คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : SF - SUDDENLY [02]
Every beautiful thought's been already sung.
And I guess right now here's another one.
So your melody will play on and on, with best of um.
You are beautiful, like a dream come alive.
“คชา! มึงคายออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้สัส!!”
ผ่านไปประมานสิบนาทีแล้วแต่เต๋ากับคชาก็ยังไม่ได้ลุกออกจากโต๊ะไปไหนไกล ยังนั่งสถิตกันอยู่ที่เดิมนี่แหละ เต๋าแทบจะเอานิ้วล้วงคอคชาให้มันอ้วกออกมาซะให้มันรู้แล้วรู้รอด ถ้าไม่ติดว่าคชาแม่งงับนิ้วเขาไปสามทีจนจะขาดอยู่แล้วอ่ะนะ
“มึงจะบ้าเหรอไอ้เต๋า! ป่านนี้มันคงลงไปอยู่ในลำไส้เล็กกูแล้วมั้ง! เดี๋ยวกูซื้อใช้ให้ใหม่ก็ได้ กะอีแค่แหวนวงเดียว!!”
คชาตะโกนขึ้นมาอย่างเหลืออด ฟันคมๆงับเข้าไปที่นิ้วของเต๋าอีกครั้งจนอีกฝ่ายร้องเสียงหลง คชาไม่เข้าใจจริงๆนะ ไม่เข้าใจตัวเองเนี่ย! ตอนที่กินเข้าไปทำไมกูถึงไม่รู้เรื่องอะไรเลยวะ! ถึงแหวนมันจะวงไม่ได้ใหญ่อะไรมากก็เหอะ แต่กูกินเข้าไปได้ยังไง๊!!?
“แหวนประจำตระกูลเถอะไอ้ห่า! มีวงเดียวในโลกเว้ย! โอ้ยตายกูตาย กูโดนแม่ฆ่าตายแน่ๆ!!!”
เต๋าโอดครวญ น้ำตาแทบไหลเป็นสายเลือด บ่นไปพลางคิดหาทางแก้เรื่องแหวนไปพลาง ใช่ว่าจะหาซื้อกันได้ง่ายๆนะ อาจจะสั่งทำได้ แต่รู้สึกว่าข้างในจะสลักอะไรเอาไว้ด้วยก็ไม่รู้ โอยเครียดว่ะ ถ้าแม่ถาม เขาจะตอบยังไงดีวะ ลอยน้ำไปแล้ว หล่นหาย หรือโดนขโมยดี...
เต๋าลุกขึ้นพลางเดินเข้าไปหาคชาที่นั่งเก้าอี้อยู่อีกฝั่ง ยกมือขึ้นกะจะตบหัวคชาสั่งสอนไปสักที แต่ก็เปลี่ยนใจเป็นวางมือลงแล้วลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆแทน ปากก็พูดโน่นบ่นนี่ถึงความโชคร้ายของตัวเองในวันนี้ ทั้งแผนที่ผิดพลาดอย่างไม่น่าให้อภัย ทั้งแหวนที่ดันโดนคชากินเข้าไปซะงั้น แล้วยังมีโดนเข้าใจผิดว่าเป็นเกย์อีกด้วย
โอยยย เกิดเป็นไอ้เต๋านีมันช่างลำบากแท้
คชาเงยหน้าขึ้นไปมองเต๋าที่กำลังบ่นโน่นบ่นนี่แล้วก็อดที่จะยกมือขึ้นลูบแก้มคนตัวขาวเบาๆอย่างจะปลอบไปไม่ได้ ถึงคชาจะนิสัยเกรียนแตก ทำตัวปากดีไปวันๆ แต่ยังไงก็ยังคงมีจิตสำนึกอยู่บ้างนะเว้ย อีกอย่างไอ้เรื่องแหวนเนี่ยคชาผิดเต็มๆเลยเหอะ จะปากเสียใส่อีกคนมันก็ใช่ที่ เลยต้องอยู่เงียบๆแล้วทำตัวเป็นคนดีโดยการปลอบเต๋าแทน
“เต๋า!!!”
ทั้งเต๋าและคชาสะดุ้งเฮือกกับเสียงเรียกอีกครั้ง คชาปล่อยมือจากใบหน้าของเต๋าแล้วหันไปมองทางต้นเสียง แต่เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็แทบอยากจะหักคอตัวเองทิ้งให้มันตายไปซะตรงนั้นเลย ส่วนเต๋าก็คงไม่ต้องพูดถึง ยืนตัวแข็งค้างทำอะไรไม่ถูกไปแล้ว!
เพราะคนที่ส่งเสียงเรียกซะดังลั่นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน...
แม่ไอ้เต๋า!!!!
ทำไมไม่มีใครโทรไปยกเลิกนัดคุณนายแกวะ!!
แล้วมาตอนไหนไม่มา ดันมาตอนคชากำลังเงยหน้าขึ้นไปปลอบเต๋า ส่วนเต๋าก็กำลังก้มหน้าลงมาบ่นนู่นบ่นนี่ให้คชาฟังพอดี แล้วเป็นไง? ภาพที่เห็นมันจะไม่ยิ่งไปกันใหญ่เหรอวะ!!
แน่นอนว่าคุณนายหญิงแห่งบ้านเพียงพอก็คิดแบบนั้นแหละ ก็มีคนโทรมาบอกว่าลูกชายคนเดียวของเธอจะเซอร์ไพรส์ขอแต่งงานกับหญิงแล้วอยากจะเปิดตัวให้แม่มันดู นี่เธอก็อุตส่าห์แต่งตัวสวยเต็มที่เพื่อมาต้อนรับและดูหน้าของว่าที่ลูกสะใภ้ แต่สิ่งที่ได้เห็นก็ทำเอาเธอแทบลมจับ
นี่ลูกชายเธอเปลี่ยนรสนิยมตั้งแต่เมื่อไหร่!!!
แต่ดูๆไปเด็กหนุ่มตรงหน้าเธอก็หน้าตาน่ารักใช้ได้แฮะ ปากนิดจมูกหน่อยแก้มกลมๆผิวขาวๆเหมือนตุ๊กตา ถ้ามองข้ามการแต่งตัวที่ดูจะถ่อย (- -) ไปหน่อยก็ถือว่าใช้ได้ น่ารักใช้ได้ทีเดียว...เอาวะ ถ้าลูกมันอยากจะเป็นแบบนี้แม่มันก็ไม่รู้ว่าจะห้ามยังไง ปล่อยๆไปละกัน!
ตอนแรกเธอนึกว่าเต๋าจะไปหาผู้หญิงมาปลอมเป็นแฟนหลอกๆเสียอีก นี่เธออุตส่าห์นั่งเตรียมสคริปคำถามเกี่ยวกับเต๋าไว้ตั้งหลายข้อเชียวนะ กะจะเอามาเป็นเหตุผลผูกมัดลูกชายให้ไปหมั้นซักหน่อย แต่พอได้มาเห็นลูกชายกับแฟนที่เป็นผู้ชายแบบนี้แล้วบอกตามตรงว่าใจหาย แต่ก็ไม่ได้นึกติดใจสงสัยอะไร เพราะถ้าไม่รักจริงเต๋ามันคงไม่โง่พอที่จะเอามาโชว์แบบนี้หรอก…
แต่ขอโทษ...พวกมันไม่ได้รักกัน!!
“โอเคเต๋า แม่ยอมก็ได้ คนนี้ใช่มั้ย?”
“หือ...อะไรครับแม่?”
“คนนี้ไม่ใช่เหรอที่เราจะเปิดตัวกับแม่น่ะ แม่ยอมก็ได้ เดี๋ยวโทรไปยกเลิกงานหมั้นให้ เฮ้อออ”
“ห๊ะ! เดี๋ยวครั...”
คชาหันขวับเมื่อได้ยินบทสนทนาแปลกๆ ฟังแล้วเหมือนตัวเองกำลังจะซวยแบบบอกไม่ถูกเลยอดที่จะขัดขึ้นมาไม่ได้ แต่ดันโดนเต๋าที่ยืนอยู่ด้านข้างยกมือขึ้นปิดปากเอาไว้เสียก่อน ชายหนุ่มผิวขาวยกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้คชา ก่อนจะปั้นหน้าตายแล้วหันไปพยักหน้าให้แม่แบบซาบซึ้งใจแทน
“ขอบคุณแม่ที่เข้าใจเต๋านะครับ เต๋ากับคชาเรารักกันมาก รักกันมานานแล้วด้วย แต่เต๋ากลัว กลัวว่าแม่จะไม่เข้าใจและรับกับความสัมพันธ์ของเราสองคนไม่ได้ เต๋าเลยไม่กล้าบอกแม่ แล้วก็เลยไม่ได้เอาคชามาแนะนำตัวซักที”
เต๋าว่าแล้วก็ดึงคชาให้ลุกขึ้นยืน ก่อนจะคว้าหมับไปที่เอวบางๆของคชา ร่างสูงก้มลงสูดกลิ่นหอมอ่อนๆจากผมบนศีรษะกลม ฝังจมูกอยู่อย่างนั้นจนรู้สึกได้ถึงสายตาของแม่ตัวเองที่มองมา ถึงได้ยอมผละออก ส่วนทางฝ่ายคชาก็ยืนนิ่งด้วยยังไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองกันแน่ หันมองเต๋าทีแม่ของเต๋าที ตาโตๆยิ่งเบิกกว้างทำให้โตขึ้นไปอีกอย่างน่าเอ็นดู
เอาซะกลบความเกรียนจนหมด!!
“ช่วยกูหน่อยนะชา แล้วหลังจากนี้กูจะยอมมึงทุกอย่าง”
เต๋าก้มลงมากระซิบ คชายังไม่ทันได้ทำอะไรก็เผลอพยักหน้ารับเพราะกำลังเคลิ้มกับสัมผัสลูบไล้เบาๆจากมือของอีกคนบนกลุ่มผมนุ่ม กว่าสมองน้อยๆจะประมวลผลได้ว่าตัวเองกำลังจะโคตรเสียเปรียบในทุกประการมันก็สายไปเสียแล้ว...
มึงมันทรยศหักหลัง!
มึงมันอกตัญญูไม่สำนึกบุญคุณ!
กูไม่น่าช่วยมึงตั้งแต่แรกเลยให้ตายสิ!!
และพอเริ่มจะฉลาดขึ้นมาบ้าง คชาก็ทำได้แค่โอดครวญถึงความโชคร้ายของตัวเองอยู่ในใจเนี่ยแหละ ก็ในเมื่อคุณนายแกยังจ้องมาซะตาไม่กระพริบแบบนี้แล้วจะให้เขาไปทำอะไรได้กันล่ะ
ไอ้เหี้ยเฟรม! หรือไอ้เหี้ยอ้น! ไม่ว่าจะใครก็ตามในมึงสองตัวที่เป็นคนไปลากแม่ไอ้เต๋ามา กูขอให้พวกมึงได้แฟนเป็นผู้ชาย! แล้วสุดท้ายก็โดนทิ้ง! ร้องไห้ฟูมฟายมาให้กูหัวเราะเยาะ!!
และในเมื่อทำอะไรไม่ได้ อย่างน้อยก็ขอลากเพื่อนอีกสองคนมาผจญชะตากรรมเดียวกันด้วยเถอะ นี่เขาลงทุนแช่งขนาดนี้แล้วนะ มาซวยเป็นเพื่อนกูเถอะไอ้อ้น! ไอ้เฟรม!
“แฟนครับ เดี๋ยวเต๋าไปส่งที่บ้านนะ”
มึงอย่ามาย้ำ! ใครแฟนมึง!
พูดผิดพูดใหม่! กูยังไม่มีแฟน!
..
ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!
คชาด่ากราดในโชคชะตาโง่ๆของตัวเอง
...ในขณะที่เต๋ายิ้มรับกับโชคชะตานี้อย่างเต็มใจ
---------------------------> TAOKACHA <----------------------------
“กูมันซวยขั้นกว่าจริงๆ...”
คชาบ่นอุบอยู่บนเตียงหลังจากที่เต๋ามาส่งเขาที่บ้านเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้แม่ไอ้เต๋าได้เข้าใจผิดไปเต็มสตรีมแล้วว่าเขากับเต๋าแม่งเป็นแฟนกันจริงๆ แถมยังบอกอีกว่าพรุ่งนี้พอเรียนที่มหาวิทยาลัยเสร็จให้เต๋าพาเขาไปกินข้าวเย็นด้วยกันที่บ้าน คชาอยากจะยกมือบอกแม่ไอ้เต๋าใจจะขาดว่ากูไม่ใช่แฟนมันโว้ยยยย! แต่ก็ไม่กล้าขัดใจไอ้เต๋า อย่างที่บอก เรื่องแหวนอ่ะยังไม่เคลียร์หรอกนะ
ใครจะกล้าบอกแม่มันว่ากูแดกแหวนลงไปแล้วล่ะ!
ขอสารภาพตามตรงว่าพอกลับมาถึงบ้านคชาก็วิ่งรีบไปที่ห้องน้ำทันทีเพื่อล้วงคออ้วกก่อนสิ่งอื่นใด แต่ล้วงยังไงมันก็ไม่อ้วกแถมเค็มอีกตะหาก คชาเลยล้มเลิกความคิด เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปหาหมอก็ได้วะ ยังไงตอนบ่ายก็ว่าง แม่ไอ้เต๋านัดตอนหนึ่งทุ่ม กูมีเวลาเตร็ดเตร่ตั้งครึ่งวัน!
เดี๋ยวนะ...กูคงไม่ต้องผ่าท้องใช่ป่ะ!!
ว่าแล้วคชาก็เลิกคิดมากแล้วไปนอนดีกว่าว่ะ ไม่องไม่อาบมันล่ะน้ำ ประหยัดไว้บ้าง ทรัพยากรจะหมดโลกอยู่แล้ว เปิดไฟห้องน้ำก็เปลืองไฟ นั่งขี้แล้วกดชักโครกก็เปลืองน้ำ เปิดเครื่องทำน้ำอุ่นก็เสือกเปลืองทั้งน้ำเปลืองทั้งไฟ แค่จะล้างหน้าแปรงฟันยังเปลืองน้ำเลย เพราะงั้นเลิกเหอะการอาบน้ำ อาบแค่ตอนเช้าครั้งเดียวพอ แค่นี้ก็อยู่ได้ทั้งวันล่ะ
...เอาจริงๆนะ ก็คนมันขี้เกียจอ่ะ!
Kkkkkkkkkkkkkkkkkkk (เขามีแต่ Rrrrr เถอะไอ้ฟาย!)
โทรศัพท์เข้า...โว้ยยย! คนเขากำลังจะนอน! ใครมันโทรมาขัดวะ!
[คุณแฟน นอนยัง?]
“ใครแฟนมึงห๊ะ! แล้วกูก็กำลังจะนอนครับไอ้เต๋า! มึงโทรมากวนกู!”
เสียงทุ้มของปลายสายพูดทักขึ้นมาทันทีที่คชากดรับ เป็นไอ้เต๋านี่เองที่โทรมาดึกๆดื่นๆ แต่มันจะโทรมาทำไมตอนนี้วะ! กูง่วงงง! บ้านมึงมีนาฬิกามั้ย! และเพราะกำลังหงุดหงิดที่โดนขัดจังหวะการนอน คชาเลยตะโกนใส่โทรศัพท์เสียงดังอย่างอารมณ์เสียทันที
[เออๆ พรุ่งนี้มึงมีเรียนกี่โมง]
“ถามทำไมวะ?”
[แม่บอกให้กูไปรับมึงที่บ้านอ่ะ]
“กูมีรถขับไปเองได้ครับ บอกแม่มึงว่าขอบคุณมากในความหวังดี”
[มึงดื้อจังคชา เออๆ เดี๋ยวกูบอกแม่ให้ว่ามึงมีรถ แล้วก็ไปนอนได้แล้วไป ดึกแล้ว]
“อ้าวนี่แสดงว่ามึงไม่ได้ฟังที่กูบอกตั้งแต่แรกเลยเหรอวะ กูบอกว่ากูกำลังจะนอนแล้วครับไอ้เต๋า! มึงโทรมากวนกู!”
[เออ! อาบน้ำด้วยนะไอ้เตี้ย! แค่นี้แหละ!]
ทิ้งท้ายด้วยประโยคเหี้ยๆ...แล้วมันก็วางไป
ไอ้เหี้ยย! มันรู้ได้ไงวะว่าคชายังไม่ได้อาบน้ำ มีเนตรวงแหวนเหรอวะ! (มันใช่มั้ย - -) แล้วเรื่องอะไรคชาจะต้องทำตามที่มันบอกอ่ะ ฝันไปเหอะ! คชาง่วง คชาตาจะปิด! คชาจะนอนแล้ว!
...เดี๋ยวนะ! แล้วนี่คชาเดินเข้าห้องน้ำมาทำไม! เฮ้ยยย! คชาถอดเสื้อทำไมวะ! ...โอเค๊! ยอมรับก็ได้ว่าคชากำลังจะอาบน้ำ! แต่ที่จะอาบน่ะไม่ใช่เพราะไอ้เต๋ามันสั่งหรอกนะ! แต่เพราะคชาเหนียวตัวต่างหาก! แถมหายง่วงเพราะไอ้เต๋าโทรมากวนด้วย อาบน้ำไปอ่ะดีแล้ว มันจะได้ทำให้ง่วง(?)!
ขอร้องอย่าจับผิด! กูไม่ได้กลัวไอ้เต๋านะโว้ยยยยย!!!!!
---------------------------> TAOKACHA <----------------------------
“คชา! ตื่น! อย่าให้กูต้องใช้กำลัง!”
ในตอนเช้า เต๋าที่กะเอาไว้ว่าจะปล่อยให้คชาไปมหาลัยเองก็ต้องหยุดความคิดลง เพราะเหมือนคุณหญิงแม่แกจะรู้ทัน บ่นกรอกหูเขาตั้งแต่ตื่นนอนยันขึ้นรถจะไปเรียนว่าแฟนที่ดีควรไปรับไปส่งกันให้เป็นเรื่องปกติ แถมยังมาโมเมใส่อีกว่าที่ผ่านมาเขาต้องแอบไปรับไปส่งคชาโดยที่ไม่ให้แม่รู้ แต่ตอนนี้แม่อนุญาตแล้วอย่างงั้นอย่างงี้จนเขาอยากจะตะโกนบอกแม่ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยว่าเขาเคยไปส่งคชาที่บ้านแค่สองครั้งเองนะเฮ้ย! แถมไม่ได้ไปส่งแบบสองต่อสองด้วย เพราะวันนั้นเพื่อนแม่งอัดกันไปเต็มคันรถเพราะพวกมันไม่อยากเสียเงินค่าแท็กซี่กัน ส่วนครั้งที่สองก็เมื่อวานนี้เนี่ย!
แต่อย่าถามนะว่าเขารู้จักบ้านคชาได้ยังไง ก็ไอ้วันแรกที่ได้รู้จักกับคชานั่นแหละ วันนั้นรถเขาเสีย เลยต้องอาศัยรถเมล์กลับบ้าน แล้วก็ได้คชาเนี่ยเป็นคนบอกสายรถเมล์ให้ แถมทางไปบ้านเขายังผ่านหน้าหมู่บ้านของคชาอีก แล้วไอ้การที่จะให้เลี้ยวรถเข้าไปรับหรือไปส่งน่ะสบายมาก
แต่เอาเข้าจริงๆ เต๋ามาหาคชาที่บ้านเป็นว่าเล่นเลยว่ะ
แต่ไม่ได้มารับหรือมาส่งนะ เพราะเจ้าของบ้านมันก็มีรถของมัน แค่มานั่งๆนอนๆ บางคืนก็ค้าง บางคืนก็อยู่กินข้าวเย็นด้วยแล้วแต่อารมณ์ เสมือนเป็นบ้านหลังที่สองไปแล้วล่ะ ถึงจะเป็นเวลาแค่อาทิตย์เดียวก็เหอะ แต่เต๋ารู้แม้กระทั่งว่าที่เก็บเงินส่วนตัวของบ้านนี้อยู่ตรงไหนอ่ะเอาดิ เพราะฉะนั้นเต๋าไม่เคยไปรับไปส่งคชาแน่นอน
สาบาน!
ส่วนตอนนี้เขาอยู่ในห้องนอนของคชาเรียบร้อยแล้ว ถ้าถามว่าเขาเข้ามาได้ยังไงก็คงต้องขอกราบขอบคุณคุณแม่ของคชาที่ยอมให้เขาเข้ามาปลุกลูกชายขี้เซาของตัวเองได้ แถมยังกำชับมาอีกด้วยว่าให้ใช้วิธีไหนก็ได้ขอแค่ไอ้เตี้ยนี่ยอมตื่นเป็นพอ
หึหึหึ...เปิดทางกันอย่างงี้ก็เสร็จเศรษฐพงศ์สิครับ!
และแน่นอนว่าตามสไตล์ตัวขี้เกียจอย่างคชาแล้ว ใช้แค่เสียงคงไม่พอที่จะปลุกให้ตื่นได้ ร่างสูงส่ายหน้า แสร้งทำหน้าอ่อนอกอ่อนใจ ปากก็พึมพำขอโทษอย่างนั้นขอโทษอย่างนี้ทั้งที่มุมปากกระตุกยิ้มร้าย ก่อนจะ...ตวัดผ้าห่มออกจากตัวขี้เซาอย่างแรงจนคชากลิ้งตกเตียง!
ตุบ!
.
..
…
“โอ๊ยยยย! เหี้ยอะไรวะ!”
คชาที่ได้สติลุกขึ้นมาโวยวายทันทีที่ความเจ็บแล่นขึ้นมาตั้งแต่บั้นท้ายจนลามไปถึงกระดูกสันหลัง เจ้าตัวนั่งกุมเอวพลางส่งเสียงโอดโอยให้รู้ว่าเจ็บมาก น้ำตาไหลคลอหน่วยตาเบาๆ ก่อนจะค่อยๆขมวดคิ้วแน่นเมื่อเห็นคนที่ประทุร้ายตัวเองกำลังยืนยิ้มหน้าสลอนอยู่
“ไอ้เต๋า! มึงจะฆ่ากู! มึงมันไอ้ฆาตกร!”
คำโวยวายปัญญาอ่อนของคชาเรียกเสียงหัวเราะจากเต๋าได้เป็นอย่างดี มือของคนตัวสูงกว่าถูกยื่นไปตรงหน้าคชาหวังช่วยดึงให้ลุกขึ้น แต่คชากลับเบ้หน้าใส่ความหวังดีของเต๋า เจ้าตัวเล็กใช้แขนดันตัวเองให้ลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเลจนคนที่มองอยู่อดจะยิ้มอย่างล้อๆใส่ไม่ได้
“เอ้า ดื้อจริงๆ” เต๋าส่ายหน้าในความดื้อของคชาเมื่อเจ้าตัวดีทำท่าจะล้มลงไป คชาตวัดสายตาขึ้นมามองทันที และนั่นก็เรียกเสียงหัวเราะจากเต๋าได้อีกระรอก
“แล้วมึงมาทำไมเนี่ย กูว่ากูพูดเคลียร์แล้วนะว่าไปเองได้อ่ะ” คชาที่ยันตัวเองให้ยืนได้สำเร็จแล้วหันไปยักคิ้วให้เต๋าเบาๆพลางถามขึ้นมาอย่างจะประชดหน่อยๆ
“กูก็ไม่ได้อยากมานักหรอกนะ แต่แม่กูบังคับกูมาไง แล้วมึงก็ไปอาบน้ำได้แล้วไปคชา เดี๋ยวก็ได้สายกันจนได้เนี่ย คลาสแรกกูวิทย์เคมี มีเช็คชื่อนะเว้ย คุณแฟน”
“ใครแฟนมึง! แต่กูเสียใจด้วย เพราะของกูคลาสจริยธรรมแพทย์ ไม่มีเช็คชื่อ หึหึหึ”
“ยังไงก็เหอะ ไปอาบน้ำไป ว่าแต่ชุดนอนมึงนี่แต๋วชิบหาย ยังกะใส่เดรสนอน”
“เรื่องกู!”
คชาสะบัดหน้าเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทันที เต๋าหัวเราะเบาๆเมื่อแกล้งคชาได้สำเร็จ ความจริงชุดนอนคชาก็ไม่ได้แต๋วจ๋าอะไรขนาดนั้นหรอกนะ มันเป็นแค่เสื้อบอลตัวยาวๆที่คงจะได้สืบทอดมาจากใครอีกที ปิดถึงขาอ่อน กับกางเกงขาสั้นที่สั้นกว่าเสื้อเสียอีก เอาจริงๆถ้าผู้ชายคนอื่นมาใส่อย่างนี้คงจะดูน่าเกลียดและประหลาดพิลึก แต่พอเป็นคชาใส่แล้วมันให้ความรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังยืนคุยกับสาวน้อยแรกแย้มอยู่อย่างไงอย่างงั้น
แถมคชายังตัวเล็กๆ ขาอ่อนขาวๆ เอวคอดๆ ทั้งสะโพก ทั้งก้นมัน...
เอิ่ม...
สัส! โคตรเซ็กซี่!
เต๋าสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงน้ำจากฝักบัว รีบสะบัดหัวไล่ความคิดแปลกๆออกไปทันที เอาจริงๆก็ใช่ว่าจะไม่เคยเห็นมันใส่อะไรอย่างนี้ เพราะเขาก็เคยนอนค้างกับมันเหมือนกัน เจ้าตัวส่ายหน้าเบาๆก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า คว้าเอาชั้นในและชุดนักศึกษาออกมาเตรียมไว้ให้เจ้าของบ้านอย่างเคยชิน พลางมองซ้ายมองขวาหากระเป๋าสะพายของคชา เมื่อเจอแล้วก็ค้นหนังสือที่คชาจะต้องใช้เรียนในวันนี้ออกมาเตรียมไว้ให้ และในขณะที่กำลังมองหาหนังสืออีกเล่มนั้น คนตัวเล็กก็เปิดประตูห้องน้ำออกมาพอดี
คชาเมื่อเห็นชุดที่วางอยู่บนเตียงก็อดจะอมยิ้มออกมานิดๆไม่ได้ ตามองเห็นเต๋าที่กำลังพยายามรื้อชั้นหนังสือแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเท่าไหร่นัก เจ้าตัวเดินมาหยุดอยู่ที่หน้ากระจกแล้วก็ลงมือใช้ผ้าเช็ดตัวขยี้ผมที่เพิ่งสระมาให้แห้ง ถ้าถามว่าทำไมไม่ใช้ไดร์...ก็กูขี้เกียจเสียบปลั๊กอ่ะ!
“ชา คลาสชีวะมึงใช้หนังสือเล่มไหน มันมีตั้งสี่เล่ม” เต๋าละสายตาจากกองหนังสือชีวะตรงหน้ามาถามคชาแทน สบตากับคชาในกระจก ก่อนจะชูหนังสือทั้งสี่เล่มขึ้นมาให้คชาดู
“เล่มสีแดง...กับสีน้ำเงิน” คชามองหนังสือในมือเต๋าผ่านกระจกแล้วก็เอ่ยปากตอบ เต๋าพยักหน้ารับรู้พลางแยกหนังสือทั้งสองเล่มออกมารวมกับเล่มอื่นเพื่อเตรียมเก็บเข้ากระเป๋า
เอ๊ะ...ทำไมกูรู้สึกเหมือนเป็นเมียที่คอยจัดกระเป๋ารอสามีไปทำงานเลยวะ!!
เต๋าเบ้หน้าให้กับความคิดที่น่ากลัวของตัวเองก่อนจะหยิบเอาหนังสือทั้งสองเล่มยัดเข้ากระเป๋าสะพายของคชาไป เสร็จแล้วก็มานั่งรอคชาแต่งตัวอยู่ที่เตียง แต่ซักพักก็เริ่มไหล จนตอนนี้นอนราบไปกับเตียงตามแรงดึงดูดเรียบร้อยแล้ว
“ไอ้เต๋า! อย่าหลับนะเว้ย!” คชาแว้ดขึ้นมาทันทีที่เห็นเต๋าไถลลงไปนอนบนเตียงของตัวเอง เจ้าตัวเป็นคนพูดไว้เองแท้ๆไม่ใช่เหรอวะว่าไม่อยากไปสาย อย่ามาหลับนะเว้ยย! ถ้าหลับเขาจะไม่ปลุกจริงๆอ่ะเอาดิ!
“รู้แล้วน่า นอนเฉยๆหรอก” เต๋าส่ายหน้าให้กับความขี้โวยวายของคชา “รีบๆแต่งตัวสิมึง ชักช้าจริงๆ” แต่ก็ยังอดกัดออกมานิดๆไม่ได้
คชาเหล่มามองเต๋าที่นอนอยู่บนเตียงด้วยสายตาจิกกัด คนตัวเล็กเดินไปหยิบชุดที่เต๋าเตรียมไว้ให้มาสวมทีละอย่าง เอาจริงๆก็อดที่จะรู้สึกเขินไม่ได้ที่เต๋ามันหยิบแม้กระทั่งชั้นในของเขาออกมาเตรียมให้ด้วยแบบนี้ แต่นับว่าเต๋ามันดูแลคนอื่นดีมากจริงๆนะ เพราะฉะนั้นเขาก็ไม่แปลกใจเลยซักนิดถ้าจะมีหญิงมาติดมันเยอะขนาดนี้
ครั้งแรกจำได้ว่าเขากับเต๋าเจอกันที่สนามบอล เพราะเขากับเฟรมไปขอแจมสนามด้วยคน ไอ้ตอนเล่นมันก็เป็นเพื่อนกันไปโดยไม่รู้ตัว ตะโกนโหวกเหวกขอบอลบ้าง ตะโกนด่าตอนที่ไอ้เต๋ายิงไม่เข้าทั้งๆที่เขาอุตส่าห์ส่งบอลไปให้บ้างจนรู้จักกัน และพอจะกลับเต๋ามันก็ดันมาถามสายรถเมล์อีก พอฟังทางไปบ้านมันคร่าวๆถึงได้รู้ว่าบ้านมันอยู่ใกล้ๆกับหมู่บ้านของคชา เลยถือเป็นโชคดีของเต๋าไปที่มีคชาคอยนำขึ้นรถเมล์ ไม่งั้นเชื่อว่าวันนั้นเต๋ามันคงไม่ได้กลับบ้านแน่ๆ
คิดไปเพลินๆคชาก็อดจะยิ้มขึ้นมาไม่ได้ ใบหน้าร้อนรนแกมขอร้องที่ไม่รู้ว่าจะขึ้นรถเมล์สายไหนผุดแวบเขามาในหัว แล้วมาดูตอนนี้ซิ ไอ้ผู้ชายหล่อเลวตรงหน้าเขามันอะไรกัน รู้จักกันแค่อาทิตย์เดียวแต่มันดันออกลายซะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน
แต่อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลย คชามีความรู้สึกเหมือนรู้จักกับเต๋ามาชาติเศษแล้วด้วยซ้ำ เพราะหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมานี้พวกเขาสองคนตัวติดกันเป็นปลิง เขาติดเต๋ามากกว่าไอ้เฟรมกับไอ้อ้นเสียอีก ไม่รู้ทำไมเหมือนกันนะ ทั้งๆที่เต๋าไม่เคยออกไปหาเรื่องสนุกๆฆ่าเวลาเป็นเพื่อนเขาเหมือนกับไอ้เฟรม ไม่เคยตามแก้เรื่องต่างๆที่เขาไปก่อเอาไว้เหมือนไอ้อ้น แต่เขาว่าเขาติดเต๋ามากจริงๆว่ะ
คชาที่กำลังเหม่อไปติดกระดุมเสื้อไปสะดุ้งเบาๆกับอ้อมกอดจากข้างหลัง พอหันไปมองก็เห็นเป็นเต๋ากำลังจับมือคชาให้หยุดติดกระดุมแล้วแก้ออกแทน คนตัวเล็กยืนนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของเต๋า ปล่อยให้คนตัวโตแกะกระดุมต่อไปเรื่อยๆโดยไม่ขัดขืนอะไร ส่วนอีกคนพอแกะออกจนหมดก็จับตัวคชาให้พลิกมาหันหน้าเข้าหาตัวเองที่นั่งอยู่แทน
“เหม่ออะไร ติดผิดเลยเห็นมั้ย” เต๋าอดจะดุอีกคนไม่ได้ ผมก็ไม่ยอมเช็ดให้แห้ง กางเกงก็ไม่ยอมติดตะขอ แถมยังจะมาติดกระดุมเสื้อผิดอีก เขาที่สังเกตเห็นเลยทนไม่ไหว ต้องลุกขึ้นมานั่งจัดให้
“อือ เปล่า ไม่มีอะไร” เจ้าตัวส่ายหน้าปฏิเสธ ยืนนิ่งให้เต๋าติดกระดุมกลับให้ทีละเม็ด ร่างสูงจัดแจงเสื้อของคชาจนเรียบร้อยก็ผละออกมาติดตะขอกางเกงให้คชาแทน มือก็คว้าเอาเข็มขัดบนเตียงมาใส่ให้ ก่อนจะดันคนตัวเล็กให้นั่งลงกับพื้นแล้วลงมือเช็ดผมที่เปียกหมาดๆของคชาจนแห้ง
บางทีเต๋าก็นึกสงสัย...คชาเป็นง่อยหรือยังไง!
ตัวคชาเองก็ไม่มีท่าทางว่าจะขัดขืนจนเต๋าอดที่จะสงสัยขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้ ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เขามายุ่มย่ามกับร่างกายของคชาขนาดนี้ คชาจะยังยอมอยู่หรือเปล่า หรือจะให้อภิสิทธ์แบบนี้แก่เขาเพียงคนเดียว?
เมื่อแต่งตัวเสร็จและคว้าทุกสิ่งทุกอย่างที่คชาต้องใช้เรียนมาแล้ว ทั้งคู่ก็เดินลงบันไดมา พอมาถึงหน้าบ้านแม่คชาก็ทักขึ้นมาติดจะล้อหน่อยๆ
“นี่แม่นึกว่าคชากับเต๋าพากันหลับไปทั้งคู่แล้วซะอีกนะเนี่ย”
แม่คชายิ้ม เดินเข้ามากอดลูกชายที่แปลงร่างจากเด็กเกรียนกลายมาเป็นเด็กขี้อ้อนทันที คชาอ้าแขนก่อนจะกอดแม่ตัวเองแน่นๆ เอาหน้าถูไปกับแขนแล้วก็หลับตาอยู่อย่างงั้นจนเต๋าหมั่นไส้ เอื้อมมือไปตีหัวคชาเบาๆเสียหนึ่งที
“อย่าหลับดิคชา” เต๋าเอ่ยติดตลก แม่คชาขำกับมุกของเต๋าแล้วก็ผลักลูกชายตัวเล็กส่งไปให้เต๋าแทน คชายู่หน้าอย่างขัดใจ ยกมือขึ้นมาขยี้ตาแล้วก็โบกมือบ๊ายบายลาแม่ในขณะที่เต๋ายกมือขึ้นไหว้
แล้วในที่สุดวันนี้คชาก็ต้องมารถเต๋า แต่ก็ดีเหมือนกัน ทั้งประหยัดน้ำมัน ไม่ต้องคอยอารมณ์เสียกับรถที่ติด แถมยังได้หลับสบายมาตลอดทางอีกด้วย นั่นทำให้เต๋าที่คิดจะคุยเรื่องแฟนปลอมๆต้องพับเก็บไว้ก่อน ร่างสูงที่ขับรถอยู่เอื้อมมือไปลูบหัวคชาเบาๆแล้วปล่อยให้อีกคนเข้าสู่ห้วงนิทราไป
“ตั้งแต่รู้จักกับมึง เหมือนกูมีลูกงอกออกมาอย่างบอกไม่ถูกเลยว่ะ...”
---------------------------> TAOKACHA <----------------------------
ตอนที่2!!!!
ไม่ช้าไม่นานเนอะ ใช่มะ?
ตอนนี้จะเรื่อยๆ ไม่มีอะไรเนอะ อ่านทำความเข้าใจตัวละครไปแล้วกัน
ไม่มีอะไรจะเขียนว่ะ เอาเป็นว่าเจอกันตอนหน้านะ <3
ชี้แจง : คือเต๋าไม่เคยไปส่งคชาที่บ้านนะ แต่ไปเล่นไปค้างบ้านคชาอ่ะ เพราะเวลาไปคชามันก็ขับรถของตัวเองไป เข้าใจเราป้ะ ( ; _ ; )
ป.ล.1 งงตรงไหนถามได้นะ (เพราะเราอ่านเองเราก็งงเอง orz)
ป.ล.2 ฉากงดออกสื่ออยู่ตอนที่5 (รอไปเถอะ กรั่กๆๆๆๆ)
ป.ล.3 ยังคงยืนยันว่าแลกแบนเนอร์ได้นะ
ป.ล.4 เม้นด้วย ( ; __ ; ) b
04/12/2012
edit : 05/12/2012
@USA
ความคิดเห็น