ยากูซ่าพลังผู้กล้า

ตอนที่ 119 : เธอเปลี่ยนไป!

จินมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความตะลึง ถึงแม้ความมืดจะเข้าปกคลุมไปทั่วทั้งบริเวณแต่แสงจันทร์กับแสงไฟอันสลัวแถวข้างทางยังส่องแสงสะท้อนใบหน้าของฆาตรกรที่เลืองลืออยู่ตอนนี้ให้เขาได้เห็นอย่างไม่อยากจะนึกเชื่อ ความเงียบของทั้งคู่ทำให้ได้ยินเสียงเบสหนักๆ ที่ลอยเข้ามากระทบที่ใบหูให้ได้ยินเป็นจังหวะ

“ไม่เจอกันนาน ไม่คิดจะทักทายกันหน่อยเหรอ” หลังจากที่เธอเห็นจินเอาแต่นิ่งก็ชิงพูดก่อน

“…เธอฆ่าพวกเขางั้นเหรอ” จินจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ

ในตอนนี้สายตาของจินไม่ได้มีความล้อเล่นหลงเหลืออยู่ให้เห็นแต่อย่างใด มีเพียงความต้องการที่อยากความจริงจากหญิงสาวผู้นี้เท่านั้น ถึงแม้หลักฐานจะคาตาก็ตามแต่เขาก็ไม่อยากให้เธอเป็นฆาตรกรตัวจริง

“ใช่! ฉันฆ่าพวกมันเอง ทำไมเหรอ?”

รินกล่าวออกมาโดยไม่มีความรู้สึกผิดอยู่ในน้ำเสียงแม้แต่น้อย แถมยังเอียงคอถามด้วยความสงสัย

“แล้วเธอคิดว่าการฆ่าคนมันถูกงั้นเหรอ!?” จินกระชับมือในตัวเองแน่นจ้องไปในดวงตาของริน ที่ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลยเมื่อตัวเองฆ่าคนลงไป

“พวกมันสมควรตายแล้ว อีกอย่าง… ฉันยังรู้สึกถึงกลิ่นเลือดบนตัวของนายด้วยจิน นายก็เคยฆ่าคนเหมือนกันละสิ แล้วจะมาต่อว่าฉันเนี้ยนะ อย่ามาพูดให้ขำหน่อยเลย” รินแสยะยิ้ม

“นั่นเพราะฉันไม่มีทางเลือดต่างหาก แต่กลับเธอมันไม่ใช่ริน เธอไม่ใช่คนแบบนี้” จินพูดด้วยสายตาเป็นห่วงเธอ

“มันแค่ข้ออ้างของนายเท่านั้นจิน ยังไงนายกับฉันมันก็ฆาตรกรด้วยกันอยู่ดี”

“แสดงว่า… เธอฆ่าพวกอิจิโร่งั้นเหรอ” จินชะงักไปชั่วขณะเมื่อได้ยินสิ่งที่รินพูด ถึงแม้มันจะเป็นอย่างที่รินพูดก็เถอะ แต่เขายินยอมจะแบกรับมันเอาไว้เอง

“ใช่! ฉันฆ่ามันเอง ฉันอยากสับมันเป็นหมื่นๆ ชิ้นด้วยซ้ำ” สายตาของรินแฝงไปด้วยความเกรี้ยวกราดพร้อมกับน้ำเสียงที่เคียดแค้น

“ทำไมถึงฆ่าพวกเขา”

“มันไม่ใช่เรื่องของนาย อีกอย่างพวกมันก็ตายแล้ว ทำไมต้องพูดถึงมันอีก”

รินในตอนนี้รูปร่างหน้าตาเปลี่ยนไปราวกับคนละคน ทั้งบุคลิกที่ดูมืดมนแต่แฝงไปด้วยความน่าค้นหา และเสน่ห์แปลกๆ ที่เชิญชวนให้เข้าใกล้นั่นด้วย ทำให้จินหรี่ตามองรินอย่างละเอียดทั่วทั้งตัวด้วยดวงตาที่ทอแสงของเขา

“อีกไม่นานพวกเจ้าหน้าที่ตำรวจก็คงสืบสาวถึงตัวเธอได้ไม่ยาก เธอไม่น่าทำแบบนี้เลย” จินเลิกคิ้วถาม

“แล้วยังไง นึกอยากสงสารฉันขึ้นมาหรือยังไง เหอะ!” รินสะบัดหน้าไม่จ้องหน้าจินอย่างที่ทำเมื่อกี้

“บอกฉันมาริน มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่” จินใช้มืออีกข้างจับหน้ารินให้หันมามอง

“ฉันไม่อยากพูดถึง!” รินที่หันกับมาจ้องเขม็งมองจินพร้อมกับพูดเสียงดัง

“พวกมันเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอเลิกกับฉันใช่ไหม?” จินพูดด้วยสายตาปนเศร้าออกมาแวบหนึ่ง

“…” รินไม่ตอบแต่กลับยกแขนทั้งสองข้างที่มีพลังวิญญาณสีดำจับเข้าที่แขนของจิน

“มันไม่ได้ผลหรอกริน บอกฉันมามันเกิดอะไรขึ้น!?” จินพูดเสียงดังใส่หญิงสาว

“!?”

‘ ทำไมเขาถึงไม่เป็นอะไรเลยล่ะ หรือว่าคำสาปใช้กับเขาไม่ได้ ’ รินเบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อยมองจินด้วยความแปลกใจ

“ฉันไม่อยากพูดถึงมัน!!!”

ตู้ม! …พลังที่พัวพุ่งออกมาจากตัวรินสร้างความเสียหายโดยรอบจนเกิดเสียงดัง

พรึ่บ! ตุ้บ! …จินเคลื่อนย้ายพาตัวเองและรินมายังสถานที่รกร้างแห่งหนึ่ง เพราะเสียงเมื่อกี้ต้องทำให้ผู้คนแตกตื่นและไม่นานคงมีเจ้าหน้าที่เข้ามาแน่นอน

“นายทำอะไร” รินมองรอบๆ ด้วยความแปลกใจ ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าจินทำได้ยังไง

“ปล่อยฉัน!” รินเริ่มพยายามดิ้นเมื่อถูกจินจับคอและกดลงที่พื้นพลางล็อคตัวไม่ให้ดิ้น ถึงแม้เธอจะเรียกพลังวิญญาณออกมาจากร่างแล้ว แต่ก็ไม่สามารถดิ้นหลุดจากเงื้อมมือของจินได้เลย นั่นยิ่งสร้างความแปลกใจให้กับรินขึ้นไปอีก

‘ ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้ ’ รินตื่นตระหนกเพราะเธอเชื่อว่าตัวเองก็แข็งแกร่งในระดับหนึ่งแล้ว

“ริน” จินกล่าวด้วยน้ำเสียงเบาบางปนเศร้าไว้อยู่ พร้อมกันนั้นก็ปล่อยพลังวิญญาณออกมาคอยกันท่าอีกที ซึ่งนั่นทำให้รินแปลกใจเข้าไปใหญ่ เพราะเธอรับรู้ถึงความยิ่งใหญ่ของพลังที่มีมากกว่าจากจินได้

[ ตรวจสอบ ]

[ คางุเระ ริน ค่าต่อสู้ : 833 ]

ดวงตาที่ทอแสงเป็นประกายของจินเลิกขึ้นด้วยความสงสัยพลังในตัวของรินที่มีมากอย่างน่าประหลาดเช่นนี้ รินมองจินด้วยความฉงนพร้อมจ้องไปยังดวงตาสีทองของเขา ก่อนที่จะออกแรงดิ้นอีกครั้งแต่ก็ไม่เป็นผล

“เธอเอาพลังพวกนี้มาจากไหนริน”

“ทำไมฉันต้องบอกนาย อ่อใช่! นายมันไม่รู้อะไรอยู่แล้วนี่ นายมันไม่รู้อะไรเลย!!!” รินตวาดใส่จิน

ทำเอาจินมองเธอด้วยความแปลกใจ นั่นถือเป็นครั้งแรกที่เขาถูกรินตวาดใส่ ถึงแม้เมื่อก่อนจะมีปากเสียกันบ้างแต่ก็ไม่เคยเห็นรินมีอาการแบบนี้แสดงให้เห็นกันเลยสักครั้งเดียว

“เธอเปลี่ยนไปมากนะริน หรือว่า… เพราะฉันงั้นเหรอ” จินมองรินด้วยสายตาโศกเศร้าที่ชี้ชัดบนใบหน้า

“บอกว่าอย่ามองฉันแบบนั้นไงเล่า!!!” รินเร่งพลังวิญญาณของตัวเองออกมา พลางใช้คำสาปถาโถมเข้าใส่จินอย่างไม่ลดละ

แต่ก็ไม่อาจทำอะไรชายหนุ่มคนนี้ลงได้เลย อีกทั้งสายตาที่จ้องกลับมามันทำให้เธอรู้สึกไม่ดีและอึดอัดอีกด้วย

“บอกฉันมาสิ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

“นายบีบให้ฉันทำแบบนี้เองนะจิน”

ชิ้ง!

ฉัวะ! …รินเรียกมีดสีดำมาถือในมือทั้งสองข้าง พร้อมกับเฉือนเข้าที่ข้อมือของจินและทำให้เขาปล่อยมือที่กุมคอของเธอออกไปในที่สุด

“หื้ม? อาวุธคำสาป?” จินมองแผลที่ข้อมือทั้งสองข้าง ซึ่งจะเห็นรอยอักระประหลาดสีแดงติดมาด้วย แต่ไม่นานก็ถูกร่างกายของจินสมานบาดแผลลงอย่างไม่ยากเย็น

‘ ทำไมเขาถึงไม่เป็นอะไรอีกแล้ว ’ ถึงแม้จินจะแปลกใจ แต่ดูเหมือนรินจะแปลกใจเสียเองมากกว่า

ชิ้ง! …รินพุ่งตัวเข้ามาอย่างรวดเร็ว จนเห็นแสงสีดำเป็นเงาเลือนลอยตามตัวมาด้วย

หมับ! …จินเบี่ยงตัวหลบก่อนจะใช้มือจับแขนข้างหนึ่งของเธอที่ฟันเข้ามาแถวใบหน้า

ผัวะ! …รินพลิกตัวขึ้นเตะก้านคอที่จิน แต่เขากลับยกการ์ดขึ้นมากันไว้ได้ทัน พร้อมกับพลักเธอออกไปไกล

พลังวิญญาณของทั้งคู่ต่างถูกเปิดใช้งานให้ไหลท่วมตัวอยู่ตลอดเวลา ทางฝ่ายของจินนั้นเป็นประกายแสงสีทองซึ่งรวมถึงดวงตาของเขาด้วย ส่วนทางด้านรินนั้นเป็นสีดำให้ความรู้สึกชวนน่าสะอิดสะเอียดเป็นอย่างมากพร้อมด้วยมีดสั้นสีดำที่อาบออร่าอยู่ในมือด้วย

ชิ้ง! ชิ้ง! …รินปามีดทั้งสองใส่จิน

จินหมุนตัวกลางอากาศหลบทั้งสองเล่มอย่างง่ายดาย เขามองไปที่รินด้วยสายตาแปลกใจเอามากๆ เพราะเธอเคลื่อนไหวคล่องแคล่วและดูมีความชำนาญด้านการต่อสู้ระดับเชี่ยวชาญเลยทีเดียว

ตุ้บ! พรึ่บ! …เมื่อจินตกลงมาเท้าถึงพื้นก็กระโดดหลบอีกรอบ

ดูเหมือนว่ารินจะสามารถควบคุมมีดทั้งสองเล่มด้วยพลังให้ลอยกลางอากาศได้ ราวกับเป็นมีดบินใช้งานได้อย่างอิสระ แถมยังเข้ามาออกหมัดออกเท้าใส่เขาอย่างดุเดือดอีกต่างหาก ราวกับได้ฝึกซ้อมทักษะพวกนี้มาแรมปีก็ไม่ปาน

ในความเป็นจริงแล้วเขาไม่ได้พบรินไม่ถึงเดือนเพียงเท่านั้น แต่เธอก็ดูเปลี่ยนไปถึงขนาดนี้แล้ว

“มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ริน เธอก็เป็นแต่อย่างนี้ ไม่เคยบอกฉันเลยสักครั้ง”

“บอกว่าอย่ามองฉันแบบนั้นไงจิน!!!” รินชกเข้าที่ใบหน้าของจินพร้อมกับตวาดลั่นออกมาด้วยดวงตาโมโหโทโส

“ฉันไม่รู้หรอกว่าเธอไปเอาพลังพวกนี้มาจากไหน แต่มันคงไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่นอน เธอหันหลังกลับตอนนี้ยังทันนะริน” จินใช้แขนทั้งสองข้างยกขึ้นมากันลูกเตะของริน

“เหอะ! ในเมื่อฉันลองทำวิธีปรกติไม่ได้ผลแล้ว ฉันจะขอแลกด้วยชีวิตเพื่อให้นายมาอยู่ข้างกายฉันให้ได้ แม้นายจะต้องกลายเป็นศพแล้วก็ตามจิน” รินพูดเกรี้ยวกราดออกมาและหวดจินด้วยท่วงท่าอย่างหนักแน่น

“เธอต้องการแบบนั้นจริงๆ หรือริน เด็กผู้หญิงที่แสนงดงามและอ่อนหวานในความทรงจำฉันมันหายไปไหนแล้ว”

“หุบปาก!” รินหมุนตัวกลางอากาศฟาดเท้าใส่จิน พร้อมกับสั่งให้มีดทั้งสองเล่มพุ่งเข้าใส่ด้านหลังเขา

“เธอไม่ใช่คนแบบนี้หรอกนะริน” จินยกแขนขวาขึ้นกัน ก่อนที่จะพลักเธอออกไปด้วยแรงอันมหาศาจและหมุนตวัดเตะกันมีดทั้งสองเล่มนั้นออก

“นายรู้ได้ยังไงว่าฉันเป็นคนยังไง” รินเกร็งพลังไปที่แขนจนเกิดเป็นลูกไฟสีดำบนมือ

“อย่าน้อยฉันก็เคยหลงรักเด็กสาวน่ารักคนนั้น” จินตอบกลับพร้อมรอยยิ้มให้เธอ

“งั้นนายก็กลับมาหาฉันสิ ฉันยังรอคอยนายเสมอ”

“ขอโทษด้วย เรื่องมันผ่านมานานแล้วริน พวกเราคงกลับไปเป็นแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว แต่อย่างน้อยเราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้นะ”

“เหอะ! เพื่อนงั้นเหรอ นายคิดว่าฉันจะเป็นเพื่อนกับนายได้งั้นเหรอ จิน!!!” รินเกร็งคอตวาดออกมาอย่างกับคนบ้าด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้มทั้งสองข้างของเธอ ทำให้จินรู้สึกสลดไปกับภาพเบื้องหน้า

“ริน…”

“นายมันไม่เข้าใจอะไรเลย จิน!!!”

ตู้ม! ตู้ม! ตู้มมมมม!!!

รินปาลูกไฟในมือใส่จินด้วยความบ้าคลั่ง แต่จินกลับสามารถเบี่ยงตัวหลบออกจากวิถีพลังของรินที่ถูกปาออกมาได้ทั้งหมด จนเกิดเป็นหลุมบ่อไปทั่ว อีกทั้งยังสร้างเสียงดังตามมาด้วย ซึ่งดีที่จินได้เคลื่อนย้ายพารินกับเขามายังชานเมืองที่ห่างไกลมากๆ

“มันไม่คุ้มหรอก กับสิ่งที่เธอต้องแลกกับพลังนี้” จินไปโผล่ด้านหลังของรินและใช้สองมือจับแขนเธอไว้แน่น

“สำหรับฉัน ฉันคิดว่ามันคุ้ม!” รินที่น้ำตานองหน้าพูดกลับโดยไม่ลังเล

“เธอคิดว่า ทำแบบนี้แล้วฉันจะสามารถกลับไปอยู่ข้างกายเธอได้งั้นเหรอ ริน”

“ฉันบอกแล้วไง แม้นายจะกลายเป็นศพ ฉันก็จะเอานายมาอยู่ข้างกายให้ได้!!!” รินตะโกนพลางเร่งพลังขึ้นไปอีกทำให้เกิดการระเบิดที่ตัวของเธอจนเกิดการสั่นสะเทือนไปทั่วบริเวณ พร้อมกับมีมีดกวักแกว่งทั่วท้องฟ้านับร้อยเล่มได้

“ได้สติสักทีสิริน!” จินตะโกนเสียงดังให้เธอ

“หุบปาก!!!”

ชิ้ง! พรึ่บๆๆๆๆๆๆ

เหล่ามีดสีดำนับร้อยกลางอากาศต่างหันด้านคมจ่อไปยังจิน ก่อนที่จะพากันเทสาดลงมาใส่เขาเป็นจุดเดียว

ฟ้าวววว!!! ตู้มมมมมมมมมมมม!!!

แต่แล้วกลับมีคลื่นแสงสีเหลืองได้พุ่งขึ้นไปปะทะกับพวกมีดเหล่านั้นจนเกิดพลังทำลายสร้างระลอกคลื่นไปทั่วทั้งบริเวณ จินเรียกดาบคาตานะสีขาวคู่กายออกมาก่อนจะออกท่าสร้างคลื่นดาบไปยังด้านบน

แต่แล้วเขากลับรู้สึกถึงอะไรบางอย่างพุ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ จินเงยหน้ามองด้านบนอีกครั้ง

ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมม!!!

ลูกไฟเท่าตึกขนาดใหญ่ปรากฎบนหัวจินและซัดลงมาอย่างรวดเร็ว จนเกิดการทำลายล้างที่กว้างและรุนแรงมหาศาล

“ท่านมัตสึมิ!” รินหันไปมองหญิงสาวในชุดกิโมโนสีดำด้านข้าง

“ไปกันเถอะ เธอยังไม่พร้อมที่จะสู้กับเจ้าหนุ่มนี่หรอก” น้ำเสียงนุ่มลึกน่าค้นหาแต่แฝงไปด้วยพลังอำนาจของเธอพูดขึ้น

“ค่ะ!” รินหันไปมองจุดที่จินเพิ่งโดนพลังของมัตสึมิโจมตีใส่ ก่อนที่จะหันกลับมาพยักหน้าให้กับหญิงสาวด้านข้างของเธอ แล้วพลังสีดำก็เข้าปกคลุมทั้งสองและหายไปจากที่แห่งนี้

ภายใต้หลุดขนาดกว้างที่ลึกราวห้าเมตร กำลังมีร่างของชายผู้หนึ่งค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้น

“เทพงั้นเหรอ” จินที่เสื้อผ้าขาดยับเยินจนไม่เหลือชิ้นดีกำลังลุกขึ้นยืนมองไปยังจุดที่รินกับหญิงสาวปริศนาเคยอยู่ ด้วยท่าทางหอบเหนื่อยหายใจติดขัดและใบหน้าซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด เมื่อรับรู้ถึงคำสาปรูปแบบใหม่เข้าโจมตีเขาอีกครั้ง

“คำสาปอะไรอีกเนี้ย!!!”

กาลเวลาเปลี่ยนคนเราก็ต้องเปลี่ยน...