คล้ายคำนำ : รื่นรมย์ที่น่าจดจำ

ยามนั้นนิยายกำลังภายในเป็นที่ชื่นชอบของนักอ่าน หน้ากลางหนังสือพิมพ์ลงนิยายกำลังภายในแข่งกัน เรื่องราวของ 'เต้งพ้ง' ใน 'ฤทธิ์ดาบวงพระจันทร์' ชักนำเด็กน้อยเกเรที่หนังสือเรียนมิใคร่ยอมอ่าน หนังสือนอกเวลาที่คุณครูเพ็ญศรีสั่งให้หาอ่านกลับผ่านตาแค่หน้าสองหน้าแล้ววางไม่อาจฝืนใจอ่านต่อไป ให้นั่งลงติดตามตัวอักษรตั้งแต่หัวตอน ค่อย ๆ ละเลียดทีละบรรทัดสั้น ๆ อย่างไม่อยากให้สิ้นสุดโดยเร็ว แต่แล้วยังต้องมาถึงบรรทัดสุดท้าย
 

ยังร่ำไรไม่อยากจากไป เสียดายไม่อยากให้จบตอน อยากรู้ว่าเหตุการณ์ต่อไปจะเป็นอย่างไร?  วางหนังสือพิมพ์ไว้บนโต๊ะ จ้องมองภาพประกอบ ดาบโค้งรูปวงจันทร์ชักนำจินตนาการโลดแล่นไปไกล
 

ที่สุดตัดใจคว้ากระเป๋ากลับเข้าบ้าน เพื่อจะกล้บมาใหม่ในวันถัดไป  ข้าพเจ้ากระทำอยู่เช่นนั้นจนจบเรื่อง
 

มาถึงบัดนี้มิใช่เด็กน้อยที่ปราดเปรียวดุจเดิม  เส้นผมบนศีรษะเริ่มบางเบา  ความทรงจำเริ่มเลอะเลือน  ข้าพเจ้ามิอาจจดจำเรื่องราวของ 'เต้งพ้ง' ที่เคยใหลหลง ที่จดจำไว้กลับเป็นความรู้สึกตรงบรรทัดสุดท้ายเมื่อจบตอน 

อึดอัด อยากอ่านต่อ อยากให้ถึงวันพรุ่งโดยเร็ว ความรู้สึกเช่นนี้ต่อเนื่องอยู่ร่วมเดือนตลอดเวลาที่ติดตาม 'ฤทธิ์ดาบวงพระจันทร์' 

ไม่นานมานี้ สหายร่วมแนวขณะร่ำสุราเอ่ยถามด้วยดวงตาเยิ้มยิ้ม 

"ไยท่านจึงชมชอบนิยายกำลังภายใน?" 

"เนื่องเพราะเหตุสี่ประการ"  ข้าพเจ้าตอบโดยไม่ครุ่นคิด

"ท่านลองบอกกล่าว" 

"หนึ่งเพราะนิยายกำลังภายในมีคุณธรรมน้ำมิตร" 

สหายเมรัยผงกศีรษะเอื้อมหยิบก้อนน้ำแข็งหย่อนลงแก้ว ข้าพเจ้ากล่าวอีกว่า

"สองเพราะนิยายกำลังภายในมีความรัก" 

สหายเมรัยส่งเสียงอืมม์ 

"สามเพราะนิยายกำลังภายในมีความขัดแย้งในใจคน" 

"ผู้คนในต่ำใต้เดินทางหมื่นลี้เวียนวนค้นหา  ล้วนไขว่คว้าความว่างเปล่า" สหายเมรัยยกแก้วขึ้นก่อนกล่าว
 "ที่ไม่อาจทำความเข้าใจคือใจตน..ข้อที่สี่เล่า?"

"สี่"  ข้าพเจ้าส่งแก้วกระทบกันกล่าวว่า "เนื่องเพราะนิยายกำลังภายในมีบทกวี" 

"อืมม์..ลีลาภาษาที่น่าหลงใหล"  สหายเมรัยยกแก้วดื่ม "ภาษาที่มีกลิ่นอายตะวันออก"

บรรยากาศร่ำสุราวันนั้นนั้นผ่านไปอย่างน่ารื่นรมย์เพราะบทสนทนาที่นำมาแลกเปลี่ยนกัน 

หากท่านที่นับถือคิดเห็นไปว่านิยายกำลังภายในจะต้องยาวหลายร้อยพันหน้า เนื้อหาครอบคลุมเหตุการณ์มากมาย ตัวละคอนเดินสวนขวักไขว่จนแทบไม่อาจจดจำชื่อ  กระบี่ทลายฟ้า ก็จะน่าผิดหวัง สูญเวลาผ่านตาโดยใช่เหตุ

เนื่องเพราะ กระบี่ทลายฟ้า เป็นนิยายกำลังภายในขนาดสั้น (ความยาว 182 หน้า เอ 4) เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นและสิ้นสุดอย่างรวดเร็วมิต่างดาวตกวาบผ่านนภา  เป็นก้าวย่างเล็ก ๆ ไปบนหนทางเสาะค้นวนหาของวณิพกอักขระที่รู้แต่เขียนงานที่ยังมิได้เป็นงานเขียนอันใด

ก็หากนิยามกำลังภายในซึ่งได้กล่าวข้างต้น  ตรงใจท่านที่นับถืออยู่บ้าง  ท่านก็จะสามารถผ่านตาโดยเริงรมย์  มิพักเกรงว่าผู้น้อยจะดองเรื่องหรือเขียนไม่จบ 

กระบี่ทลายฟ้า มีทั้งสิ้น ๗๑ บทสั้น ๆ ข้าพเจ้าจะโพสท์ทุกวัน  เพื่อมิให้แต่ละวันสั้นจนการอ่านขาดอรรถรส  ข้าพเจ้าจะโพสท์วันละ ๒ บท  เหตุที่ไม่รวมบทสั้น ๆ ไว้เสียในโพสต์เดียวตอนเดียว  เนื่องเพราะจะได้ง่ายต่อการค้นหาในหน้าสารบัญ ขออย่าได้คิดเห็นไปว่าข้าพจ้าเจตนาทำความลำบากหวังเพิ่มจำนวนคลิกเลย  เพราะจะอย่างไรใช้เวลาแค่ ๑ เดือนไวปานสายลมวูบไหวก็จะจบเรื่องลงอย่างแน่นอน  

กระบี่ทลายฟ้า เป็นนิยายกำลังภายในเรื่องแรกข้าพเจ้าฝึกเขียน  หามีปมเด่นอันใด ทั้งสำนวนภาษาก็ยังขาด ๆ เกิน ๆ แต่หากสามารถทำให้ท่านที่นับถืออีกหลายวันข้างหน้าจดจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคย อึดอัด ไม่อยากให้จบตอน อยากรู้ว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไร? และกลับมาเปิดอ่านใหม่ทุกวันตลอดช่วงเวลาหนึ่งเดือน  เพียงเท่านี้ข้าพเจ้าผู้เขียนนับว่านั่งทำงานด้วยความรื่นรมย์แล้ว ●