..+*+..+หนุ่มแสบใสไฮโซกับยัยโจ๋บ้านนอก+..+*+..

ลำดับตอนที่ #9 : ::ตอน 7:: คาสโนว่าฮุน.....ลวนลามลิงสาว -[]-"

         ฮุนเป็นลูกชาย นักการเมืองชื่อดัง ปกติไปไหนมาไหนก็มีคนขับรถให้ตลอด พอต้องมาปรับเปลี่ยนตัวเองเพื่อการอยู่รอด ก็ดูแสนจะยากพอสมควรสำหรับเขา และตอนนี้ เขาก็เดินวนไปเวียนมา โดยไม่มีจุดหมายปลายทาง จนในที่สุด ก็แน่ใจว่า ตัวเอง คงหลงทางแล้วล่ะ - -

         “เฮ้อ~ เหนื่อย ” 

         ว่าแล้วก็นั่งพิง ต้นไม้ต้นใหญ่ หันซ้ายแลขวา  มองไปทางไหนก็ดูเหมือนๆกัน ตอนนี้ใกล้จะเที่ยงวันแล้ว แต่เขายังซื้ออะไรไม่ได้สักอย่างแถมยังหาทางกลับบ้านไม่ได้อีก  รู้สึกท้อ อย่างบอกไม่ถูก  

         “ทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องบ้าๆแบบนี้ด้วยนะ …… ”     เขาบ่นกับตัวเอง….สักพัก ท้องก็ร้องครวญคราง บอกถึงสัญญาณแห่งความหิว…………จ๊อก~ ~ก!! 

         “โอ้ย หิว ตาลาย คล้ายจะเป็นลม = =”    ฮุนไม่เคยอดอยากปากแห้งขนาดนี้มาก่อนเค้าเหนื่อยและเกินกว่าจะ ลุกขึ้นยืนได้  สายตาเริ่มพร่ามัว  เค้าหิวจนจะจับตั๊กแตนแถวนั้นกินแทนอาหารเช้าแล้ว 

         สักพัก เค้าลืมตาขึ้นเพราะเหมือนได้ยินเสียงบางอย่าง…… มีขนมปังชิ้นหนึ่งตกอยู่ข้างๆ  เค้ารีบมองไปรอบข้าง เพื่อมองหาว่า มันมาได้ยังไง ในเมื่อ ตะกี้ เค้ายังไม่เห็น สิ่งมีชีวิต ใดๆ บริเวณนี้  พอแหงนหน้ามองบนต้นไม้ก็ถึงรู้คำตอบ

         “เฮ้ย!!! ลิง???????”           

          เค้าถึงกับอุทานออกมาอย่างไม่ตั้งใจ   แต่พอมองดีๆ ถึงรู้ว่า  สิ่งที่อยู่บนต้นไม้ไม่ใช่ลิง แต่เป็นหญิงสาว ตัวขาวๆ ตาโตๆ คนหนึ่ง เธอแต่งชุดกระโปรงสีชมพูขาว ใส่หมวกใบโต ……ดูยังไงก้ไม่เหมือนหญิงชาวบ้านธรรมดาเลย….และเธอเองก็มองมาที่เขาอย่างสงสัยเช่นกัน………

         “นี่ของเธอหรอ? ”    เขาเอ่ยถามสาวน้อยบนต้นไม้  พลางคิดในใจว่าเธอ ปีนขึ้นไปได้ยังไง ในเมื่อ มันออกจะสูงขนาดนั้น

         หญิงสาวไม่ตอบอะไร…แต่พยักหน้าเล็กน้อย

         “เอ่อ…..ให้ฉันหรอ? ” 
         เธอพยักเช่นเคย   ฮุนแปลกใจกับการกระทำของเธอ  หญิงสาวท่าทางชำนาญกับการนั่งอยู่บนต้นไม้ เธอ ห้อยขาลงมาและนั่งมองเขาจากข้างบน

         “ขอบใจนะ…..เอ่อ….ฉันกินนะ?”

         เธอก็พยักหน้าให้เขาอีกครั้ง เป็นเชิงว่า อนุญาต  เขาก็เลยแกะขนมปังในห่อกระดาษทันที… และนั่งกินอย่างไม่มีการวางฟอร์มใดๆ  ซึ่งต่างจากตอนอยู่กรุงโซล ที่การกินอาหาร หรือ ของว่างแต่ละครั้ง เขาต้องถือมารยาทเป็นที่หนึ่ง และไม่มีครั้งใดที่ต้องขอใครกินด้วย 

         ในที่สุดขนมปังก้อนใหญ่ก็หายไปกับตา  มันทำให้ฮุนเริ่มมีแรงที่จะลุกขึ้น เขาพึ่งคิดได้ว่าตัวเองหลงทางอยู่ก็เลยเอ่ยถาม สาวน้อยบนต้นไม้

         “เธอ…. ช่วยอะไรหน่อยได้ไหม”

          หญิงสาวนั่งนิ่ง ไม่ตอบ และไม่พยักหน้าใดๆ ทั้งสิ้น……
 

         “ฉันหาทางกลับบ้านไม่ได้  เธอช่วยบอกที ว่าฉันอยู่แถวไหนของที่นี่ …ไม่สิ ถึงเธอบอกว่าที่นี่ที่ไหน….ฉันก็ไม่รู้ ทางกลับอยู่ดี  ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าบ้านฉันอยู่ตรงไหน - -“……….เธอช่วยพาฉันกลับบ้านทีสิ  ”

          หญิงสาวครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะ ขยับตัว บ่งบอกสัญญาณ ว่าจะลงมาด้านล่าง  ฮุน เห็นดังนั้น ก็ตกใจ…รีบลุก จากตรงนั้นทันที

         “เฮ้ย!!! เดี๋ยวๆ  จะทำอะไร จะโดดลงมาหรือไง  เดี๋ยวนะๆ  ฉันจะรับเอง โดดมาเลย”

 
         หญิงสาวทำหน้า งง แล้วก็ยืนบนต้นไม้อย่างไม่คิดเลยว่าตัวเองใส่กระโปรงอยู่   - -*   ฮุน ถึงกับอายแทน ถ้าเป็นเขา เขาจะไม่ใส่กระโปรงขึ้นต้นไม้อย่างเด็ดขาด - - เขาเลี่ยงที่จะมองเธอตรงๆ ตอนเธอยืนอยู่บนนั้น (ลมเย็นดีมั้ยอ่ะนู๋ - -")

         ส่วนเธอก็อยากจะบอกเขาให้ถอยไปไกลๆ เพราะเธอจะกระโดดลงไปทางที่เขายืน เพราะอีกด้านหนึ่งเป็นพุ่มต้นหญ้า  โดดลงไปไม่ได้  แต่เธอก็ได้แค่คิด

         “เอ่อ…..โดดมาเลย  ฉันรอรับเอง”    เขาพูดแบบนั้นแต่ สายตากลับมองไปทางอื่น แบบเกรงใจ ทำไม เธอถึงได้กล้าขนาดนี้ เขาเป็นผู้ชาย ยังไม่กล้ามองเลย 

 
          - -*  หญิงสาวชักไม่แน่ใจว่าจะกระโดดดีมั้ย ซึ่งตามปกติ เธอก็กระโดดลงเองตลอด แต่พอมีใคร มารับอยู่ด้านล่าง  ก็ระแวงชอบกล

         เธอ ใช้มือข้างหนึ่ง ปัดไปมา เป็นสัญญาณให้เขา ว่า ให้ถอยไป    แต่ ฮุน ยิ่งเข้าใจผิดคิดว่า ให้ขยับมาใกล้ๆ - -“    (ก็เล่นมองบ้างไม่มองบ้าง อายกันอยู่นั่น - -*)

         “ตรงนี้ได้หรือยัง เอ๊า กระโดดมาเลย  ฉันรับเอง”    หญิงสาวรู้สึกประหม่า กว่าเดิม กลัวจะกระโดดไปเหยียบหัวเขามากกว่า แล้วคราวนี้ คงเจ็บกันทั้งสองฝ่าย

         “โดดมาสิ!!”  เธอทำหน้าหงิก  ถ้าเป็นไปได้อยากตะโกนบอกเขา ว่าถอยไปไกลๆ แต่ถ้าไม่โดด คงไม่ได้ลงง่ายๆ แน่ เธอก็เลย ถอนหายใจครั้งหนึ่งก่อนจะกระโดดลงมา

         ตุบ!!!!!!!! ฮุนรับเธอได้อย่างที่บอก เธอไม่เจ็บเลยแม้แต่น้อย เพราะ  ตัวฮุนเป็นเบาะรองรับได้ดีทีเดียว  - -“ 

         สายตาของทั้งคู่ประสานกัน อย่างไม่ตั้งใจ  ร่างเล็กๆ ของหญิงสาวนอนทับชายหนุ่มแปลกหน้า ทำให้ ใบหน้านั้นอยู่ใกล้กันเพียงคืบ  ฮุนเอง ได้เห็นหน้าหล่อนใกล้ๆ  ถึงกับตาค้าง ลืมความเจ็บที่โดนทับไปซะสนิท  หญิงสาวเริ่มรู้สึกแปลกๆ หัวใจเธอเต้นแรงและ ตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก  ชายหนุ่มเริ่มสังเกตเห็นใบหน้า ขาวๆ ของเธอเริ่มแต่งแต้มไปด้วยสีแดงระเรื่อ~ แสดงให้รู้ว่า เธอกำลังอาย…………-////-  

         เธอรีบขยับตัวหนีทันทีที่ รู้สึกตัว ว่ากำลังนอนทับเขาอยู่  แต่  ฮุนกลับกอดเธอไว้ ไม่ให้ขยับไปไหน ซึ่งตัวเขาเองก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไร  เพียงแค่อยากจะ อยู่แบบนี้นานๆ  หญิงสาว ใช้มือทุบหน้าอกเขาหลายต่อหลายครั้ง  เขาก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆ………จนฝ่ายชาย…..เริ่มรู้สึกว่ามืออีกข้าง….ไปจับสะโพก….ของเธอที่กระโปรงเปิดอยู่ เขาก็เลย รีบ ชักมือหนีอย่างตกใจ เมื่อรู้ตัวว่ากำลังล่วงเกินเธออยู่…… ร่างเล็กๆได้โอกาส ก็ตบหน้าเขา ไปฉากหนึ่ง……..ก่อนจะรีบลุกวิ่งหนีจากเขาไป…………