รัตมณี

ลำดับตอนที่ #3 : โรงเรียน มณีรอส

“เฮ้ย ไอ้ซันรอสเอานี้ไปทิ้งดิ”เด็กผมดำอายุ 15 ก็วิ่งเข้ามาหยิบของแล้วกำลังเอาไปทิ้ง เท้าบางคนก็ยื่นออกมา ทำให้เด็กคนนี้หน้าคว่ำแต่เขา กลับไม่โวยวายซักคำ เมื่อลุกขึ้นได้ก็วิ่งออกไปเลย



“บาริส แกไปแกล้งมันมากๆเดี่ยวมันก็ไปฟ้องอาจารณ์ไม่แย่หรอ” เสียงกังวลเอ่ยออกมา



“ไม่ต้องกลัวหรอ มันก็แค่เด็กกำพร้าที่มีคนมาทิ้งให้เป็นคนใช้ ถึงกล้าข้าก็ไม่กลัวแกก็รู้ว่าข้าใหญ่แค่ไหน”เสียงหัวเราะดังไปทั่วโรงอาหาร

ซันรอสเอาของไปทิ้งเสร็จก็มานั่งริมน้ำหลังโรงเรียน ซันรอสเอาก้อนหินปาลงน้ำไปเรื่อยเปื่อย



“เจ้าต้องการเรียนไหม”เสียงหนึ่งดังเข้าในหูซันรอส



“ใครนะ ” เด็กตวัดหน้ามองไปรอบๆ



“ถ้าเจ้าอยากเรียนข้าจะให้มณีวายุแก่เจ้า ว่าไง”เสียงยังดังก้องอยู่ในหู



“อยากซิ ข้าอยากเรียนมากเลย”ใบหน้าดีใจของเด็กน้อยฉายแววขึ้นมาทันทีทันใด



“เจ้าต้องรักษามันให้ดีละ จงหลับตาแล้วเจ้าจะได้ในสิ่งที่ประสงค์”สิ่งเสียงเด็กน้อยก็หลับตาอย่างว่าง่าย แล้วภาพสงครามเมื่อ 2000

ปีก่อนก็ปรากฏขึ้นมา เมื่อมาถึงตอนกษัตริย์ ทั้ง 7 ผนึกดาร์สดูม เด็กน้อยก็สะดุ้งขึ้นมา ใบหน้าเหม่อลอย ไปในทางสระน้ำ



“ฝันไปนี้เอง เอะ นี้มัน มณีนี้” ผลึกสีฟ้าอ่อนอยู่ในมือมันส่องประกายอยู่ในมือเด็กน้อย แล้วซันรอสก็วิ่งไปหาอาจารย์ใหญ่



“ท่านไพร์สข้ามีมณีวายุข้าสามารถเรียนได้ใช่ไหมครับ”เสียงใสๆของเด็กน้อย ยืนโค้งเล็กน้อย



“ถ้าเจ้ามีก็ยังเรียนไม่ได้ โรงเรียนมณีรอสรับเด็กที่มีมณีแล้วต้องมีความสามารถด้วย” เสียงชายชรากล่าวออกมา



“แล้วผมต้องทำยังไรบ้างครับ”ใบหน้าจากยิ้มแย้มก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย



“เอาเป็นว่าข้าจะทดสอบเจ้าด้วยตัวเอง”แล้วชายชราก็ส่งยิ้มให้แก่เด็กน้อย