ยากูซ่าพลังผู้กล้า

ตอนที่ 175 : ร่างกายขาดดิ้น...

ตุ้บ... ตุ้บ! ซ่า!!! เสียงของบางอย่างต่างเริ่มตกลงพื้น ก่อนทุกคนจะหันมาตามเสียง แล้วพบว่าร่างไร้ศรีษะของเหล่าสมาชิกแห่งองค์กรเนเมซิสที่ยืนอยู่รอบๆ ด้านต่างพ่นเลือดพุ่งออกมาราวกับน้ำพุ แล้วร่างเหล่านั้นก็ล้มลงทั้งยืนโดยไม่มีเสียงร้องของความเจ็บปวดให้ได้ยินแม้แต่นิดเดียว

เหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก กระทั่งคนตายยังไม่รู้ว่าตนเองได้ถูกอะไรสังหารยังไงด้วยซ้ำ แต่ชายผู้สวมหน้ากากมายากลสีเลือดกลับมองไปยังแขกผู้มาใหม่ที่เพิ่งสวมหน้ากากตัวตลกสีขาวลงไปหลังจากลงมือเมื่อกี้ด้วยท่าทางนิ่งเฉย แต่ทว่าทางด้านคิยะ ไม่ได้รู้สึกสบายๆ อะไรแบบนั้นด้วยกันอย่างทั้งสอง กลับกัน... เขาที่นั่งหอบอยู่ตรงนี้กลับรู้สึกว่า เหมือนเขากำลังจมลงสู่ก้นทะเลลึกที่มีคลื่นยักษ์ปะทะกันอยู่ตลอดเวลาบนผิวน้ำอย่างไรอย่างนั้น

“คะ คุณจินงั้นเหรอ” คิยะเค้นเสียงถาม บนพื้นที่เขานั่งอยู่ต่างเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลออกจากบาดแผลขนาดใหญ่ที่แขนจนดูคล้ายกับแอ่งน้ำไปทุกที

“...” จินสะบัดมือขวาที่เปื้อนเลือดออกก่อนจะพยักหน้าให้กับคิยะและเดินไปถ่ายพลังเวทย์เข้าสู่แผลนั้น จนทำให้แผลแสนเหวอะหวะได้เล็กลงตลอดวินาทีที่เวลาเดินผ่าน คิยะรู้สึกไม่คุ้นกับจินในบุคลิกมาดนิ่งแต่อันตรายแบบนี้สักเท่าไหร่

ตู้มมม!!! ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังตรงที่ไกกับเรนปะทะกัน แล้วส่งร่างของใครบางคนลอยกระเด็นมายังจุดนี้อย่างแม่นยำ

“เรน!” ดวงตาของคิยะเบิกกว้างขึ้นเช่นเดียวกับเสียงของเขาที่แสดงถึงอาการตกใจ

“อึก!” เรนจับแผลที่ท้องของตัวเองด้วยใบหน้าที่แสดงถึงอาการเจ็บปวกอย่างแสนสาหัส เลือดที่ไหลออกมานั้นไม่ได้ต่างจากคิยะเมื่อสักครู่เลยสักนิด

แต่ทว่าชายหนุ่มกลับไม่ยอมนอนรอความตายอย่างเฉยๆ เขากำลังพยายามลุกขึ้นมาโดยใช้ดาบคู่ทั้งสองช่วยพยุงตัวขึ้นด้วยเนื้อตัวที่สั่นเป็นเจ้าเข้า

“ดูสิใครมา... ใครกันน้า อ้อ! ที่แท้ก็คุณจิน หัวหน้าแก๊งมังกรคำรามนี่เอง ปกปิดไม่ได้หรอก พวกเราทุกคนต่างรู้กันอยู่แล้วว่าใครสวมหน้ากากแบบนั้น” เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นอย่างอารมณ์ดีมาจากต้นทางที่เรนลอยมา

จินหันไปมองก่อนจะพบเข้ากับชายหนุ่มร่างเล็กที่กำลังสวมหน้ากากมายากลสีเลือดเช่นเดียวกับคลาวด์ เขาไม่ได้รู้สึกว่าหน้ากากที่มีหนวดสีขาวกับเคราเล็กๆ นั้นไม่ได้ทำให้มันน่ามองแต่อย่างใด กลับกันมันกลับทำให้จินรู้สึกอยากฉีกกระชากและฟันร่างของชายผู้นั้นเป็นชิ้นเล็กๆ และนั้นอาจเป็นผลมาจากพลังงานด้านลบที่เขาได้รับมาจากเทพแห่งความมืดมัตสึมิก็เป็นได้

“...” จินไม่ตอบประโยคคำถามหรือว่าประโยคบอกเล่าของชายผู้นั้นแม้แต่อย่างใด เขาเลือกที่จะเดินไปยังจุดที่เรนอยู่และวางมือจับเข้าที่ไหล่ ภาพเหตุการณ์เหมือนกับคิยะได้เกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อจินได้ถ่ายพลังเวทย์ทำการรักษาอาการของเรน ถึงแม้ว่าบาดแผลจะได้รับความเยียวยา แต่ความรู้สึกเจ็บปวดและความเหนื่อยล้ายังคงอยู่เหมือนเดิม เป็นเหตุให้คิยะกับเรนต่างนั่งหอบอยู่ที่เดิมของตน

“ไม่คิดว่าเป้าหมายหลักจะมาเองแบบนี้ ดีเลย...จะได้ไม่ต้องไปหาให้เสียเวลา” ไกกล่าวพร้อมกับควงหอกและตั้งท่าโจมตี

“ไก” คลาวด์พูดเสียงเข้ม

“ก็เข้าใจอยู่หรอก แต่ว่าผมในตอนนี้... ถึงเอาช้างมาฉุดก็เอาไม่อยู่แล้วครับ คุณคลาวด์”

พรึ่บ! ...ร่างของไกหายตัวไปอย่างรวดเร็วเมื่อพูดประโยคข้างต้นเสร็จ ก่อนจะมาปรากฏตัวอีกทีตรงหน้าจินในเวลาสั้นๆ

ระบำหอกคร่าวิญญาณ!

จินมองเห็นร่างของไกที่แตกแยกออกมาอย่างกับกิ่งก้านของต้นไม้หลายสิบร่างและกำลังอยู่ในท่าจะจวกแทงเขาด้วยมุมที่หลากหลาย

ตู้ม ตู้ม ตู้ม!!! ความรุนแรงของกระบวนท่าโจมตีนั้นดูได้จากเสียงที่ดังสนั่น คิยะกับเรนต่างมองภาพตรงหน้าด้วยความหวาดเสียว แม้ว่าจินจะหลบได้อย่างไม่ยากเย็นก็ตาม นั้นเพราะว่า... ประสาทการรับรู้ในการมองเห็นของจินนั้นสูงเกินขอบเขตที่พวกคนที่อยู่ในที่แห่งนี้จะจินตานาการได้ แต่น่าแปลกที่จินกลับมองเห็นปลายหอกของอีกฝั่งที่ส่องแสงประกายสีฟ้าขึ้นมาเรื่อยๆ และมันก็เร็วขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน

ฉึก! ผัวะ! ...ทันทีที่ปลายคมหอกโจมตีเฉียดกรีดเข้าที่แขนจิน หน้าของไกก็ถูกจินตวัดขาเตะเข้าอย่างจังจนกระเด็นถอยหลังไปทันที แต่คลาวด์ได้ใช้มือข้างหนึ่งช่วยรับร่างของเพื่อนผู้ร่วมองค์กรไว้

“แข็งแกร่งสมกับคำร่ำลือจริงๆ ไม่สิ! เก่งกว่าตอนบุกไปสาขาหลักเสียอีก” แม้จะถูกโจมตีมาหมาดๆ แต่ไกกับไม่ได้รู้สึกหน้าเสียหรือหมดกำลังใจไปแต่อย่างใด กลับกัน... มันยิ่งทำให้เขารู้สึกอยากสู้ ใช่! เขากำลังอยากสู้จนร่างกายขาดดิ้นให้รู้แล้วรู้รอด

หมับ! คลาวด์คว้าไหล่ของไกไว้ก่อนที่ชายหนุ่มจะพุ่งเข้าไปหาจินอีกรอบ

พร้อมกันนั้น ชายหนุ่มผู้เงียบขรึมได้เริ่มกระชับดาบในมือแน่นและจ้องไปยังจินด้วยท่าทางนิ่งสงบ แต่พลังวิญญาณต่างถูกรีดเร้นออกมาจนทำให้เกิดกระแสลมที่รุนแรงราวกับพายุขึ้น นั้นจึงทำให้ไกเริ่มยิ้มออกมาภายใต้หน้ากาก

“นึกว่าจะเอาแต่ยืนดูเสียอีกนะครับ คุณคลาวด์” ไกหมุนควงอาวุธในมือตั้งท่าโจมตีเช่นเดียวกับคลาวด์

จินมองไปยังดาบกางเขนของคลาวด์ที่ส่องแสงเป็นประกายสีดำแสนมืดมนและบ้าคลั่งสลับกับมองไปยังหอกของไกที่ส่งออร่าเป็นสีฟ้าเข้ม ถึงทั้งคู่เหมือนจะเริ่มเอาจริง แต่มันก็ไม่ได้ทำให้จินตั้งท่าที่จะชักดาบออกมาเลยแม้แต่น้อย

“ห้ามประมาทเด็ดขาด” น้ำเสียงเฉียบขาดของคลาวด์ดังขึ้น ส่วนทางด้านไกนั้นได้แต่พยักหน้าและปล่อยขีดพลังออกมา

ด้วยพลังที่ปล่อยออกมาจากมหาศาลของทั้งคู่ ได้ทำให้คิยะกับเรนนั้นได้ตระหนักถึงความแข็งแกร่งขององค์กรเนเมซิสเป็นอย่างยิ่ง พวกเขาต่างไม่คิดว่าจะสามารถสู้กับทั้งสองได้เลยแม้แต่น้อยในตอนนี้ แล้วนั้นยิ่งทำให้พวกเขาเริ่มรู้สึกโล่งในที่จินเข้ามาช่วยเหลือ ถึงแม้จะอยากเข้าไปร่วมรบ แต่ก็ถูกจินส่ายหน้าให้กลับมา จึงเป็นเหตุให้คิยะกับเรนเดินหลบฉากออกมามองดูอยู่ไกลๆ

กางเขนทมิฬ!

คลาวด์ฟาดฟันดาบจนเกิดเป็นเกลียวพลังสีดำแสนน่ากลัวและทรงอนุภาพออกมา แต่ดูเหมือนจะไม่หมดเพียงเท่านั้น ซึ่งจินก็มองออกว่านี่เป็นการโจมตีผสาน ดูได้จากไกที่กำลังเหนี่ยวพลังไว้จนเกิดประกายจ้าขึ้นเรื่อยๆ

หนึ่งเดียวทะลวงนภา!

ไกแทงหอกไปตรงหน้าปลดปล่อยพลังที่รั้งไว้อย่างนานนับหลายนาทีออกไป เส้นของพลังทั้งสองสายต่างพุ่งเข้าหาจินด้วยความเร็วที่ระดับสายตาของคิยะกับเรนนั้นไม่สามารถมองเห็นและตามได้ทัน

แต่ทว่า...

“บ้าน่า...” ไกมองการกระทำของจินด้วยใบหน้าไม่อยากเชื่อ ถึงจะรู้ว่าชายหนุ่มผู้นี้จะมีพรสวรรค์และแสนแข็งแกร่งปานไหนมาบ้าง แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะขนาดนี้

จินกุมพลังทั้งสองด้วยมือขวาเพียงข้างเดียว แถมยังจะกำมันแน่นจนสามารถบดขยี้พลังนั้นอย่างง่ายดาย ท่าทีที่ไม่ยี่หระต่ออะไรของจินสร้างความปั่นป่วนทางจิตใจให้กับไกเป็นที่สุด

“จะดูถูกกันเกินไปแล้ว!”

“ไกอย่าเพิ่ง!” คลาวด์หันไปคว้าร่างไกแต่ไม่ทัน ซึ่งชายหนุ่มผู้ใจร้อนที่ผิดกับรูปร่างนั้นได้ตวาดลั่นแล้วพุ่งเข้าหาจินโดยไม่ร้องคำทักท้วงของคลาวด์

กระบวนท่าหอกของไกนั้นนับได้ว่ารุนแรงราวกับกระสุนปืนและรวดเร็วราวกับฝนดาวตก ทุกการเคลื่อนไหวล้วนใช้ออกมาอย่างทรงคุณค่าแถมยังลดแรงเสียดทานทางอากาศโดยแท้ แต่ที่น่าทึ้งกว่าสิ่งใดคงเป็นหอกที่ยาวกว่าส่วนสูงของชายหนุ่มและไม่ได้เป็นอุปรรคแก่การใช้งานแม้แต่น้อย อนึ่งราวกับว่าหอกนั้นเป็นอวัยวะส่วนหนึ่งของร่างกายของเสียอีก

ทุกส่วนของหอกต่างถูกใช้เข้าโจมตีจินด้วยกระบวนท่าผสานอย่างลงตัว แต่ทว่า...จินกลับสามารถปัดป้อง และหลบมันได้อย่างง่ายดายราวกับว่าเขากำลังเต้นรำท่ามกลางแสงจันทร์

ปึก!

“!!!” ทันใดนั้น ไกได้ถูกฝักดาบฟาดเข้าที่ท้องโดยไม่รู้ทิศทางโจมตี ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นหมัดของจินอยู่ในระยะประชิด

ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ! ...ก่อนที่วินาทีหายใจจะได้เดินต่อ หมัดนับร้อยจากมือข้างขวาของจินได้ชกเข้าที่ใบหน้าของไกอย่างรวดเร็วจนทำให้หน้ากากที่ปกปิดใบหน้าของชายหนุ่มได้แตกกระจายและสร้างบาดแผลให้แก่เขาเป็นอย่างมาก

เคร้งงงงง!!! แม้ร่างกายจะสูญเสียการทรงตัวและลอยออกไป แต่ไกกลับสามารถรักษาสติใช้หอกยันพื้นไว้ได้ แม้ว่าจะลากเป็นทางยาวกว่าจะหยุดก็ตาม

“ถุ้ย!” ไกถ่มน้ำลายปนเลือดลงพื้นก่อนแสยะยิ้มเผยฟันขาวเรียงสวยออกมาราวกับเจอของเล่นแสนสนุก

ตู้ม!!! พื้นที่ที่ไกได้ยืนอยู่ต่างแตกกระจายไปด้วยพลังของสายลมที่หมุนเป็นเกลียวและสร้างรอยที่เหมือนคมดาบมากมายลงบนพื้น

“พลังวิญญาณระดับ 3” คิยะและเรนอุทานออกมาพร้อมกัน พลางสายตาของทั้งคู่ต่างมองไปยังจินด้วยใบหน้าเป็นห่วง แต่ดูเหมือนชายหนุ่มผู้นั้นจะไม่ได้สะทกสะท้านอะไร อย่างที่พวกเขากำลังเป็น

ระบำหอกคร่าวิญญาณ!

กระบวนท่าเดิมที่เคยใช้โจมตีจินได้ถูกนำมาใช้อีกครั้ง แต่ผลลัพท์คราวนี้ได้แตกต่างออกไป

จินมองเห็นคมดาบพายุแฝงมาด้วยกับกระบวนท่านี้ หนึ่งการโจมตีของไกจะแฝงมาด้วยเกลียวคลื่นใบมีดนับสิบ แถมพลังวิญญาณที่ไหลเวียนของชายหนุ่มผู้นี้จะเคลือบหอกที่เขาถือไปด้วย ทำให้ระยะการโจมตีของไกนั้นเพิ่มขึ้น และสร้างความรังควานใจแก่จินเป็นอย่างมาก

 ถึงแม้จินอยากจะรีบจบและฆ่าชายหนุ่มผู้นี้อย่างรวดเร็วในเวลาอันสั้น แต่เขากลับพยายามอดกลั้นเพื่อให้ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางไว้

ฉึก! ฉึก! ฉึก! …ทั้งเกลียวคลื่นทั้งปลายคมหอกต่างกรีดเนื้อเรียกเลือดและสร้างบาดแผลให้กับจินมากขึ้นเรื่อยๆ แถมยิ่งโจมตีความเร็วของไกก็เพิ่มมากขึ้นเป็นทวีคูณ ใบหน้าแห่งความสะใจและรอยยิ้มที่เหนือชั้นของไกเริ่มเผยอออกมา

ฉัวะ! ตุ้บ! เคร้งงง!!!

อ๊ากกก!!! ...ก่อนที่มันจะจบและหุบลงด้วยแขนหนึ่งข้างของตนที่ขาดด้วนไปภายในพริบตา

เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมากเพียงเวลาไม่กี่นาทีเพียงเท่านั้น ทำให้คลาวด์ไม่สามารถเข้ามาช่วยไกได้ทันจังหวะ

“แก! หน็อยแน่แก!!! ข้าจะฆ่าแกและสับเป็นชิ้นๆ ให้ได้!!!” ไกคำรามด้วยใบหน้าที่โกรธกริ้วพร้อมกับกุมแขนข้างขวาของตนไปด้วย พร้อมกันนั้นเขาได้หยิบอะไรบางอย่างเข้าปากท่ามกลางการเฝ้ามองของทุกคน

พรึ่บ! เปรี้ยง!!!

“...” จินนิ่งเงียบมองการเปลี่ยนแปลงของชายตรงหน้า มันเป็นอะไรที่แปลกตาและสร้างความแปลกใจถึงที่สุดสำหรับคิยะกับเรน ผู้ที่ไม่เคยประสบเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน ทั้งสองได้แต่ยืนนิ่งอ้าปากค้างราวกับว่านี่เป็นความฝันของพวกเขา

ร่างกายของไกเริ่มขยายตัวใหญ่ขึ้นจนสูงเกือบ 3 เมตร สีผิวต่างขาวซีดและมีเกล็ดคล้ายกับของปลาเกิดขึ้น เส้นผมสีดำที่เคยสั้นได้ยาวจรดพื้นเป็นที่เรียบร้อย แถมด้วยดวงตาทั้งสองข้างของชายหนุ่มได้ถูกความมืดกลืนกินจนเป็นสีดำสนิททั้งดวงพร้อมกับมีเขาคล้ายนอแรดผุดออกมาจากหน้าผาก แต่ที่น่าฉงนเป็นที่สุดคงเป็นมืออีกข้างที่เพิ่งถูกจินตัดได้งอกออกมาอีกทั้งยังมีเล็บแหลมคมยาวอีกด้วย

โฮกกก!!!

เสียงร้องคำรามของไกดังขึ้น ซึ่งมันดูไม่เหมือนว่าเป็นเสียงของมนุษย์เลยแม้แต่น้อยนิด มันดูเหมือนจะเป็นเสียงร้องของปีศาจเสียมากกว่า

“เรน”

“ครับ ท่านคิยะ” เรนหันไปมองคิยะด้วยเครื่องหมายคำถามที่แสดงชี้ชัดบนใบหน้า

“ตบหน้าฉันที”

“ครับ!?”