กบน้อยกับเจ้าชายนักดนตรี (อ้นตั้ม)

ลำดับตอนที่ #1 : งานเลี้ยง

                     สายลม แสงแดดที่ส่องผ่านแมกม้ายในท้ายสวนหลังวัง ข้ากับเจ้ากีต้าร์คู่ใจที่อยู่เป็นเพื่อนยามเหงาที่ริมบึงบัว ก็มีเพียงเท่านี้แหล่ะที่พอจะกล่อมเกลาให้ข้ารู้สึกไม่โดดเดียวได้
"จะมีใครรู้ไหมน่ะว่าเรารู้สึกเบื่อขนาดไหนวันนี้ท่านแม่ก็จัดงานเลี้ยงที่วังอีกแล้ว" ข้านั่งบ่นคนเดียวกับกีต้าร์ที่ถืออยู่ในมือ
"อ๊อบ อ๊อบ" เอ๊ะ! เมื่อได้ยินเสียงอะไรบางอย่างมาจากริมบึงข้าจึงมองหาก่อนจะเห็นจะกบตัวใหญ่ที่อยู่บนใบบัวจ้องมองมาที่ข้า
"เสียงของเจ้าเองหรอกหรอเจ้ากบ"
"อ๊อบ อ๊อบ" 
"แม้เราจะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรแต่เราก็คิดว่าเจ้ากำลังพูดกับเราแล้วกันน่ะ เอาซิวันนี้เราจะเล่นดนตรีให้เจ้าฟัง"
"อ๊อบ อ๊อบ" ข้าค่อยๆดีดกีต้าร์เบาๆไปตามจังหวะเพลง ใบหน้าที่สงบนิ่งกับสายลมและเจ้ากบน้อยที่มองข้าอย่างเคลิบเคลิ้ม 
"กรกฏมาอยู่นี่นี้เองแม่ตามหาเจ้าจนทั่ว" เหมือนช่วงเวลาที่เป็นอิสระของข้าจะหมดลงแล้วซิน่ะ
"ท่านแม่มีอะไรกับลูกรึ?"
"พูดอะไรเช่นนั้นกรกฏ ลูกซิมานั่งทำอะไรที่นี่ในเมื่อวันนี้วังของเรามีงานสำหรับเจ้า"
"แต่ลูกรู้สึกเหนื่อยน่ะท่านแม่"
"ถึงยังไงเจ้าก็ต้องไปร่วมงานเพราะนี้แม่ตั้งใจหาสาวงานเชื่อพระวงศ์ต่างๆเพื่อมาให้เจ้าได้เลือกคู่ครอง"
"แต่ว่า..."
"หยุดน่ะเจ้าจะขัดคำสั่งของแม่รึ"
"เปล่าขอรับท่านแม่เพียงแต่..."
"งั้นก็ไปอาบน้ำแต่งองค์ได้แล้วถ้าถึงเพลาเจ้าไม่มาปรากฏตัวที่ห้องจัดเลี้ยงเจ้ากับแม่ได้เห็นดีกันแน่" พอท่านแม่พูดจบก็เดินหันหลังกลับเข้าวังไปข้าค่อยๆก้มลงจับกีต้าร์ขึ้นมา แต่ก่อนจะเดินตามกลับก็หันไปมองหาเจ้ากบน้อยที่อยู่บนใบบัวที่เอาแต่จ้องมอง
"ข้าไปก่อนน่ะเจ้ากบน้อยถ้าวันไหนข้าหลบออกมาได้อีกข้าจะเล่นดนตรีให้เจ้าฟัง"
"อ๊อบ อ๊อบ" ผมมองหน้าเจ้ากบอย่างอาลัยก่อนจะเดินกลับไปที่วัง
             หลังจากเจ้าชายกลับเข้าวังไปแล้วข้าก็ได้แต่มองตามเจ้าชายที่ท่าทางไม่ค่อยจะชอบใจนักกับงานที่ผู้เป็นแม่จัดให้
"ท่านคงจะโดดเดียวมากซิน่ะเจ้าชาย ถ้าข้าเกิดเป็นคนเช่นเจ้า คงจะทำให้เจ้าหายโดดเดียวได้บ้าง" พอเจ้าชายหายจากสายตาข้าก็กระโดดลงไปยังใตน้ำในบึงเช่นเดิม ข้าค่อยๆแวกว่ายไปตามสายบัวก่อนจะไปถึงที่อยู่ของข้า 
"วราวุธเจ้าขึ้นไปบนบกอีกแล้วใช่ไหม?"
"ท่านพี่ข้าแค่ขึ้นไปดูอะไรนิดหน่อย"
"เจ้าก็รู้ว่าบนนั้นไม่ปลอดภัยสำหรับกบอย่างพวกเรา"
"ข้ารู้แต่ท่านพี่ข้าจะระวังตัว"
"งั้นก็ได้ข้าเองก็ไม่ต้องการห้ามเจ้าหรอกน่ะแต่ข้าแค่เป็นห่วงเจ้าเท่านั้น"
"ขอบใจมาท่านพี่" ข้าพูดกับท่านพี่ธัญบูรณ์เสร็จก็กับไปที่ของตนแม้จะกลับลงมาแล้วแต่ทำไมข้าถึงไม่สามารถลบสายตาอันหม้องเศร้าคู่นั้นของเจ้าชายได้น่ะ ป่านนี้เจ้าจะเป็นอย่างไรบ้าง
            เสียงดนตรีบรรเลงผู้คนมากหน้าหลายตาต่างพากันเดินกันในขวักไขวข้าได้แต่เพียงไปหยิบเครื่องดื่มและอาหารมานั่งทานอยู่เพียงคนเดียวตรงริมหน้าต่างของห้องจัดเลี้ยง
"กรกฏทำไมลูกม้ายืนอยู่ตรงนี้ลูกควรจะเข้าไปพูดคุยกับทุกคนในงานซิ"
"แต่ลูกไม่รู้จักใครน่ะท่านแม่"
"ตามแม่มานี่แม่จะแนะนำให้เจ้ารู้จักกับลูกสาวของเพื่อนสนิทของแม่เอง"
"แต่ว่า" คงเป็นเช่นเดิมที่ข้าไม่มีสิทธิ์พูดอะไรได้เพียงแต่ถูกท่านแม่ลากไปมาตามอำเภอใจ
"คุณหญิงนี่กรกฏลูกชายของฉันเอง...กรกฏทักทายคุณน้าซิ" 
"สวัสดีขอรับ"
"ต๊าย!!หน้าตาช่างงดงานสมกับเป็นเจ้าชายจริงๆท่านหญิง"
"ใช่ค่ะกรกฏเขาหล่อเหมือนพ่อ..ว่าแต่คุณหญิงไม่ได้พาลูกสาวมาหรือค่ะ?"
"มาค่ะแต่ไม่รู้ไปไหน...อ่ะนั้นไง เชอรีนมาทางนี่ซักเดี๋ยวซิลูก" ข้ามองตามที่คุณหญิงเพื่อนสนิทของท่านแม่ที่กำลังเดินตรงเข้ามา
"คุณหญิงแม่มีอะไรหรือค่ะ?"
"เชอรีนนี่คือท่านหญิงเจ้าของวังนี้ ส่วนนี่เจ้าชายกรกฏลูกชายของท่าน" หญิงสาวที่ชื่อว่าเชอรีนหันมามองข้าด้วยสายตายิ้มหวานใบหนาที่ขาวแดงระเรื่อบ่งบอกถึงความเขินอาย
"ยินดีที่ได้พบท่านหญิงและเจ้าชายเพค่ะ"
"น่ารักจริงๆหนูเชอรีนกริยามารยาทช่างงามสมกับเป็นเชื่อเจ้า ว่าไหมกรกฏ" ท่านแม่หันมาสะกิดให้ข้ามองหญิงสาว
"ขอรับท่านแม่"
"จริงซิคุณหญิงฉันมีเรื่องจะคุยด้วยซักหน่อย กรกฏอยู่เป็นเพื่อนน้องก่อนน่ะ" ตามเคยที่ผมถูกจับคู่ให้กับหญิงสาวผู้นี้ พอท่านแม่เดินออกไปหญิงสาวผู้ที่ดูเป็นสตรีผู้เพียบพร้อมก็เดินมาควงแขนของข้า
"เจ้าชายเพค่ะช่วยพาหม่อมฉันเดินเชิญวังหน่อยได้ไหมเพค่ะ" ผมก้มสายตามองที่แขนถึงจะไม่พอใจซักเท่าไรแต่จะให้ดงออกก้คงไม่ดีแน่ถ้าท่านแม่หันมาเห็น
"ได้เจ้าอยากเดินชมที่ไหนล่ะ"
"หม่อมฉันว่าเราออกไปเดินชมในสวนก็ได้เพค่ะคนไม่วุ่นวายเราจะได้ทำความรู้จักกันด้วยจริงไหมเพค่ะ"
"ข้าว่าจะแลดูไม่เหมาะเจ้าเป็นสตรีส่วนเราบุรุษ"
"ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนิเพค่ะยังไงซ่ะหม่อมแม่ของดิฉันกับท่านหญิงก็ตั้งใจจะให้เราเป็นคู่หมั้นคู่หมายกันอยู่แล้ว"
"นั้นเป็นเพียงประสงค์ของท่านแม่แต่เราไม่ต้องการ" พูดจบข้าแกะมือที่เกาะแน่นอยู่ที่แขนออกก่อนเดินหลบออกจากงานไป



V
V
V
V
ต๊ายยยเชอรีนจะปล้ำเจ้าชายไหมเนี้ย