กระบี่ทลายฟ้า-รีไรต์

กระรอกน้อยหลังมารดาเสียชีวิตรับคำสั่งที่ไม่อาจแพร่งพรายออกเดินทางค้นหาหอหนึ่งในใต้หล้า

มันภายนอกซอมซ่อยากไร้แต่จิตใจเปี่ยมคุณธรรมพร้อมยุ่งเกี่ยวตอแยอยุติธรรมทั้งมวล  ทั้งไร้วรยุทธ์กลับช่วยเหลือฟุ้งหอม, หัตถ์มังกรแห่งเหลาเหมยสุราหอมกำจายจนรับบาดเจ็บสาหัส    ทำให้เข้าไปเกี่ยวพันแผนครอบครองหอหนึ่งในใต้หล้าของลัทธิอสูรเทวะที่ผู้คนต่างหวาดผวา

อสูรเทวะสืบพบธิดาเจ้าหอซึ่งไม่มีผู้ใดเคยเห็นโฉมหน้าแท้จริงแม้เหล่าองครักษ์พิทักษ์หอ  ทั้งยังแทรกซึมเข้าในเหล่าองครักษ์จนสามารถครอบครองสัตตประกาศิตซึ่งเป็นสัญลักษณ์ใช้อัญเชิญหอหนึ่งในใต้หล้า

อีกหนึ่งบุรุษแฝงเงาราตรีกาลพกพากระบี่ดาวตกสยบยอดฝีมือจนเป็นที่ครั่นคร้าม  ล่ำลือกันว่าเป้าหมายของมันก็คือหอหนึ่งในใต้หล้า 

ยุทธภพวุ่นวายปั่นป่วนอีกครา

ที่สุดหอหนึ่งในใต้หล้าปรากฏ
เป็นผู้ใดสามารถไปถึงจุดหมาย?

คล้ายคำนำ : รื่นรมย์ที่น่าจดจำ

ครั้งเยาว์วัยยังไม่ประสีประสา  ทุกเย็นหลังเลิกเรียนระหว่างหิ้วกระเป๋ากลับบ้านข้าพเจ้าจะต้องแวะร้านกาแฟปากซอย หยิบหนังสือพิมพ์ไทยรัฐมาอ่าน

ยามนั้นนิยายกำลังภายในเป็นที่ชื่นชอบของนักอ่าน หน้ากลางหนังสือพิมพ์ลงนิยายกำลังภายในแข่งกัน เรื่องราวของ 'เต็งพ้ง' ใน 'ฤทธิ์ดาบวงพระจันทร์' ชักนำเด็กน้อยเกเรที่หนังสือเรียนมิใคร่ยอมอ่าน หนังสือนอกเวลาที่คุณครูเพ็ญศรีสั่งให้หาอ่านกลับผ่านตาแค่หน้าสองหน้าแล้ววางไม่อาจฝืนใจอ่านต่อไป ให้นั่งลงติดตามตัวอักษรตั้งแต่หัวตอน ค่อย ๆ ละเลียดทีละบรรทัดสั้น ๆ อย่างไม่อยากให้สิ้นสุดโดยเร็ว แต่แล้วยังต้องมาถึงบรรทัดสุดท้าย

ยังร่ำไรไม่อยากจากไป เสียดายไม่อยากให้จบตอน อยากรู้ว่าเหตุการณ์ต่อไปจะเป็นอย่างไร?  วางหนังสือพิมพ์ไว้บนโต๊ะ จ้องมองภาพประกอบ ดาบโค้งรูปวงจันทร์ชักนำจินตนาการโลดแล่นไปไกล

ที่สุดตัดใจคว้ากระเป๋ากลับเข้าบ้าน เพื่อจะกลับมาใหม่ในวันถัด  ข้าพเจ้ากระทำอยู่เช่นนั้นจนจบเรื่อง

มาถึงบัดนี้มิใช่เด็กน้อยที่ปราดเปรียวดุจเดิม  เส้นผมบนศีรษะเริ่มบางเบา  ความทรงจำเริ่มเลอะเลือน  ข้าพเจ้ามิอาจจดจำเรื่องราวของ 'เต็งพ้ง' ที่เคยใหลหลง ที่จดจำไว้กลับเป็นความรู้สึกตรงบรรทัดสุดท้ายเมื่อจบตอน

อึดอัด อยากอ่านต่อ อยากให้ถึงวันพรุ่งโดยเร็ว ความรู้สึกเช่นนี้มิค่อยสบายนัก  แต่พอนับได้ว่าเป็นความรื่นรมย์ชนิดหนึ่ง  เป็นความรู้สึกต่อเนื่องอยู่ร่วมเดือนตลอดเวลาที่ติดตาม 'ฤทธิ์ดาบวงพระจันทร์'

ไม่นานมานี้ สหายร่วมแนวขณะร่ำสุราเอ่ยถามด้วยดวงตาเยิ้มยิ้ม

"ไยท่านจึงชมชอบนิยายกำลังภายใน?"

"เนื่องเพราะเหตุสี่ประการ"  ข้าพเจ้าตอบโดยไม่ครุ่นคิด

"ท่านลองบอกกล่าว"

"หนึ่งเพราะนิยายกำลังภายในมีคุณธรรมน้ำมิตร"

สหายเมรัยผงกศีรษะเอื้อมหยิบก้อนน้ำแข็งหย่อนลงแก้ว ข้าพเจ้ากล่าวอีกว่า

"สองเพราะนิยายกำลังภายในมีความรัก"

สหายเมรัยส่งเสียงอืมม์

"สามเพราะนิยายกำลังภายในมีความขัดแย้งในใจคน"

"ผู้คนในต่ำใต้เดินทางหมื่นลี้เวียนวนค้นหา  ล้วนไขว่คว้าความว่างเปล่า"      สหายเมรัยยกแก้วขึ้นก่อนกล่าว  "ที่ไม่อาจทำความเข้าใจคือใจตน..ข้อที่สี่เล่า?"

"สี่"  ข้าพเจ้าส่งแก้วกระทบกันกล่าวว่า "เนื่องเพราะนิยายกำลังภายในมีบทกวี"

"อืมม์..ลีลาภาษาที่น่าหลงใหล"  สหายเมรัยยกแก้วดื่ม "ภาษาที่มีกลิ่นอายตะวันออก"

บรรยากาศร่ำสุราวันนั้นผ่านไปอย่างน่ารื่นรมย์เพราะบทสนทนาที่นำมาแลกเปลี่ยนกัน

หากท่านที่นับถือคิดเห็นไปว่านิยายกำลังภายในจะต้องยาวหลายร้อยพันหน้า เนื้อหาครอบคลุมเหตุการณ์มากมาย  ตัวละคอนเดินสวนขวักไขว่จนแทบไม่อาจจดจำชื่อ  กระบี่ทลายฟ้า ก็จะน่าผิดหวัง  สูญเวลาผ่านตาโดยใช่เหตุ

เนื่องเพราะกระบี่ทลายฟ้า เป็นนิยายกำลังภายในขนาดสั้น (ความยาว 182 หน้า เอ 4) เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นและสิ้นสุดอย่างรวดเร็วมิต่างดาวตกวาบผ่านนภา  เป็นก้าวย่างเล็ก ๆ บนหนทางเสาะค้นวนหาของอักขระวณิพกที่รู้แต่เขียนงานที่ยังมิได้เป็นงานเขียนอันใด

ก็หากนิยามกำลังภายในซึ่งได้กล่าวข้างต้น  ตรงใจท่านที่นับถืออยู่บ้าง  ท่านก็จะสามารถผ่านตาโดยเริงรมย์  มิพักเกรงว่าผู้น้อยจะดองเรื่องหรือเขียนไม่จบ

กระบี่ทลายฟ้า มีทั้งสิ้น ๗๑ ฉาก สั้นบ้างยาวบ้าง  ข้าพเจ้าจะโพสต์ทุกวัน ฉากละตอน  สำหรับกับฉากสั้นเพื่อมิให้เสียอรรถรส  ข้าพเจ้าจะโพสต์ ๒-๓ ฉากในคราเดียว  เหตุที่ไม่รวมฉากสั้น ๆ ไว้เสียในโพสต์เดียวตอนเดียว  เนื่องเพราะง่ายสำหรับค้นหน้าสารบัญ  ขออย่าได้คิดเห็นไปว่าข้าพจ้าเจตนาทำความลำบากหวังเพิ่มจำนวนคลิกเลย  เพราะจะอย่างไรใช้เวลาแค่ ๑ เดือนไวปานสายลมวูบไหวก็จะจบเรื่องลงอย่างแน่นอน 

กระบี่ทลายฟ้า เป็นนิยายกำลังภายในเรื่องแรกข้าพเจ้าฝึกเขียน  หามีปมเด่นอันใด ทั้งสำนวนภาษาก็ยังขาด ๆ เกิน ๆ แต่หากสามารถทำให้ท่านที่นับถืออีกหลายวันข้างหน้าจดจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคย อึดอัด ไม่อยากให้จบตอน อยากรู้ว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไร? และกลับมาเปิดอ่านใหม่ทุกวันตลอดช่วงเวลาหนึ่งเดือน  เพียงเท่านี้ข้าพเจ้าผู้เขียนนับว่านั่งทำงานด้วยความรื่นรมย์แล้ว ●

                                                                            

คำนิยม

พอดีข้าพเจ้าเป็นผู้ผ่านทาง...ได้อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่าดีมากๆ....แต่ถ้าใช้ภาษาจีนกลางแทนชื่อตัวละครจะได้อรรถรสในความเป็นนิยายจีนมากขึ้น....เช่นกระรอกน้อย(เสี่ยวซงสู่)...คล้ายจันทร์(เซี่ยงเย่ว์ หรือหรูเย่ว์)....

ป้อน้อย

นับว่าเป็นโอกาศอันดีที่ได้แวะเวียนเข้าเยี่ยมชม กระบี่ทะลายฟ้า นับเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ควรค่าต่อการสละเวลามาร่วมเดินทางเพื่อตามหา กำลังภายในที่มีเอกลักษณ์พิเศษ
โดยส่วนตัวเองแล้วค่อนข้างชื่นชอบกำลังภายในที่สั้น กระชับ รวดเร็ว ยิ่งถ้ามีการสร้างส่วนหนึ่ง เหลือไว้อีกส่วนหนึ่ง ยิ่งชื่นชอบเป็นพิเศษ อย่างไรก็ตาม ขอเป็นกำลังใจให้ กระบี่ทลายฟ้า อดทนจนสู่จุดมุ่งหมายได้สำเร็จ

las

อืมม ร้ายกาจ ราวกับเป็นมีดบินของลี้น้อย จริงๆ นับถือ นับถือ
สั้นสั้นแต่ลึำกล้ำ นับว่าคู่ควร คารวะ 10 จอก

หยกเย็นหมื่นปี

อึดอัด....
มิใช่กวี...เพียงแต่พานพบเรื่องราวมากมาย
สำนวนภาษาดูคล่องแคล่วแต่ยามสัมผัสกับอึดอัดสิ้นดี
รึจะเป็นปราณไร้สภาพ...กดดันด้วยเนื้อหา
ปริมาณการถ่ายทอด....จึงรู้สึกอึดอัดเช่นนี้
หากแม้นเป็นเจตนาของผู้คล่องยุทธ
ต้องขออภัยข้าพเจ้ายังย่อยสลายปราณที่ท่านถ่ายทอดมิได้
ยังเป็นกลุ่มก้อนที่ตังชัง...หาได้เคลื่อนตัวไปยังจุดต่างๆไม่
จักไปเก็บตัวฝึกวิชาใหม่...เพื่อรับทราบฝีมือท่านต่อไปในคราหน้า
ข้าพเจ้าผู้น้อยขอคารวะ......_/\_

tunyuss

สมแล้วที่อ่านเต็งพ้ง(ลงในไทยรัฐใช้ชื่อ"อินทรีย์ผงาดฟ้า"ถ้าข้าน้อยจำมิผิด) สำนวนละม้ายมังกรโบราณผู้ล่วงลับ ผมก็ชอบสำนวนปฏิเสธซ้อนปฏิเสธ...ทำให้เรามีสมาธิในการอ่าน 555 ไม่งั้นโดนหลอกถ้าอ่านฉาบฉวย....เป็นกำลังใจ คอยอ่านเสมอ

ขอคารวะสามจอก

คนชอบอ่าน

บรรยายได้อย่างออกรส ไม่เยิ่นเย้อ สวยงามในอักษร ชอบครับ

จิ้นเหอ 

โอ้ว..ยิ่งอ่านยิ่งปริศนาซับซ้อน..ซ่อนเงื่อน ลึกลับเกินจินตนาการ

เหลียงเทียนหลง

 

 

ข้าพเจ้าตื้นตันน้ำใจท่านนัก แต่...แต่ ท่าน...  ฟุ้งหอมกล้ำกลืนวาจา

แต่ข้าพเจ้าอันใด?

แต่ท่านไม่มีวรยุทธ์

กระรอกน้อยดวงตาเป็นประกาย กล่าวว่า

ข้าพเจ้าไม่มีวรยุทธ ที่ข้าพเจ้ามีคือชีวิต  ข้าพเจ้าจะใช้มันต้านอยุติธรรม

พบกับ..
 
หลังจบ กระบี่ทลายฟ้า