รัตมณี

ลำดับตอนที่ #7 : เปิดเทอม

“เฮ้ พวกตื่นได้แล้ว นี้มัน 8.30 แล้ว ไม่กินข้าวหรอไง” เสียงชวนรำคาญพร้อมทั้งร่างกระโดดอยู่บนเตียง



“แปปได้ไหม ขอสัก 20 นาที เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อยนะ” เสียงครวญปนงัวเงีย แต่ยังคลุมโปงอยู่



“ไม่ได้ ถ้าแกไม่ตื่นข้าไปก่อนแล้วนะ ”แล้วมันก็แกล้งเดินออกไป



“เฮ้ รอก่อนตื่นแล้ว” ดาริล กระโจมออกจากผ้าห่มแล้วหายเข้าไปในห้องน้ำ แล้วก็อยู่ในชุดเสื้อยืดสีแดง กางเกงขายาวสีน้ำเงิน

และทั้งสามก็เดินออกจากห้อง



“แล้วนี้โนวามันหายไปไหนแต่เช้า” เสียงง่วงนอนของดาริลเอ่ยถาม



“โนวาไปเรียนตั้งแต่เช้าแล้ว”แล้วทั้งสองก็ตาแทบหลุดออกมา



“ตื่นไปได้ไง มันนอนตั้ง ตี1 เรานอนก่อนมันยังง่วงเลย” ดาริลพูดอย่างตกใจ



“แล้วแกรู้ได้ไงในเมื่อแกนะหลับก่อนเพื่อนเลย” เสียงหัวเราะก็ดังขึ้น



“รีบไปเถอะน่าเดี่ยวสายตั้งแต่วันแรกหรอก” แล้วทั้งสามก็ไปตามระเบียง



“ทำไมไกลจังเลย มองดูเหมือนใกล้เลย แต่พอมาจริงไกลจริงๆ”เสียงหอบของคิร่ากับดาริล



“นั้นไงห้องที่เราจะเรียนนะ” ประตูสีเขียวมรกตเข้มมีลายรูปต้นไม้ 2 ข้างประตู แล้วพวกเขาก็รีบผลักประตูเข้าไปเป็นห้องขนาดใหญ่

ตรงกลางด้านหน้ามีแท่นขนาดใหญ่ตั้งอยู่ แล้วถัดไปข้างหน้าเป็นอัศจรรย์สูงเท่าแท่น



“เชิญนั่ง ”เสียงอาจารณ์ คนหนึ่งดังขึ้นจากแท่น



“เราไปนั่งข้างเรจิน่าดีกว่า คนนี้นะเก่งสุดๆเลย” เสียงดาริลเอ่ยชักชวนแล้วทั้ง 3 ก็เดินมานั่งข้างเรจิน่า



“อ้าวแล้วไม่ได้พา ซันรอสมาหรอ”เรจิน่าเอ่ยถามเมื่อไม่เป็นเด็กเมื่อนั้น



“นี้ไง ซันรอส”แล้วทั้งสองก็ดึงตัวเด็กชายมาข้างหน้า