คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ๑๙ ม่านหมอก
อนที่ ๑ เภทภัยล้ำราย
๑๙ ม่านหมอ
ึสั
ลมยะเยือพัพลิ้ว
ไอหมอลี่เลื่อนเลื่อนลอย
ระรอน้อยไม่อา่มาหลับนอน มันวามริมอบยามหลับยิ่ เป็น่วเวลาที่มันไ้พบมารา ไ้อยู่ร่วมเหมือนวันืนเ่า่อน
บันี้บาอย่าเปลี่ยนไป
วามทุ์ในอมันผ่อนเบาลอย่าประหลา เพียไ้พบนผู้หนึ่ร่วมหลั่น้ำา เหมือนมีมือยื่นมาุึมันึ้นาปลัมแห่วามโศเศร้า เหมือน้อนหินในอพลันสลายหายไป
ีวิหลิวน้อยรันทยิ่ว่ามัน นายัยืนหยัอยู่ไ้ มันเป็นายารีไหนเลยปล่อยใมปลัอยู่ับวามโศเศร้าไม่รู้บสิ้น
สายลมเย็นพัไอหมอโยผ่านหน้า่า ระรอน้อยไ้ยินเสียายเสื้อปะทะลม
หรือภูเาย้อนลับมา!
มันีายทะยานออทาหน้า่าทันที
ท่าร่ามันยามนี้ลับล้ายผู้มีวิาัวเบาลึล้ำ ทะยาน้วยวามเร็วุประายไฟ โลแล่นถึป่าไผ่ที่ปลุม้วยหมอหนาทึบ เสียายเสื้อปะทะลมพลันเียบหาย
ระรอน้อย่อนายในไผ่
แสันทราสาส่อ ฟอหมอลอยฟ่อเรือเรื่อ สรรพสิ่สบัน ไม่มีแม้เสียหรีหริ่ สายลมพัอไผ่เสียสี เสียล้ายภูพรายรารว
ผู้เ่าลุ่ยไม้ไผ่บอว่าภูเามีวิาัวเบาสูสุในลัทธิอสูรเทวะ เ่นนั้นหาเป็นภูเาริ มันยาิามร่อรอยแล้ว ระรอน้อยิหันายลับ พลันยินเสียเย็นา
“มิวรมาลับมา เมื่อมาแล้วไยรีบลับ”
ในม่านหมอสว่าเรือยืนไว้้วยบุรุษุาวผู้หนึ่ ท่าทีมันสบเยือเย็น เยือเย็นนไอหมอรอบายับัวเป็นเล็แ็ พลัลมปราอนผู้นี้สูส่นยาหยั่าำนวแล้ว
นบันี้ยัไม่หันหน้ามา มันยืนมือไว้หลัอย่าปลอโปร่
ระรอน้อยรำพึเสียแผ่ว
“ระบี่าว”
“เป็น้าพเ้า”
“ท่านสบาย?”
“ย่อมสบายอยู่บ้า...แ่ท่านลับสบายยิ่”
“อ้อ!?”
“้าพเ้า้อหลบ่อน ่อสู้ับยอฝีมือท่านลับอยู่ับโมสะรา”
ระรอน้อยไม่้อารรับฟัวาาเ่นนี้มันเอ่ยถามว่า
“ท่าน้อารพบ้าพเ้า?”
“สมวรเป็นผู้เ่าลุ่ยไม้ไผ่ ไม่าิท่านะมีประสาทสัมผัสไวว่าผู้เ่า”
“เ่นนั้น้าพเ้ามิสมวรอยู่”
“เป็นท่าน็นับว่าไม่เสียหายอันใ”
ระรอน้อยส่เสีย “อ้อ”
ระบี่าวหันายมา้า ๆ วาเป็นประายมล้า ล่าวถามว่า
“รุีน้อยที่อยู่ับท่านือธิาเ้าหอใ่หรือไม่?”
ระรอน้อยเลิิ้วย้อนถามว่า
“ท่านหมายถึหลิวน้อย?”
“อืมม์”
ระรอน้อยนิ่อึ้หรือหลิวน้อยือธิาเ้าหอ นาึ้อปิบัอำพราใบหน้า ะอย่าไร มันมิยอมันำเภทภัยให้หลิวน้อยเ็า มันแ่นเสีย
“้าพเ้าไม่้อารให้ท่านยุ่เี่ยวับนา!”
“ท่านไม่ยอมบอ?”
“วิธี่าฟันบนหนทาโลมโลหิอท่านะไม่มีวันไปถึเป้าหมาย!” ระรอน้อยระาเสีย
“ท่านยัเื่อว่าวิธีอท่านถู้อ?”
“ใ่!”
“ท่านมาไลเพียใแล้ว?”
“ย่อมไลว่าท่านาิ”“ฮา ฮา ฮา ระรอน้อย ท่านะอย่าไร็ไร้เียสา สิ่ที่ท่านรู้มารแม้นท่านไม่ยอมบอ ้าพเ้าย่อมล่วรู้อยู่ี ฮา ฮา ฮา”
เสียหัวร่อเลือนหายไปับพรายเาวาบบนฟาฟ้าุาวผ่านนภา
ความคิดเห็น