ขยับพูดในสิ่งที่ร่างสูงอยากได้ยิน
“กูเป็นคนเริ่มเอง จะไปโกรธมึงได้ยังไงล่ะ”
“แต่...เอ่อ...นิ้ว”
“ไอ้เหี้ย! เลิกพูดเรื่องนี้กันได้แล้ว!”
คชาหน้าแดงก่ำเป็นลูกมะเขือเทศจนเต๋าหมั่นเขี้ยว แก้มใสเลยโดนคนตัวสูงกดจูบลงไปอย่างแรงจนคชายู่หน้า เต๋าหัวเราะหน่อยๆพลางยกมือขึ้นลูบหัวอีกคนเบาๆด้วยความเอ็นดู เขายกยิ้มกว้างให้ร่างบางตรงหน้าไปทีจนคชาหน้าแดงขึ้นมาอีกหน
เรื่องเมื่อคืนมันเหมือนเป็นความฝันสำหรับเขา ไม่น่าเชื่อว่าจะได้เห็นคชาในมุมเซ็กซี่เป็นแม่เสือสาวแบบนั้น คนตัวเล็กที่กำลังเขินจนหน้าแดงก่ำนี่ก็เหมือกัน ปกติเคยเผยด้านนี้ให้เขาเห็นที่ไหนกันล่ะ มีแต่ด้านเกรียนๆ กับอึนๆ เท่านั้นแหละที่เขาเคยได้สัมผัส เพิ่งจะรู้นี่แหละว่าคชาเวลาเขินแบบนี้มันน่ารักขนาดไหน
เมื่อขโมยหอมแก้มคนตัวเล็กจนพอใจ เต๋าก็ผละออกมาจากร่างหอมกรุ่นตรงหน้าอย่างเสียดายนิดๆแล้วกำชับให้คชาไปอาบน้ำได้แล้ว แต่ก่อนที่จะเดินออกไปก็ยังไม่วายก้มลงมากดจูบที่ริมฝีปากอิ่มอย่างแรงจนคชาทำอะไรไม่ถูก ได้แต่นั่งนิ่งๆพร้อมกับใบหน้าที่แดงขึ้นกว่าเดิมจนเต๋าที่สังเกตเห็นหัวเราะร่า เลยได้ขวดแชมพูติดตัวไปเป็นของแถมก่อนออกจากห้องน้ำไปหนึ่งขวดเต็มๆกลางหลัง
คนตัวเล็กเริ่มรู้สึกว่าตัวเองชักจะเปลืองตัวชอบกล คชากระโดดลงจากขอบของอ่างล้างหน้า พาตัวเองมาหยุดยืนอยู่ที่หน้ากระจกบานใหญ่พลางค่อยๆถอดเสื้อนอนตัวบางออกช้าๆ และเมื่อร่างกายส่วนบนปรากฏสู่สายตา คชาก็แทบจะลมจับ
ทำไมรอยแดงมันถึงได้เยอะแบบนี้วะเนี่ย!
เขาหันหน้าหันหลังสำรวจตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะต้องแหกปากโวยวายดังลั่นห้องน้ำเมื่อสังเกตเห็นรอยแดงบางส่วนแถวต้นคอที่แดงช้ำเด่นขึ้นมามากกว่าใครเพื่อน เหมือนจะเพิ่งเกิดขึ้นมาอย่างสดๆร้อนๆอย่างไงอย่างนั้น
“ไอ้เต๋า! นี่มึงลักหลับกูเหรอวะ!”
“เปล่านะ กูพยายามจะปลุกมึงต่างหาก”
“ปลุกด้วยการดูดคอกูเนี่ยนะ!”
“เอาน่า ใส่เสื้อปิดก็ไม่มีใครเห็นแล้ว”
เสียงทุ้มตะโกนตอบกลับเข้ามา คชายกมือขึ้นตบหน้าผากตัวเองอย่างแรงเมื่อได้ฟังคำตอบของร่างสูงที่หน้าด้านหน้าทนยิ่งกว่าปูนซีเมนต์เสียอีก ให้ตายเถอะไอ้บ้าเอ๊ย! เห็นกูยอมให้นิดๆหน่อยๆ (?) แล้วทำเป็นได้ใจเหรอมึง แต่ก็ช่างเถอะ อย่างที่มันว่านั่นแหละ เพราะตอนที่ใส่เสื้อนอนอยู่เมื่อกี้เขาก็ไม่ทันได้สังเกตเห็นเหมือนกัน จะต้องขอบคุณหรือกระโดดถีบมันดีที่อุตส่าห์เลือกทำรอยไว้ต่ำๆเนี่ยหา แต่ถ้าเป็นไปได้ มึงอย่าทำเลยจะดีกว่านะ!
พอกำลังจะปลงตกก็คิดขึ้นมาได้ว่ายังมีกางเกงนอนขายาวอีกชิ้นที่ยังไม่ได้ถอดออกมาสำรวจ แต่ก็คงจะไม่มีอะไรมากหรอกมั้ง เพราะเท่าที่จำได้มันก็ไม่ได้ไปยุ่งอะไรกับส่วนล่างของเขามากมายนี่หว่า ยกเว้นแค่มือกับนิ้วอ่ะนะ...
สัส! กูจะคิดภาพขึ้นมาทำซากอะไร๊!
คชาสะบัดหัวไล่ภาพต่างๆที่วนเข้ามาเป็นฉากๆ เล่นซะจนเขาหน้าแดงขึ้นมาอีกครั้ง นี่เลือดจะหมดตัวเขาหรือยังวะเนี่ย วนขึ้นมาที่หน้าไปเป็นครั้งที่เท่าไหร่ของวันแล้ววะ เกลียดตัวเองจริงๆที่พอหน้าแดงแล้วมันจะเห็นได้ชัดขนาดนี้น่ะ
แต่บอกไว้ก่อนนะว่าเมื่อคืนกูไม่ได้แรดนะครับทุกคน กูแค่ทำตามหนังโป๊ทุกอย่างเลยนะ เพียงแต่เลียนแบบเป็นผู้หญิงเท่านั้นเอง กูไม่ได้แรดจริงๆนะเว้ย
เอาล่ะ เขาควรจะเลิกคิดให้ตัวเองตกต่ำลงไปมากกว่านี้สักที กางเกงนอนขายาวสีน้ำตาลถูกถอดออกก่อนที่เขาจะเริ่มสำรวจตัวเองอีกครั้ง เออ ไม่มีอะไรผิดปกติ ค่อยหายใจได้โล่งท้องหน่อยเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรงอกขึ้นมาให้เขาใจหายเล่น
คชาส่ายหน้าให้กับความคิดปัญญาอ่อนของตัวเองก่อนจะพาร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยจ้ำสีแดงไปที่อ่างอาบน้ำ แต่ก่อนที่คนตัวเล็กจะได้ลงไปนอนแช่น้ำให้สบายตัวสบายใจเสียหน่อย เสียงร้องดังลั่นห้องน้ำก็ถูกตะโกนออกมาอีกครั้งจนเต๋าที่อยู่ข้างนอกสะดุ้งเฮือก
“ไอ้เต๋า! มึงมาทำรอยตรงขากูตั้งแต่เมื่อไหร่วะไอ้เหี้ยนี่!!!”
- - - - - - - - 30% - - - - - - - -
“เฟรม มึงเห็นไอ้เต๋ามั้ย”
“กูเพิ่งเลิกคลาสพร้อมมึงเมื่อห้านาทีที่แล้ว มึงคิดว่ากูจะเห็นมั้ยล่ะ”
“กวนตีน”
คชาตวัดสายตาจิกกัดไปที่เฟรมทันทีที่สิ้นเสียงคำตอบที่แสนจะกวนตีน เขาถามมันดีๆนะเฮ้ย ยังจะมากวนตีนใส่อีก คนตัวเล็กชะโงกหน้ามองซ้ายมองขวาหาเต๋า ก่อนจะยกมือขึ้นโบกเรียนอ้นที่กำลังเดินเข้ามาหา
“มึงเห็นไอ้เต๋ามั้ย”
“กูเพิ่งเลิกคลาสเมื่อกี้นี้เอง มีอะไรวะ”
คชาเบ้หน้าให้กับคำตอบที่เหมือนจะลอกกันมาของเพื่อนทั้งสองของเขา จะว่าไปมันก็คงจะเป็นเรื่องปกติไปแล้วที่พวกเขาทั้งสี่คนจะต้องมารวมตัวกันก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้านแบบนี้ บางวันก็มีไปกินข้าวเย็นหรือเดินเล่นกันบ้างตามประสาเพื่อน บางวันก็แยกย้ายกันกลับทางใครทางมัน แต่ถึงยังไงก็จะต้องมารวมกันก่อนแบบนี้ทุกครั้ง
และส่วนมากก็จะมานั่งรอกันอยู่ที่หน้าคลาสของเฟรมกับคชานี่แหละ เพราะสองคนนี้เลิกช้ากว่าใครเพื่อน เพราะฉะนั้นอ้นกับเต๋าก็เลยต้องลำบากเดินตากแดดมานั่งรอที่หน้าคลาสเป็นประจำ
แต่วันนี้มันดันไม่ปกติเมื่อเต๋าดันหายหัวไปอย่างเงียบๆโดยที่ไม่มีการบอกอะไรก่อนซะอย่างนั้น และถ้าคชาจำไม่ผิด วันนี้เต๋ามีเรียนถึงแค่บ่ายสองสี่สิบห้า และตอนนี้ก็บ่ายสามกว่าๆแล้ว มันหายหัวไปไหนของมันวะ! เมื่อตอนสายๆก็เพิ่งจะมาส่งกันอยู่หยกๆ นี่ผ่านไปแค่ไม่กี่ชั่วโมงไอ้เต๋ามันหายไปไหนของมันห๊ะ!
“มึงได้โทรไปหามันรึยัง”
“กูโทรแล้วแต่มันไม่รับ”
อ้นเอ่ยปากถาม ตามมาด้วยคชาที่ตอบออกมาอย่างรวดเร็ว ตอนนี้พวกเขาทั้งสามคนกำลังพากันเดินมาที่ลานจอดรถของมหาวิทยาลัย ร่างสูงของคนผมยาวยกโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดโทรออกไปหาไอ้เต๋าอีกครั้ง โดยมีคชาและเฟรมมองอยู่ด้วยสีหน้าลุ้นๆ
“มันไม่รับ”
อ้นเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงที่เริ่มจะเครียดขึ้นมานิดๆพร้อมกับเสียงถอนหายใจอย่างกังวลของเฟรมกับคชาที่ดังตามมาติดๆ และเมื่อเดินมาถึงลานจอดรถทั้งสามคนก็ต้องคิดหนักขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่ารถของเต๋ายังคงจอดอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน คชาคว้าโทรศัพท์ในมือของคนผมยาวไปกดเบอร์โทรออกพลางหันไปสั่งอีกสองคนทันที
“เดี๋ยวกูโทรหาที่บ้านไอ้เต๋า ไอ้เฟรมมึงโทรไปหาไอ้เจมส์ ส่วนอ้นมึงเช็คสภาพรถที”
คชารอสายอยู่สักพักพร้อมๆกับเฟรมที่กดโทรศัพท์โทรหาเจมส์และอ้นที่เริ่มตรวจเช็คสภาพของรถว่ามีอะไรผิดปกติหรือไม่ ไม่ใช่ว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เคยเกิด ครั้งก่อนตอนที่ไอ้เต๋ามันดันไปหลีหญิงไม่ดูเจ้าของเข้าก็เกิดเหตุการณ์ประมานนี้เหมือนกัน ตอนนั้นรถมันถูกปล่อยลมยางและมีรอยขูดเต็มไปหมด พร้อมกับตัวมันที่โดนลากไปยำตีน แต่ดีที่พวกเขาวิ่งไปช่วยกันไว้ได้ทัน ไม่งั้นมันคงต้องไปศัลยกรรมที่เกาหลีเพราะพวกนั้นมันมีกันถึงสิบกว่าตีน
แต่ครั้งนี้คชาภาวนาขอแค่ให้มันไปเล่นบาสเพื่อฆ่าเวลาจนไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์เถอะ เพราะถ้าหากมันไปมีเรื่องขึ้นมาก็เรื่องใหญ่แล้วล่ะคราวนี้
“เจมส์บอกว่าเห็นไอ้เต๋าครั้งล่าสุดก็ตอนเลิกคลาสว่ะ ไอ้เต๋าบอกว่ากำลังจะไปหามึงอ่ะคชา”
“แต่มันก็ไม่ได้มา ที่บ้านมันก็ยังไม่มีใครเห็น”
“รถปกติดีว่ะ ลมยางยังอยู่ สะอาดเนี๊ยบเหมือนเดิม”
“แสดงว่าแม่งยังอยู่ในมหาลัยนี่แหละ แยกย้ายกันหาเหอะ”
“เฮ้ย! เดี๋ยว! คชา!”
พอสิ้นเสียง คชาก็ออกวิ่งไปยังทิศทางของคณะวิศวะทันที ทิ้งให้เฟรมกับอ้นได้แต่มองตามอยู่ที่เดิมอย่างทำอะไรไม่ถูก ก่อนที่ทั้งสองคนจะแยกกันตามหาบ้าง โดยที่อ้นบ่นด่าเต๋าไปในใจตลอดทาง ส่วนเฟรมคาดโทษไว้แล้วว่าถ้าเจอไอ้เต๋าเมื่อไหร่ เขาจะกระโดดถีบมันเมื่อนั้น!
---------------------------> TAOKACHA <----------------------------
คชาเดินหาเต๋ามาเรื่อยๆจนมาถึงหลังตึกของคณะวิศวกรรมศาสตร์ เขายกยิ้มนิดๆเมื่อได้ยินเสียงทุ้มๆของใครบางคนที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดีดังขึ้นมา ตอนแรกกะจะตะโกนเรียกแต่พอคิดๆดูแล้วก็เปลี่ยนใจ แกล้งมันเล่นน่าจะสนุกกว่า
คชาส่งข้อความไปบอกอ้นกับเฟรมว่าเขาเจอไอ้เต๋าแล้ว จากนั้นพวกมันก็ส่งข้อความตอบกลับมาอย่างรวดเร็วว่าเดี๋ยวไป คงจะเตรียมมาแก้แค้นไอ้เต๋ากันเต็มที่ที่ทำให้พวกมันเสียเวลาหลังเลิกเรียนไปเยอะ คชาเลยกะว่าจะรอไอ้สองตัวนั่นก่อนดีกว่า เวลาถีบมันจะได้เป็นคอมโบแบบคูณสาม กินตีนถึงหกตีนเลยในครั้งเดียว
และในขณะที่กำลังวางแผนชั่วในใจอยู่นั่นเอง เสียงผู้หญิงก็ดังขึ้นมาเรียกเอาความสนใจทั้งหมดของคชาไปได้อย่างจัง
...ไอ้เต๋าหนีมาแอบคุยกับผู้หญิงสองต่อสองในที่ลับตาคน!
เปล่านะ! กูไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย!
และแน่นอนว่ามารยาทสำหรับคชามันก็เป็นเพียงแค่คำๆหนึ่งที่ไม่มีความหมาย คนอย่างคชาไม่รู้จักคำว่ามารยาทหรอกว่ะ เขาจึงค่อยๆยื่นหน้าออกไปแอบมองทันทีแบบไม่ต้องคิด ภาพตรงหน้าเล่นเอาคชาแทบจะกระโดดเข้าไปถีบไอ้เต๋าอย่างที่คิดเอาไว้ในตอนแรกจริงๆ มันกับผู้หญิงนิรนามกำลังยืนคุยกันอยู่ในสภาพที่ล่อแหลม แค่คุยกันแล้วหน้าจะชิดขนาดนั้นทำไมวะห้ะ!
ไม่ได้หงุดหงิดนะ! คชาไม่ได้หงุดหงิดเลยสักนิด!
และโดยไม่ต้องคิด คชาแทบจะเดินเข้าไปหาเต๋าอยู่แล้วถ้าไม่ติดว่าบทสนทนาตรงหน้ามันน่าสนใจอยู่พอตัว เขาจึงตัดสินใจที่จะแอบฟังต่อไปโดยคาดโทษร่างสูงเอาไว้ในใจเรียบร้อย
“ยังไงมะนาวก็ไม่ยอมนะคะ ในเมื่อแม่พี่เต๋ามาคุยไว้แล้วว่าจะหมั้น แต่มายกเลิกกันแบบนี้ครอบครัวของมะนาวเสียหน้านะคะ!”
“แต่พี่...”
“ยังไงก็ต้องหมั้นนะคะพี่เต๋า!”
“แต่พี่มีแฟนแล้ว”
“ช่างสิคะ มีแล้วก็เลิกได้ มะนาวเชื่อว่าถ้าพี่คชาได้รู้ความจริงพี่คชาจะต้องยอมรับแน่ๆค่ะ”
หญิงสาวยิ้มอย่างอ่อนโยนเสมือนเชื่อใจคชาซะเต็มที่ ในขณะที่ไอ้คนแอบฟังอยากจะหาอะไรออกมาขว้างออกไปซะจริง ยอมรับห่าอะไรล่ะครับ หมาที่ไหนมันจะไปยอมรับวะเฮ้ย ยังไงๆเขาก็ไม่ยอมหรอกเว้ย!
เดี๋ยว! นี่กูไม่ได้หวงมันนะครับ!
ไอ้เต๋า มึงก็พูดอะไรออกไปบ้างสิวะไอ้ห่านี่ เดี๋ยวกูก็ออกโรงเองซะเลย ตอนนี้ยิ่งไม่มีใครอยู่ห้ามด้วย หยุดทำหน้าเหมือนจะกลืนน้องมะนาวเขาลงไปทั้งตัวแบบนั้นได้แล้ว กูรู้ว่านมน้องเขาแม่งใหญ่มาก เพราะกูก็ละสายตาไม่ได้เหมือนกัน แต่มึงช่วยพูดอะไรสักอย่างเหอะ!
นี่กูเปล่าคิดอะไรจริงๆนะครับ!
“พี่เต๋าคะ...”
“มะนาวครับ พี่ขอโทษจริงๆ”
“งั้น...ถ้าแบบนี้ พี่เต๋าจะเปลี่ยนใจไหมคะ!”
น้องมะนาวที่กำลังเล่นบทโศกอยู่ดีๆก็เอื้อมมือเข้ามาคว้ามือของร่างสูงขึ้นไป ก่อนจะวางแหมะลงบนหน้าอกของตัวเองทันที เต๋าได้แต่อ้าปากค้างอย่างทำอะไรไม่ถูก สัญชาตญาณเสือผู้หญิงกำลังจะถูกปลุกขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรไปมากกว่านี้ มือเล็กๆของบุคคลที่ไม่ได้รับเชิญก็ตบเข้าให้ที่หัวของเขาแบบเน้นๆจนแทบจะทิ้งตัวลงไปกับพื้นเสียก่อน
“โอ๊ย!!”
เต๋าร้องเสียงดังลั่นเตรียมพร้อมอ้าปากด่าคนที่ลงมือปะทุร้ายหนังศีรษะเขาเต็มที่ แต่พอเห็นว่าเป็นใครแล้วก็แทบจะหัวหด รีบชักมือออกมาจากหน้าอกของน้องมะนาวแทบไม่ทัน ยังดีว่าเขาไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านี้ ไม่งั้นเขาได้โดนไอ้คนตรงหน้าฆ่าแบบไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดแน่ๆ
“น้องมะนาวครับ...” คชาลากเสียงเรียกแบบยานๆจนเต๋าขนลุกซู่ ในใจเริ่มสวดมนต์ขอให้ตัวเองรอดพ้นไปจากสถานการณ์นี้ได้โดยปลอดภัยด้วยเถอะ
“คชา...” เต๋าเอ่ยรั้งคชาด้วยน้ำเสียงอ่อยๆพลางเอื้อมมือไปดึงแขนเล็กๆเอาไว้แน่น เขาไม่อยากมีเรื่อง แต่ไอ้คนตรงน้าเนี่ย ดูก็รู้ว่าพร้อมจะมีทุกเมื่อ
“น้องมะนาวรู้อะไรมั้ยครับ”
“เอ๊ะ อะไรหรอคะ”
“พี่เต๋าของน้องมะนาวเนี่ย ยังไงๆก็คงหมั้นกับน้องมะนาวไม่ได้หรอกครับ”
“ทะ...ทำไมล่ะคะ”
แต่ดูเหมือนว่าเหตุการณ์มันจะไม่เป็นไปตามที่เต๋าคิด เพราะคชาไม่ได้โกรธหรือแสดงท่าทีว่าหงุดหงิดเลยสักนิด แต่กลับพูดคุยกันอย่างใจเย็นแทน เต๋ามองคนตรงด้วยความงงนิดๆว่าคชากำลังคิดจะทำอะไรกันแน่
“ก็พี่เต๋าอ่ะ...มันเป็น...”
คชาลากเสียงยาว ทำเอาทั้งเต๋าทั้งน้องมะนาวลุ้นจนยืนแทบไม่ติดพื้น เต๋าเริ่มใจเต้นตึกตักเมื่อคิดไปว่าอาจจะเป็นประโยคน่ารักๆอย่าง ‘เป็นแฟนพี่เอง’ อะไรเทือกๆนั้น นี่คชากำลังหึงเขาใช่มั้ย เขาไม่ได้หลงตัวเอง แต่คชากำลังหึงเขาจริงๆใช่มั้ย
เต๋าลุ้นจนตัวโก่ง พร้อมๆกับเฟรมและอ้นที่วิ่งเข้ามาทันเวลาพอดี มันสองคนกำลังจะอ้าปากโวยวาย แต่พอมองบรรยากาศรอบข้างที่กำลังเงียบสนิทแล้วก็ต้องจำใจหุบปากไปด้วยอีกคน ได้แต่กวาดตามองอย่างสงสัยแทน
“เป็น...”
“...”
“เป็นเอดส์!”
“ห้ะ!”
“ห้ะ!!”
“ห้ะ!!!”
“ห้ะ!!!!”
สี่เสียงร้องประสานกันดังลั่นจนคชาต้องยกมือขึ้นมาปิดหู น้องมะนาวเบิกตากว้างพร้อมกับมือเรียวสวยที่ยกขึ้นมาปิดปากอย่างตกใจ ไอ้เฟรมกับไอ้อ้นอ้าปากค้างอึ้งแดกจนทำอะไรไม่ถูก ส่วนเต๋าแข็งทื่อไปแล้ว ร่างสูงแทบจะเป็นลมเมื่อได้ยินสิ่งที่พ่นออกมาจากปากคชา!
เป็นเอดส์พ่อมึงสิครับ!
“เฮ้ยคชา...”
“พี่เต๋า...”
เนื่องจากทนปล่อยให้ตัวเองเป็นเอดส์โดยไม่รู้ตัวไม่ได้ เต๋าเลยกะจะเอ่ยปากขัดคชาไปว่ากูยังปกติดีอยู่ครับไอ้เตี้ย! แต่ดันโดนน้องมะนาวเรียกเอาไว้ด้วยเสียงที่ฟังดูก็รู้ว่าสงสารเขาเสียเต็มประดาเข้าให้เสียก่อน แถมยังตามมาด้วยไอ้อ้นกับไอ้เฟรมที่ทำเป็นพยักหน้าเข้าใจอีก...
เข้าใจเหี้ยอะไรกันครับ! กูป้องกันทุกครั้งว้อยยยยยยยยย!
“น้องมะนาวครับ เต๋าน่ะมันยกเลิกหมั้นกับน้องก็เพราะว่ามันรู้ มันรู้ว่าถ้ามันหมั้นกับน้องมะพร้าวไปยังไงมันก็คงจะทำให้น้องมะม่วงมีความสุขไม่ได้หรอก ชีวิตแต่งงานน่ะยังไงก็ต้องมีลูกนะครับ แต่เต๋ามันดันเป็นแบบนี้ น้องมะดันอยากอยู่คนเดียวตอนแก่ตอนเฒ่าเหรอครับ หรือน้องมะระอยากเป็นเอดส์เหมือนไอ้เต๋ามันครับ พี่ว่าน้องมะกูดลองไปหาคนอื่นดูนะ สงสารเต๋ามันเถอะ แค่นี้ก็รู้สึกผิดกับน้องมะไฟมามากพอแล้ว น้องมะเขือเชื่อพี่คชานะครับ”
คชาพูดวกไปวนมาอยู่กับที่ไม่ได้มีสาระหรือแก่นสารอะไรเลยสักนิด แถมยังไปเปลี่ยนชื่อให้น้องเขาสารพัดชื่ออีกต่างหาก อ้นยกมือขึ้นมากุมขมับ ใครเชื่อเรื่องปัญญาอ่อนนี่ก็ควายแล้วครับ อยากจะเดินเข้าไปตบกบาลมันสักทีแต่ตอนนี้ต้องห้ามใจเอาไว้ก่อน รอบข้างเขาเครียดกันอยู่ ไปทำลายบรรยากาศเดี๋ยวจะได้มีสภาพไม่ต่างกับซอมบี้ออกมา
“จริงเรอคะพี่เต๋า พี่เต๋า...”
เอ้า! เชื่อด้วยเว่ย! คชากับอ้นมีความคิดตรงกันขึ้นมาโดยไม่ได้นัดหมาย คนตัวเล็กลอบกระตุกยิ้มมุมปากพลางแสร้งพยักอย่างหน้าเศร้าๆ เฟคขนาดที่สามารถคว้าเอารางวัลออสก้าไปได้เลยทีเดียว เล่นเอาอ้นต้องยกมือขึ้นตบหน้าผากตัวเองดังแปะ เอือมกับมันจริงๆให้ตายสิ
“น้องมะนาว...” เต๋าครางเรียกเสียงอ่อย ร่างสูงทำหน้าประมานว่าอย่าไปเชื่อมันนะว้อย แต่น้องมะนาวก็หาได้นำพา
“ขอบคุณพี่เต๋ามากนะคะที่เป็นห่วงมะนาว มะนาวขอโทษจริงๆค่ะ”
แล้วน้องแกก็หันหลังวิ่งจากไปท่ามกลางความเงียบสงัดของยามเย็น พวกเขาทั้งสี่คนมองหน้ากันเล็กน้อยก่อนที่เฟรมจะส่งเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น ตามมาด้วยอ้นที่เดินตรงเข้าไปตบหัวคชาแทบไม่ทัน คนตัวเล็กโวยวายลั่นพลางหันมายกยิ้มให้เต๋าที่เอาแต่กุมขมับอย่างปลงตก เกิดเป็นไอ้เต๋านี่ชีวิตมันไม่ง่ายเลยจริงๆ
“คชา มึงมันบ้า”
“กูบ้าแต่มึงก็รอดป้ะล่ะ”
คชายกยิ้มให้เต๋าอีกหนก่อนจะเดินนำไปที่ลานจอดรถ ตามหลังมาด้วยเฟรมกับอ้นที่เข้ามาบ่นเต๋าเรื่องที่หายตัวไปแบบไม่ขาดปาก ร่างสูงได้แต่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆให้กับเพื่อนทั้งสามคนของตัวเอง มีใครในกลุ่มเขาที่ปกติสักคนมั้ยครับพวกมึงนี่ ให้ตายสิ!
อ้อ ยกเว้นกูนะ! กูปกติทุอย่าง!
---------------------------> TAOKACHA <----------------------------
“มึงมาทำอะไรที่บ้านกูไม่ทราบครับไอ้เต๋า”
“เผื่อมึงอยากจะพิสูจน์ไงว่ากูเป็นเอดส์จริงหรือเปล่า หึหึหึ”
“ไปพิสูจน์กับหมาข้างบ้านกูได้นะ เอากี่ตัวดีล่ะมึง”
“กวนตีน!”
คชาหัวเราะใส่เต๋าที่กำลังทำหน้าหงิก ร่างสูงบ่นพึมพำด่าคนตัวเล็กเสียงเบาโดยที่ไอ้คนที่กำลังโดนนินทาอยู่ไม่ได้รู้เรื่องด้วยเลยสักนิด คชากำลังเอาหนังสือการ์ตูนออกมากางอ่านอย่างสบายอารมณ์ บางทีเต๋าก็เคยแอบๆคิดเหมือนกันนะว่าคชามันติดหมอมาได้ยังไง แถมเกรดแต่ละตัวก็ยังออกมาดีซะจนเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าไอ้คนที่มันทำตัวไร้สาระไปวันๆนี่จะใช่คนที่เข้าห้องสอบไปเขียนคำตอบลงกระดาษจริงๆหรือเปล่า
ส่วนตอนนี้เขาก็มานั่งๆนอนๆอย่างคนไม่มีอะไรจะทำอยู่บนเตียงนอนของคชาเนี่ยแหละ เมื่อเย็นหลังจากที่เคลียร์เรื่องคู่หมั้นไปได้แล้วเขาก็ไม่อยากจะกลับบ้านไปให้แม่หัวเราะเยาะใส่เรื่องที่โดนหาว่าเป็นเอดส์แบบไม่รู้ตัว เพราะเชื่อว่าน้องมะนาวอะไรนั่นจะต้องบอกแม่เขาแน่ๆ เลยได้แต่ติดสอยห้อยตามแฟนเกรียนๆคนนี้มานี่แหละ
แต่ในความเป็นจริง ถึงข้ออ้างของคชาจะทำร้ายเขาไปหน่อย (ไม่หน่อยมั้ง) แต่พอมาลองได้คิดๆดูแล้วนั้น อย่างน้อยมันก็ยังสามารถกันผู้หญิงออกไปจากชีวิตเขาได้เหมือนกันแฮะ ครั้งหน้าเขาควรจะลองเอาข้ออ้างนี้ไปใช้แทนข้ออ้างเดิมๆอย่าง ‘มีคชาอยู่แล้ว’ หรืออะไรเทือกๆนี้เสียที หรือจะจับมารวมกันเป็น ‘ผมเป็นเอดส์เพราะคชาครับ’ ดีล่ะ หึหึหึหึ
...และถ้าทำอย่างนั้นจริงๆแล้วเรื่องนี้ไปถึงหูคชาเมื่อไหร่ล่ะก็ คนที่จะตายแบบหาศพไม่เจอคนแรกก็คงจะเป็นเขานี่แหละ ไม่อยากจะคิดสภาพตัวเองตอนนั้นเลยให้ตายเถอะ
ตอนนี้เขาง่วงจะตายอยู่แล้ว อยากจะหลับตาแล้วพักเหนื่อยไปให้มันรู้แล้วรู้รอด แต่ติดก็ตรงไอ้คนข้างๆนี้แหละที่มันไม่ยอมหลับยอมนอนเสียที เอาแต่อ่านหนังสือการ์ตูนอยู่นั่นแหละ แถมเล่มอื่นๆก็วางกองระเกะระกะอยู่เต็มหัวเตียง ไม่มีความเป็นระเบียบเอาซะเลยเว่ย!
“เต๋า”
ร่างสูงสะดุ้ง จากที่กำลังนินทาไอ้คนข้างๆอย่างเมามันส์อยู่พลางๆก็แทบจะกลิ้งตกเตียงเพราะเสียงเรียกของคชา ในขณะที่ไอ้คนเรียกก็ยังคงก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือในมืออยู่โดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาคุยกับเขา ให้ตายสิ จะทำอะไรก็ให้ซุ้มให้เสียงกันหน่อยเถอะครับ ไม่ใช่อยู่ดีๆก็ส่งแต่เสียงมาแบบนี้ ตกใจหมด! เตียงก็ใช่ว่าจะใหญ่ๆกลิ้งได้หลายรอบเหมือนที่บ้านเขานะเว่ย แบบนี้นอนกันสองคนยังอึดอัดเลย ไม่ต้องคิดไปไกลถึงเรื่องกลิ้งไปกลิ้งมาให้เสียเวลาหรอก!
“ไอ้เต๋า ได้ยินที่กูเรียกมั้ยครับ!”
“เออ มีอะไรห๊ะ”
“กูจะบอกว่า กูนัดหมอผ่าท้องกูไว้ล่ะ วันอาทิตย์นี้แหละ”
“หาแหวนเจอแล้วเหรอมึง”
“ไม่รู้เหมือนกัน นัดๆเอาไว้เฉยๆว่ะ”
เต๋าพยักหน้ารับรู้ ก่อนที่ทั้งห้องจะเงียบลงอีกครั้ง เหลือไว้เพียงแค่เสียงพลิกหน้ากระดาษจากหนังสือการ์ตูนของคชาและเครื่องปรับอากาศภายในห้องนอนเล็กของคชาเท่านั้น อยู่ๆร่างสูงก็รู้สึกเหมือนชีวิตประจำวันบางอย่างกำลังจะหายไป ชีวิตที่ประกอบไปด้วยคนตัวเล็กที่มาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ชีวิตที่มีแต่เสียงหวานๆอยู่รอบกาย ชีวิตที่ข้างๆมีใครบางคนคอยยืนอยู่ด้วยกัน มันรู้สึกเหมือนทุกอย่างกำลังจะหายไปอย่างบอกไม่ถูก
อ่า...แต่เขาแค่คงจะคิดไปเองใช่มั้ย ถึงจะได้แหวนคืนมาแล้วแต่ยังไงคชาก็ยังคงอยู่ข้างกายเขาเหมือนเดิมนี่ เพียงแค่ไร้ข้อผูกมัดทางกายเท่านั้นเอง จากนี้หากคชาคิดจะไปเขาก็คงไม่มีข้ออ้างอะไรจะไปรั้ง แต่คชาจะไปไหนได้ล่ะ เจ้าแสบนี่ก็ยังนอนอยู่ข้างๆเขาไม่ใช่หรือไง
แต่มันคงจะเป็นคนละความรู้สึกกัน
เขาอยากอยู่เคียงข้างคชาในฐานะคนรัก
ไม่ใช่แค่แฟนกำมะลอหรือเพื่อนแบบนี้
เขาขอมากไปใช่มั้ยเนี่ย...
“เออ อีกเรื่องนึงนะเต๋า”
“ครับท่าน มีอะไรอีกครับ”
“วันหลังถ้ามีอะไร...ก็บอกพวกกูบ้าง ไม่ใช่ไปคุยกันแค่สองคนแบบนั้น”
“...กู...กูก็แค่เกรงใจพวกมึงเฉยๆ กูขอให้มึงช่วยมาเยอะแล้วคชา มันเยอะมากจริงๆ”
“ก็เพราะกูช่วยมึงมาเยอะไง อีกสักเรื่องสองเรื่องกูก็ไม่ตายหรอกไอ้เต๋า มึงรู้มั้ยว่าตอนที่มึงหายไปอ่ะกูตกใจขนาดไหน นึกว่าจะไปมีเรื่องอะไรกับใครเข้าซะอีก แล้วยิ่งมาเจอมึงยืนคุยกับผู้หญิงสองต่อสองแล้วแม่ง...!”
“แม่งอะไร...หึงรึไงหา”
“เออ กูหึง! จบป่ะ!”
สิ้นเสียง คชาก็วางหนังสือการ์ตูนในมือลงอย่างแรงก่อนจะตวัดผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงจนมิดแล้วนอนนิ่งอยู่แบบนั้น เต๋าที่เพิ่งจะประมวลผลเสร็จทำได้แค่ยิ้มกว้างเท่านั้นเอง คนตัวสูงลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะเดินไปปิดไฟให้ทั้งห้องถูกปกคลุมไปด้วยความมืด
เต๋าเดินกลับมาพลางล้มตัวลงนอนบนเตียงข้างๆคชา ก่อนที่ร่างสูงจะทำการเอื้อมมือไปกอดรัดแล้วดึงคนตัวเล็กมาไว้ในอ้อมแขนแข็งแรง กระชับอ้อมกอดแน่นจนคชาที่มุดอยู่ในผ้าห่มต้องดิ้นยุกยิกเพราะเริ่มอึดอัด คนตัวเล็กโผล่หัวออกมาจากห่อผ้าห่มและโวยวายเสียงดังลั่น
“อะไรเล่า!”
“กูรักมึงนะคชา”
“รู้แล้วน่า! ย้ำอยู่นั่นแหละ”
"พูดบ่อยๆเผื่อว่ามึงจะใจอ่อนบ้างอะไรบ้างไง”
.
.
.
“แค่นี้...ก็ไปไหนไม่รอดแล้วไอ้บ้าเอ๊ย”
- - - - - - - - - - - - - 100% - - - - - - - - - - - -
ครบ 100 แล้วจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
สรุปว่าเรื่องนี้มี 10 ตอนนะ เขียนไปเขียนมามันเพลินนนนนน
ช่วยติดตามกันต่อไปด้วยนะคับ -/\-
เม้นขอNCกันได้เรื่อยๆนะ หรือถ้าไม่สะดวกเม้นก็เมนชั่นทวิตมาได้ @tuna_cup นะคับ
คือเราคงไม่เอาลงออนไลน์แล้วล่ะ ขี้เกียจ ส่งเมลง่ายกว่า (สำหรับเรา) มากๆ 5555555555555
ตอนนี้ปั่นเรื่องใหม่ไว้สองเรื่อง ยังไม่ถึงครึ่งสักเรื่อง เรื่องนี้ก็ยังไม่จบ เหี้ยว่ะ 5555555555555555 Orz
เจอกันตอนหน้า บ๊ายบายคับบบบบบบ -/\-
ป.ล.1 พรุ่งนี้เราไปเรียน ใครขอNCหลังเที่ยงรอยาวววววววววนะจ๊ะ - w -
ป.ล.2 ใครเจอคำผิดบอกด้วยนะ กำลังเบลอๆงงๆผสมขี้เกียจตรวจเองOrz
06/01/2013
20:30 @USA
ความคิดเห็น