ยากูซ่าพลังผู้กล้า

ตอนที่ 79 : ทะเลสีทอง?

“เอาเลยจิน!”

ตุ้บบบบ!!! เฮ้!!!

จินกระโดดตบลูกบอลลงไปยังพื้นทรายของอีกฝั่งได้อย่างสวยงาม พร้อมกับเดินเข้าไปทำท่าดีใจกับเทนตะ และมาโคโตะอย่างออกนอกหน้า จนเอาเหล่าสามสาวของอีกฝั่งทำหน้าบูดบึ้งกันทันที

“นายท่าน ขี้โกง!” มากิพูดด้วยอารมณ์ขุ่นๆ

“โกงตรงไหน มากิ” จินยิ้มโชว์ฟันขาวให้เธอ

“ชิ!” แล้วเธอก็ค้อนสะบัดหน้าหนีออกไป สองสาวด้านข้างก็มองค้อนจินเช่นกัน

ตอนนี้เวลาได้ผ่านล่วงเลยเข้าสู่ช่วงเย็นที่มาพร้อมกับบรรยากาศร่มรื่นชวนน่าออกมากลางแจ้ง และทำให้ทั้งหกคนทำการชวนกันมาเล่นวอลเลย์บอลบนชายหาดที่มีสนามเตรียมไว้มากมายอยู่เต็มพื้นที่ โดยมีข้อตกลงและเงื่อนไขกันว่า หากใครแพ้ต้องเดินไปซื้อดอกไม้ไฟเพื่อมาจุดเล่นในตอนกลางคืน ที่ซึ่งร้านนั้นอยู่ไกลจากที่นี่ไปนับสามกิโลเมตร

โดยรอบๆ พวกเขาก็เหล่านักท่องเที่ยวออกมาเล่นเต็มไปหมดเหมือนกัน บางคนก็จากที่พักมาเล่นน้ำ บางคนก็มาเล่นวอลเลย์บอลกันเต็มสถานที่เช่นเดียวกับพวกเขา ต่างเล่นด้วยเสียงคึกคักที่ดูสดใสเป็นอย่างมาก ทำเอาพื้นที่แห่งนี้เป็นสถานที่เสริมสร้างความสุขโดยแท้จริง

“เอาละนะ” เทนตะโยนบอลไปด้านบนและตระโดดตบลูกไปอีกฝั่ง

ตุ้บ! …แต่อากิโนะก็ส่งกลับมาไว้ได้

พวกเขาได้ตกลงกติกากันไว้ว่า หากใครเก็บแต้มได้ถึง 15 แต้มได้ก่อนเป็นผู้ชนะและไม่มีการดิวซ์เกมแต่อย่างใด การโต้ลูกก็ผ่านไปสักพักแต่สามสาวก็เสียคะแนนนี้ไปตามระเบียบด้วยลูกตบของจิน ตอนนี้สกอร์ของทั้งสองอยู่ที่ 11 ต่อ 8 โดยเป็นทีมชายที่นำอยู่

“เอาละทุกคนมาทางนี้ก่อน ฉันมีแผน…” มากิเรียกระดมคนให้เดินเข้ามาล้อมหัวกัน

“ทำอะไรกันเนี้ยเร็วๆ หน่อยสิ” เทนตะกล่าวออกมาด้วยความอารมณ์ดี และพวกเขาทั้งสามก็มองเหล่าสาวๆ ที่กำลังวางแผนจะทำอะไรกันสักอย่าง

ไม่นานสามสาวก็เดินแยกออกมา พร้อมกับปลดชุดเดรสที่สวมอยู่ออกจนเผยให้เห็นเหล่าชุดบีกินี่ที่แสนวาบหวิวที่ทุกคนสวมใส่อยู่

อู้วววว!!!! …เทนตะมองตาโตอย่างไม่กระพริบตา

“เหอะๆ เล่นกันแบบนี้เลยเหรอ” จินทำหน้าเหนื่อยๆ พูดออกมาอย่างรู้ทัน

แต่สองหน่อที่ยืนด้านข้างของเขา สตินั้นได้หลุดรอยออกจากร่างกายไปแล้ว

“เอาละนะ” อากิโนะกระโดดเสิร์ฟลูกมาด้วยไฟหน้าแรงสูงของเธอที่กระเด้งไปตามจังหวะเคลื่อนไหว

ตุ้บบบบบ!!!

ลูกบอลลอยเข้าไปใบหน้าของเทนตะจังๆ จนล้มลงไปนอนยิ้มกับพื้นอย่างมีความสุข ทำให้รอบนี้สาวๆ ได้แต้มกันไป พร้อมกับเสียงดีใจที่ดังขึ้นมา

ไม่ใช่แค่เทนตะกับมาโคโตะเท่านั้นที่หยุดมองพวกเธอ เหล่าผู้ชายน้อยใหญ่ที่อยู่รอบข้างก็ยืนมองพวกเธอไม่ต่างกัน ด้วยผิวขาวๆ หน้าตาสละสลวย และรูปร่างที่กินใจเหล่านั้น เป็นอาหารตาและของขวัญจากสวรรค์โดยแท้?

“เฮ้ยๆ ตื่นได้แล้ว เทนตะ!” จินเดินเข้าไปตบหน้าเพื่อนตัวเองหลายทีเพื่อเป็นการเรียกสติ

“ที่นี่ที่ไหน? สวรรค์งั้นเหรอ!? ทำไมฉันยังเห็นหน้าแกอยู่เลยจิน…” เทนตะทำหน้าตาเหม่อลอยกล่าวออกมา

“สวรรค์บ้าบออะไรโว้ย! กลับมาๆๆ อยากเดินขาลากลงไปซื้อของหรือไง!” จินตบหน้าของเทนตะอีกหลายทีเพื่อเรียกสติจนเขากลับมาได้สำเร็จ

“ใช่! พวกเราจะไม่ยอมแพ้… ยอมก็ได้นะฉันว่า” เทนตะกลับคำพูดในประโยคได้อย่างน่าหมั่นไส้

“ไปละนะ” มากิกระโดดตัวลอยเป็นเมตรก่อนจะฟาดเข้าที่ลูกบอลอย่างแรง

ตุ้บๆ!!!

คราวนี้มาเป็นลูกชิ่ง โดยบอลกระแทกเข้าใส่หน้าเทนตะและส่งต่อไปยังมาโคโตะที่ยืนนิ่งเช่นกัน จนฝั่งสาวๆ ไดคะแนนกันไปอีกพร้อมด้วยความดีใจ

“เฮ้อ…” จินที่ตั้งท่าเก้อก็ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้

แหละแล้วผลสรุปทีมผู้หญิงได้ทำการชนะทีมผู้ชายไปด้วย 12 ต่อ 15 คะแนน ซึ่งนั่นทำให้จิน เทนตะ และมาโคโตะ เดินลงไปซื้อดอกไม้ไฟกันจนขาลากนั่นเอง ส่วนสาวๆ ก็กลับบ้านพักไปอาบน้ำแต่งตัวกัน เพื่อเตรียมพร้อมไปงานปาร์ตี้ในเย็นวันนี้

“เฮ้อ…เป็นเพราะพวกนายเลย ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี้ย!” จินหัวร้อนและโวยวายโดยในมือของเขามีเหล่าดอกไม้ไฟอยู่เต็มสองข้าง

ใช่แล้ว ตอนนี้พวกเขาได้ทำการซื้อเรียบร้อยแล้วและกำลังเดินกลับไปยังบังกะโลนั่นเอง

“นายไม่ต้องพูดเลย ไม่เห็นหน้าพวกฉันสองคนหรือไง!?” เทนตะที่มีใบหน้าบวมบางแห่งจากการถูกลูกบอลฝีมือมากิซัดใส่ จนไม่รู้ว่าเขาไปทำอะไรให้เธอโกรธแค้นหรือเปล่าถึงทำกันเช่นนี้

“…” มาโคโตะก็ไม่ต่างกัน พยักหน้าสนับสนุนคำพูดของเทนตะ

ทั้งสามเดินตามข้างทางของถนนที่ต่างรายล้อมไปด้วยต้นไม้ใหญ่ที่ให้ความสดชื่น เพื่อกลับไปยังบ้านพักด้วยความเหน็ดเหนื่อยและการบ่นของจินมาตลอดข้างทาง

ใช้เวลาเพียงไม่นานพวกเขาก็กลับมายังบังกะโลตอนมืดอย่างพอดี พร้อมกับกลับเข้าไปอาบน้ำล้างตัวเปลี่ยนเครื่องแต่งกายเพื่อไปทานอาหารก่อนเข้าร่วมงานปาร์ตี้ของชายหาด ที่มีอยู่ทุกวันให้เหล่านักท่องเที่ยวได้มีโอกาสมาสัมผัส

“มาครบกันแล้วใช่ไหม?”

“ครบแล้ว…” ทุกคนพูดและพยักหน้ากัน

จินมองทุกคนที่อยู่ในชุดจัดเต็มที่เน้นผ้าบางๆ ระบายอากาศ โดยสามสาวยังสวมใส่ชุดคล้ายกับอันเดิมแตกต่างเพียงแค่สีเท่านั้น ฝั่งผู้ชายก็เช่นกัน ซึ่งจินได้แต่งชุดสีขาวทั้งตัวพร้อมกับเอาหมวกของเทนตะมาสวมบนหัว ยกเว้นสแตนที่สวมชุดพ่อบ้าน

“นายแน่ใจเหรอสแตนจะไปด้วยชุดนี้” จินหันไปถามสแตนด้านข้าง

“ไม่เห็นเป็นไรนี่ขอรับ ผมก็แค่ไปดูแลพวกนายท่านเท่านั้นเอง” สแตนทำหน้านิ่งกล่าวออกมา

“ตามใจนายแล้วกัน งั้นเราไปกันเถอะ”

เย้!!!

จินเลิกสนใจสแตนและหันมาบอกกล่าวเพื่อนของเขา ก่อนเดินนำไปที่แสงสว่างแถวชายหาด และทั้งหมดกล่าวออกมาด้วยความดีใจและเดินตามจินไปด้วยรอยยิ้ม สาวๆ ดูจะสนิทกันมากขึ้นเป็นพิเศษ พวกเธอนั้นอยู่ตัวติดกันโดยไม่ห่างไปไหนเลย นั่นทำให้จินลอบยิ้มอย่างมีความสุข

พวกเขาทั้งเจ็ดคนเดินไปยังโต๊ะตรงกลางโดยจินทำการจองไว้แล้วตั้งแต่ตอนเช้า โดยเป็นโต๊ะกับเก้าอี้ไม้ที่ถูกสร้างขึ้นอย่างง่ายๆ แต่บนโต๊ะนั้นมีแสงเทียนกับของตกแต่งที่ทำสร้างบรรยากาศได้สุดแสนโรแมนติก และโต๊ะของพวกเขานั้นได้ตั้งไว้อยู่ตรงกลางของลานหาดทรายที่จัดงานแห่งนี้ ซึ่งสามารถมองเห็นเวทีที่มีดนตรีสดอยู่ตรงหน้าได้อย่างถนัดตา

พอนั่งกันเสร็จแล้ว จินก็ยกมือขอเมนูจากพนักงานและทำการสั่งของกินกันตามที่ต้องการเสร็จ พนักงานก็บอกว่าราวสี่ทุ่มจะมีการแสดงโชว์ แต่จะเป็นการแสดงอะไรนั้น ก็ต้องติดตามกันเอง ทำเอาสาวๆ ตบมือพร้อมกันด้วยความดีใจ

พวกเขาก็พูดคุยกันไปสักพักด้วยเสียงหัวเราะ และการหยอกล้อที่มีขึ้นเป็นบางคราวของจินกับเทนตะ พร้อมยังส่งมุกไปให้มากิตอบกลับอีกด้วย แต่ด้วยหน้าตาและบุคลิกของทุกคนก็ต้องตกเป็นจุดเด่นของงานไปอีกแล้ว

แม้กระนั้นก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาทำความรู้จักกันสักคน นั้นก็เพราะรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาของสแตนทำเอาเหล่าชายหนุ่มทั้งหลายต่างกลัวจนไม่กล้าที่จะเข้ามากันเลยแม้แต่คนเดียว

รอเพียงไม่นานเหล่าอาหารที่พวกเข้าสั่งก็ถูกยกมาวางไว้บนโต๊ะจนเต็มแทบไม่มีที่ให้วางอีกแล้ว และพวกเขาทั้งหมดก็ใช้เวลาไม่นานในการจัดการอาหารตรงหน้า เพราะพวกเขาต่างเหน็ดเหนื่อยจากการเที่ยวเล่นทั้งวันบวกกับการเล่นวอลเลย์บอลชายหาดเมื่อตอนเย็นนี้ด้วย เหล่าปลาทั้งหลายต่างเหลือเพียงก้างโชว์เป็นอนุสรณ์ และอาหารหลายจานบนโต๊ะแทบจะไม่ต้องล้างกันเลยทีเดียว

“อิ่มแปล้เลย!” เทนตะเอามือตีพุงพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี

“กินไปขนาดนั้นไม่ให้อิ่มได้ไง พวกเธออิ่มกันไหม หรือใครอยากได้อะไรเพิ่มอีก” จินหันไปถามสามสาว ผู้ที่ก็กินไม่น้อยไปกว่าเทนตะเลย

“ขอของหวาน!” อากิโนะทำตาเป็นประกายพูดขึ้น

“ฉันด้วย!” เรย์กะก็เช่นกัน มาพร้อมกับมากิที่พยักหน้าอย่างอายๆ

“สั่งได้ตามสบายเลย คุณครับ!” จินยิ้มแล้วยกมือเรียกพนักงานที่อยู่ใกล้ๆ

“พวกนายก็ไม่ต้องเกรงใจสั่งเลยเต็มที่ เดี๋ยวฉันออกให้” จินหันมาบอกเพื่อนของตัวเองและเสนอตัวเป็นเจ้ามือเองวันนี้

“รอฟังคำนี้เลย งั้นไม่เกรงใจละนะ” เทนตะยิ้มแป้นและสั่งรายการเครื่องดื่มทันที มาโคโตะก็ชี้รายการสั่งเช่นเดียวกัน

พอสามสาวเลือกของกินได้แล้วก็สั่งต่อหลังจากพวกเทนตะและมาโคโตะ เสียงเพลงก็ยังคงดังอยู่อย่างไม่หยุด จินที่ได้ยินเสียงเพลงขับกล่อมก็นั่งดื่มเครื่องดื่มในมือพร้อมกับเอนหลังกับพนักพิงด้วยท่าทางผ่อนคลาย

มากิ อากิโนะ และเรย์กะก็ทำการทานของหวานกันอย่างสนุก พร้อมกับมีการป้อนและแลกเปลี่ยนของที่ตัวเองสั่งกันด้วย สแตนนั้นได้กินเข้าไปเล็กน้อยพออยู่ท้องเท่านั้นและเขาก็ทำการนั่งเฝ้ามองพวกเด็กๆ ด้วยดวงตาที่อบอุ่นราวกับผู้ปกครองมาคอยนั่งคุ้มเด็กๆ

“วันนี้ทางเราได้มีการจัดบริการพิเศษ พอมีใครเล่นดนตรีและร้องเพลงได้บ้างไหมครับ! เชิญขึ้นมาเลยไม่ต้องอาย…” นักร้องนำของวงที่เล่นดนตรีอยู่บนเวทีพูดออกมาผ่านไมค์ด้วยเสียงดังฟังชัด

“นายไม่สนใจเหรอจิน” เทนตะที่ยกเครื่องดื่มสีแดงไร้แอลกอฮอล์ขึ้นมาพูดกับเพื่อนด้านข้าง

“ไม่ละ” จินตอบอย่างไม่ยีหระ

“เพื่อนผมครับ!!!” แต่แล้วเทนตะก็ยกมือโชว์ออกมา ทำเอาจินตกใจและดึงตัวเขากลับลงมา ซึ่งก็ไม่ทันแล้วเพราะนักร้องนำได้พูดผ่านไมค์เชิญชวนเขาขึ้นไป จนทำให้เขาต้องขึ้นเวทีไปด้วยความไม่เต็มใจ

“สวัสดีครับทุกคน เอ่อ…อาจจะไม่ค่อยเพราะเท่าไหร่แต่ก็โปรดช่วยรับฟังกันด้วยนะครับ” จินพูดผ่านไมค์พร้อมกับแยกเขี้ยวใส่เทนตะด้านล่าง ซึ่งเจ้าตัวก็ยิ้มตอบกลับมาอย่างไม่เกรงกลัวแถมยังตบมือเสียงดังลั่นเป็นแกนนำอีก

จินก็ค่อยๆ ดีดกีต้าร์ขึ้น พอรู้ว่าเพลงอะไรเหล่านักดนตรีที่อยู่รอบด้านก็เล่นประสานกันออกมาอย่างดูดี พอได้เสียงจินที่เริ่มขับร้องออกมา เหล่าสาวๆที่อยู่ทั่วพื้นที่ก็ทำหน้าคล้อยตามกันไปราวกับต้องมนต์สะกดอย่างไรอย่างนั้น พร้อมกับยกจินให้เป็นชายในดวงใจกันเป็นแถว เพื่อนๆ ของเขาก็เช่นกันต่างทำหน้าปราบปลื้มกันอย่างล้นหลาม จนกระทั้งจบเพลงลง

แปะๆๆๆๆๆ!!!

เสียงปรบมือก็ดังสนั่นลั่นอย่างไม่ได้นัดหมาย และจินก็ขอตัวกลับไปนั่งที่เดินของเขา พร้อมกับขอบคุณนักดนตรีข้างบนกับทุกคนที่ฟังกัน ทำเอานักร้องของวงแซวเขาขึ้นมายกใหญ่เมื่อมีเหล่าคนปรบมือให้มากขนาดนี้

“นายนี่หาเรื่องให้ฉันตลอดเลยนะ” จินแยกเขี้ยวให้เทนตะอย่างคาดโทษ

“ไม่เป็นไรหรอกน่า ผลลัพธ์ออกมาดีก็ดีแล้ว” เทนตะย้อนคำพูดของจินทันที

“มานี่เลยเทนตะ” จินยกเท้าจะถีบเทนตะ แต่เขากลับไหวตันทัน ลุกขึ้นออกตัววิ่งรอบโต๊ะอย่างรวดเร็ว

ฮ่าๆๆๆ!!!

เหล่าเพื่อนๆ กับคนที่มองดูอยู่ต่างส่งเสียงหัวเราะกับภาพของทั้งคู่ จนเวลาผ่านไปไม่นานก็ถึงคิวของการแสดงโชว์ที่ใช้ไฟเป็นส่วนประกอบหลัก และยังมีการขออาสาสมัครให้ไปยืนตรงกลางการละเล่นนั้นด้วย นั่นทำให้เทนตะโดนจินแกล้งให้ไปยืนตรงนั้นเป็นการแก้แค้น ทำเอาเทนตะเข็ดในการแกล้งไปอีกพักใหญ่เลยทีเดียว

และเวลาได้ล่วงเลยผ่านไปจนทุกอย่างเริ่มสงบลง พวกจินก็เดินไปเอาดอกไม้ไฟมานั่งจุดกันที่ชายหาด ซึ่งเป็นดอกไม้ไฟเล็กๆ ที่ไม่ได้ก่อให้เกิดมลพิษแต่อย่างใดและเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม เป็นดอกไม้ไฟที่ใช้เพียงเพื่อให้ความสว่างที่สวยงามเท่านั้น ทั้งหมดเจ็ดคนต่างนั่นจุดกันอย่างมีความสุขและชื่นชมแสงเหล่านั้นอย่างอารมณ์ดี

แต่แล้ว…

“เฮ้ย!!! ดูที่ทะเลสิทุกคน!!!” เทนตะเห็นเหตุการณ์คนแรกก็ชี้ไปยังทะเล

ว้าวววววววววว!!!

ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันซึ่งเห็นเป็นภาพของทะเลที่เคยมืดมิดของยามค่ำคืนกำลงเปล่งแสงเป็นประกายสีทอง พร้อมกันนั้นยังมีละอองแสงน้อยใหญ่ลอยขึ้นมาบนผืนน้ำให้ความสวยงามเป็นอย่างมาก ไม่ใช่เพียงแค่พวกเขาเท่านั้นที่ยืนมองภาพตรงหน้า เหล่านักท่องเที่ยวและคนของพื้นที่ต่างก็ออกมาและเฝ้ามองเช่นเดียวกัน ปรากฏการณ์ครั้งนี้ไม่เคยได้ปรากฏครั้งไหนมาก่อนเลย ถือได้ว่านี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้

ทำเอาพวกเขาต่างยกโทรศัพท์และกล้องถ่ายรูปออกมาถ่ายภาพเก็บไว้กันอย่างรวดเร็วด้วยความดีใจ ที่แสดงบนใบหน้าของทุกคน

“ใช้พลังถึงขนาดนี้แต่ก็ไม่แสดงอาการเลยนะขอรับ นายท่าน” สแตนเดินไปด้านข้างจินและพูดขึ้น

“ของแค่นี้เอง เรื่องกล้วยๆ น่าสแตน” จินยิ้มให้และมองเหล่าเพื่อนๆ ที่กำลังยืนมองทะเลสีทองตรงหน้ากันอย่างมีความสุข

และภาพเหตุการณ์ครั้งนี้ก็ได้กลายเป็นความทรงจำที่ดีของพวกเขาไปอีกนานตราบเท่าที่ยังหายใจ โดยปล่อยตัวการของเรื่องยืนมองอยู่ห่างๆ จนทำให้ค่ำคืนนี้เป็นที่น่าประดับใจและผ่านพ้นไปด้วยภาพแห่งความสุขของทะเลสีทองอร่าม…

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เขียนออกมาแล้วยังอิจฉาพวกจิน งื้ออออออออ