ยากูซ่าพลังผู้กล้า

ตอนที่ 125 : ยื่นหมูยื่นแมว?

ทุกคนในที่แห่งนี้ต่างยืนนิ่งเงียบและคอยมองทีท่าของแต่ละฝ่ายด้วยความหวาดระแวง ซึ่งความเงียบนั้นได้เข้าปกคลุมหลังจากที่โตริชุหรือหัวหน้าของแก๊งจิ้งจอกโลหิตได้ดูอย่างบางอย่างในโทรศัพท์มือถือที่เจมส์ยื่นให้เมื่อสักครู่

“เรื่องแบบนี้เราตกลงกันได้ ยังไงมาคุยกันดีๆ ดีกว่าไหมครับ คุณจิน…” จางใบหน้าซีดเผือดพลางยิ้มแห้งๆ ไปให้จินโดยไม่เหลือมาดการโกงแต่อย่างใด

“แบบไหนที่เรียกว่าไม่ดี” จินเปลี่ยนท่านั่งมานั่งไขว่ห้าง

‘ หน๊อยแก! ไอ้เด็กเวร หากมีโอกาสข้าจะฆ่าเจ้าให้ได้ คอยดูไว้เถอะ… ’ การกระทำกับความคิดมักสวนทางกัน นั่นรวมถึงคนแบบโตริชุด้วย

“หากผมปล่อยคุณมาร์คกับคุณริโตะ ทางคุณจินจะปล่อยครอบครัวผมไปใช่ไหมครับ”

เจมส์ได้เดินกลับมายืนข้างกายจินเช่นเดิม สิ่งที่โตริชุได้เห็นเมื่อกี้เป็นภาพจากสถานที่จริงของคฤหาสน์แห่งแก๊งจิ้งจอกโลหิต โดยภาพถูกถ่ายทอดสดผ่านลำกล้องปืนสไนเปอร์ของกิลนั่นเอง ส่วนสแตนกลับมากินั้นจินให้ไปทำงานอีกงานอยู่ในขณะนี้

“แน่นอน” จินพยักหน้า

ติ๊ด! …โตริชุได้ทำการกดปุ่มอีกด้านของสวิทซ์ในมือของเขาที่ถืออยู่ ซึ่งเป็นปุ่มขนาดใหญ่สีดำ ลูกบอลแก้วขนาดใหญ่ที่ขังมาร์คกับริโตะไว้ก็ลอยขึ้นมาช้าๆ อย่างน่ามหัศจรรย์

ครืดดด!!! …กลไกลถูกเปิดออกเมื่อลูกบอลนั่นได้ชนเข้ากับพื้นกระจกด้านล่าง และอนุญาตให้มันมาโผล่ด้านบน โตริชุก็ทำการกดปุ่มอีกครั้ง สิ่งที่ครอบกันและกักขังพวกนั้นอยู่ก็ถูกเปิดออกในทันที

“กลับ” จินหยิบโทรศัพท์ออกมากดเบอร์โทรหากิล และออกคำสั่งพร้อมกับมีเสียงตอบรับกลับมาด้วย

เหล่าลูกน้องในแก๊งของจินต่างรีบเข้าไปหามาร์คกับริโตะและช่วยกันปล่อยทั้งสองออกจากพันธนาการอย่างรวดเร็ว

“ไม่เป็นไรนะ” จินถามขึ้น เมื่อทั้งสองคนเดินเข้ามายืนใกล้ โดยสายตาทั้งคู่ต่างจ้องมองไปยังโตริชุอย่างอาฆาต

“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณที่มาช่วยเหลือนะครับหัวหน้า” ริโตะกล่าวออกมาก่อนทันที

“ขอบคุณที่มาช่วยนะครับท่านหัวหน้า” มาร์คโค้งตัวพูดด้วยท่าทางสุภาพ และหันกลับไปจ้องเขม็งโตริชุราวกับจะกินเลือดกินเนื้อให้ได้ แต่ทางนั้นกับยักไหล่แบบมือดูไม่ยี่หระเสียอย่างนั้น

“เท่านี้ก็ยื่นหมูยื่นแมวสำเร็จแล้ว หากพวกผมทำอะไรล่วงเกินไปก็อย่าถือสาหาความกันเลยนะครับ” โตริชุกล่าวพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาอีกครั้ง เขากลับมานั่งในท่าสบายพร้อมกับลูกน้องคนสนิทข้างกายที่มองมาทางจินอย่างไม่วางตา

“มันดูง่ายเกินไป หากให้ทางนี้ยอม อีกอย่างผลลัพธ์มันก็ควรเป็นเช่นนี้อยู่แล้ว เพราะผมชนะการเดิมพัน” จินยิงจิตสังหารไปยังกลุ่มของคนของแก๊งจิ้งจอกโลหิตอย่างรุนแรง

ชิ้ง!!! …ดวงตาของจินแผ่ออร่าสีทองออกมาแรงกล้า

“อึก!” ทุกคนต่างลอบกลืนเลือดปนน้ำลายลงคอกันยากลำบาก พร้อมมีเม็ดเหงื่อไหลออกมาให้เห็นกันทั่วหน้า บางคนถึงกลับทรุดตัวลงไปนั่งคุกเข่าหายใจลำบากต่อหน้าพวกแก๊งมังกรคำรามที่ทำหน้าตาเบิกกว้างประหลาดใจกับเหตุการณ์นี้

เพราะพวกเขาไม่เคยได้สัมผัสความร้ายกาจของหัวหน้าพวกเขาโดยตรง จะมีเพียงการซ้อมมือกับชาโต้เท่านั้นที่พวกนี้ได้เห็น แต่นั่นก็แค่การต่อสู้โดยใช้กระบวนท่ากับพลังกายเท่านั้น ถึงแม้พวกเขาจะได้ยินความเก่งกาจของจินมาบ้าง แต่พอได้ลองมาเห็นต่อหน้ากับตาตัวเองก็ทำให้เกิดความเลื่อมใสขึ้นมาจับจิตจับใจกันเลยทีเดียว

“จะ ใจเย็นก่อนครับคุณจิน พะ พวกผมมีเหตุผล” โตริชุกล่าวออกมาด้วยท่าทางกระอั่กกระอ่วน ซึ่งทั้งลูกน้องทั้งสองคนข้างกายก็มีลักษณะเช่นเดียวกัน

พรึ่บ! …แรงกดดันทางอากาศที่เห็นได้ชัดเมื่อสักครู่ได้หายไป พร้อมนำพาบรรยากาศที่โล่งสบายและหายใจได้ดีคืนกลับมา

“ว่ามาผมฟังอยู่” จินกล่าวอย่างมีอำนาจด้วยท่าทางสง่างาม

‘ วันนี้กินอะไรมา วางท่าจนน่าหมั่นไส้แปลกๆ ถึงจะเก่งก็เถอะ แต่ก็ดูดีเหมือนกันนะ…นี่ฉันคิดอะไรอยู่! ’ ฮานะที่ยืนอีกด้างของจินมองหน้าชายดังกล่าวและคิดภายในใจ ก่อนจะสะบัดหน้าไล่ความคิดทำให้เจมส์มองหน้าเธอด้วยความแปลกใจขึ้นมา ซึ่งเธอก็โบกมือปฏิเสธความผิดปรกติกลบเกลื่อนทันที

“ถึงแม้ว่าบางแก๊งจะยอมรับคุณจินอย่างเป็นทางการแล้ว แต่ดูเหมือนว่ายังมีอีกหลายแก๊งที่ยังไม่ยอมรับคุณจินจนออกนอกหน้าเช่นกัน ด้วยเอ่อ… คุณวุฒิที่ยังเด็กทำให้ภาพการเป็นหัวหน้าของพวกสมัยเก่าเกิดการต่อต้านและมองคุณจินผิดแปลกไป” โตริชุหายใจเต็มปอดก่อนกล่าวออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ

“ทางคุณก็ไม่ยอมรับ?” จินเลิกคิ้วถาม

“แน่นอนว่าไม่ในตอนแรกครับ แต่พอตอนนี้ก็เริ่มเปลี่ยนความคิดแล้ว” โตริชุยิ้มตอบกลับ

‘ ตอนนี้ก็ยังไม่โว้ย หากจะให้หนีละก็… ทางนี้มีทางหนีทีไล่เป็นร้อย ไอ้หนู! ’ ความคิดเจ้าแผนการของโตริชุนั้นยังคงคอยประมวลผลอยู่เนื่องๆ อย่างไม่มีขาด

“เหตุผลในการจับพวกนี้ทั้งสองเป็นตัวประกันล่ะ” จินหันหน้าไปมองอาการของทั้งสองคนที่เป็นหัตถ์แห่งมังกรก่อนถามขึ้น

“มันเป็นการทดสอบครั---”

“อย่าไปเชื่อมันหัวหน้า มันถึงกับใช้วิธีน่ารังเกียจโดยการผสมยาสลบไว้ในแก้วน้ำให้พวกผมกิน ก่อนจะจับเข้าไปอยู่ในที่บ้านั่นๆ ยังหน้าด้านมาพูดว่าทดสอบอีกงั้นเหรอ!!!” ความอดกลั้นของริโตะถูกปล่อยออกมาด้วยเสียงดังจากการตะโกนและชี้นิ้วด่าไปยังโตริชุ

“พวกคุณไม่ฉลาดเอง เป็นผมคงไม่รับของจากศัตรูในที่ของพวกนั้นหรอก ว่างั้นไหมไอโอริ” โตริชุยิ้มเจ้าเล่ห์ในแบบฉบับตัวเองออกมาและหันไปถามหญิงสาวหน้าตาราวกับเด็กม.ต้นด้านข้าง แถมเธอยังพยักหน้าตอบกลับอีกด้วย

“แก!!!” มาร์คกับริโตะกัดฟันแน่นพูดผ่านไรฟันออกไป พร้อมกับมีใบหน้าที่แดงก่ำด้วยความโมโห

“ทดสอบยังไง?” จินยังคงรักษาความสุขุมไว้ได้ ก่อนจะเอ่ยถามฝั่งนั้น

“มันเป็นการทดสอบความตัดสินใจ กล่าวกันว่า ความไม่รู้ย่อมนำมาซึ่งความกลัว นั่นก็เหมือนกับการเล่นทายแต้มลูกเต๋าเมื่อสักครู่ ถึงแม้ทางเลือกจะมีอยู่ด้วยกันสองทาง แต่มันก็ไม่ได้หมายความทั้งสองทางจะเป็นทางเลือกที่ถูก แน่นอนมันต้องมีสักทางหนึ่งที่ผิด และทางนั้นมันอาจนำมาซึ่งความพินาศที่แสนน่ากลัวได้ ซึ่งพวกผมก็แค่อยากทดสอบความกล้าในการตัดสินใจของคุณจินที่เป็นหัวหน้าคนใหม่ของแก๊งมังกรคำรามเพียงเท่านั้น โดยที่ไม่รู้ว่าผลมันจะออกมาแบบไหน และคุณจินจะยอมรับผิดการตัดสินใจได้หรือเปล่า” โตริชุพูดจาไหลลื่นราวกับเตรียมคำพวกนี้ไว้ก่อนแล้วอย่างไรอย่างนั้น

‘ เหอะ! หน้าเนื้อใจเสือจริงๆ พูดจาสวยหรูแต่การกระทำมันสวนทางกันชัดๆ ’ จินกล่าวภายในใจด้วยท่าทางนิ่งเงียบ

“อย่าไปเชื่อมันนะครับ ท่านหัวหน้า!” มาร์คตวาดลั่นไปยังโตริชุด้วยท่าทางคุกคาม

“ใจเย็นๆ กันก่อน แล้วหากผมทายผิดพวกนี้จะตกเป็นเหยื่อของพวกฉลามด้านล่างไหม?” จินห้ามปรามทั้งสองคนที่หมายจะเข้าไปขย้ำชายหน้าตาอย่างกับสุนัขจิ้งจอกนั่น ก่อนจะเอ่ยถามขึ้น

“แน่นอนว่าไม่ครับ มันก็แค่การทดสอบ คงไม่ถึงกับมีใครตกตายอย่างน่าอนาถเช่นนั้นหรอกครับ” โตริชุหันหน้าไปขยิบตาให้มาร์คกับริโตะ ทำให้ความโกรธที่เพิ่งดับลงเกิดการปะทุขึ้นอีกครั้ง

‘ มาถึงขั้นนี้แล้ว คงต้องใช้แผนนั่นแล้วแหละ อย่าโกรธกันเลยนะพวกแก ไอ้หนู… ’ โตริชุคิดภายในใจ

“งั้นหากไม่มีอะไรแล้วพวกผมขอตัวก่อนนะครับ อ้อ! อีกอย่าง…” โตริชุชิงพูดก่อนลุกขึ้นและหันไปพยักหน้าให้กับชายหลังค่อมหน้าตามืดมนขอบตาดำด้านข้างทีหนึ่ง ก่อนที่เขาจะหยิบบางอย่างในเสื้อออกมาและกดมันลงไป

“ลาขาดนะครับ” โตริชุหันมาโบกมือลาก่อนจะพากันวิ่งออกไปยังอาคารกันอย่างพร้อมเพรียงราวกับวางแผนมาอีกทีหนึ่ง

ครืดดดดดด!!!

เฮ้ยยยยย!!!

พื้นด้านล่างทางฝั่งของพวกจินได้ถูกเปิดออก เผยให้เห็นน้ำทะเลด้านล่างที่มีเหล่าปลาฉลามตัวใหญ่หลายสิบตัวแหวกว่ายเกรี้ยวกราดไปมาจนน่ากลัว ซึ่งบางคนพอหลบได้ก็หลบออกได้ข้างและพยายามช่วยเพื่อน ส่วนใครอีกหลายคนหมดทางหนีต่างพากันขยับตัวหนีตามการเลื่อนของแผ่นกระจกไปเรื่อยๆ ด้วยใบหน้าที่หวาดกลัว เหตุการณ์ดังกล่าวได้ทำให้เกิดความวุ่นวายชนน่าปวดหัวแก่จินมากยิ่งขึ้น

“แกมันไอ้สวะ!!!” มาร์คพ่นคำหยาบด่าไล่หลังพวกนั้นก่อนจะลงมือช่วยเหล่าลูกน้องของตนทันที

‘ จะไล่ตามไป หรือ ช่วยพวกนี้ก่อนดี ’ จินลังเลอย่างสงบด้วยท่านั่งเช่นเดิม เขาพยายามไม่ทำท่าตกใจและตื่นตูมจนทำให้เหตุกาณ์นี้แย่ลงไปอีกอย่างมีสติ ก่อนที่จะลงมือทำบางอย่าง…

ตู้ม!!! พรึ่บ! ฉัวะ!!!

จินใช้เวลาในการตัดสินใจสามวินาทีก่อนที่จะทำการเคลื่อนไหวลงไปในน้ำและทำการสังหารฉลามตัวใหญ่พวกนั้นด้วยไม้เบสบอลในมือทันที และไม้เบสบอลของจินก็เคลือบไปด้วยออร่าพลังวิญญาณอันเข้มข้นของเขา ทำให้ไม้ที่เป็นสีขาวกลับกลายเป็นสีเหลืองทองที่เปร่งประกายชวนน่ามอง

“ท่านหัวหน้า” เหล่าลูกน้องต่างพากันทำหน้าดีใจ และพยายามลงไปช่วยเหลือพวกที่เผลอตกลงไปอย่างไม่คิดชีวิตกันอย่างสามัคคี

ฉัวะ!!! …จินถีบปากที่มีฟันอันแหลมคมของปลาฉลามที่พุ่งฉกเข้ามาก่อนจะง้างไม้เบสบอลฟาดไปจนทำให้ปลาฉลามดังกล่าวขาดเป็นสองท่อนและตกตาย มีผลทำให้น้ำทะเลในที่แห่งนี้จากสีน้ำเงินสวยเริ่มกลายเป็นสีแดงทีละน้อย

‘ หากเราใช้สายฟ้า พวกนี้ก็จะโดนลูกหลงไปด้วย ’ จินเผลอเรียกประจุไฟฟ้ามารวมที่มือ ก่อนคิดขึ้นได้และสลายมันทิ้ง

ฉัวะ! …ถึงแม้การเคลื่อนไหวภายในน้ำนั้นจะดูลำบากสำหรับทุกคน แต่ยกเว้นจินไว้คนหนึ่ง ซึ่งเขาเคลื่อนไหวไม่ต่างจากอยู่บนบกเลยสักนิด และทำการปลิดชีพสัตว์ดุร้ายตรงหน้าลงได้

“คุณฮานะ!!!” เหล่าลูกน้องด้านบนพูดเสียงดังทะลุลงมาด้านล่างด้วยความเป็นห่วง

จินหันไปมองรอบๆ ก่อนสายตาจะไปสะดุดเข้ากับใบหน้างดงามแสนสวยดวงตาสีน้ำทะเลนั้นเข้าพอดี เธอในตอนนี้ได้ดึงดาบคาตานะออกมาและกันการพุ่งฉกกัดของปลาฉลามตัวใหญ่อยู่ ด้านหลังของเธอก็มีลูกน้องคนหนึ่งของเขาที่บาดเจ็บและสลบไม่ได้สติ

พรึ่บ!!! …จินพุ่งตัวเข้าไปหาฮานะอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดระลอกคลื่นเป็นเกลียวกระแสน้ำอันรุนแรงตามหลังการเคลื่อนไหวของเขา

ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!!! …จินฟาดไม้เบสบอลฆ่าปลาฉลามจำนวนหลายตัวตลอดทางผ่าน

“ไม่เป็นไรนะ” ฮานะใบหน้าแดงอย่างเขินอายซึ่งเธอถูกจินโอบไหล่แนบกายไว้ด้วยแขนซ้าย พร้อมกับแขนขวาที่ถือไม้เบสบอลนั้นทำการต่อสู้กับปลาฉลามต่อไป ถึงแม้เธออยากจะสะบัดตัวให้หลุด แต่เรี่ยวแรงของเธอเริ่มหมดลงแล้ว เพราะการต่อสู้ในน้ำนั้นต้องใช้พละกำลังมหาศาลและเธอก็ไม่ค่อยมีประสบการณ์ต่อสู้เช่นนี้บ่อยนัก

“ขะ ขอบคุณ” ฮานะมองหน้าจินในระยะประชิดดด้วยใบหน้าแดงของเธอ ก่อนที่จะพูดคำนั้นออกมา ซึ่งมีเพียงรอยยิ้มของจินตอบกลับเธอก่อนที่จะตั้งหน้าตั้งตาต่อสู้ด้วยใบหน้าจริงจัง

‘ ปล่อยก่อนก็ได้ ตาบ้า! ’ ฮานะที่ถูกฉวยโอกาสพยายามทำตัวนิ่งเพื่อไม่ให้เป็นตัวถ่วงในการต่อสู้ของจินไปมากกว่านี้ พร้อมกับพยายามกลั้นหายใจและรักษาเวลาในการอยู่ใต้น้ำให้มากขึ้น แต่มันทำให้เธอรู้สึกดีอย่างแปลกประหลาดก่อนจะสะบัดหน้าไล่ความคิดพวกนั้นอยู่ตลอดเวลา ท่ามกลางความแปลกใจของจินที่มองมายังเธออย่างบ่อยครั้ง

เมื่อเวลาผ่านไปเพียงสิบนาที น้ำในทะเลก็เปลี่ยนเป็นสีแดงส่งกลิ่นเหม็นคาวด้วยการตายของปลาฉลามที่ถูกฆ่าทิ้งทั้งหมด ซึ่งส่วนมากจะตกตายในเงื้อมมือของจินเสียมากกว่า และดูเหมือนจะมีคนบาดเจ็บจำนวนไม่กี่รายเพียงเท่านั้น

“ยืนไหวนะ” จินประคองร่างของฮานะ และส่งต่อให้เจมส์ดูแลต่อ เขาทำการสำรวจโดยรอบ ซึ่งก็เห็นริโตะกับมาร์คที่ยืนหอบเหนื่อยไม่ไกลด้วย ทุกอย่างเริ่มเข้าสู่สภาวะใกล้เคียงปรกติแล้ว

“ฝากทางนี้ด้วยนะ คุณเจมส์ เดี๋ยวผมมา” จินฝากให้เจมส์ดูแลก่อนจะออกตัววิ่งไปนอกอาคาร

“คุณจินจะไปไหนครับ!?” เจมส์ถามไล่หลังด้วยเสียงดัง

“ไปคิดบัญชี…” จินหันกลับมาทำใบหน้าจริงจังตอบ พลันทำให้เจมส์สะดุ้งตัวปนสยองไปด้วยกับท่าทางแบบนั้นของชายที่เป็นหัวหน้าของเขา และพอตั้งสติได้ เขาก็มองไม่เห็นแผ่นหลังของจินอีกต่อไป…

โปรดติดตามตอนต่อไป...