My RoomMate Part 2

ลำดับตอนที่ #2 : My RoomMate Part 2 #2

 

- -2- -

 

     -ชานยอล-
 

ตอนนี้ผมอยู่ที่โรงพยาบาลแทกูแล้ว แต่ผมยังหาแบคไม่เจอเลย ผมถามพยาบาลไปเรื่อยๆ แล้ว

นางพยาบาลคนนึงก็พาผมมาที่ห้องคนไข้ซึ่งหน้าห้องมันเขียนว่า 'บยอนแบคฮยอน'

ผมรีบเดินเข้าไปในห้องนั้น ทันทีที่เข้าไป น้ำตาผมก็ไหลออกมาอาบแก้มทั้งสองข้าง นาง

พยาบาลคนนั้นเดินออกไปพร้อมกับปิดประตูเบาๆ ผมค่อยๆเดินเขาไปใกล้เตียงที่อยู่กลางห้อง

บนเตียงนั้นมีแต่สายให้เลือด เครื่องช่วยหายใจ ผ้าพันแผลมากมาย ของเหล่านี้อยู่บนตัวเขา

ทั้งหมด เข่าผมเริ่มอ่อนแรงจนมันยืนอยู่ไม่ไหว ผมนั่งเกาะขอบเตียงแล้วร้องไห้เบาๆ ผมไม่รู้ว่า

ผมร้องไห้เพราะเห็นแบคบาดเจ็บขนาดนี้ หรือว่าผมดีใจที่เขายังอยู่ตรงนี้กันแน่ ผมค่อยๆเงย

หน้ามองหน้าแบค ซึ่งมันมีแต่ผ้าพันแผลบิดบังเต็มไปหมด บนศีรษะเขามีเฝือกอยู่ด้วย ผมยังทำ

อะไรไม่ได้จนกว่าจะรอเขาฟื้นขึ้นมาก่อน ผมได้แต่นั่งรอเขาตื่นขึ้นมาเจอกับผมอีกครั้ง...

"แบคฮยอน....รีบฟื้นขึ้นมานะ...ฉันรอนายอยู่..."ผมพูดพร้อมกับลูบแก้มแบคเบาๆ น้ำตาผมยังคง

ไหลไม่หยุด พระเจ้าโปรดช่วยแบคฮยอนให้เขาฟื้นเร็วๆด้วยเถิด ผมจะรอเขาอยู่ตรงนี้ จะไม่ไป

ไหนทั้งนั้น....

 

'แอ้ดดด'เสียงเปิดประตูเบาๆทำให้ผมที่นั่งฟุบอยู่ข้างเตียงค่อยๆลืมตาขึ้นมา เห็นนางพยาบาล

คนนึงเดินเข้ามาพร้อมกับแฟ้มเอกสารฉบับหนึ่ง เธอเข้ามาปรับเครื่องอะไรนิดหน่อยที่อยู่ข้างตัว

แบค ผมได้แต่มองเธออยู่ไม่ห่าง จนเธอมองผมกลับมาทันที

"คุณเป็นเพื่อนคนป่วยหรอคะ?"นางพยาบาลคนนั้นถามผมด้วยน้ำเสียงที่เรียบ ผมพยักหน้ารับ

และถอนหายใจเบาๆ

"เอ่ออ..ขอโทษนะครับ เพื่อนผมเป็นอะไรมากรึป่าวครับ?"ผมถามถึงอาการของแบคกับนาง

พยาบาลคนนั้น

"อืมม..คุณแบคฮยอน..เอ่ออ.."เธอเปิดเอกสารดูเรื่อยๆ ผมก็นั่งฟังโดยแทบจะไม่ละสายตาออก

เลย

"คุณแบคฮยอนนะคะ เขาได้รับแรงกระแทกอย่างหนัก กระดูกแขนข้างขวาร้าวส่วนอวัยวะภายใน

ไม่เป็นอะไรมาก แต่มีแผลจากเศษกระจกจำนวนมาก และที่หนักที่สุด กระโหลกศีรษะได้รับ

การกระทบกระเทือนจนมีรอยแตก ตอนนี้อยู่ในอาการนิทราอยู่นะคะ ไม่ทราบแน่ชัดว่าเขาจะฟื้น

เมื่อไหร่ เสียใจด้วยนะคะ เราจะพยายามอย่างดีที่สุด เพื่อให้เขาฟื้นเร็วๆและกลับมาสภาพ

สมบูรณ์ค่ะ..."สิ้นเสียงนางพยาบาลคนนั้น ผมก็น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง นางพยาบาลคนนั้นโค้ง

ให้ผมและเดินออกจากห้องไปเงียบๆ ผมนั่งน้ำตาไหลอยู่ข้างเตียงแบค กุมมือเขาไว้แน่น ผม

สัญญาว่าจะนานแค่ไหน ผมก็จะรอเขาอยู่ และเราจะกลับไปอยู่ด้วยกัน ไปมีความสุขด้วยกัน

เหมือนที่เคยเป็น...

 

'ติ้ด ติ้ด ติ้ด~'เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ผมเลยเดินไปเอาโทรศัพท์ที่อยู่ในเสื้อคลุมก่อนจะเดินมา

นั่งที่เดิม 

"ฮัลโหล "ผมพูดกับคนต้นสายเบาๆ

[ชานยอล นายอยู่ไหนอ่ะ?] เสียงคุ้นๆ ลูฮ่านนั่นเอง-.-

"อยู่แทกู มีอะไรรึป่าว?"

[ชานยอล..ทำใจดีๆนะ เมื่อกี้ฉันเห็นรถชนอ่ะแล้วรถคันนั้นก็...]ก่อนที่ลูฮ่านจะพูดจบ ผมก็พูดขึ้น

ทันที เพราะผมรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว

"แบคอาการสาหัสมากเลย ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะฟื้นตอนไหนด้วย ฉันนอนเฝ้าเขาอยู่ตลอดเลย เขา

ยังไม่แม้แต่จะลืมตาขึ้นมาเลยล่ะลูฮ่าน..."ผมพูดพร้อมกับเสียงที่ค่อยๆเบาลง ลูฮ่านดูท่่าจะ

ตกใจไม่ใช่น้อยเลย

[เอ่อ..เดี๋ยวแปปนึงนะ..]ลูฮ่านพักสายไปแปปนึง เหมือนเขาจะหันไปคุยกับเซฮุน แต่ผมก็ได้ยิน

เสียงเขาคุยกันอยู่เบาๆ

[ห้ะ!!? เมื่อไหร่กัน?"]เสียงเซฮุนลอดเข้ามาในโทรศัพท์ ดูท่าทางเซฮุนจะตกใจมากเลย

"อะไรกันหน่ะพวกนาย-3-"ผมบ่นในโทรศัพท์เบาๆ

[ชานยอล! นายไปตั้งแต่เมื่อไหร่หน่ะ ทำไมไม่บอกฉันก่อนห้ะ!?]เสียงเซฮุนดังเข้ามาอีกครั้ง

เหมือนตอนนี้เซฮุนจะเอาโทรศัพท์ไปคุยเองสะแล้ว-.-

"นี่นายจะโวยวายทำไมเนี่ยยย ฉันก็แค่มาเฝ้าแบค ฉันต้องบอกพวกนายด้วยหรอ?"

[พวกฉันก็เป็นห่วงแบคเหมือนกัน เดี๋ยวถ้าว่างๆฉันจะไปหานะ]เซฮุนพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง

"อืมๆ ขอบใจนะ ฉันจะดูแลแบคเอง"

[ฉันเชื่อว่านายจะดูแลแบคได้ดีกว่าใครๆ เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นด้วยนะ..]

"อืมม.."ผมตัดสายเซฮุนไป ตอนนี้ทุกคนคงรู้เรื่องกันหมดแล้วสินะ..

 

"ที่รัก~เมื่อไหร่จะฟื้นขึ้นมาสักทีล่ะ.."ผมหันไปคุยกับแบคที่นอนนิ่งบนเตียงอีกรอบ และนั่งเฝ้าเขาต่อไป

Spacial

หลังจากที่ไคได้คุยโทรศัพท์กับชานยอล เรื่องงานแต่งญาติของเขา..

- ที่หอพักไค -

"ดีโอ!!!"ผมเรียกดีโอที่นั่งดูทีวีอยู่ในห้อง ที่นี่เป็นห้องของดีโอ แต่ผมมาเล่นด้วยเฉยๆหน่ะ^^

"อะไร? เรียกสะดังเชียว"ดีโอหันมาถามผมแบบไม่พอใจนิดๆ เพราะผมไปขัดอารมณ์เขาดูทีวี

"เก็บเสื้อผ้า คืนนี้เราจะไปนอนหอชานยอลกัน!"ผมเดินไปชวนดีโอ แต่เจ้าตัวยังคงงงอยู่ไม่น้อย

"อะไรของนายเนี่ย ไปนอนหอชานยอลทำไม?"ดีโอทำหน้าจริงจัง แต่ก็ไม่ยอมเดินไปไหนเลย

"มาเหอะหน่า~ เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง ไปเก็บของกันๆๆ^^"ในที่สุดผมก็ลากดีโอมาได้ และระหว่าง
ที่ขับรถไปหอชานยอล ผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ดีโอฟัง ทั้งเรื่องที่ชานยอลไม่อยู่และเรื่องที่ผม
ต้องไปงานแต่งพรุ้งนี้ด้วย แต่ดีโอดูเหมือนจะไม่ค่อยอยากไปกับผมเท่าไหร่เลย

 

- บนห้องชานยอล -

'แอ้ดดดด'ผมเปิดประตูห้องชานยอลเข้าไป พร้อมกับเปิดไฟและเดินไปรอบๆห้อง

"ทำไมห้องห้องชานยอลมันดูแปลกๆเนอะ"ผมหันไปคุยกับดีโอ แต่เขาดูเหมือนไม่สนใจผมเลย สงสัยจะงอนที่ผมเอาเขามาด้วย ก็ฉันไม่อยากไปคนเดียวนี่น่าาาTT

"นายงอนฉันหรอดีโอ?"ผมหันไปถามเขาที่นั่งที่โซฟาเงียบๆ

"เปล่า ฉันแค่เป็นห่วงแบคเฉยๆ"ดีโอพูดพร้อมกับทำหน้าเศร้าๆ

"เอาเหอะน่า~แบคหน่ะ เดี๋ยวชานยอลจัดการเองแหละ ฉันรับรองว่าหมอนั่นไม่ยอมให้แบคเป็น
อะไรง่ายๆหรอก อย่าห่วงเลย"ผมพูดปรอบดีโอทำให้เขายิ้มออกมาได้

 

"ฉันว่าเรารีบไปนอนดีกว่า เดี๋ยวพรุ้งนี้พ่อแม่ชานยอลจะมารับแต่เช้าเลยไม่ใช่หรอ?"ดีโอชวนผมไปนอน ผมได้แต่พยักหน้าและเดินตามเขาไป พอเราเดินเข้าไปในห้องนอนก็เจอกับเตียงสองชั้น ผมกับดีโอมองหน้ากันประมาณว่าใครจะนอนไหน เขายิ้มเล็กๆออกมาเหมือนเด็ก แน่นอนว่าดีโอคงอยากนอนเตียงบน ผมพยักหน้ารับรู้ เขาหัวเราะออกมาและปีนขึ้นเตียงบนทันที ผมส่ายหัวเล็กๆกับการกระทำของเขา มันเหมือนกับเด็กน้อยไม่มีผิดเลย

"พรุ้งนี้ปลุกฉันด้วยนะ"ผมตะโกนไปบอกดีโอที่นอนอยู่เตียงบน สักพักดีโอก็ห้อยหัวลงมานิดหน่อยพร้อมกับตอบผม

"ไม่ปลุก แล้วถ้าไม่ตื่น ก็ไม่ต้องไป แบร่~ :P"พอเขาพูดจบเขากับกลับไปนอนต่อ ผมได้แต่นอนหมันไส้เขาอยู่อย่างนั้น อยากจะขึ้นไปอัดให้เละซะจริงๆ><

"เออๆ ถ้าฉันไม่ตื่น นายก็ไปคนเดียวเลยแล้วกัน"ผมบอกตัดบท ออกแนวงอนนิดๆ-.- แต่ดีโอก็ไม่ได้ตอบกลับ แล้วผมก็หลับไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

 

"นี่..เก้าโมงแล้วนะ...."หืออออ??...เสียงใครหน่ะ?? ผมนอนอยู่จู่ๆก็มีเสียงคนดังเบาๆ แต่ผมก็ไม่สนใจหรอก ก็ผมง่วงนี่นา

"เก้าโมงแล้ว"เสียงนั้นดังอีกรอบ ผมพยายามลืมตาดูว่าเสียงใคร แล้วผมก็เห็นดีโอยืนอยู่ข้างเตียง

"อื้อออ~ดีโอ~~..."ผมบิดขี้เกียจแล้วก็นอนต่อ 

"อีกครึ่งชั่วโมงพ่อกับแม่ชานยอลจะมานะ"เสียงดีโอบอกเบาๆ อะไรกัน~อีกครึ่งชั่วโมงพ่อแม่
ชานยอลก็มาแล้ววว...................O.o!!?อีกครึ่งชั่วโมง?!!!

"ห้ะ?!! อีกครึ่งชั่วโมง??!"ผมเด้งตัวขึ้นมาทันที แล้วก็เห็นดีโออยู่ในชุดสูทเรียบร้อย อะไรกันเนี่ย!แทนที่จะปลุกฉันให้เร็วกว่านี้นะดีโอ!!

"อื้ม..อีกครึ่งชั่วโมง ชานยอลส่งข้อความมาบอกเมื่อกี้หน่ะ"ดีโอบอกเสียงเรียบ แต่เขายิ้มเล็กๆออกมา นี่เขาจงใจแกล้งผมงั้นหรอเนี่ย! ไม่ได้การล่ะ ผมต้องรีบไปอาบน้ำแล้วววว

"อ๊าาา ฉันจะทันไหมเนี่ยยย!!!"ผมรีบลุกออกมาจนผ้าห่มกระเด็น แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำทันที อ๊ากกก!! จะทันไหมเนี่ยยย ผมต้องรีบแล้วล่ะ

 

"ดีโอ!เหลืออีกกี่นาที?"ผมแต่งตัวไปด้วย ถามเวลาดีโอไปด้วย ตอนนี้ผมรนรานมาก ส่วนดีโอเขานั่งดูทีวีอย่างสบายใจ

"อีก5นาที"

"ห้ะ!!? 5นาที!! แล้วถุงเท้ากับไทน์ฉันไปไหนล่ะเนี่ยยย"ผมโวยวายอยู่ในห้องแต่งตัวคนเดียว
อยากจะบ้าตาย  และในที่สุดผมก็แต่งตัวเสร็จ=.=

'กริ้ง~'เสียงกริ่งหน้าห้องดัง เฮ้ออ เสร็จพอดีเลยสินะ=.= ดีโอเดินไปเปิดประตูผมก็เดินตามเขาไป

'แอ้ดดดด'ทันทีที่ดีโอเปิดประตู ก็เจอพ่อกับแม่ชานยอลอยู่หน้าห้อง พวกท่านดูตกใจเล็กน้อย

"สวัสดีครับ"ผมกับดีโอทักทายท่านและยิ้มหวานให้ แต่พวกท่านยังคงดูงงๆอยู่มากเลย

"แล้วชานยอล..."แม่ชานยอลถามถึงชานยอลทันที ผมเลยรีบพูดแก้ขัดไป

"อ๋อออ~ชานยอลต้องไปรับน้องกระทันหันหน่ะครับ มีเด็กใหม่มาที่คณะแล้วอาจารย์ก็ให้เขาไปเป็นพี่เลี้ยงเมื่อเช้านี้ เขาเลยให้พวกเรามาแทนน่ะครับ"ผมตอบแบบยิ้มๆ จะบอกว่าเมื่อกี้คิดสดๆเลย=.=

"ใช่ครับ เพราะชานยอลเขาเก่งเรื่องนี้อาจารย์เลยเลือกเขาไปคนเดียว ไปยอมให้ใครไปแทนเลย
ล่ะครับ"ดีโอพูดต่อผมพร้อมกับทำหน้าจริงจัง เข้าหากันได้จริงๆเลย-.-

"งั้นหรอ~แทนที่จะบอกก่อนนะไอ้ตัวแสบ"แม่ชานยอลทำหน้าแค้นลูกชายตัวเองนิดๆ ส่วนผมกับดีโอได้แต่ยืนยิ้มอยู่หน้าประตู

"งั้นก็ไปเลยแล้วกัน ไม่เป็นไรหรอก เขาคงยุ่งมากจริงๆ"แม่ชานยอลทำสีหน้าไม่ค่อยดี ทำไมผมถึงรู้สึกผิดขึ้นมานะ-^-

 

- ในงานแต่ง -

ในงานคนเยอะชะมัดเลย ท่าทางจะรวยไม่ใช่น้อยเลยนะเนี่ย ผมเดินสำรวจงานแต่งไปรอบๆ
โดยที่ดีโอก็เดินตามผมอยู่ไม่ห่าง

"เดี๋ยวอีก15นาทีเจ้าสาวจะออกมา เดี๋ยวพวกเธอต้องไปยืนอยู่หลังเจ้าสาวตรงนั้นนะ"แม่ชายอล

บอกผมกับดีโอเกี่ยวกับสิ่งที่เราต้องทำ

"ได้ครับๆ"ผมกับดีโอยิ้มตอบรับ และเราก็เดินไปรอบๆงานกันต่อ

'นั่นใครน่ะ?'

'ไม่รู้สิ หล่อจังเลย~><'เสียงซุบซิบของสาวๆดังอยู่ข้างหลัง ผมหันไปมองรอบๆ เห็นสาวสวยสองคนกำลังมองมาที่ผม-///-

'อ้ะ! เขามองมาแล้ว~'เสียงสาวผมน้ำตาลเข้มคนนึงดังออกมา ทำให้ดีโอหันไปมองทันที

'(* >_^)oO ปริ๊ง~'ผมขยิบตาเล็กๆให้สาวๆพวกนั้น พวกเธอสวยดีแหละ แต่มันไม่น่าสนใจเท่าไหร่

'กรี้ดดดดด>/////<'พวกเธอดูดีใจเกินหน้าเกินตาไปหน่อย-.-ผมขำออกมาเล็กๆก่อนจะหันไปมองหน้าดีโอ แต่เขาดูอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่ ทำให้ผมหยุดขำทันที

"เป็นอะไร?"ผมถามดีโอด้วยความสงสัย หน้าเขาดูไม่ดีเลย

"เปล่า"ดีโอตอบสั้นๆ และก็เดินออกไปเลย

"อ่าว! จะไปไหนน่ะ?"

"อีกไม่ถึง5นาทีเจ้าสาวจะมาแล้ว ถ้านายอยากยืนเหล่สาวอยู่อย่างนี้ก็แล้วแต่เหอะ!"ดีโอหันมาพูดด้วยสีหน้าดุๆแล้วก็เดินออกไป

"อย่าเพิ่งสิ รอฉันก่อน!"ผมรีบเดินตามดีโอไปทันที สาวๆพวกนั้นโบกมือบ้ายบายผมตอนนี้ผมกำลังเดินออกมา ผมก็แค่ยิ้มบางๆให้พวกเธอกลับไป

 

"เดินมาไม่รอกันเลยนะ~"ผมเอาไหล่ไปสะกิดตัวดีโอเบาๆ

"...."เขาหันมามองผมด้วยสีหน้าดุๆ ผมตกใจนิดหน่อย นี่เขาโกรธอะไรผมเนี่ย?!

"ดีโอ.."ผมพยายามจะถามถึงสาเหตุที่เขาดูเปลี่ยนไป แต่เขาก็พูดขัดผมขึ้นมา

"เงียบ! เจ้าสาวมาแล้ว ดูบ้างสิ!"ดีโอหันมาดุผมเบาๆ ผมได้แต่ยืนเงียบๆ นายเป็นอะไรของนายนะ~

 

ระหว่างงานดีโอไม่คุยกับผมเลย ผมได้แต่เดินตามเขาไปเรื่อยๆจนกว่างานจะจบ

"ขอบใจมากนะที่มาข่วยงานวันนี้"คุณแม่ของชานยอลบอกผมกับดีโอ ผมเราก็ยิ้มรับ

"ยินดีครับ"ดีโอพูดพร้อมกับยิ้ม พอแม่ของชานยอลเดินออกไปเขากลับหุบยิ้มทันที

"เอ่อ..ขอโทษนะคะ"เสียงผู้หญิงเล็กๆดังอยู่ข้างหลัง ผมหันไปมองทันที พวกเธอคือผู้หญิงที่ผมยิ้บตาให้ไปนั่นแหละ สงสัยพวกเธอจะชอบผมแล้วล่ะ^^

"มีอะไรหรอครับ?"ผมถามพวกเธอตอบ ดีโอที่ยืนข้างๆก็หันมาทันที

"คุณเป็นเพื่อนของชานยอลหรอคะ?"

"ใช่ครับ"ผมตอบรับพร้อมกับยิ้มหวานให้

"พวกเราก็รู้จักชานยอลนะคะ ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะมีเพื่อนหล่อขนาดนี้"ผู้หญิงคนนึงชมผม
ทำให้ผมยิ้มอายๆออกมา

"ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ~"ผมยิ้มหวานให้พวกเธออีกรอบ

"เอ่อ..คุณชื่ออะไรคะ?"

"ผมไคครับ^^"

"ไค~ชื่อเท่ดีนะคะ ^^ เอ่อ..ฉันขอเบอร์คุณได้ไหมคะ?"ผู้หญิงผมน้ำตาลอ่อนพูดพร้อมกับอ้อนผมนิดๆ ผมได้แต่ยืนเกร็งๆ จะให้ดีไหมน้าาา?~ ผมหันไปมองหน้าดีโอ เขาหันหน้าหลบผมทันที นี่เขางอนผมเพราะเรื่องนี้เองหรอเนี่ย 

"เอ่ออ ขอโทษนะครับ ผมใช้โทรศัพท์กับเพื่อนผม ผมไม่มีหรอก~"ผมพูดแบบยิ้มๆก่อนจะกอดไหล่ดีโอเบาๆ

"งั้นหรอคะ..ไม่เป็นไรค่ะ งั้นไว้เจอกันนะคะ~"พวกหล่อนเดินออกไป 

"คร้าบบ~^^"ผมก็ยิ้มตอบกลับไป ดีโอค่อยๆเอามือมาดึงแขนผมออก

"เป็นอะไรของนายเนี่ย!?"ผมหันไปถามดีโอที่ยืนเงียบอยู่

"......"เขายังเงียบอยู่เหมือนเดิม นายงอนฉันงั้นหรอเนี่ยยย

"นี่~ฉันไม่ให้เบอร์พวกเธอไปก็ดีแล้วนะ~"ผมพูดแซวดีโอเล่นๆ แต่มันทำให้แย่ลงไปอีก-[]-'

'ควับ'ดีโอหันหน้ามาหาผมทันที

"แล้วใครบอกให้นายไม่ให้ล่ะ! ก็ให้พวกเธอไปสิ!"ดีโอหันมาตะคอกใส่ผมเบาๆ 

"ไม่มีใครบอกทั้งนั้นแหละ!"ผมพูดต่อดีโอทันที ทำให้เขาเงียบไป

"แต่ฉันว่ามีอยู่คนนึงนะที่ไม่อยากให้ฉันทำแบบนั้นน่ะ~"ผมเอาตัวดันดีโอเบาๆ สีหน้าเขาดูเปลี่ยนไปเล็กน้อย 

"อะไรของนาย?!"ดีโอหันมาถามผมแบบงงๆ ผมได้แต่ยิ้มให้เขาไป เหมือนเจ้าตัวจะรู้สึกตัวว่าผมหมายถึงใคร^^

"จะใครซะอีก~"ผมแกล้งแหย่ดีโอเล่น หน้าเขาดูอายๆขึ้นมาเลย

"พ..พอได้แล้ว.."ดีโอก้มหน้าพูดเบาๆพร้อมกับเดินออกไป เขาเขินผมแน่เลย^^

"นี่ดีโอรอด้วยสิ~"ผมรีบเดินตามเขาไปทันที

 

ระหว่างนั่งรถกลับหอ ผมกับดีโอก็ยังไม่ได้คุยกันเหมือนเดิม

"นี่นายไม่คิดจะคุยกับฉันหน่อยหรอ~"ผมเอามือไปจับไหล่ดีโอเบาๆ

"....."เขาหันมามองหน้าผม แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

"งอนฉันรึไง?"

"....."

"บอกมาเหอะหน่า~"ผมเอาหัวไปดันหลังดีโอเบาๆ

"อย่าทำแบบนี้สิ"ดีโอบอกผมเบาๆ ทำให้ผมเงยหน้าไปมองหน้าเขาทันที

"......."

"นายน่าจะรู้นิสัยฉันดีนะไค แต่นายก็ยังทำให้ฉันรู้สึกไม่ดี"ดีโอพูดเบาๆ พร้อมกับก้มหน้า ผมรู้สึกผิดขึ้นมาทันทีเลย

"ดีโอ..ฉ..ฉันขอโทษนะ"ผมขอโทษเขาเบาๆพร้อมกับดึงมือเขามากลุมไว้ ดีโอเงยหน้ามามองหน้าผม ผมยิ้มให้เขามันแสดงให้เห็นถึงการขอโทษ

"อย่าทำอีกล่ะ"ดีโอพูดเบาๆ ผมยิ้มออกมา ดีโอคงหายโกรธผมแล้วล่ะ^^

"สัญญาได้เลย ฉันจะไม่ทำอะไรแบบนั้นอีก อย่างอนฉันอีกเลยนะ"ผมหันไปยิ้มให้ดีโอ เขายิ้มบางๆกลับมา

"ฉันจะเชื่อใจนายแล้วกัน"ดีโอพูดพร้อมกับมองตาผม ผมยิ้มกว้างกลับไปให้ดีโอ

"อืมมม แล้วคืนนี้ฉันนอนห้องนายได้ไหม?"ผมเปลี่ยนเรื่องคุยทันที

"ห้องนายก็มีไม่ใช่หรอ?"ดีโอหันมาถามผม เขายิ้มกวนๆออกมาด้วย

"ก็มี แต่ฉันอยากนอนกับนายอ่ะ"

"นอนด้วยกันทุกคืน ไม่เบื่อบ้างหรอ?"

"ไม่มีทางซะหรอก^^"ผมตอบกลับไปทำให้ดีโอหัวเราะออกมาเบาๆ

 

KaiDO ณ งานแต่ง^^

 

 

........



























......................























....................................

















WT:กลับมาแ้ล้วน้าาา^^ ช่วงนี้อาจจะเจอไรเตอร์บ่อยนะ อย่าเบื่อล่ะ;__;
     เม้นท์ให้หน่อยนะ อยากได้แบบไหน บอกได้จ้า ไรเตอร์จัดให้เลย ;)