คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ต่างคน ต่างมุม
ตอนที่ 1
-ธนกฤษ-
สวัสดีครับ ผม ธนกฤษ ผมมีเพื่อนข้างห้องชื่อวีนะครับ เมื่อคืนผมทะเลาะกับแฟนผม เหตุมาจากวีนั้นแหละครับที่ตามเซ้าซี้จีบผม ผมบอกกับวีไปหลายครั้งแล้วละครับว่าผมไม่ได้คิดกับเขาแบบคนรักกัน แต่วีก็ยังตามตื้อผมไม่เลิก แล้วแฟนผมคุณเธอก็ดันให้ผมเลือกระหว่างเธอกับวี ผมควรจะทำอย่างไรดี
“แบม กฤษว่าเราคุยเรื่องนี้กันรู้เรื่องแล้วนะ” ผมบอกกับแบมทางโทรศัพท์
“ไม่ค่ะ ยังไงกฤษก็ต้องเลือก ไม่อย่างนั้นเราก็เลิกกัน” แบมตอบกลับมาอย่างคนโมโห
“แบมเลือกเองนะ” คนอย่างผมไม่ง้ออยู่แล้วครับ เพราะปกติผมก็ไม่เคยคบกับใครเป็นเวลานานๆหรอกครับ จัดอยู่ในพวกรักสนุกแต่ไม่ผูกพันธ์ แต่กับแบมนี้ผมค่อนข้างจะคบได้นานสักหน่อย เพราะคุณเธอตอบสนองผมได้ดีเวลาที่เรามีอะไรกัน
“กฤษพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง”
“ก็แล้วแต่แบมจะคิด แค่นี้นะกฤษจะไปเรียนแล้ว” พูดจบผมก็วางสายทันที ไม่รอให้เธอได้พูดอะไรกลับมาอีก
จริงๆผมกะจะคบกับเธออีกไม่นานก็คิดจะเลิกแล้วละครับ เพราะถึงเธอจะสุดยอดก็จริง แต่ก็เท่านั้นมันไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่และผมก็เป็นคนเบื่อง่ายด้วยสิ ประกอบกับเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ที่แบมเข้ามาเห็นผมกับวี
“กฤษ...เมื่อไหร่จะใจอ่อนรับวีเป็นแฟนละครับ” วีเดินเข้ามาในห้องผม ซึ่งก็เป็นแบบนี้ประจำแทบทุกวัน เข้ามาถึงก็จะพูดประโยคนี้ก่อน
“หึหึ...วีไม่เบื่อบ้างหรอ” ผมพูดกับวี พร้อมกับเอามือลูบหัววีเพราะวีเดินมานอนหนุนตักผมบนโซฟา
“เบื่ออะไร...เบื่อกฤษหรอ” วีถามพร้อมกับลุกขึ้นมานั่ง “หล่อๆแบบนี้วีเบื่อก็โง่แล้ว” วีพูดพร้อมกับเอามือมาหยิกแก้มผมเบาๆ ผมยอมรับนะครับว่าเวลาอยู่กับวีแล้วผมค่อนข้างจะสบายใจและรู้สึกสนุกด้วยซ้ำไป แต่ผมก็ไม่ได้ชอบวีแบบคนรักหรอกนะครับ แค่สบายใจเท่านั้นเอง
“ทะเล้นนะ เดี่ยวกฤษก็จับกดตรงนี้เลย” ผมบอกกับวียิ้มๆ วีถึงกับอ้าอากค้างด้วยความประหลาดใจ
“อ้า.....จริงหรอ ไปเข้าห้องกัน” วีพูดด้วยสีหน้าทะเล้นพร้อมกับจูงมือผมเดินเข้าห้อง
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า วีตลกแหละ ทำเป็นหรอได้ข่าวว่ายังเวอร์จิ้นอยู่เลย”
“ก็ ก็...ไม่รู้ เดี่ยวมันก็เป็นเอง ไปรีบๆเหอะเสียเวลา” วีรีบจูงมือผมเดินเข้าไปในห้อง
“หึหึ พอก่อนเลยวี ของกฤษใหญ่นะ วีรับไม่ไหวหรอก” ผมแกล้งแซววี พร้อมกับดึงมือวีให้มาจับน้องชายผม
“เห้ย.........ไอทะลึ่ง” วีพูดพร้อมกับตะโกนใส่ผมแล้ววิ่งหนีผมไปนั่งหน้าโทรทัศน์ ผมก็เดินตามไปนั่งข้างๆก่อนจะเอนตัวไปทางวี วีก็เอนตัวลงนอนทีละนิด แต่ผมก็เอนตามวีไปติดๆ
“กลัวหรอวี” ผมแกล้งทำเสียงและสีหน้าหื่นๆใส่วี
“กฤษ...จะทำอะไร” วีพูดออกเสียงสั่นๆ
“เซอร์ไพรส์!!!!” ผมกับวีหันไปตามเสียงที่ดังออกมา เมื่อเห็นเท่านั้นแหละครับ โอ้ว....แม่เจ้า เซอร์ไพรส์มาก ก็ใครละครับ แบมแฟนสาวผมเองครับที่เข้ามาเจอผมกับวีในท่าที่ผมกำลังคล่อมบนตัววีอยู่ เท่านั้นละครับระเบิดลูกใหญ่ยิ่งกว่าปรมาณูที่ยิงถล่มฮิโรชิมาในญี่ปุ่นก็ลงใส่ตัวผมเต็มๆ
นั้นคือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ หลังจากวางสายแบม ผมก็เดินออกมาตามวีที่ห้อง เพราะทุกวันวีจะติดรถผมไปเรียนด้วย ซึ่งมหาวิทยาลัยของเราสองคนนั้นไปทางเดียวกันอยู่แล้ว
-ปฐวี-
“สวัสดีครับ” ผมทักทายคนตรงหน้า พร้อมฉีกยิ้มให้ซึ่งผมค่อนข้างมั่นใจว่า รอยยิ้มผมนั้นสามารถสะกดคนดูให้ลุ่มหลงในตัวผมได้ ผมเจอผู้ชายคนนี้ตอนที่ผมยืนส่งกฤษที่ขับรถออกไปแล้ว
“สวัสดีครับ” เขาคนนั้นทักทายกลับมา ผมพยักหน้าน้อยๆ
“ครับ......คุณหล่อจัง ผมชอบคุณ เป็นแฟนผมได้ไหมครับ” ผมเฝ้ามองคนนี้มานานแล้วและตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ จึงได้รวบรวมความกล้ามาสารภาพรัก แต่จะว่าไปผมก็เพิ่งจะเห็นหน้าเขาครั้งแรกเมื่อไม่ถึง 5 นาทีที่แล้วนี้เอง
“เห้ย...ไอโรคจิต” ชายตรงหน้าผมถึงกับอ้าปากค้าง ก่อนจะตะโกนใส่หน้าผม ทำเอาคนที่ผ่านไปผ่านมาหันมามองที่ผมเป็นจุดเดียวกัน ชายคนนั้นก็หันหลังให้ผมแล้วเดินออกไป
“แต่ผมชอบคุณจริงๆนะครับ” ผมวิ่งไปดักด้านหน้า แล้วเอื้อมมือไปจับมือชายคนนั้นไว้ทั้งสองข้าง เขาก็ก้มมองมือตัวเองที่โดนผมกุมไว้ที่หน้าอก
“ปล่อย” เขาบอกผม แต่มีหรอที่ผมจะปล่อย หล่อๆแบบนี้ถูกใจ นานๆจะเจอสักคน ขอตื้อให้ถึงที่สุดแล้วกัน
“กูบอกให้ปล่อย” เขาพูดเสียงดังกว่าเดิม แต่ผมก็ยังไม่ลดความพยายาม แถมซ้ำยังกุมมือไว้แน่นกว่าเดิม
“ไม่ปล่อยใช่ไหม....ได้”
‘ผลั๊ก’ เขาสบัดแขนแล้วตามด้วยการสวนหมัดเข้าที่เบ้าตาผม
“โอ๊ยยย” สิ้นเสียงผมก็ลงไปนอนกองกับพื้น พร้อมกับเอามือจับที่ตาข้างที่โดนหมัดของคนหล่อ
“จำไว้ อย่ามายุ่งกับกูอีก....ไอโรคจิต” ชายคนนั้นชี้หน้าด่าผม ก่อนจะเดินหายไปในฝูงคน
ผมนายปฐวี หรือ วี ครับ ผมเป็นนักศึกษาปี 2 คณะนิเทศศาสตร์ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ผมเพิ่งอกหักเพราะไปหลงรักคนที่เขาไม่ได้รักเรา แถมซ้ำด้วยหมัดงามๆอีก 1 หมัด แต่ก็ช่างเหอะน่ะผมเริ่มชินแล้ว เพราะนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกของผมเหมือนกันที่โดนแบบนี้
วันนี้ผมมีเรียนเช้านะครับ และเป็นปรกติทุกวันผมก็ต้องมานั่งที่โต๊ะประจำกลุ่มแถวๆตึกคณะนั้นแหละครับ นั่งไปได้สักพักเพื่อนผมก็ทยอยมากันทีละคนสองคน
-บุหรี่-
“หึหึ” ผมยืนหัวเราะออกมาอย่างสะใจอยู่ใต้ตึกคณะ เมื่อสักครู่ผมกำลังจะเดินเข้าไปในโรงอาหารของคณะ แต่ต้องหยุดชะงักเพราะเห็นไอวีมันยืนจับมือกับผู้ชายอยู่ ผมหยุดมองว่าวันนี้มันจะสร้างเรื่องอะไรขึ้นอีก และก็เป็นไปอย่างที่ผมคาดเดาเอาไว้ มันโดนไอผู้ชายคนนั้นต่อยร่วงลงไปกองกับพื้น
“เห้ย ไอหรี่ มาเรียนเช้าเป็นกับเขาด้วยหรอ” เพื่อนผมครับ มันเดินมุ่งมาที่ผม แต่เสียงมันดังมาก่อนตัวมันอีก
“เออ....มาถึงก็ได้เห็นอะไรสนุกๆ สะใจกูชิบ” ผมพูดกับไอเอส ก่อนจะหันไปมองไอตัวเล็กที่เดินกุมเบ้าตาตัวเองกลับไปที่โต๊ะ
“อีกแล้วหรือว่ะ มันไม่รู้จักเข็ดเลยหรือไง” ไอเอสหันไปมองตามผม แล้วเอ่ยปากถามออกมาลอยๆ
“น่าสมเพช ไปแตกเลือดดีกว่า อย่าสนใจมันเลย” ผมหันไปด่าไอวี ก่อนจะหันมาพูดกับไอเอสเพื่อนผม
ผมชื่อว่า บุหรี่ แต่เพื่อนๆจะเรียกกันว่าหรี่ ผมอยู่ปี 3 คณะเดียวกับไอวี ผมเคยมีปากเสียงกับไอวีตอนที่มันเข้ามาเรียนที่นี้ใหม่ๆ และนั้นเองที่เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมกับไอวีไม่ค่อยถูกกันสักเท่าไหร่ เรียกได้ว่าเจอกันเมื่อไหร่ก็จะมีปากเสียงกันทุกครั้ง
-กรีฑา-
“ไง...วี มาเช้านะวันนี้” ผมเดินเข้ามาที่โต๊ะประจำของผมและเพื่อนๆ แต่วันนี้ก็ยังไม่มีใครมาถึงกันเลยนอกจากวี
ผมชื่อ กรีฑา เพื่อนๆพี่ๆมักจะเรียกกันว่า กรีครับ ผมเป็นเพื่อนร่วมรุ่นและร่วมห้องกับวี ผมกับวีค่อนข้างจะสนิทกันนะครับ เพราะเราเป็นเด็กต่างจังหวัดเหมือนกัน เข้ามาเรียนแรกๆก็ต่างไม่มีเพื่อนเหมือนกัน เลยอยู่ด้วยกันมาตลอด วีเคยบอกกับผมว่าวีเป็นเกย์ แต่ผมเองก็ไม่ได้ลำบากใจที่จะคบกันเป็นเพื่อนหรอกครับ มันก็แค่ความชอบส่วนตัว
“อ้าว กรีมาช้าจัง วี คิดถื๊ง คิดถึง” วีพูดกับผมเสียงสูง แล้วก็เอาหัวมาพิงที่ไหล่ผม นั้นเป็นวิธีการอ้อนของวีนะครับ วีเป็นคนที่ค่อนข้างขี้อ้อน นี้ถ้าผมไม่รู้จักผมคงคิดว่าวียังเป็นเด็กมัธยมอยู่เลยนะครับ ตัวก็เล็ก หน้าก็ยังเด็ก แถมนิสัยนี้ไม่ต้องพูดถึงเลย เด็กมากๆ
“ตลอดเลยนะ เมื่อไหร่จะเลิกอ้อนสักที เห้ย....” ผมเพิ่งสังเกตเห็นว่าที่ขอบตาวีมันแดงๆช้ำๆเหมือนคนโดนชกมา จึงร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ “วีโดนอะไรมา”
“แฮะๆๆ โดนชกมา” วีหัวเราะแห้งๆ แล้วถึงบอกผม
“อีกแล้วหรอ” วีเป็นคนที่พูดจาอะไรตรงๆนะครับ ชอบก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบก็บอกว่าไม่ชอบ และเวลาเจอใครที่ถูกใจ วีก็จะบอกไปทันทีเลยว่าชอบคนนั้น แต่สุดท้ายก็จะโดนปฏิเสธกลับมา อย่างหนักก็จะโดนหมัดโดนเข่าเป็นของแถม
ผมเคยถามวีนะครับว่าทำไมถึงเข้าไปบอกตรงๆแบบนั้น วีก็ตอบกลับมาว่า ถ้าไม่บอกตอนนั้นแล้วให้บอกตอนไหน เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจออีกครั้ง แล้วถ้าไม่ได้เจอก็จะมานั่งเสียใจที่ไม่ได้พูดออกมา
ความคิดเห็น